කරුමක්කාරියකගේ දිනසටහන්...

හිතේ පුංචි හරි බයක් තියෙන කොට පොඩි දෙටත් ගැස්සෙනවා... එතකොට හදවත ගැහෙන්නේ හරියට විදුලි වේගයෙන්...

ලබ් ඩබ් ලබ් ඩබ්...

මං ඒ සද්දේ අහගෙන ඉන්න හරිම ආසයි....

කාටවත් නොකියුවට කොහෙවත් ලියලා තිබ්බේ නැතිවුනාට මගේ හිතේ තියෙන තිගැස්ම දවසින් දවස වැඩි වෙනවා මිසක් අඩුවක් නැ... බලාපොරොත්තු මිනිස්සුන්ව ජිවත් කරවනවා ඇත්ත.. මම එක පිලිගන්නවා... එත් උහුලගන්නටත් බැරි තරමට පුංචි පුංචි බලාපොරොත්තු රාශියක් මේ පුංචි හිත ඇතුලේ හිරකරගෙන ඒ බලාපොරොත්තු ඉෂ්ට වෙන්න ඔන්න මෙන්න තියෙද්දි හරියට විදුරුවක් කැඩයෙනවා වගේ සී සීකඩ පුංචි පුංචි කෑලි වලට කැඩිලා බිදිලා යනකොට හිතේ ඇතිවෙන වේදනවා මෙහෙමයි කියලා ලියලා තියන්න තරම් මගේ වචන පොසත් නැ...

‘‘මේ කඳුළු තොටුපලයි සමුගෙන යන්න මට බැරි‘‘

විඳින්න දුන්න ජිවිතේ මම විදවනවා.ඇත්ත හීනයක් පස්සේ පිස්සියෙක් වගේ දුවලා දුවලා හතිවැටෙනකම් දුවලත් එක හීනයක් විතරයි කියලා තේරුනාම... එත් දුවන එක නවත්තන්න මට හිතෙන්නේ නැ. කවදා හරි ඒ හීනේ ඉෂ්ට වෙයි කියලා හිතන් මම දුවනවා... එත් අන්තිමෙදි මම නැතිවෙන්නේ මගේ කාලයයි මහන්සියයි විතරයි හැමදේම ගඟට කැපුව ඉනි වගේ පාවෙලා යනවා... ආමාරුවෙන් මම ගොඩ නඟා ගත්ත මගේ ජිවිතේ ... මගේ හින මාළිඟා ඔක්කම මම ඉස්සරහාම දියවෙලා යනකොට දෙයියනේ හිතක් පපුවක් නැති එකියක් වගේ කිසි දෙයක් දැනේනේ නැති එකියක් වගේ මම ඉන්නේ කොමද... කිසිදෙයක් කමකට නැති එකියක් වගේ ගල් ගැහිච්ච එකියක් වගේ කොටේටේ බදාගෙන මම නිදාගන්න බැ...

‘‘විඳින්න දුන් ජිවිතය අරන් මම විදවන්නද මේ භවය පුරා‘‘‘‘

සීතල සුළං හිරිකඩ ඇඟ පසාරු කරගෙන හමා ආවත් මම එ කිසිදෙයක් නොදැනෙනවා වගේ ඉන්නේ හිත හිර කරගෙන... වෙලාවකට ඔළුව පැලෙන්න තරම් රිදෙනවා..... පැනඩොල් පෙත්තකින් වත් සහනයක් නැති තැන නිදිපෙති දහයක් විතර එක හුස්මට බිලා කවදාවත් නොනැගිටින නින්දකට යන්න මට හිතිච්ච වාර අනන්තයි අප්‍රමාණයි...

ඇට මස් ලේ නහර
සිසිරා දිවයන නුඹෙත් මගෙත්
ආදරේ වියරුව...
ඒ වියරුවෙන් උන්මාදව
සුසුම්ලන පණ ගැහෙන හදවත...
කඳුලත් හුස්මත් එකට එක්වෙන තැන
ඒ ගැස්සමට රිදෙන මගේ හදවත
නුඹ නොදන‍නවා...
නැ නුඹ දන්නවා එත් නොදන්නවා වගෙයි ඉනනවා...
මැරුණු හදක්
ගල් ගැහුන හිතක්
රිදෙන විසකුරු අතිතයක මංමුලාවුන
පරම පිවිතුරු ආදරේ
සරල පිවිතුරු මතක අහුරක
ඔහේ පාවෙන නුඹේ හදවත
ඔව්..
තවමත් මම හොයනවා

ජිවිතේ ලඳ සමහර අත්දැකිම් හමුවේ වැටුනේ නැති මම... ලැබි ඇති ජිවිතය තුල සතුටින් ජිවත් වෙන්න උත්සහා කරන්නේ ජිවිතේ පිටුපස හඹා ගොස් දැන් හොඳටොම හති වැටි ඇති නිසයි...ඔව් දැන් මම ජිවත් වෙන්නේ මගේම රිද්මයකට...මගේ රිද්මටය නුඹේ රිද්මය නොගැලපුනාට මගේ රිද්මයට ගැලපෙන ඔනැ තරම් හීන මේ ලොකේ තියනවා....මම හේ හීන එකින් එක හොයන් පාට කරනවා... පාට පාටින් පිරිනු හීන ලෝකයක තනිවෙලා මගේ රිදමයට එකින් එක ගැලෙන ඔය හිත හොයන්නේ හරිම කෑදරකිමින්...

කිසි දෙයක් නොතෙරන කාලයේ හරි මඟක් නොවැටහුන කාලයේ ඔහේ මඟසොයන්නියක සේ අනවබෝධයෙන් දුව ගිය කාලයට දැන් තිත තියලා ජිවිතේ ජිවිතේ විදියට විදින සුන්ද සමනල් දිනයක් එනකම් මම මගේ පාට පාට හීන ලෝකේ පාට කරන්නේ හරිම ආසාවෙන්....

මේ ජිවත් වෙච්ච පුංචි ටික කාලයේ මම ඇති කරගත්ත බැඳිම් හරිම ගොඩයි.. ඒ සමහර බැඳිම් ඇත්වෙන්නත් කලින් බිඳිලා පොඩිවෙලා ගියේ හරියට උදේට ඉර පායනකොට තුෂාර බින්දු වියලිලා යනවා වගේ..

‘‘...සාදාකාලික නොවු ලොකේ සදාකාලික ප්‍රේමයක්...

සොයා නෙක් ගම් දනවු පිරා ගෙවු කාලය සිහිනයක්.....‘‘

මේ ලොකේ ගැලපෙන බැඳිම් නැ.... හරියට ඔයාගෙයි මගෙයි බැඳිම වගේ..

ඔයා වගෙම මමත් දන්නවා අපි දෙන්නවා නෙගැලපෙනවා කියලා... එත් ගැලපෙන දෙන්නෙක් එකතුවෙනවාට වඩා නොගැලපෙන දෙන්නෙක් එකතු වෙලා නොගැලපිම් ගලපන්නවානම්.... අන්න එකයි නේද වටිනේ... එත් මට තෙරෙන දේ ඔයාට තෙරෙන්නේ නැනේ..

