එපා යලි නික්මෙන්න හිත් අහස පාළු කර

කවිකාර හිතක් ලඟින් ආදරෙන් දොඩන්නට
වරැ ගනන් ගීගැයුවා හිතේ තනි මකන්නට
ඉසිඹුවෙන් ගිම් නිවා හිතේ දුක තුනිකොට
පෙම් මැඳුරැ ඉඳිවුනා ආදරෙන් නුඹ නමට

සඳතරැත් හිනැහිලා නිවාලන ගිණි කතර
ජිවිතේ සුව මැඳුරැ හද තුටින් ගෙන නිතර
සොඳුරැ හැඟුමකට හිරවෙච්ච පද අතර
පැතුම් මල් කවිවුනා ⁣ආදරේ මඟ සසර

කළු වළාවන් එලිය කර පාය ආ සුපුන් සඳ
අහස් කුස සරසලා හිතේ දුක නිමාකර
සෙනෙහසයි පෙම් බැන්ඳේ ආදරේ සරසන්න
එපා යලි නික්මෙන්න හිත් අහස පාළු කර

කළුවර හීනය

හදක පාපොච්චාරණය....

ඈතින් හමාගෙන එන සීතල සුලන් රොද ඇඟ පසාරුකරගෙන වැඳි ආවත් මට හැර දාමා තිබු ජනෙල් පියන්පත් වසා දැමිමට තරම් සිතක් නොවිය... මම තවත් වකුටු වුවෙමි.. එහා මෙහා දිව යනා දෙඇත් විහිඳුවමින් මම තව තවත් ස්විටය තුලට රින්ගා විත් ගුලිවුවෙමි...නින්දට ඇති පේරේත කම නිසාම ඇඳෙන් බැස ගැනිමට මැලි වු මා තවතවත් වකුටු වි ගුලි වුවෙමි... දින 6ක නොකඩවා රාජකාරියෙ නියැලි ලැබෙන එකම විවේකයේ උපරිම ඵල ලබා ගැනිමට මා පුරුදු වුවේ නින්දත් සමඟ මිතුරු විමෙනි..හුඳෙක් මා දැන් එයට ඇබ්බැහි වි ඇත..... ඉර මැදියම් වන තෙක් නින්දට පුරුදු මා දහවල් වන තෙක් නිදා ගන්නේ ඉතා කෑදර කමකිනි......

වෙනදා මෙන් නොව ඇද ඇත්තේ ඉතාමත් මලානික බවක්ය..කිසිදු හැඟමකින් තොරවු ව්‍යාකුල හැඟම් සමුදායකින් මුසු වා මා උදැසන තේකෝපය සදා විත් නැවතත් ඇඳමතට ආවෙමි....සුළු මොහොතක පසු අන්තර්ජාලය ඔස්සේ අම්මාගෙන් ඇමතුමක් ගලා ආවත් එය සඳහාද ප්‍රතිචාර දැක්විම සඳහා මා මැලි වුයේ හිතේ ඇති වු ව්‍යාකුල බාවය නිසාමය... මටත් වඩා මා හොඳින් හඳුන්නන අම්මාට හට මගේ එකම එක වචන යක හො වෙනසක් ඇතිවුවහොත් දුරු රටක සිට මා තනිවි ගෙවන ජිවිතය පිළිබඳ ඇය කළකිරිමට පත්වනු ඇතයි මා තුල හටගත් බිය නිසාම ඇයගෙන් ලැබෙන ඇමතුම් සියල්ලම සදහා මා ප්‍රතිචාර නොදැක්වුවෙමි...



හිත වෙනාටත් වඩා සැලෙන්නේ අවටින් හමා එන සිතල සුළං රැලි නිසාම නොව... හදවතේ කොනකටම වි රිදුම් දිදි කෑගසනා සිතුවිල්ලකට සිරවි මා මගේ හැඟිම් ගනන් කිරිමට පටත් ගත්නිසාවෙනි... දින සති මාස අවුරුදු ගනනක් තනිවම ජිවත් වුවත් තමන් වෙනුවෙන් ජිවත් වෙන තවත් එක්කෙනෙකු හෝ හදවතට දැනෙන නිසාමත් මේ සුපුදුරු කාර්යයබහුල ජිවන රටාවට හුරුවි හිතේ අකමැත්තට නොවුවද මා දින ගෙවමින් ජිවත් වන්නේ තවමන් වෙනුවෙන් ජිවත් වෙන තමන් එවුන්ගේ හිත රිද්දිමට මා තුල ඇති අකමැත්ත නිසාමය....ඇත්තටම හිත තුල ඇත්තේ ආදරණිය හිඩැසකි... තමන්ගේ වෙනුවෙන් ජිවත්වෙන... තමන් වෙනුවෙන් ජිවතය බෙදාගැනිම සැරසෙන ආදරණියයන් හිඩැස දැන් තව තවත් වැටියෙන් දැනෙන නිසාවෙන්ම වෙනදා පෑනට ඩයරියට වෙන්වු මගේ විවෙක කාලය අද ගෙවි යන්නේ නින්දත් සමඟ මිතුරු විමෙනි

මෙකෙත් යැයි මැනිය නොහැකි සගර ගැඹුරු සිසාරා දිවයන සිතුවිලි තවත් තවත් මා පෙළඹවන්නේ මලානික සිතුවිලි එකතු කිරිමටයි... පන්හිදට පත්ඉරුවෙන් මටත් නොදැනි ඈත් වු මට මාවද අමතකර කරවන තරමට ජිවිතය තුල කාරයයබහුල වු මා නැවතත් පණ ලද්දියක සේ අකිකරු අකුරු ගැලපිම යෙමු කරනු වස් මේ මලානික සිතුවිලි සියල්ල ලියා දැමිමට මා තුල චකිතයක් හට ගත්තේ මටත් නොදැනිම මගේ අකුරුතුලින් මා එලියට ඒ දෝ බිය හිතේ හටගත් නිසාවෙනි.. එහෙත් ඒ සිතුවිලට එරෙහි වුමා අකිකරු අකුරු ඇහිදා මේ සටහන ලියා තබන්නේ අද මවිසින් මගේ සිතටම පරාද වු එකියක සේය...



