දඟ පාන සුළං රැළි පහන් දැල්ලට අවතනත නොවි කිහිප වරක්ම නිවි යන විට මලානික වතින් මම නුඹ දෙස බැලුවේ පැතුම් පොදි දහසක් හිතේ හිරකරගෙන බුදු සමිඳු ඉදිරි පිට පහනක් දල්වා ඉල්ලන්නට කොතරම් දෙවල් හිත තුල තිබුණත් දඟපාන සුළං රැලි පහන් දැල්ලට කිකිරු නොවි ක්ෂණිකයෙන් නිවියයි... කිප වරක්ම වෙර දැරුවත් නිවි නිවි දැල්විමට නොහැකිව සඟපාන පහන් දැල්ලට හිස් බැල්මක් හෙලා බිඳුණු සිතින් මම නුඹ දෙස බැලුවෙමි
‘පහන් පත්තු කරන්න උදව් කරනවාද අයියේ‘
ආයාචනාත්මක බැල්මෙන් මන් නුඹ දෙස බැලුවාත් ඒ වදන් ගොළුවු නිසාවෙන්ම හිතේ ඇති වු සියළු සිතුවිලි හිත‘තුලම සිර කරගෙන නැවතත් තනිවමම පහන් දැල්විමට වෙර දැරුවෙමි..
නුඹ මගේ සිත කියෙව්වාද
අදහාගන්නත් බැරි සිතුවිලි සමුදායක් සමඟින් පුදුමයෙන් මෙන් මා නුඹ දෙසට හැරුනේ දල්වන්නට වෙර දරන තිරය අසලින් මා ගිණිකුර තබනවාත් සමඟම නුඹේ දෙඅත් මගේ දෙඅත මත ස්පර්ෂ වනු දැනිම නිසාමය....කොතරම් රළ හිතක් නුඹ දැරුවන් නුඹේ එකඳු දායාබර කැල්මකින් මගේ මුළු ආත්මයම එක මොහොතකින් සුවපත් වනු බවනම් නොරහසකි...
පහන් දල්වා අවාසානයේ නුඹඟින් සමඟින් බෝ මළුව වෙත පිය මැන්නේ දහසක් බලාපොරොත්තු හිතතුල ගොනු කරන් පිරිසිදු සිතින් මවෙතින් සැකසු පඩුර බෝ සමිඳුන්ට බාර කිරිමටයි...
අයියේ මගේම විතරයි නේද
ඔව් චුටි ඔයාගෙම විතරයි
අපමණ සෙනෙහසක් හිත දරාගෙන නුඹේ දෙනුවන් දෙස මම මොහොතක් බලා සිටියෙමි..භාවනාවක් දැහැන් ගත වුණ සිත ඉවතට ඇඳුනේ
දැන් ඉතින් පඩුර ගෙටගහමු
නුඹේ වදන දොන්කාරයක් මගේ මගේ සවනත රැඳුණු නිසාවෙනි
හදිසියෙවත් මට ඔයාගේ වෙන්න බැරිවුනොත් අපේ අම්මා ඔයාට මාව නොදුන්නොත්
එහෙමනම් මම ඔයාව උස්සගෙන හරි යනවා
පඩුරු ගෙට ගසනවාත් සමඟින් මගේ හිත තුල නැලියු හැඟිම් මම ඔහේ ඇසුවෙමි......
සිත තුල බුර බුරා නැගෙන සතුටු හැඟුම් සියල්ලම මම සිත තුලම සිර කරගෙන මම සිනහා වුනෙමි...
එදා බොසමිඳු ඉදිරිපිට වැලි මළුවේ වාඩිවි නුඹත් මමත් එකම හිතින් දහසක් බලාපොරොත්තු හද පොඳි බැඳන් දොහොත් මුදුනින් වැඳ නමස්කාර කර ජිවිතය යැද්දත් අද දෙනුවන් තෙත් කරමින් නුඹෙත් මගෙත් සොඳුරු සැමරුම් එකිනෙකට පෙලගස්වන්නේ ඒ ගෙවුනු සොදුරු සමනල් වසන්තය තවමත් මවෙතින් පලා ගොස් නැති බව පසක් කරමිනි..
වැටි වැටි ඇවිදිමින් දෙපා තුවාලව වි තවත් ඇවිදිමට වාරු නොමැතිව උන් තැන සිට කිසිත් කර කියා ගත නොහැකි කල ජිවිතය දෙස තනිවම බලා සිටි මට අහම්බෙන් මෙන් කොහෙදො සිට මගේ ජිවිතයට පැමණි සිහින කුමරුන්....
අපිලිවෙල රජයපු මගේ ජිවිතය එකින් එක සිරුවට ගලපා හරි ලස්සනට ජිවිතේ ජිවිතය ලෙස විඳිමට මට උදව් කල නුඹ....
කිසිත් නොකියා කිසිත් නොදොඩා අතරමඟ මා දමා කොහොදො සිට ඇවිත් මගේ හිතේ රඳවා ගිය මතක සැමරුම් අපි ගත කරපු සොඳුරු දවස් යලිත් කිසිදා නොඑන්නම තිත තබා නුඹ දුරක ඇඳුනත් නුඹ යන විට ඉතිරි කර ගිය ඒ සමනල් වසන්තයේ සොඳුරු මතකයන්ට මම තවමත් ආදරෙයි... ඒ සමනල් වසන්තය මවෙතට ගෙන ආ නුඹට මම ඊටත් වඩා ආදරෙයි
කඳුළු සක්මන් කරපු හිත ලඟ
අකුරු ඇහිදන් හෙමින් සවසක
නිදන්නෙමි මම වරු ගනන් අද
මතක සුවඳක් හද තවර ගෙන
පාට සමනල් රැළ වටින් වට
තටු සලා අද දුර ඇදෙන විට
ඇවිද ගිය මන් මතක මාවතේ
ඇවිද යමි මම අදත් තනිවම
පාළු සසර පුරුදු සුවඳක්
හද අතින් ගෙන පුරුදු විලසින්
ඇවිත් සක්මන් කරපු හිත නුඹ
ආදරෙන් හද නහවලා අද
අකුරු සතකර රැඳුනු ප්‍රේමය
ගලපලා පද අහුරු කවියක
අදත් ගැයු මුත් සොඳුරු තාලේට
අකුරු ගිලිහි රිඳුම් දෙයි තව
.jpg)