ඹබත් මමත් නුඹත් මම වන විට අපේ ලෝකය පාට පාටින් පිරි ඉතිරෙනු ඇත..

‘‘සඳ සඳ වගේයි.-තරු තරු වගෙයි.

මල් මල් වගෙයි-අපි අපි වගෙයි...

ඔබ මා නොවන තුරු -  මම ඔබ නොවන තුරු

ඔබ ඔබම වෙයි- ඔබ ඔබම වෙයි - මම මමම වෙයි

සඳ සඳ වගේයි.-තරු තරු වගෙයි.

මල් මල් වගෙයි -  අපි අපි වගෙයි‘‘

ජිවිතේ පිදු පෙමක් අභියස
ආදරේ මල් සුවඳ සොයලා
හති වැටි මම ඉකි ගසන විට
පිනි සිසිල දුන් ප්‍රේම හීනය...
ජිවිතේ දුරු කතර ගෙවමින්
ආදරේ මුදු සුවඳ සොයමින්
ඇවිද යන්නම් දස දහස් ගව් දුර
නුඹේ සිත මම හඳුනනා තෙක්

-කළුවර හීනය-

ආදරේ සිල් සුවඳ දැනිලා

මේ තරම් 'දුක්'බරම වුන

සුසිනිදු නුඹෙ සිත සුසුම් රැල්

උහුල ගන්නට නොහැකි තරමට

වළකුළු මත හෙමින් තවරා

අරන් යන්නට නොහැකි දිනයක

හදේ ලියැවුන දුක්'බරම' කවියක්

තවම සුසුමන් හෙලයි නොදැනිම

ආදරේ සිල් සුවඳ සොයලා.

- කළුවර හීනය-

තවම දළුලයි නුඹේ සෙනෙ

ලියා තබනට කිසිත් නැත අද

මතක පිටු අද ගිලිහිලා

ඇසු පෙම්බර වදන් අද නැත

සවන් යුග මගේ සිර වෙලා

කවි කතාවල පිටු ගනන් මම

ගලපලා ලියු අපේ ආදරේ

කොහෙ කොතැනද සැගවුනේ අද

මටත් නොකියම සිත්ඉමේ..

ඇවිද ආ ගිය මතක මංතුල

සුසුම් අඳිනා නුඹේ සෙනෙ

තවම දළුලයි ඉඳ හිටක වුව

කඳුළු ඇවිදින් නෙත් ඉමේ...

නුඹත්.. මමත්...

‘මම මොකද ගන්න ඔනේ තිරණය කියලා දැන්මම මට කියන්න තරිඳු... අපි දෙන්න මේ විදියට දෙපැත්තට වැනි වැනි ඉන්න එකේ තෙරුමක් නැ.. නිකන් කාලය නාස්ති වෙන එක විතරයි වෙන්නේ.

‘‘ මට තෙරෙනවා සෂිනි එත් මම හැම පැත්තෙන්ම තැලෙනවා..මට ඔයාවත් ඔනේ එත් ඔයා ගැන හිතලා මට මගේ අම්මාගේ හිත රිදවන්නත් බැ‘‘

‘‘ මගේ ප්‍රෂ්නය මම එයාගේ ආගමේ නොවුන එකද තරිදු.. අපි ආදරය කලේ ආගමටද..‘‘

කවදාවත් විසදුමක් නැති මේ ප්‍රස්නය විසදෙන්න ඔනේ අපි දෙපැත්තකට වෙලාද?

‘ අපි කාලයට ඉඩ දෙමු ප්ලිස් ඔය කතාව නතර කරලා හොද ලමයා වගේ හිනා වෙන්න...

කාලය ප්‍රෂ්න වලට විසදුම් දෙනවා ඇත්ත.. එත් අපිට කාලය දෙන විසදුම වෙන්විම නම් තව අවුරුදු ගානක් ගියත් ඒ විසදුම වෙනස් වෙන්නේ නැතිනම් අපි තවත්එකට ඉන්න එකේ තෙරුමක් තියනවාද තරිදු. නැ නේද 

හොදම දේ අපි දැන්ම තිරණයක් අරන් වෙන් වෙන එක.

‘‘ මට කියන්න කිසිම දෙයක් නැ හැමදේම ඔයා කියලා ඉවරයි.. එත් ඔයාගේ තිරණය වෙනස් වෙන්නෙත් නැතිනම් මට ඔයාව බලනේ වෙනස් කරන්න ඔනේ නැ සෂිනි.. හොද විදියට හැමදේම ඉවර කරමු..

හැමදෙටම සැලෙන හිත... නුඹේ එකඳු වදනකට හො මගෙ දෙනෙත් තෙත් කර හැකි තරමටම උණු වෙන හිතක් තිබුනු මට මේ තරම් රළු තිරණයක් ගැනිමට හැකිවුයේ කෙලෙසකදැයි කියා තවමත් මම නොදන්නා තරම්ය..

එහෙත් බුද්දියට කන් දිය යුතු අවස්ථාවකදි තවතවත් හැගිම් වල වහලියක නොහැකි වු නිසාවෙන් මම තිරණයක් ගතිමි.

ඒ අප වෙන්විම සටහන් කල යුතු බවයි

අපි තිරණයක් ගමු. කවදා හෝ දවසක ඔයාගේ අම්මා මට කැමති වුනොත් අපි එදාට දෙමව්පියන්ගේ ආෂිර්වාදයත් එක්කම එක වහලක් යටට එමු. එත් අසරණ දෙමාපියන්ගේ හිත රිදවලා මට සතුටු වෙන්නේ ඔනේ නැ තරිඳු.....

ඔයාගේ තිරණ ඔයාගෙම අදහස් මට ඔයාව නතර කරන්න හයියක් නැ මොකද මම දෙපැත්තෙන්ම තැලෙනවා..හැමදේම හොද විදියට වෙයි..

සතුටින් ඉන්න.....

තොරතොන්චියක් නැතිව එකදිට කෑගහන ජංගමය දෑතට ගත්තේ නින්දත් එක්ක මා තැබු සැබැදියාවට බාධාවු නිසාවෙන් හටගත් කෙන්තියද හිතේ රඳවා ගිනිමිනි...

ඒ නොදන්නා නොම්බරයකිනි....

වරක් දෙවරක් ඇමතුමට ප්‍රතිචාර දැක්මිටමන් වැලිකි වුන් මා ඒ නොදන්නා නොම්බරයක් වුනිසාවෙනි. එහෙත් එක දිගට නොනැවති ජංගමය කෑ මොරසන් දෙන නිසාවෙන්මය...

හොලෝ...

සෂිනි.....

කවුද මේ...

සෂිනි මම තරිඳු..