එදා මෙන් නොව කාලය බොහොසේ වෙනසවි අවසන්ය.... රූවින් පමණකන්ම නොව සිතන සිතුවිල්ලෙන්ම පවා මා වෙනස්වි ඇති මට පසක් වුයේ අද ඊයේ නොව.... එයට හේතුව මා ජිවිතය තුල බොහො කාරයයබහුල විම වියහැක නැතහොත් සියල්ල අතහැර දමා දුරු රටක වි තනියෙන් ජිවිතය ගෙවන නිසාවෙන්ද විය හැක... කෙසෙවෙතත් අවට හමනා සීත සුළන් රෑල්ලට පවා කිලිපොළා නොගියපු මගේ සිත මෙතරම් ව්‍යාකුල වුයේ ඇයි දැයි කියන්නට මමත් නොදන්න තරම්ය.



ඇතැම් වෙහෙසකර දිනයන්හිදි කිසිදු හැඟිමකින් තොරවම දෙනෙත් තෙමමින් උණු කඳුළු ධාරාවන් දෙඇස් අගින් ගලා යන්නේ සොඳුරු අතිතයේ මටම උරුම වු සිනහව සොඳුරු වදන් හා දඟකාර අතිතය අද මා සමඟ නැති බව මටම පසක්වෙන නිසාය...බොහො වෙහෙසෙකර ඇතම් දිනයන් නිදියහන මත කදුලින්ම ගෙවෙන්නේ විටෙක රිදුම් දෙන මස්පිඩු වලට වඩා මේ රිදුම් දෙන තනිකඩ ජිවිතය බොහො දරුණු නිසාවෙනි...





එදවස් මෙන් නොව.. නිසවසේ මා තිනව වෙනසෙන සැම දිනයක් පසාම කණ කීරිගසන සද්දෙන් සංගිතය ඇසිමය පුරුදු වු මා දැන් ඉඳ හිටකදිවත් ගීතයක් ඇසු කාලයක් මතකයේ කොනකවත් නැත....ඉඩක් ලැබෙන සැම මොහොතක හො අලුත් පොතක් පතක් කියවම විනොදාංශය කරගත් මා දැන් ඉඳහිටකදිවත් පුවත් පතක් වත් නොකියවන්නේ ඇයි දැයි කියන්නට නොදනිමි... කොදිනකවත් මවිසින් මාවම වෙනස් නොකර ගන්නා ලෙස මසිතටම තහන්චි දමා තිබු මා මෙතක් වෙනස්වුයේ ඇයි දැයි කියන්නට නොදනිමි.. සමහර වි මට නොදැනිම මා ජිවිතය තුල අතරමන් වි ඇත.. යලිත් කිසිදු දිනයක නුපදින ලෙස මා මාගේ ජිවිය මාරා දාමා ඇතිදො කියා බියක් සිතේ නැතුවාම නොවෙයි...

මවිසින් මසිතම මරා දැමුවත් මම මේ වෙහෙසර දිවියට ඇළුම් කරමි ඒ මන්ද යත් මා මාතුලම දැන් ජිවත් වන නිසාවෙනි
කළුවර හීනය

ඉතින් යන්නද දුරට වෙන්වි නුඹෙන් ඇතට වෙන්වෙලා

අළුත් කඳුලක් ඇවිත් හෙමිහිට මතකයන් ලඟටම වෙලා

කිසිත් නොකියා හඩන මගේ හිත ලඟම හෙමිහිට නැවතිලා

පරණ කවියක් අළුත් කරමින් අකුරු එකිනෙක ගලපලා

මතක මන්දිර හෙමින් අහුලන් කඳුළු කවිකම් ලියැවිලා

පාවේලා ආ පිහාටුව යට නුඹේ සුසුමන් තවරලා

ගෑවිලා ආ සුසුම් පිණි කැට අළුත් වැස්සේ සැඟවිලා

කාලෙකින් හමනා සුළං රොද කොහෙදො අද සැඟවිලා

යයිද දුර යයි කිසිත් නොකියම මතකයන් ගෙන වෙන්විලා

ඈත මතකයේ රැඳුනු සෙනෙහස යලිත් හදවත සරසලා

මතක කඳවරු අතර හෙමිහිට මගේ හද අද නැවතිලා

නුඹේ දෙතොලට දෙතොල යා කල සුවඳ හදතුල රඳවලා

ඉතින් යන්නද දුරට වෙන්වි නුඹෙන් ඇතට වෙන්වෙලා

 කළුවර හීනය

නිදන පෙම් හිත ඇහැරවා යලි

ආදරේ තාලයෙන්

නලවලා හිත හෙමි හෙමින්

ගලප ගලපාලා ලිව කවියක

දකිමි හැමදා නුඹේ නුවන්

කලතලා පෙම් හිත හෙමින්

සනසලා හදවත තවත්

කොඳුර කොඳුරා කීව ගීයක්

අසමි හැමදා නුඹේ නදින්

ඇහැරවා පෙම් හිත යලිත්

පිදෙනා හැඟුමන් අරන්

දකින දකිනා  හීප්‍රේමනෙක

අඳිමි නුඹේ රුව සසරේ මන්

-කළුවර හීනය-

සමනල් වසන්තය

දඟ පාන සුළං රැළි පහන් දැල්ලට අවතනත නොවි කිහිප වරක්ම නිවි යන විට මලානික වතින් මම නුඹ දෙස බැලුවේ පැතුම් පොදි දහසක් හිතේ හිරකරගෙන බුදු සමිඳු ඉදිරි පිට පහනක් දල්වා ඉල්ලන්නට කොතරම් දෙවල් හිත තුල තිබුණත් දඟපාන සුළං රැලි පහන් දැල්ලට කිකිරු නොවි ක්ෂණිකයෙන් නිවියයි... කිප වරක්ම වෙර දැරුවත් නිවි නිවි දැල්විමට නොහැකිව සඟපාන පහන් දැල්ලට හිස් බැල්මක් හෙලා බිඳුණු සිතින් මම නුඹ දෙස බැලුවෙමි
‘පහන් පත්තු කරන්න උදව් කරනවාද අයියේ‘
ආයාචනාත්මක බැල්මෙන් මන් නුඹ දෙස බැලුවාත් ඒ වදන් ගොළුවු නිසාවෙන්ම හිතේ ඇති වු සියළු සිතුවිලි හිත‘තුලම සිර කරගෙන නැවතත් තනිවමම පහන් දැල්විමට වෙර දැරුවෙමි..
නුඹ මගේ සිත කියෙව්වාද
අදහාගන්නත් බැරි සිතුවිලි සමුදායක් සමඟින් පුදුමයෙන් මෙන් මා නුඹ දෙසට හැරුනේ දල්වන්නට වෙර දරන තිරය අසලින් මා ගිණිකුර තබනවාත් සමඟම නුඹේ දෙඅත් මගේ දෙඅත මත ස්පර්ෂ වනු දැනිම නිසාමය....කොතරම් රළ හිතක් නුඹ දැරුවන් නුඹේ එකඳු දායාබර කැල්මකින් මගේ මුළු ආත්මයම එක මොහොතකින් සුවපත් වනු බවනම් නොරහසකි...
පහන් දල්වා අවාසානයේ නුඹඟින් සමඟින් බෝ මළුව වෙත පිය මැන්නේ දහසක් බලාපොරොත්තු හිතතුල ගොනු කරන් පිරිසිදු සිතින් මවෙතින් සැකසු පඩුර බෝ සමිඳුන්ට බාර කිරිමටයි...

