මඟබලා හිදිමි නුඹ එනතුරා

වළාකුළු මල් පෙති වලින්
වසා නෙතු නිල් නුවන්
මඟබලා හිදිමි මම
නුඹේ රුව එනතුරා

කඳුළු මල්  කලතා හිතින්
මතක පැන්දිය ගෙන‘තින්
දොවා සිත් මඩල මම
ඉකිගසමි හද පාරවා

හද අසිනි වැසි ඇද වැටි
සඳ දියට දුක හාදු දි
පෙම් නදිය දොගාඩම ගලයි
තුන් සිතම අද ඉරිතලා

හෙට ලොවට පා නගන දුවනියනි

යොමා දෙඇස විවර කර අද
බලන් ලොකය දිවෙන ලස්සන
දුවයි ලොකය හෙමින් තාලෙට
ලාතාවක් සෙ අපේ රිද්මෙට

ඇසේ රැව්දෙන සිතුම් පොදි ලඟ

නුඹෙ පැතුමන් තියන් හෙමිහිට
යමන් හනිකට ලොකයක් වෙත
අවදි කරන නුඹ නුඹේ නුවනැස

යනෙන මඟ තොට හමුවෙනා නෙත්
හැරි බලපන් මොහොතකට වුව
බැලුව මුත් නුඹ එ ඇස් වෙත තව
නතර නොකරන් අනේ කිසි දින

ලොවක් හිනැහෙයි නුඹේ දෙස තව
ඇසුත් විහිදා වපර කරමින්
ගෙවන් නුඹ නුඹේ සොඳුරු දිවියම
නුවනැසින් තව බලා ලොව දෙස

රුදුරු විස ඇස් අත වනයි නපුරට
එයින් නික්මි සිනාසෙනු මැන
නපුරු අස් වල ගොදුරු නොවියන්
ලොකයත් තව වසයි හොඳටම

—

ජිවය පුදමි සිත නොසැලි රට දැයට

ගිණ පුපුරණ හඩ ඇසෙනා දෙසවණට
මර බිය දැනේනවා ගැහෙනා පපුතුරට
තල්වැට මායිමෙන් වෙන්වෙන යුධ බිමට
මම ණය ගෙවනා ලක් මව් තුරුලේ සිට

බඳවට පුරා එතෙනා ගිණි බටය ලඟ
මම දුක කියනවා ගැහෙනා හදක් ලඟ
මව් පිය දෙනෙත් සිහිවෙනවා කඳුළු ලඟ
රුරා ගලනවා හැඟුමන් පැරුණු හිතක් ලඟ

හැඟුමන් බිඳි ගලනා රතු රුධිරයට
රුරා ගලන දහදිය බිදු සුවඳ ලඟ
මරණය අසල හිත සැසලෙන හදට
ජිවය පුදමි සිත නොසැලි රට දැයට

තල් වැට පුරා හඩගානා වෙඩි හඩට
විසිරි පොලොව සිඹිනා රන් රැධිරයට
හදවත කාඩා වැටෙනා සුළු විරාමෙට
නොදැනිම කඳුළු වැටුනා ලය පුරාවට

බංකරේ පුංචි කාමරයක තනිවිලා
තල් වැට ලඟම හැඟුමන් හිත පුදලා
ලක් මව රකින විරු පුතනුවක් වෙලා
සිතුවිලි පුදනවා හද තුරුලේ මියැදිලා

දිවිද ගෙවනෙමි දිවිය තුලදිම

අරුත නොකින ලොවත් ඇතුලෙන්
දිවිය දුටුවෙමි අසුරු සැනකින්
ඇවිද ආ මග දිවිය අතරින්
යදම් බින්දෙමි ලොවට රහසින්

හිතන් උහුලන දිවියෙ බර මම

මටත් වැඩි නැ යන්න තව දුර

සිතින් නොසැලි රැදි වුන් මට

දිවිය සරදම් කරයි රහසෙම

ඇවිද ආ මඟ සසර දිගු වුන

යන්න නොකිය වරු නැ මට

ඇවිද යන්නම් ගමන නිමවන

ලොවම එරෙහියි මහළු කම ලඟ

හිතින් නොසැලි හිදිමි මම තව

දිවියෙ ලද ගල් පරළු අභියස

තබා මම මගේ හිතම උගසට

දිවිය ගෙවනෙමි දිවිය අතරෙම

නිවනින් අවසන් වෙන ගමනේ

යානොහැකි මඟ තොටක
රැදි උන් පින් සිසිල මට

නොමැති නම් දිවි මඟට
ගෙවනු කෙලෙසද සසර මඟ

රැඳි ආ ගමන් මඟ තුල
සසර දුරු කතර දිග
ගෙවෙයි නම් මගේ දිවිය
බුදු සමිඳුගේ සෙවණ යට

රැඳුනු මෙත් සිසිල ලඟ
අතැති බෝ කොළය තුල
මැවුනු අනියත දම
පසක් විය බුදු සුවඳ යට

ගෙවු දුරු කතර මම
සසර දුක නිවෙන මඟ
තවත් නොපමාව යමි
බැමි ලිහෙන තුරු ගමන

______________________________.

හද සසල කළ දසුන්......

මේ පින්තුර මම ගත්තේ දෙසවන් සමිරගේ  නුතන මානවයා එෆ් බි ප්‍රෙෆයිල් එකේන්....මට ටැග් වුන පින්තුරයක්....

මේ පින්තුරය මාතෘකා කරලා තිබුනේ

සිඳී ගිය දා එඩි ගත
වැහැරී ගියේ නුඹේ ගත
පිහිට නැත අද සව් සත
එනිස නුඹ තව ගල් පඩි මත

මේ පින්තුර හරිම හැඟුම් බරයි...

මම මේ පින්තුර දැක්ක විදිය...ඇත්තටම හද සසල කල දසුනක්.....

වියැකුනු දිවිය
මහළුය අද මම
නොමැතිය සවිය
එහෙත් නොවැටි සිටිමි මම

ගෙවුනත් දිවිය
මෙ නොසැලෙන
පඩිය මත
පතන්නට
තව දිනක්
තියෙවිද මට

අසරණයි මම
මගේ තනිකමත් සමඟින්ම
නොසැලි ඇත්තේ මෙමට
මගේ වියැකුනු තරුණකම පමණයි තව ..