ටික වෙලාවක් එක එල්ලේ හුස්ම අල්ලා ගෙන වුන් මා වදන් පිට කරගැනිමට නොහැකි වුයේ තවමත් මා සිටින්නේ හිනයක හිර විදැයි කියලා හිතා ගැනිමට නොහැකි වු නිසාවෙනි

ත...ත.. රි..ඳු... ඔයා මේ වෙලාවේ

ඔව් මට මිට කලින් ඔයා එක්ක කතා කරන්න වුවමනාවක් තිබ්බාත් එත් එකට කාලය ඉඩ දුන්නේ නැ සෂිනි..එත් මට ටිකක් ඔයා එක්ක කතා කරන්න ඔනේ.. කොටින්ම කියතොත් මට ඔයාව හම්බවෙන්න ඔනේ.. මේ හිත ඇතුලේ කියන්න හුගක් දෙවල් තියනවා සෂිනි

කියන්න හුගත් දෙවල් තියනවා.. ඒ මොනාද තරිඳු තවත් අපි කතා කරන්න ඉතුරු වෙලා තියෙන්නේ

ම්ම්ම්ම්.... එවා මෙහෙම කියන්න බැ සෂිනි..... වෙලාවක මම ඇවිදින් හමබවෙන්නද ඔයාව..කොටින්ම කියුවොත් මට  ආයෙත් අපි හිටය ඒ ලස්සන අතිතයට ගිහින් නවතින්න ආසයි සෂිනි...

මොහොතකට මට ආවෙ තරහක්. අතීතය එක ක්ෂ්ණීකයෙන් විදුලියක් වගේ හිත පුරා ඇඳිලා ගියා. අහස ඉරි තලාගෙන ඇඳිලා යන අකුණක් වගේ, මගේ හිත පුරාවට ඇදූනු අතීත මතකය හිත රිදෙව්වා. මට ආයෙමත් වතාවක් මම ගැනම දුක හිතුණා.කියාගන්න බැරි ආත්මානුකම්පාවකින් හිත පිරුණා. ..

අපි මොනවා කතා කරන්නද ආයෙත් තරිඳු.. හැමදේම කතා කරලා අපි විසඳුමක් අරගත්තානේ.. ඇරත් හැමදේම ඉවර වෙලා අවුරුදු 2කකට පස්සේ අපිට තවත් මොනවාද කතා කරන්න තියෙන්නේ...
ආදරෙයි වෛරයයි අතරේ තියෙන්නෙ කෙස් ගහක පරතරයක් වුනත්, මම ඒ පරතරය හැමදාම රැකගත්තා..මහ ගොඩාක් ආදරේ කරපු හිතින් වෛරයක් ගැන හිතාගන්නවත් බැරි නිසා ,හැමදේම වෙනස් වුනාටත් පස්සෙත් මම ආදරේම කළා. අවසානෙදි හති වැටිලා වැටිලා මොහොතකට නැවතුණා. මෙච්චර කාලයක් දිව්වෙ මිරිඟුවක් පස්සෙ කියලා තේරුම්ගත්තාට පස්සෙ, මට වැරදුණා කියලා තේරුම්ගත්තාට පස්සෙ, මම හිත හදාගත්තා.අන්තිමේදි ජීවිතේට මූණ දෙන්න ධෛර්‍ය ගත්තා. එහෙම හදාගත්තු හිත ආයෙමත් දෙදරවලා ගියපු මේ කෝල් එක ගැන මට ඇතිවුනේ නොරිස්සුමක්.

නැ මට ඔයාව හම්බවනේන එනේ නැ අපි හැමදේටම තිත තියලා ඉවරයි... තවත් කාලය නාස්ති කරලා ඔයා ඔයාගේ හිත පාරගන්න එපා


බුදු සරණයි...


අමාරුවෙන් වුනත් හිත ගලක් කරගෙන මම ඒ වදන් පිට කරගේ තවත් මසිත රිඳුම් වුවමනා නොවු නිසාවෙනි... තව තවත් නුඹ වෙනුවෙන් බාපොරොත්තුවක අංශුමාත්‍රයක් හො හිත තුල හටතතහොත් මම තවත් තවත් නුඹට ලෝබ කම් පා තව තවත් නුඹව යැදිමට නොහැකිය... නමුත් ධෛවයේ සරදමි නුඹ මා එකම මනුසත් කුලයේ උපදුනත් දෙආගමක සරණ ලබනා අපි දෙදනාට ‍එක සෙවණක විමට තරම් පිං නොකල නිසාවෙන්ම සියළුම බැඳිම් වලට තිත තබා මම මගේ හිත ගලක් කරගත්තේ හුදෙක් නුඹෙත් මගෙත් නොව අප දෙදෙනාගෙම දෙමාපිය හිත් රිදවිමට තිබු අකමැත්ත නිසාවෙනි..


මොහොතින් මොහොත පැයෙන් පැය දවිසන් දවස වෙනස් වුන මගේ ජිවිතේ තවත් වෙනස් වෙන්න වත් තවත් නොලැබෙන්නවත් දෙයක් නැ.. කාලයත් එක්ක සටන් කරලා මම මටම ආවේනික වුන සතුට හොයාගන්න හති දමමින් ජිවිතය පස්සේ දිව ගිය කාලය මෙතෙක් කියලා මැනලා පෙන්නන් බැරි වුනත් ඒ දිගු කාලයේ මම සතුටින් හිටි විරාමටට වඩා තනිකමත් එක්ක ඇති කරගත්ත බැඳිම දැන් විනාස කරලා දාලා ආයෙත් නුඹත් එක්ක ඒ යටගිය සබැඳියාවට අලුතෙන් ජිවත් දෙන්නට මටවත් මගේ හිතටත් දැන් වුවමනාවක් නොහැකි තරම්ය...


පන්සලක් වගේ පිරිසිදු සිතින් ඔය හිත වෙත ආදරය මම ජුජා කලේ අමාවක දාටවත් ඔය හිත අතරමග දාලා යන්න නෙමෙයි. ඒත් අපි අපිටම අයිති නැති තරමටම ධෛවය අපිට සරදම් කරද්දි පන්සලක් තරම් පිවිතුරු වුනත් මගේ පෙම නුඹ වෙනුවෙන්.. අපේ දෙමාපියන් වෙනුවන් හිත ගලක් කරගත්තේ නුපුරුදු බැඳිමට වඩා සුපුරුදු තනිකම මට අයිති වු නිසාවෙනි ඒ තනිකමට මම ආදරය කල නිසාවෙනි..


ගැහි ගැහි පණ අදින ජිවිතේට ආයෙත් අමාරුවන් හරි උස්ම පොදක් වටෙන්න ගත්තේ ඔය සුමුදු කට හඩ මගේ දෙසවන් සරසපු මොහොතෙයි. එත් හැඟිම් වල වහලියක් වෙලා තවත් මට නුඹෙත් මගෙත් ජිවිතේ සොඳුරු දවස් විනාස කරන්නට වුවමනාවක් නැ... නමුත් ජිවිතේ කෙදිනකවත් හමු නොවෙන ඉසව්වක නතර වුන නුඹත් මමත්... වෙනුවෙන් මම මගේ හිත ගලක් කරගත්තත් අද මටත් නොදැනිම මම තවත් පසකින් දුරුවල වි අවසානයි...