අයියේ මගේම විතරයි නේද
ඔව් චුටි ඔයාගෙම විතරයි
අපමණ සෙනෙහසක් හිත දරාගෙන නුඹේ දෙනුවන් දෙස මම මොහොතක් බලා සිටියෙමි..භාවනාවක් දැහැන් ගත වුණ සිත ඉවතට ඇඳුනේ
දැන් ඉතින් පඩුර ගෙටගහමු
නුඹේ වදන දොන්කාරයක් මගේ මගේ සවනත රැඳුණු නිසාවෙනි

හදිසියෙවත් මට ඔයාගේ වෙන්න බැරිවුනොත් අපේ අම්මා ඔයාට මාව නොදුන්නොත්
එහෙමනම් මම ඔයාව උස්සගෙන හරි යනවා
පඩුරු ගෙට ගසනවාත් සමඟින් මගේ හිත තුල නැලියු හැඟිම් මම ඔහේ ඇසුවෙමි......
සිත තුල බුර බුරා නැගෙන සතුටු හැඟුම් සියල්ලම මම සිත තුලම සිර කරගෙන මම සිනහා වුනෙමි...

එදා බොසමිඳු ඉදිරිපිට වැලි මළුවේ වාඩිවි නුඹත් මමත් එකම හිතින් දහසක් බලාපොරොත්තු හද පොඳි බැඳන් දොහොත් මුදුනින් වැඳ නමස්කාර කර ජිවිතය යැද්දත් අද දෙනුවන් තෙත් කරමින් නුඹෙත් මගෙත් සොඳුරු සැමරුම් එකිනෙකට පෙලගස්වන්නේ ඒ ගෙවුනු සොදුරු සමනල් වසන්තය තවමත් මවෙතින් පලා ගොස් නැති බව පසක් කරමිනි..

වැටි වැටි ඇවිදිමින් දෙපා තුවාලව වි තවත් ඇවිදිමට වාරු නොමැතිව උන් තැන සිට කිසිත් කර කියා ගත නොහැකි කල ජිවිතය දෙස තනිවම බලා සිටි මට අහම්බෙන් මෙන් කොහෙදො සිට මගේ ජිවිතයට පැමණි සිහින කුමරුන්....
අපිලිවෙල රජයපු මගේ ජිවිතය එකින් එක සිරුවට ගලපා හරි ලස්සනට ජිවිතේ ජිවිතය ලෙස විඳිමට මට උදව් කල නුඹ....
කිසිත් නොකියා කිසිත් නොදොඩා අතරමඟ මා දමා කොහොදො සිට ඇවිත් මගේ හිතේ රඳවා ගිය මතක සැමරුම් අපි ගත කරපු සොඳුරු දවස් යලිත් කිසිදා නොඑන්නම තිත තබා නුඹ දුරක ඇඳුනත් නුඹ යන විට ඉතිරි කර ගිය ඒ සමනල් වසන්තයේ සොඳුරු මතකයන්ට මම තවමත් ආදරෙයි... ඒ සමනල් වසන්තය මවෙතට ගෙන ආ නුඹට මම ඊටත් වඩා ආදරෙයි

කඳුළු සක්මන් කරපු හිත ලඟ 

අකුරු ඇහිදන් හෙමින් සවසක 

නිදන්නෙමි මම වරු ගනන් අද 

මතක සුවඳක් හද තවර ගෙන 

පාට සමනල් රැළ වටින් වට 

තටු සලා අද දුර ඇදෙන විට 

ඇවිද ගිය මන් මතක මාවතේ 

ඇවිද යමි මම අදත් තනිවම 

පාළු සසර පුරුදු සුවඳක් 

හද අතින් ගෙන පුරුදු විලසින් 

ඇවිත් සක්මන් කරපු හිත නුඹ 

ආදරෙන් හද නහවලා අද 

අකුරු සතකර රැඳුනු ප්‍රේමය 

ගලපලා පද අහුරු කවියක 

අදත් ගැයු මුත් සොඳුරු තාලේට 

අකුරු ගිලිහි රිඳුම් දෙයි තව

තවත් උපමා ඇයිද නුඹටම

ජිවිතේ කවමදාකවත් එළිය නොවෙතැයි කියා එකඳු හිනයක් වත් නොතිබුන මගේ කළුවර හීනය.... ප්‍රේමයේ වියරු වේදනාවෙන් මගේ නෙතඟින් වැටෙන කඳුළු මල් එකින් එක පද වැල් වලට ගලපන් කඳුලින්ම සිත්තම් කරපු මගේ කළුර හීනය.....
මටත් හිතාන්න බැරි අයුරින් තවමත් මටත් අදහ ගන්නත් බැරි අයුරින් වෙනස්වුන හැටි තවමත් ඇත්තටම හීනයක් එත් මේ තවත් එක කළුවර හීනයක් නම් නොවෙයි.....

ජිවිතෙත් හරිම පුදුමයි.. හරි ආසාවෙන් ආසාවන් මහා ගොඩක් පොඳි බැඳන් අනුන්ට නොවටින එහෙත් අපිට වටිනා අපේ ජිවිතේ අපිටත් වඩා වැදගත් තැනක් දිලා හැමදාමත් අපේ ලඟින්ම තියාගන්න හදන ඇයෝ අපි හිතන්නේ වත් නැති වෙලාවක අපිට ලන් වෙලා අපි හිතන්නේ වත් නැති විදියට අපේ ජිවිතේ වැදගත් තැනක් අරන් අපි හිතන්නේ වත් නැති තරම් වටිනාකමක් තියන වැදගත් භුමිකාවක් අපේ ජිවිතේ රඟපාලා අපි හිතනවාටවත් වඩා ඉක්මනින් ජිවිතේ නොසිතන මොහොතක අපිව අතරමන් කරලා දාලා යන හැටි හිතද්දිත් හරිම පුදුමයි... එහෙම ඇත් වෙලා යන හැමොන්ටම නොවුනත් බහුතරයකට ජිවිතේ එක දවසකදි කැඩිච්ච හිතක් වේදනා විදින විදිය අත්දැකිමෙන්ම විඳින්න ලැබෙනවා.... එ දවසට ආයෙත් හැරිලා බලන්න පුළුවන් වුනත් තමන් කල වැරැද්ද නිවැරදි කරගන්න නම් බැරිතරමට ජිවිත වෙනස් වෙලා තියෙන්න පුළුවන්....
ඒ වගේම තමයි අපේ ජිවිත වලට ලන් වෙලා ඉඳලා හිතන්නේ වත් නැති මොහොතක අපිව අතරමඟ දාලා යන අය වගේම අපි දුහුවිල්ලක තරම් වත් වටිනාකමක් නොදුන්න එත් අපි අතරම හැන්ගිලා ඉඳන් නොසිතු වෙලාවට එළියට ඇවිත් ඔහේ අතරමන් වුන අපේ ජිවිත ලස්සන කරන්න උදව් කරන අයත් අපි අතර අපිට නොපෙනෙන විදයට ඉන්නවා...එ අය අපේ ජිවිත වෙනස් කරන ලස්සන ගැන තාමත් හිතාගන්නත් බැරි තරම් පුදුමයක්...

යන එන ඇයො...ඇවිත් යන ඇයො ...ඇවිත් නොගිහින් ඉන්න ඇයො...එගරම් අපේ ජිවිත වලට එන යන චරිත පුදුමයි විවිධයි....එත් අහම්බෙන් අපේ ජිවිත වලට ලන්වෙන සමරක් වටිනා චරිත අපේ ජිවිත වෙනස් කරන විදිය තවමත් හිතාගන්නත් බැරිතරම්...
  හීන බලාපොරොත්තු මහා ගොඩක් නොතිබුනත් එත් අහින්සක පැත්ම් මල් ‍ගොඩක් හිත ඇතුලේ රඳවන් කප්පරක් ආදරේ හිත ඇතුලේ හිර කරගෙන මගේ අහසට පැයු සුපුන් සඳවත... ජිවිතේ දිගුවන්දනවාක් මහා යන්නට අත්වැද බැඳගත් මගේ හදවතේ ලැඟුම් ගත් සුපුන් සඳවත... කිසිදා එළිය නොවෙතැයි කියා එකඳු පැතුම් අංශුමාත්‍රයක් වත් නොතිබුන මගේ කළුර හීනය එළිය කරන්නටැ පැමිණ සුපුන් සඳවත... ඉතින් තවත් උපමා ඇයිද නුඹ වෙත නුඹයි මගේ දිවියට පෑයු දිනකර...
කියාගන්නට බැරිම වදනින්... ලියාගන්නට බැරිම අකුරින් තවත් කවි පැද වැල් ගොතන්නට බැරිම තැනටම මගේ හිත අද සතුටින් පිරි ගිහින්...


ලියන්නට ඇතත් සිතුවිලි
මගේ හිත තුල හිරවෙලා
ලියාගන්නට බැරිම තැනටම
මගේ හද ඇත ගොළුවෙලා

දෑස නොසලා බලා ඉන්නම්
නුඹේ නෙත් කැළුමන් දෙස බලා
ඉතින් ආයෙත් හිනාවෙන්නම්
නුඹේ තුරුලේ සැනසිලා

කඳුළු කවිකම්

මතක කඳුලින් දෙවු දෙනුවන් ඇස‘ඟ සිතල තවරලා
සිතට රහසින් හෙලු කඳුලැලි මතක එකිනෙක අහුරලා
ඇවිද ආ ගිය පාළු මගතොට අපේ සැමරුම් හිරවෙලා
නුඹට රහසින් මමත් නවතිමි නෙත‘ඟ කඳුලින් බරවෙලා

වැටි හිනැහුන රොබරොසි මල් එකින් එක අද පරවෙලා
අපේ මතකෙට රහස් අමුණයි මලින් මල ගෙන ඇහිදලා
මතක එක්වුණු පාළු ලන්දේ මඟතොටක අපි තනිවෙලා
කියු පෙම්බස් ආයෙ මුමුණමු මතකයන් තුරුලට වෙලා

ඉඳ හිටක හො නුඹේ සුළඟක් ලඟ රැදේදො සොයනෙමි

හද සොයන එ මතක අහුරට තව තවත් පෙම් කවි පබඳිමි

කඳුළු මල් හද සනසවයි නම් උනන කඳුලැලි සිපගමි

යලිත් එයි නම් සිහිනයට වුව ආදරෙන් හිත පුදදෙමි

 

 සුවඳ තැවරුනු මතකයන් ලඟ දෙදණ තබමින් හිනැහිලා
හෙටත් හිනැහෙමි නුඹේ දෙස මම බලා රහසින් සැනසිලා
කඳුළු අමුණමි මතක ඇහිදන් පරව ගිය මල් දෙසබලා
යලිත් හිනැහෙමු සසර මඟක අපි පෙම්වතුන් ලෙස හමුවෙලා

__කළුවර හීනය__

 

ඇතුලගත් තව සුසුමන් හෙලයි නුඹ ඇවිත් ගිය පෙර මඟ දෙස බලා

බිනර වැස්සේ තෙමි රහසේම මතක සුවඳක පැටලිලා
වැටුනු වැහිබිදු පිරි පෙම් ගඟ යයි තවත් දෙගොඩම ගලා
අදත් හිනැහෙයි එදා වාගෙම ඇතුලගත් තව නොසැලිලා
ගියත් වෙන්වි  මතක සුවඳත් අරන් රහසේ පිටවෙලා