                *********** කළුවර හීනය*************

මගේ හදවත පැයු සඳ නුඹ

කඳුළු සක්මන් කරපු හද වෙත 

සෙනෙහසේ මුදු සිසිල තවරා

මගේ හදවත පැයු සඳ නුඹ

ආදරේ සඳ එළිය විහිදා

තබා මගේ හිස නුඹේ උරයේ

සුසුම් උණුසුම් සයුරේ නහවා

මහා මෙරක් සේ නුඹ පුදපු සෙනෙහස

කෙසෙ ලියමිද අකුරු ගලපා

පැයු ගඟනත සුපුන් සඳ නුඹ

මගේ දිවියේ අඳුර පරදා..

මියෙන තුරු හැර නොයමි නුඹේ පෙම

හදපියන් යට සෙනෙහෙ රඳවා....

-කළුවර හීනය-

හදක පාපොච්චාරණය....

ඈතින් හමාගෙන එන සීතල සුලන් රොද ඇඟ පසාරුකරගෙන වැඳි ආවත් මට හැර දාමා තිබු ජනෙල් පියන්පත් වසා දැමිමට තරම් සිතක් නොවිය... මම තවත් වකුටු වුවෙමි.. එහා මෙහා දිව යනා දෙඇත් විහිඳුවමින් මම තව තවත් ස්විටය තුලට රින්ගා විත් ගුලිවුවෙමි...නින්දට ඇති පේරේත කම නිසාම ඇඳෙන් බැස ගැනිමට මැලි වු මා තවතවත් වකුටු වි ගුලි වුවෙමි... දින 6ක නොකඩවා රාජකාරියෙ නියැලි ලැබෙන එකම විවේකයේ උපරිම ඵල ලබා ගැනිමට මා පුරුදු වුවේ නින්දත් සමඟ මිතුරු විමෙනි..හුඳෙක් මා දැන් එයට ඇබ්බැහි වි ඇත..... ඉර මැදියම් වන තෙක් නින්දට පුරුදු මා දහවල් වන තෙක් නිදා ගන්නේ ඉතා කෑදර කමකිනි......

වෙනදා මෙන් නොව ඇද ඇත්තේ ඉතාමත් මලානික බවක්ය..කිසිදු හැඟමකින් තොරවු ව්‍යාකුල හැඟම් සමුදායකින් මුසු වා මා උදැසන තේකෝපය සදා විත් නැවතත් ඇඳමතට ආවෙමි....සුළු මොහොතක පසු අන්තර්ජාලය ඔස්සේ අම්මාගෙන් ඇමතුමක් ගලා ආවත් එය සඳහාද ප්‍රතිචාර දැක්විම සඳහා මා මැලි වුයේ හිතේ ඇති වු ව්‍යාකුල බාවය නිසාමය... මටත් වඩා මා හොඳින් හඳුන්නන අම්මාට හට මගේ එකම එක වචන යක හො වෙනසක් ඇතිවුවහොත් දුරු රටක සිට මා තනිවි ගෙවන ජිවිතය පිළිබඳ ඇය කළකිරිමට පත්වනු ඇතයි මා තුල හටගත් බිය නිසාම ඇයගෙන් ලැබෙන ඇමතුම් සියල්ලම සදහා මා ප්‍රතිචාර නොදැක්වුවෙමි...



හිත වෙනාටත් වඩා සැලෙන්නේ අවටින් හමා එන සිතල සුළං රැලි නිසාම නොව... හදවතේ කොනකටම වි රිදුම් දිදි කෑගසනා සිතුවිල්ලකට සිරවි මා මගේ හැඟිම් ගනන් කිරිමට පටත් ගත්නිසාවෙනි... දින සති මාස අවුරුදු ගනනක් තනිවම ජිවත් වුවත් තමන් වෙනුවෙන් ජිවත් වෙන තවත් එක්කෙනෙකු හෝ හදවතට දැනෙන නිසාමත් මේ සුපුදුරු කාර්යයබහුල ජිවන රටාවට හුරුවි හිතේ අකමැත්තට නොවුවද මා දින ගෙවමින් ජිවත් වන්නේ තවමන් වෙනුවෙන් ජිවත් වෙන තමන් එවුන්ගේ හිත රිද්දිමට මා තුල ඇති අකමැත්ත නිසාමය....ඇත්තටම හිත තුල ඇත්තේ ආදරණිය හිඩැසකි... තමන්ගේ වෙනුවෙන් ජිවත්වෙන... තමන් වෙනුවෙන් ජිවතය බෙදාගැනිම සැරසෙන ආදරණියයන් හිඩැස දැන් තව තවත් වැටියෙන් දැනෙන නිසාවෙන්ම වෙනදා පෑනට ඩයරියට වෙන්වු මගේ විවෙක කාලය අද ගෙවි යන්නේ නින්දත් සමඟ මිතුරු විමෙනි

මෙකෙත් යැයි මැනිය නොහැකි සගර ගැඹුරු සිසාරා දිවයන සිතුවිලි තවත් තවත් මා පෙළඹවන්නේ මලානික සිතුවිලි එකතු කිරිමටයි... පන්හිදට පත්ඉරුවෙන් මටත් නොදැනි ඈත් වු මට මාවද අමතකර කරවන තරමට ජිවිතය තුල කාරයයබහුල වු මා නැවතත් පණ ලද්දියක සේ අකිකරු අකුරු ගැලපිම යෙමු කරනු වස් මේ මලානික සිතුවිලි සියල්ල ලියා දැමිමට මා තුල චකිතයක් හට ගත්තේ මටත් නොදැනිම මගේ අකුරුතුලින් මා එලියට ඒ දෝ බිය හිතේ හටගත් නිසාවෙනි.. එහෙත් ඒ සිතුවිලට එරෙහි වුමා අකිකරු අකුරු ඇහිදා මේ සටහන ලියා තබන්නේ අද මවිසින් මගේ සිතටම පරාද වු එකියක සේය...



එදා මෙන් නොව කාලය බොහොසේ වෙනසවි අවසන්ය.... රූවින් පමණකන්ම නොව සිතන සිතුවිල්ලෙන්ම පවා මා වෙනස්වි ඇති මට පසක් වුයේ අද ඊයේ නොව.... එයට හේතුව මා ජිවිතය තුල බොහො කාරයයබහුල විම වියහැක නැතහොත් සියල්ල අතහැර දමා දුරු රටක වි තනියෙන් ජිවිතය ගෙවන නිසාවෙන්ද විය හැක... කෙසෙවෙතත් අවට හමනා සීත සුළන් රෑල්ලට පවා කිලිපොළා නොගියපු මගේ සිත මෙතරම් ව්‍යාකුල වුයේ ඇයි දැයි කියන්නට මමත් නොදන්න තරම්ය.



ඇතැම් වෙහෙසකර දිනයන්හිදි කිසිදු හැඟිමකින් තොරවම දෙනෙත් තෙමමින් උණු කඳුළු ධාරාවන් දෙඇස් අගින් ගලා යන්නේ සොඳුරු අතිතයේ මටම උරුම වු සිනහව සොඳුරු වදන් හා දඟකාර අතිතය අද මා සමඟ නැති බව මටම පසක්වෙන නිසාය...බොහො වෙහෙසෙකර ඇතම් දිනයන් නිදියහන මත කදුලින්ම ගෙවෙන්නේ විටෙක රිදුම් දෙන මස්පිඩු වලට වඩා මේ රිදුම් දෙන තනිකඩ ජිවිතය බොහො දරුණු නිසාවෙනි...