ගලා වැටෙනා කඳුළු බිදුවල නුඹේ සිනහව හිනැහිලා
වලා පටකින් නුවන් පිරා සොයන දෙසවන් සැඟවිලා
සලා දෙකොපුල් පුරා රැව් දුන් සිනා මල්වැල පරවෙලා
බලා සැනසෙමි නුඹේ මතකය අරන් දොතට සැනසිලා

පහන් තරුවක් පායනා සේ හදේ කොනකම නැවතිලා
එළිය කල හැටි තාම මතකයි පෙමින් හදවත නහවලා
සඳුන් සුවඳක් වගේ දැවටි පෙමින් හිත මල සරසලා
තාම මතකයි උන්නු හැටි ලඟ හදට හදවත යාවෙලා

ගලා පෙම් දිය වාන් දමනා කඳුළු ගඟකට හැඩවෙලා
රටා මවමින් දිය රැළිති උඩ ඇඳුනු මතකය හිනැහිලා
අදත් හිනැහෙයි එදා වාගෙම මතකේ හදවතේ රැව්දිලා
හමුවෙලා වෙන් වුනත් මෙලෙසින් ඇත තවත් පෙම ලියැවිලා

__ කළුවර හීනය__ 

23ට අවසන් කව

ඔහේ තාලෙට පැද්දි පැද්දි
නුඹේ කුසයේ ගැස්සි ගැස්සි
දෙඇස් අරුමට පුදුමයෙන් මන්
මඟබැලුවා නව මසක්

පුංචි පා අඩි මං තබද්දි
වැටි වැටි හෙමිහිට දුවද්දි
මහමෙරක් තරමට සෙනෙහසක්
පැතුවා ඔය නිල් ඇස් දෙකෙන්

ඔහේ කාලය යද්දි යද්දි
දිවියේ ගැඹුරුව මට දැනෙද්දි
සුවය ලැබුමට සෙනෙහබර හිත
ලඟින් පැතුවා හැමදිනක්

නෙතින් කඳුලක් මන් සලද්දි
හිතන් සුසමන් තව වැටෙද්දි
පහන් සිතුවිලි පිරි ගිය හිත
පතනවා මං හැමදිනක්

පාළු දිවියම හඩන විටදි
කුරිරු ලෝකය මට රවද්දි
ඇසින් කඳුලක් සල සලා මම
නුඹම යැදුවා හැමදිනක්

ඇසින් කවදා නොදැක්කත් නුඹ
සිතන් සැමදා පතමි හැමදින
මෙලොව ඇස් ඇර බැලු හින්දාම
අම්මේ නුඹ මට හරි වස්තුවක්

_________________________________

මගේ දිවියේ 23 වෙනි අවුරුද්දට ලියු අවසන් කවිය

 

සුභ පැතුම් :)

කවදාවත් නැතුව
ඔයා........
මට හුඟක් ලංවෙද්දි,
මගේ ජිවිතේ වැදගත්ම තැන අරගද්දි
මං හිතුවේ
ඔයා මගේ වෙයි කියල
මගේම විතරක් වෙයි කියලා
එත්....
එහෙම වෙන්නෙ නෑ කියල
මට තේරෙනකොට,
ආපහු හැරෙන්න බැරි තරම් දුරක්
මං ඇවිල්ල ඉවරයි
අමාරුවෙන් හරි හිත හදාගෙන
ආයෙත් හැරිලා යන්නේ
ඔයාව එපා නිසා නෙවෙයි
ඔයා මගේ වෙන්නෙ නෑ කියලා
ඔයාම කියපු හින්දයි
දන්නවාද
මට අද හුඟක් සතුටුයි
වෙන මුකුත් නිසා නෙමෙයි
‘ඔයා තව කෙනෙක්ගේ වෙලා‘ කියලා
මට වටින් පිටින් ආරංචි වෙනකොට
මගේහිතේ ඉතිරුන සතටු ගලපන්න
 මට වචන නැති තරම්
හිතට දුකක් නැතුව මත් නෙමෙයි
එකයි අඳටත් ඇස් වල 
පොඩි හරි කඳුළු බින්දුවක් රැඳෙන්නේ
එත් මට සතුටුයි
ඒ ඇයි දන්නවාද
අච්චර මම ඔයාට  කරපු මගේ ආදරය
නොදැනුනු ඔයාට එයාගේ ආදරය දැනෙනවා කියලා
මට හැඟෙන කොට
ඉතින් මට සතුටුයි.....
වෙන මොකක් වත් නිසා නෙමෙයි
අද මම දුකින් හිටියත් ‘ඔයා‘ නිසාම
එයා නිසා ඔයා අද සතුටින්
මට ඒ හොඳටොම ඇති
හිනාවෙලා ඉන්න...
ඔයා වෙනුවෙන් සතට වෙන්න
ඉතින්
‘සුබ පැතුම්‘
පිලිගන්න මගෙන්
ඔබ දෙනෙනාටම
දිගු ගමනක් යන්නට
‘ආදරයෙන්‘

__________________________________-
අපි ආදරය කරන අය අපි ලඟම රැඳිය යුතුයි කියලා නියමයක් නැ.නමුත් ඔවන් කොහොහො තැනක සතුටින් ඉන්නවානම් අපිට ඒ සතුට දිහා බලලා හිනාවෙන්න පුළුවන් නම් එකයි ආදරය
මම ඔයාට හුඟක් ආදරය කලා.ඒ ආදරය නිසාම ආනෙක වාරයක් සතුටු වුණා හුඟක් ඇඩුවා...
එත් අද ඔයා සතුටින් කියලා දැනෙන කොට මට එ තරම් තවත් සතුටක් නැ

ඉතින් මේ කළුවර හීනය වෙනස් වෙන්න කාලයයි
 හැමදාම කවවර හීනය හැඩ වුනේ අපේ ආදර කතාවෙන් ඔයාගෙයි මගෙයි කඳුළු ආදර කතාවෙන්
ඉතින් මේ වෙනසකට හොඳම කාලයයි

 
  

තවමත් මා නොදුටුව මගේම ආදරණිය අම්මා/ තාත්තා වෙත...

ජිවිතය පිලිබඳ සියළු ආසාවන් අතහැර දැමුවෙමි
තවදුරටත් මා ජිවිත් විමේ කිසිඳු ආසාවක් 

මා තව දුරටත් ජිවත් විම සඳහා කිසිඳු බලාපාරොත්තුවක් හො එකිසිඳු අරමුණක් නොමැත
කවරෙකුට හො සුජාතව මා මෙලොවට බිහිවු නිසාම මම ජිවිතය ගෙවන්නෙමි
කවරෙකු හො මා මෙලොවට බිහිකල නිසාම එ ලද ජිවිතය නිසාවෙන්ම මම ජිවත් වෙන්නෙමි
මගේ දිවියට නිශ්චිත අරමුණක් නැ
යායුතුයි කියා නිෂ්චිත ගමනක් නැ පෙනෙන තෙක් මානයක අවසානයක්ද නොමැත
මට මගෙයි කියා කිසිවක් නැත මට මගෙයි කියා කිසිඳු දෙයක් අයිතිද නැත
හුදෙක් මට මන් පමණි
මා මෙ ලොවට බිහිවුයේ ඇයි දැයි කියන්නට නොදනිමි
මා කාගෙදැයි කියන්නට නොදනිමි
මාගේ කළලය කුස තුල නව මසක් දරා සිටියේ කවුරුන්දැයි කියන්නට නොදනිමි නමුත් මා දන්නා යම් කරුනක් වේද මගේ ජිවිය නුඹ මා මෙලොවට බිහි කල නිසාවෙන්ම අඳුරු වු බවයි
හන්දියක් හන්දියක් ගානේ දරුවන් මහ මඟ අතහැර දමා යන දෙමව්පියන් වෙති උපන් දා ගෙල සිරකොට තව දරුවා මරා දමනා දෙමාපියන්ද වෙති
එහෙව් දෙමාපියන් සිටිනා සමාජයක මාවන් දරුවෙක් හට නුඹ ජිවිතයක් දුන්නේ ඇයි දැයි කියන්නට නොදනිමි මා ජිවත් කරවන්නට මගේ පණ කඳ රැක්කේ ඇයි දැයි කියන්ට නොදනිමි
මා උපන් මොහොතේ මගේ ගෙල සිර කර මා මරණයට පත් කලානම් අද මම මෙවන් දුකක් නුඋහුලමි

ජිවිතය නම් ඔහේ ගෙවි යයි නමුත් දිනෙන් දින තත්පරයෙන් තත්පරය ගෙවෙනා මගේ ජිවිතය කිසිඳු අරමුණක් නොමැත නුඹ මා මෙලොවට බිහි කල නිසා මම ජිවත් වෙන්නෙමි මම මෙලොවට බිහි වු නිසා දැන් ජිවිතය ගෙවෙමි මාගේ ජිවිතය් කිසිඳු අවසානයක් අරමුණක් මා නොදකින නිසා එය කවදා හො අවසන් වෙ යයැයි බලාපොරොත්තුව ඇතිව මම කාලය ගත කරමි නමුත් එ කවදාද කෙසෙද යන්න පිළිබඳවත් මට කිසිඳු අදහසක් නොමැත

මා නොදුටුව මාගේම මැණියයි මා මෙලොවට බිහිකළ මාගෙම මැනියයි මට අවසන් වශයෙන් අහන්නට ඇත්තේ එකම එක දෙයක් පමණි මා උපන් මොහොතේ මගේ ගෙල සිර කර මගේ පණ විනාස නොකර මෙවැනි කුරිරු මිනිසුන් සිටිනා ලොවකට මා ලබා දුන්නේ ඇයි දැයි යන්න පමණි

සෂි

බෝ මළුවේ විරාමයක්

පායපු පුන් සඳ
එ සඳ වටා විහිදෙන කහා සුදු එළිය
සඳ දිහා බලන් ඉන්න මොහොතක් පසා මගේ හිත වෙනමම ලෝකයකට ගෙනියනවා වෙනමම දැහැනකට හිත පටවනවා ඇත්තම කියුවොත් මගේ කවි හිත තව තවත් දළුලනවා
ඇතින් ඇහෙන ඝණ්ටාරේ නාදය දෙකන් පෙති වලට එක්කර සැනසිම කියන්නට ගලපන්නට මට ඇත්තටම වචන නැ....

සුදුවට සුදුවේ සැරසිලා සුදුම සුදු මල් වටියක් තෙල් මල් හඳුන්කුරුත් අරගෙන පුරුදු විදියට මම අම්මාත් එක්ක පන්සලට ගොඩ වුනේ හිතේ වෙනසකටත්  එක්ක..හැමදාම ජිවත්වෙන එකකාරි පරිසරයෙන් මිදෙන්න හිතාගෙන..
සමහර විට මගේ හිතේ තිබුන ව්‍යාකුලත්වය හොඳින් තෙරුම් ගත්ත නිසාමදො අම්මා මට පන්සල් යන්න කතා කලේ
මගේ හිත දැන් හරිම ව්‍යකුලයි
කියා ගන්න බැරි හැඟිම් රාෂියක් එකතු වෙලා හිත පිරිලා
සමහර විට අම්මා මගේ හිත කලින් ඉඳන්ම කියවන්න ඇති

ඇත්තමයි මගේ හිත මගේ අම්මා තරම් කියවුව කෙනක් තවත් නැති තරම්

පන්සල් භුමියට ඇතුල් වෙනවත් එකම හදවතට කතා කරපු ඒ මල් සුවඳ ඇතින් හමාගෙන ආපු හඳුන් වැටි සුවද... හදවතත් ඇසත් එක්ක හදාගන්නේ අමුතුම සම්බන්ඳයක්
 
-----
 
විහාර භුමියේ පුදුම කලබලයක්
සුදුවට සුදුවේ ඇදගෙන වුන් හුඟක් ඇයො හරිම කලබලෙන්
මල් පුජා කරනවා හඳුන් කුරු පහන්වැටි දල්වනවා
සමහරු බෝධිය නහවනවා
තැන තැන ඇදිගෙන වුන් සමහර ඇයෝ ගාථා කියනවා... භාවනා කරනවා
ඇත්තටම සුන්දර කලබලකාරි පරිසරයක්

මමත් අම්මාත් මල් පුජා කරලා පහන් පතුත් කරලා වැලි මළුවේ වාඩි වුනේ ගථා කියලා භාවනා කරලා හිත ටිකක් සැහැල්ලු කරගන්නයි

ටික වේලාවක් භාවනා සුවයෙන් හිටිය මම දෙනෙත් විවර කරමින් පන්සල් භුමිය දිහා විමසිලිමත් ඇස් යොමුකලේ අම්මා කොහෙදැයි සෙවිමටයි

අම්මා චෛතය ලග තියෙන ගල්පඩියක ඇදිගෙන භාවනා කරනවා..
මම හෙමින් හෙමින් ඇගේ දෙසට ඇදුනා
ඇගේ දැහැන බිඳිමට මම අකමැති වුන නිසාම ටිකක් එහැයින් වෙන්න ගල් පඩියක මාත ඇඳි ගත්තේ අම්මා දෙනෙත් විවර කරපු සැනින් පන්සලේ හාමුදුරුවන් මුණ ගැහෙන්න යන්න හිතාගෙනයි...