එදවස් මෙන් නොව.. නිසවසේ මා තිනව වෙනසෙන සැම දිනයක් පසාම කණ කීරිගසන සද්දෙන් සංගිතය ඇසිමය පුරුදු වු මා දැන් ඉඳ හිටකදිවත් ගීතයක් ඇසු කාලයක් මතකයේ කොනකවත් නැත....ඉඩක් ලැබෙන සැම මොහොතක හො අලුත් පොතක් පතක් කියවම විනොදාංශය කරගත් මා දැන් ඉඳහිටකදිවත් පුවත් පතක් වත් නොකියවන්නේ ඇයි දැයි කියන්නට නොදනිමි... කොදිනකවත් මවිසින් මාවම වෙනස් නොකර ගන්නා ලෙස මසිතටම තහන්චි දමා තිබු මා මෙතක් වෙනස්වුයේ ඇයි දැයි කියන්නට නොදනිමි.. සමහර වි මට නොදැනිම මා ජිවිතය තුල අතරමන් වි ඇත.. යලිත් කිසිදු දිනයක නුපදින ලෙස මා මාගේ ජිවිය මාරා දාමා ඇතිදො කියා බියක් සිතේ නැතුවාම නොවෙයි...

මවිසින් මසිතම මරා දැමුවත් මම මේ වෙහෙසර දිවියට ඇළුම් කරමි ඒ මන්ද යත් මා මාතුලම දැන් ජිවත් වන නිසාවෙනි
කළුවර හීනය

ආදරේ විඳවන තරම්

සෙනෙහෙ හද තුල හිර කරන්

කඳුළු දෑ‘සඟ ගුලි කරන්

මැවෙන නුඹේ රුව හෙමින් කොඳුරයි

කඳුලේ රැඳි දුක කොයි තරම්

ගැහෙන පපුවට කන තියන්

නැගෙන සුසුමන් අහුලමින්

ඇසෙන නුඹේ හඩ සෙමින් මුමුණයි

හිතක රැඳි දුක මොන තරම්

පාට හීනෙක දැවටෙමින්

රැඳුණු මතකය ගලපමින්

දකින නුඹේ සිත තවත් පවසයි

බිදුණු හිත හැඩවුණු තරම්

වෙන්ව ගිය හීත ඇතට මගෙන්

කඳුළු තුල හිත නහවමින්

මැරුණු නුඹේ පෙම අදත් කොඳුරයි

ආදරේ විඳවපු තරම්....

-කළුවර හීනය-

කඳුළු හිනැහෙයි සරදමට අද

නෙතු සිඹින මුතු කඳුළු පිණිකැට 

හිනැහෙවි මට සරදමට

මතක ඇවිදින් හෙමිහිටම

දෙනෙත් තෙමමින් හඩනකොට

සිත සිඹින පෙම් සිල් සුවඳ 

රිදෙන සිත තව දවන කොට

නෙතු සිඹින පුරසඳත් රාහසෙම

හිනැහෙයිද අද සරදමට මට

රෑයම නිදිවරා වෙහෙසෙන

පාරනා දෙනුවන් යටම හිඳ

කඳුළු ඇවිදින් ඉකිබඳින විට

නවාතැන විය බිඳුනු ම‘හදවත

මතකයන් ගෙන දෝතටම

කඳුළු අතරින් නුඹ සොයන විට

හිතින් සැලෙනා එකඳු සුසමෙත්

නුඹෙ පෙම ඇත සැඟව රහසෙම

අඳුරු අහසේ කළු වළාවක

පාව ආ සඳ එළි එකරන්නට

දෙනෙත් විවරව බලමි ගගනත

එකඳු තරුවක් ඇතිද තනියට

කළුවර හීනය

 

යලිත් නොඑන්නම නුඹ දුර ගියා මතකයිද

මල් පිපිණු හිමිදිරියේ හමුවුණා මතකයිද

සීතලම ගං ඉවුරේ හිනැහුනා මතකයිද

දුක රැදුණු හැන්දැවේ වෙන්වුනා මතකයිද

යලිත් නොඑන්නම නුඹ දුර ගියා මතකයිද

නිල් අහස් වියන යට නද දිදි හිනැහිලා

ගී ගැයු සියොතුන්ගේ ගී නදට මත්වෙලා

නුඹේ පෙම දොතින්ම රැගෙන මම සැනසිලා

හිටිය හැටි මතකයිද ඔය හිතට ලං වෙලා

දුක්බරම හැන්දැවේ ඔය සුවඳ සිහිවෙලා

තෙමුනු හැටි මගේ නුවන් කඳුළු බිඳු ඉඟිකලා

සමුඅරන් නික්ම ගිය නුඹෙ මතක අහුලලා

මම ලියු කවි අහුරු පිටු අතර සැඟවිලා

සොඳුරු මඟ හිර වෙච්ච නුඹේ මතක අහුලලා

ගී සැයකට ලියමි මගෙ සෙනෙහෙ ගලපලා

යලිත් නුඹ නොඑන්නම වෙන්ව ගිය මඟ බලා

දකින්නට වෙර දරමි සොඳුරු සිත සැඟවිලා

කළුවර හීනය

ඉතින් යන්නද දුරට වෙන්වි නුඹෙන් ඇතට වෙන්වෙලා

අළුත් කඳුලක් ඇවිත් හෙමිහිට මතකයන් ලඟටම වෙලා

කිසිත් නොකියා හඩන මගේ හිත ලඟම හෙමිහිට නැවතිලා

පරණ කවියක් අළුත් කරමින් අකුරු එකිනෙක ගලපලා

මතක මන්දිර හෙමින් අහුලන් කඳුළු කවිකම් ලියැවිලා

පාවේලා ආ පිහාටුව යට නුඹේ සුසුමන් තවරලා

ගෑවිලා ආ සුසුම් පිණි කැට අළුත් වැස්සේ සැඟවිලා

කාලෙකින් හමනා සුළං රොද කොහෙදො අද සැඟවිලා

යයිද දුර යයි කිසිත් නොකියම මතකයන් ගෙන වෙන්විලා

ඈත මතකයේ රැඳුනු සෙනෙහස යලිත් හදවත සරසලා

මතක කඳවරු අතර හෙමිහිට මගේ හද අද නැවතිලා

නුඹේ දෙතොලට දෙතොල යා කල සුවඳ හදතුල රඳවලා

ඉතින් යන්නද දුරට වෙන්වි නුඹෙන් ඇතට වෙන්වෙලා

 කළුවර හීනය

මේ තනිකම මඟහරිනු කෙලෙස

නින්ද නොයන පාළු රැයක

නුඹ ඇවිදින් මගේ සිතවෙත

ඉතින් කියන් පාළු කඳුල

දුක අතහැර යන්නේ කොහොම

වැටෙන වැටෙන හැම කඳුලම

දුක පමණක් උහුලනකොට

මට කියපන් පුංචි කඳුල

තනිකම මඟ හරිනු කෙලෙස

රෑ හිනෙට පායන සඳ

පාට පාට හීන අතර

නුඹ ඇවිදින් සැරිසැරුවත්

හෙටක් නොවයි හෙට ම‘හදට

-කළුවර හීනය-

අරන් යන්නට දෙන්න අවසර - පෙමක් ලඟ මැව් සිහිනේම

අදුරු වළාවන් පාවෙලා‘විත් - සිත හොරා ගෙන රහසෙම

නිහඩ මඟ තොට මතක කඳවුරු - වැලලිලා මට නොකියම 

පාවෙලා ආ සිතුම් වැල් වල - වියො දුක ඇත හොඳටම 

ඉතින් අවසර පතමි මම අද - නුඹෙන් වෙන්වි යන්නම 

කදුළු ඇවිදින් හිර කරයි නෙතු - වාව ගනු බැරි හින්දම 

පෑයු ඉර මල මලානිකවි - දුක දරා ගනු බැරි හින්දම 

මතක මැදුරත් ඔහේ පාවෙයි - පෙමට පිදු හිත නමටම 

ඉතින් වෙන්වෙමි තවත් නොහඩා - නුඹෙන් වෙන්වි දුරටම 

කන්ද පිරිමැද පායලා ආ - සඳත් අද නොකියම 

කඳුළු දොවමින් දෙඇස් තෙත්කර - ගිහින් අද දුරටම 

වාන් දමනා දුක් සුසුම්වැල්- තබා උගසට රහසෙම 

අරන් යන්නට දෙන්න අවසර - පෙමක් ලඟ මැව් සිහිනේම

ඇවිත් යනවාද මගේ හිනෙට හාදුවැස්සේ නහවලා

පිපි හිනැහෙන කඳුළු මල් වල නුඹේ රුව ඇත සැඟවිලා

නිවි දැල්වෙන පහන් සිල ලෙස හදේ කොනකම රැඳවිලා

දැවි නොදැවෙන ගිණි පුපුරු ලෙස නුඹේ මතකය ඇවිලිලා

සැලි නොසැලෙයි මගේ තුන් හිත මතක මන්දිර කළඹලා

හදේ කොනකම සැඟව හිනැහෙුන නුඹේ මතක අහුලලා

තවත් ලියනෙමි පද අහුරු ගෙන අපේ සෙනෙහස ගලපලා

එබි හිනැහෙන ඒ පුරුදු සුව තවත් වරුවක් හඩවලා

යයිද නුඹ අද මතක මාවතේ මගේ හදවත රිදවලා

සිහින සිතුවිලි පිපි හිනැහෙන ආදරේ පැතුමක් වෙලා

නීල දෙනුවන් හීනි කරමින්  මගේ හීනයේ හීනැහිලා

තවත් කඳුලක් දෙඇස් තෙමමින් ඇස් දාර මත නැවතිලා

මටත් නොකියම ගිලිහුනේ අද නුඹේ මතකය දියවෙලා

කොපුල් මත මුදු සෙනෙහෙ පහසින් දකින හිනෙට වෙලා

ඉතින් ඉන්නට නොමැත අවසර නුඹේ අසසේ හිනැහිලා

පාන ඉඟි බිඟි නුරා බැල්මන් තවත් මතකය පාරලා

ඇවිත් යනවාද මගේ හිනෙට හාදුවැස්සේ නහවලා

කළුවර හීනය

මනමාලි......

කුස්සියේ වැඩ ඉවර කරනවාත් සමඟින් කිරි තේ කොප්පයක් සදාගෙන මම කාමරය වෙත ඇඳුනෙමි

නදිර තවමත් නින්දෙය... ඇහැරවන්නට ලෝබ කමක් හට ගත්තද තවත් ඔහු නින්දෙහි පසුවුවොත් ප්‍රමාද වෙන නිසාවෙන්ම මම ඔහු කුද්දන්නට සැරසුනෙමි

‘‘ නැගිටින්න මේ තේ එකත් ඇල් වෙනවා... තවත් නිදාගත්තොත් පරක්කු වෙයි‘‘

 වේලාව කියද?? 

හයයි කාලයි දැන් නිදාගත්තා ඇති නැගිටින්න

ඔහු කිසිත් නොකියාම ඇඳෙන් බැස ගියේය

පෙර දා රාත්‍රිෙය් මවිසින් ස්ත්‍රික්ක කර පිලියෙල කර තිබු සුදුවට හුරු කමිසය හා කළු කලිසමත් ඊට ගැලපෙන ටයි පටියත් ඇඳ උඩට තබා මම නැවතත් කුස්සිය දෙසට ඇදුනේ නදිරගේ කෑම පෙට්ටිය සැකසිම සදහායි

  ‘‘කෑම එක මේසය උඩින් තිබ්බා .....අදත් එන්න පරක්කු වෙනවාද‘‘
‘
‘‘කියන්න බැ‘‘

පුළුවන් නම් කලින් එන්න බලන්න අද සවසට සුදු අම්මලා එනවා කියුවා


‘‘බලමු එත් ෂුවර් කරන්න එපා ඔෆිස් එකේ වැඩ හෝගාලා‘‘


මම කිසිත් නොකියුවෙමි... ඒ ඔහුගේ සියළු වුවමනාවන් වලට වඩා ප්‍රමුඛ ස්ථානය ඔහුගේ රජාකාරි කටයුතු වලට ඔහු ලබා දෙන බව මා දන්නා නිසාවෙනි

තවමත් ඔහු ඇත්තේ පෙරදා රාත්‍රිෙය් අපර අතර ඇති වු බහින් බස් විම නිසා හට ගත් කෝපයෙන් විය යුතුය.. කිසිදු වෙනසක් නොපෙන්වා මම

හම්ම්ම් එන්න බලන්නකො .....



කාරය පණ නන්වන හඩ ඇසෙනවාත් සමඟන් හදවත පතුලෙන් විදුලියක් කොටන්නාක් මෙන් දැනුනේ වෙනදා නලලත සරසන ඔහුගේ උණුහුම් හාදුව පවා අද ඔහු අමතක කල නිසාවෙනි
හිත තුල ච්ංචල සිතුවිලි සමුදායක් පැන නැගුනට මටත් හොරෙන් මගේ දෙනුවන් සිතල වුයේ මේ වරක් දෙවරක් නොව කිහිප වතාවකටත් වැඩි වාරයක් සිදුවු නිසාවෙයි

මෙවැනි සිදුවිමක් වු පළමු අවස්ථාව නොවුනද මේ මෙවැනිම සිදුවිම් වෙන අසවන් ආවස්ථාවද නොවනු ඇත....මිට පෙර කිහිප වරක්ම ඔහු හා මා අතර මෙවැනිම සිදුවිම් රාෂියක් සිදුවුද මෙය තවත් එකක් පමණක් යැයි සිතා මම හැම විටම හිතා හදා ගන්නට උත්සහා කලෙමි...