හිත ටිකක් සන්සුන් කරගනින් දුවේ
පුළුපුලුවන් වෙලාවට පන්සල් පැත්තට ඇවිල්ලා
හිතේ ප්‍රෂ්න තියෙනකොට කිසිදෙයක් හරින්නේ නැ

ඇත්ත
අම්මා කියන දේ මට නොවැටහෙනවා නෙමයි
හොඳින් තෙරෙනවා
නමුත්
හැමදාමත් ගෙවෙන මගේ ජිවිත ඔරලොසුවට කවදා නම් සැනසිමක්ද
සමහර විට මේ දැල්වෙන පහන්සිල හමා එන හදුන් සුවඳ මවන මේ අමුතුම ලෝකයටත් බැරිවෙයි එ හිතට සැනසිමක් එකතු කරන්නට
---

සිලි සිලි හඩින් නද දි බෝ පත් තුරුලේ
සැලෙනා එකම බෝ කොලයක් සසරේ
නිවමින් ගිමන් මඟ හැර දුරු කතරේ
යන්න පතයි බිඳ බාධා සසරින් එතෙරෙ

දැල්වෙන පහන් ආලොකය සෙවනේ හිද
හමනා සඳුන් සුවඳින් හද ඔකද කර
පැයු සුපුන් සඳ ගෙන එන එළිය විඳ
යන්නට මඟක් සෙයමි මම සසර හැර

පැගෙන පයට එක වැලි කැටයක් ගානේ
ගෙවනා දිවියේ දුක උහුලමි හැම වාරේ
ලබනට සැනසුමක් මම මේ දිවි කතරේ
සැමදා පතනවා හිදිමින් සමිඳුගේ සෙවනේ

හිනැහි රඟන මල් කැකුලක සුවඳ
තවරා හදින් පුද දි බො සමිඳු ලඟ
වන්නට එතෙර බිඳදා බැමි සසර මඟ
පතනවා සමිඳුනේ හැමදා නුඹේ සෙවනේ හිඳ

මේ ඇගේ පාපොච්චාරණයයි

මම හුදකලා වන සැම මොහොතකම මට නිරායාසයෙන්ම ඔහු පිලිබඳ සිතුවිලි ගලා එන්නේ දෙනත් තෙත් කරමින්ය

අතිතයක පැටලිච්ච මිය ගිය ආදරයක නටඹුන් සමඟින් තනිවන සෑම මොහොතක් පාසාම මම හිතින් දුක් විඳිමි නෙතින් කඳුලැලි සලමි හදවතින් දස දහස් වාරයක් මම මටම සාප කරගිනිමි.

එකඳු මොහොතකදි හො පාසා මම මගෙන්ම අසන එකම එක ප්‍රෂ්නයක් වෙයි එනම්

මගේ සිත ඇයි නුඹ ලඟ නතර වුනේ

එපමණයි

අදටත් පිලිතුරක් නැති ප්‍රෂ්නයක්

ආදරය විදිමට පමණි විඳවිමට නොවෙයි

නමුත් මාගේ පාර්ෂවයෙන් බලන කල සදා විදවිමක් හැර විඳිමක් නොමැති තරම්ය

නිදහසේ ගලාගිය සිතුවිලිත් සමඟින් ඔය පිරිමි රුව ඔය පෞර්ෂත්වය ඔය ගොරොසු කටහඩ ඔය හැඩි දැඩි පෙනුම..

පිටතින් පෙනුන රැව පමණක්ම නොවේ

ගැහෙන නුඹේ හදවත ඔය සිතුවිලි හරි අපුරුවට කෙනෙක්ව වසඟයට ගන්නා අහින්සක දඟකාර අඩම්බර කම

ඉඳිරියේ ඔනැම ගැහැණු හිතක් නොනැවතෙන්නේ නම් එය පිලිගැනිමට නොහැකි තරම් කරුණක්ය

මාත් එසෙමය ඔය පෙනුමට ඔය කට හඩට ඔය ජව සම්පන්න සරිර කුඩුවට ඔය ආදර බර හිතට  මාත් පෙම් කලෙමි

හැඟිමකින් මියැදි පෙම් කිරිමට නොහැකි තරම්ය

එ නිසාම මම නුඹ පිලිබඳ වු සියළුම හැඟිම් සමුදායන් මගේ සිත තුල තැන්පත් කරගනිමින් මම නුඹට පෙම් කලෙමි ශරිරයෙන් පිට වෙන අවසන් ලේ බින්දුව තෙක්ම මම නුඹට පෙම් කලෙමි.. වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම මම නුඹේ වි අවසන්ය ඔය හිත ලඟ මා නැවති අවසන්ය..

ඔව් මම නුඹට පෙම් කරමි නොනැවති පෙම් කරමි

නුඹ මගේ නෙත් ඉස්සරහා දඟපාන සැම මොහොතකම මම මටත් හොරෙන් ඔය සිතුවිලි අද්දර දැහැන් ගතවන බව නොසැඟවිය හැකි රහසක්ය

සත්තයි
ඔය ඇස් ලඟ
මම
තාමත්
අසරණයි

කාලායාගේ ඇවැමෙන් නුඹ මාගේ හොඳම මිතුරාවෙයි

මගේ එකම විස්වාස වන්ත පුද්ගලයා වෙයි

තවත් කාලයක ඇවැමෙන් මගේ ජිවිතේ මම හැමදේම බෙදාගත් එකම තැනැත්තා වෙයිකොටින්ම කියුවොත් මම  අවසර නොලත් පෙම්වතිය වෙයි

ඔහේ ගෙවි යන කාලයකට පසු මමම නුඹේ පෙම්වතිය වෙයි  
මා නුඹට ප්‍රේම කලේ ඇයිදැයි කියන්නට නොදනිමි
මා නුඹට වසඟවුයේ ඇයි දැයි කියන්නටනොදනිමි
මානුඹේ වුයේ ඇයිදැයි කියන්නටනොදනිමි
නමුත් මා දන්නා යම් කරුනක් වේද එනම් මා නුඹට පෙම් කලෙමි
හදවත පතුලෙන්ම ආදරය කලෙමි
අදටත්එහි කිසිදු වෙනසක් නැත

මම දන්නා තරමින් නුඹ මට පවසා ඇති අයුරින් නුඹත් වරෙක ප්‍රේමයෙන් පරාජිත වුවෙකි

ලද පරාජය නිසාම තවත් හදක ලන්විමට නොහැකි අයුරින් ලත වුවෙකි බියවුවෙකි

මාත් එසෙමය.

නමුත් කාලයාගේ ඇවැමෙන් අපි පෙම්වතුන් වුවෙමු

නුඹේ සිත අද්දර දැහැන් ගතවෙන එකම භාවනාව මම විමි

නුඹේ සිත සනසන එකම පිනි සිසිල මම විමි

නුඹේ අත මා ස්පර්ෂ කරන සැම මොහොතක් පාසාම මම නිරුත්තර වෙයි නුඹේ අතින් මා‘ත ගන්නා සැම මොහොතක් මම ගල් ගැසිමි

 ඒ නුඹ ස්පර්ෂ කරන්නේ මගේ අත නොව මගේ සිත වන නිසාවෙන්ය

නුඹේ එකඳු වදනකින් එකඳු කැල්මකින් පවා මගේ හදවත ස්පර්ෂ නොකල දිනයක් නැති තරම්ය 

  
නුඹේ එකදු වදනක් හො මගේ හදවත සසල නොකලේ නම් අදටත් නුඹ වෙනුවෙන් මගේ දෙනෙතින් වැටෙන කඳුලක් කඳුලක් පසා මම මටම සාප කරගනිමි....මගේ පිබිදෙන සැම හැඟිමකටම හැම සිතුවිල්ලකටම නුඹ නුඹම පමණක් පදනම විය....නමුත් නුඹේ අවසානාවට නුඹ මගේ සියළුම දේටම හේතුව වි අවසානය

කාලය කොරම් දිගු වුවත් නුඹ මා හමුවුන වාර... නුඹ මා දෙඩමළු වුන වාර මට තාමත් එකින් එක පෙල ගැස්විය හැකිය

වචනයක් නෑර නුඹට ඉදිරියේ ගෙනවිත් තැබිය හැක

එකි අතිතය මා කෙසේ අමතක කරන්ද

මගේ ජිවිතේ ගෙවුන හොදම කාලය

සමනල වසන්තය කෙලෙස නම් මා අමතක කරන්නද

අතිතයක පැටලිච්ච රැරා ගලනා නුඹේත් මගේත් අතිත සැමරුම් සිහිවන වාරයක්වාරයක් පාසා මගේ දෙනෙතට කඳුළු උනනවා සේම නුඹ පිලිබඳ මතකය අළුත් වනවා සේම නුඹ පිලිබඳ මාසිත තුල හට ගත් ප්‍රේමයද මතකයන් සමඟින්ම දළුලා වැඩෙයි

එ සියළු සිතුවිලක්ම මා සිතේ නුඹ පිලිබඳ ප්‍රේමය දළු දා වැඩෙනවා මිසක කිසිදා මිය නොයනු ඇත

නුමුත් එ සියළු දේටම නුඹ තිත තබා අවසන්ය

අපේ හමුවිම් අපේ දෙඩමළු විම් වලට නුඹ තිත තබා අවසන්ය

එයට හේතුව නුඹට මා පිලිබඳ කිසිදු හැඟිමක් නොයිපදිමයි හුදෙක් මා නුඹට එක් සොහොයුරියක් පමණක් විමයි... නුඹ කියනා අයුරින් නුඹට මට කිසිදා පෙම්වතුන් විය නොහැකිය( නමුත් නුඹේ හිතම මා වෙත ප්‍රේම ආරාධනාවක් කලේ ඇයිදැයි කියන්න මට තවමත් ප්‍රෂ්නයක්ය... නුඹට මා පිලිබඳි එකදු හුදකලා හැඟිමක් හො නොමැතිනම් කෙසෙ නුඹ මා පෙම්වතිය කරන්නට සිතුවේද අදටත් පැනයක්)

මා නුඹට පෙම් කලත් නුඹ මට පෙම් නොකල තරම්ය

එලෙසින් නුඹට මා අතරමඟ දමා යැමට හැකිවිය

මා නුඹට පෙම් කල තරමින් නුඹ නොමැත මට පෙම් කර කිසි දිනක..

 මා නුඹේ වු තරමින් නුඹ නොමැත මගේ වි එක මොහොතකට වුව...

මා නුඹ ගැන සිතු තරමින් නුඹ නොමැත මා ගැන සිතා එක වරෙක ....

නමුදු නුඹ පෙන්වු පාට පිරුණු හීන ලොකය තුල නැවති මම තවමත් ඉකි ගසන්නීය

නුඹ වෙනුවෙන් තමත් මා කඳුසලන්නිය

මේ ඇගේ පාපොච්චාරනයයි

-------------------------------------------------------


පාවි පාවි විසි වෙලා ගිය
අකිකරු අකුරක් අරන් දෝතට
ගලප ගලපා මමම ලියන අද
කවිය නුඹටයි - මගෙ පෙමටයි

ඇවිද ඇවිදා මඟ තොටක අපි
ගෙවුව කාලයේ සිහින නටඹුන්
ගලප ගලපා මමම ලියන අද
කවිය නුඹටයි - නුඹේ නමටයි

කඳුළු කවිකම් හැඩ කරන් නුඹ
මසිත අද්දර හිනැහිලා නුඹ
මතක අහුලා මමම ලියන අද
කවිය නුඹටයි - නුඹේ පෙමටයි

අකුරු ගලපා සිතැඟි නලවා
මම ලියු අපේ පෙම් කවිය ලඟ
තාල විරහිත පද පෙලක් ලඟ
මටම වැරදුන අකුර නුඹමයි - නුඹම පමණයි