ඔහු වෙනස්වි අවසන්ය... මම එය පිලිගනිමි සියල්ල ඉවසා සිටිනා ස්වාමි දියිණයක් විමට මට තවත් නොහැකිය.. යම් ගැහැණියකු අසිමිතව ඉවසයි ද ඒ ඇයගේ ඇති හුදෙක් පති භක්තිය මිස ඇය ජිවිතය හමුවේ තම ස්වාමියා හමුවේ පහත් වුවෙකු නොවනු බව ඔහු පිලිගතයුතුමය

නමුත් දිනෙන් දින සිදුවන අඩදඹර හමුවේ මාගේ ඉවසිමේ වුවද යම්තාක් සිමාවක් ඇති බව මම මසිතටම දැන් දැන් තෙරුම් කරදෙන්නෙමි....


මංගල තැලි රන් පේරු අස්ව කරත්ත බරට ම මඟුල් ගෙන ගමට ආරාධනා කර හරි උජාරුවට පති කුලයට පිවිසුනත් ජිවිතේ යම් යම් අවස්ථා හමුවෙ සැලෙන සිත නොසැලෙන අයුරින් මා මසිතටම යම් යම් තහන්චි දමා සිටින්නේ මගේ ජිවිතයට එක ඉරිතැලිමක් හො පැමිණෙනවාට ඇති අකමැත්ත නිසාමය...

සල්ලි යාන වහාන අතට පයඩ වැඩකාරයො යස ඉසුරු තිබුනත් සිනහාව වියැකි ජිය ජිවිතය මිලක් නියම කිරිමට කාසි කොලවට නොහැකි බව මම තෙරුම් ගත්තත් එය නදිරට තෙරුම් ගැනිමට නම් තවත් බෝහො කාලයක් ගත වනු ඇති....වරක් දෙවරක් නොව කිහිප වරක්ම අතර ඇති වු අඩ දඹර වලට මුලික හේතුව ඒය වුනිසාම කොතෙක් ඔහුට එය වටහා දිමට මා උත්සහා කලත් එය ඵලක් නොවන්නක් මට මට පසක් වු නිසාම දැන් දැන් කුමක් සිදුවුද ‘පෙරලෙන අත සැපයි‘ යැයි සිතා මා ඉවසා සිටින්නේ කිසිවක් කිරිමට නොහැකි නිසාම නොව මවිසින් උඩ බලාගෙන කෙළගසා ගත්හොය ම‘ මුවම තෙත කරන බව මා දන්නා නිසාවෙනි.....

මනමාලි.......

‘‘කැම ටික කාල ඉන්න සීතල වෙනවා‘‘

        ‘‘හම්මම් තව ටිකකින් කන්නම්‘‘

 ‘‘වේලාව රෑ 10ත් පහුවෙලා ඉක්මන්ට කාලා හිටියනම් මට අස්කරන්න තිබ්බා‘‘

        ‘‘මට කෑමට වඩා වැදගත් වැඩ හුඟක් තියනවා ඉවර කරන්න කරුනාකරලා මට මේ වැඩ ටික ඉවර කරනන්න දෙන්න‘‘

        ඹහුගේ රළු වදන්   පපුව දෙකෙඩ පලා යනන්නාක් මෙන් විදුලියක් ශරිරය තුලින් ගලා ආවත් මම වදන් ගොළු කරනමින් කාමරය වෙත ඇදි ආවේ සුපුරුදු දුකම හිත කොනක රඳාවාගෙනය...

         දෙනෙත් කඳුලැලි හා හාදවි හිස පුපුරා යන තරමින් වේදනාවක් ගෙන ආවත් ඒ වේදනාව මැඩ ගෙන මා නිදි යහන වෙතට සිත සදා ගත්තේ හිසට සහානයක් ලබාගැනිමට මොහොතක් හො හාන්සිය වියයුතුයි සිතුනු නිසාමෙනි... නින්දත් නොනින්දත් අතර දොලනය වෙන මගේ හිත එහෙ මෙහෙ දුවයයි... සැනින් අතීතයෙ නතර වුවත් එසැනිනම් මාසිත මාහට තරයේ පවසන්නේ ‘නුඹ දැන් විවාහකයි‘ 
      මගේ දිවියේ සොඳුරු සමනල් වයස නුඹ හා අතිනත ගෙන කුලගෙදරට පමැණිදා..... එදා මා නුඹ වෙනුවෙන් ජිවිතය නොයැද්දත් නුඹේ කුලගෙයි පතිනිය විමේ වසානාව මා ලද නිසාම මම සතුටුවුවෙමි... මම සිනහා වුවෙමි.... ඔව් තවත් මා ඒ සමනල් වසන්ත වෙත පෙම් කරමි....
ම ලද මේ ජිවිතය දිනෙන් දින  ජිවිතේ එකාකාරි  වුවද වේලාවක් කලාවක් නෙමැතිව මුදල් පසුපස හඹා යන මේ දිවිය විටෙක සැනසුමක් ගෙන ආවාද එය බොහො විට කඳුලත් සුසුමත් සමඟින් පොර බඳන තවත් එක ජිවිත කතාවක් පවට පත් වි හමාරය... 

-------------------------------------------------------------------------------------------

මේ ඇගේ කතාවයි
කඳුලත් සතුටත් සමඟින් පොර බඳිමින් ජිවිතය සොයන්නියකගේ කඳුළු කතාවයි
මුදත් සැමනසුමත් සමඟින් ජිවිතය යදින ඇගේ කතාවයි
කුල ගෙයයි සැනසුමයි සමඟින් දිවිය සොය අපේ කාලයේ පතිනියකගේ කතාවයි
අසිමිත සැප සම්පත් හමුවේ දිවියේ සදා සැනසුම උකස් කර යලිත් ජිවිතය තුලින් ජිවිතය සොයන කළු සුදු ජිවිත කතාවක උරුමකම් කියන අපේ කාලයේ කුලකුමරියකගේ කතාවයි

මේ එක්තරා හඳුන්වාදිමක්ම නෙවෙයි... කාලෙකින් අකුරු අමුණලා කෙටි කතාවක් ලියන්න වත් බැරි කරම් කාරයය බහුල වුන නිසාම කෙටි කතා වලින් ටිකක් ඇත්වෙලයි තිබ්බේ... එත් මේ දවස් වල හිතේ නලිනය කතාවක් බොහොම අමාරුවෙන් වෙලාවක් හොයන් පද වලට හැරෙව්වා

කොටස් කිහිපයකින් ලියා අවසන් කරන්න බලාපොරොත්තුවෙන ඇගේ කතාව කියවන්න ආයෙමත් මේ පැත්තට එනන කියලා සතුටින් ආරාධනා කරනවා......

මලින් සැරසු දිවිය සොඳුරුයි සිනහා දෙකොපුල් සරසලා

දුරුතු සඳ ගැබ පායා ඇවිදින් සිත් අහස මත හිනැහිලා
සුපෙම් හැඟුමන් යලිත් පුබුදයි නිදන පෙම් හිත ඇහැරවා
සීත මදනල දසත හමමින් ප්‍රේම හැඟුමන් පුබුදලා
කීව රහසක් යලිත් කොඳුරයි නුඹේ සෙනෙහස සිහිවෙලා


විහඟ ගී හඩ ඇසි දෙසවන් ගීත රාවෙන් මත්වෙලා
ප්‍රේම ගිතය සෙමින් මුමුණයි තාල රහසෙම ගලපලා
රෑයම ඇහැරි වරුගනන් මම ලීව ගි වැල් අහුලලා
මිහිරි තාලයෙන් ගයනු හැකිවෙද යලිත් පෙම් හිත ඇහැරවා


සසර බවයේ පුරුදු අයුරෙන් හදට හදවත ලංවෙලා
එදා තුරුලේ උන්නු අයුරින් යලිත් හදවත එක්වෙලා
කඳුළු ඇහිදපු ප්‍රේම හීනෙම පාට පාටින් සරසලා
මලින් සැරසු දිවිය සොඳුරුයි සිනහා දෙකොපුල් සරසලා

නැත්ද පොඩි ඉඩකවත් ඉන්න වෙන්විම හැර මෙමට

සුවඳවත් හද රැඳවිලා නැති මතකයන් අහුරකට
පුළුවන්ද ලියැවෙන්න පාට පාටින් පිටු අතර
කඳුළු වල රස දන්නෙවත් නැති හදවතට
පුළුවන්ද ඇවිදින් ජිවිතේ සුව පවසන්න

කුරුටුගා නුඹ ලියු පෙම් පොතෙහි රසම කවි
හැකිද අද ගලපන්න පරණ තාලයට තව
පාට පාටින් දිලිහුනේ නැතත් අද මගේ පෙම
ලියමි නැවුම් ලෙස අදත් නොමැකෙන්නටම

පාට හීනෙන් නොඉපදුන නුඹේ පෙම ගෙන හදට
කොටමි මම පපුතුරේහි සදා එය නොමැකෙන්න
හද ගැහෙන සෙනෙහසට ලං වෙලා හෙමිහිටම
නැත්ද පොඩි ඉඩකවත් ඉන්න වෙන්විම හැර

ආදරේ දින පොත (1)

දයාබර නුඹට

දන්නවාද අපි මුලින්ම දැන හඳුනගන්නකොට මම හිතුවෙම නැ ඔයා මගෙ වෙයි කියලා
මට මේ තරම්ම ලන් වෙයි කියලා
මේ තරම් මගේ ජිවිතේට සමිප කෙනෙක් වෙයි කියලා
කාලයක් යද්දි මට ඔනේ වුනේ හැමදාම ඔයාව මගෙ ලඟින් තියාගන්න
එත් ඒ ආදරයද කියන්න මන් දන්නේ නැ
මට ඔනේ උනේ හැමදාමත් හිනාවෙලා ඔයා ලඟටම වෙලාඉන්න
කාලය ඔහේ ගෙවිලා ගිහිල්ලා
මාත් ඔයත් කාලයත් එක්කම හුඟක් දුර ඇවිදිල්ලා
අද ඔයා මගෙ වෙලා ඇත්තම කියුවොත් මගෙම වෙලා
එත් කාලයක් එක්ක හැමදේම වෙනස් වෙලා
කොටින්ම කියතොත් ඔයා ආදරය විඳින කෙනෙක්
මන් පෙරලා ආදරය විඳින්න බලාපොරොත්තුවෙන් ඉන්න කෙනෙක්

 .. එදා ලඟ සිට දුටුව ඔබ නොව මෙදා දුර සිට මා දකින්නේ

හැමදාම දකින මේ කළු සුදු ජිවිතේ දිහා ඔහේ බලාගෙන ඉඳලා මට දැන් ඇතිවෙලා
පාට පාට හීන පිරුණු පාට පාට ජිවිතයක් දිහා බලන්න මන් ආස නැතුවාම නෙමෙයි
එත් කඳු සුදු ජිවිතයක් ඇතුලේ හිරවෙලා ඉන්නේ කරන්න දෙයක් නැති කමට

ජිවිතේ විඳවන්නට නොවෙයි විදිමට පමණයි

ඇත්ත මම නිදහස අසිමිතව  වින්ද කෙලේලෙක් වේලාවක් කලාවක් නැතිව තහන්චි යදම් නිති නැති නිදහස රජ යපු සිහිනයක් ඇතුලේ  නිදහස උපරිමෙටම විදින් පිස්සියක්
ඇත්තටම මම පිස්සියක් 
එත්
ඒදා එ වින්ඳ ඒ නිදහස

හම්ම්ම්
අදත් මගේ ලඟ නැතිවාම නෙමෙයි
නිදහස උපරිමයටම වින්දත් අද මම නිහඩයි
වෙලාවකට මම ජිවිතේ ඇතුලේ හිර වෙලාවත්ද කියලා හිතනවා

හිතේ හැඟුමන් කොටියක් පිරිලා තිබුනත් එ හැඟුමන් කොටියෙන් එක අකුරක්වත් ගලප ගන්න බැරි තරමටම මගේ හිත අද ව්‍යාකුලයි

කොටින්ම කියතොත් ඔයා මගේ ජිවිතෙට ලන් වුන දවසේ ඉඳන් මන් හැසිරෙන්නේ පිසියක් විදයට
වෙලාවකට මට මහා හයියෙන් කෑගහන්න හිතෙනවා
එහෙමත් නැතිනම් මහා හයියෙන් සින්දුවක් දාගෙන හිතවැටෙනකම් නටන්න හිතෙනවා
මම ඒ උමතුවට හුඟක් ආසයි ආදරෙයි
ආදරය උමතුව හරි පුදුමයි 
ඇත්තමයි


ඉස්සර නිතරම මවිසින් ලැයුවුන කවි සන්කල්පනා.... ම්ම්ම්
අද මගේ ඒ කවි හිත කොහෙ හැන්ගිලාද
දන්නවාද
ඔයා මගේ ජිවිතෙට ආව දවසේ ඉඳන් මන් ඔයා වෙනුවෙන් එක කවියක් එක සන්කල්පනාවක් ලියලා නැතිව ඇතිගගග ඒ ලියන්න බැරි කම නිසා නෙමෙයි ලියන්න දෙයක් නැති කමට
හැමදාම ඔයා මට කියුවත් අදවත් එක කවියක් මන් ගැන ලියන්න කියලා
මම හැමදාම උත්සහා කලා
නොලියුවේ තියන ආඩම්බර කමට නෙමෙයි
මට ඔයා ගැන ලියන්න කිසිම දෙයක් නැති නිසා
මොකද මට මේ ලොකේ ඔයාට සම කරන්න පුළුවන් දෙයක් නැ
ඔයා ගැන අකුරු වලට පටලවලා මට ඔයාට නිගා කරන්න බැ
ඒ තරම් මට නුඹ වැදගත්


කවදා හරි මම නුඹ වෙනුවෙන් ඒ නොලියු කවිය ලියයි
එ දවසට නුඹත් මමත් අපිට අපිව එපා වෙනතරමටම ආදරෙ උමතුවෙන් වෙලිලා ඉඳිවි


මම
නුඹේ ආදරය නොවිඳින
එත් නුඹට පණමෙන් ආදරය කරන
නොලියු කවිය....

-කළුවර හීනය-