පුරුදු පරිදිම
පුරුදු සවසම
ආපු දුර මම
තනිව යන විට

නුහුරු ලෙස මම
පුරුදු මඟ ලඟ

නුඹව සෙව්වා
නුඹට දැනුනිද

එක මඟ හමුවු නුඹ මම

 

බොහො ඉස්සර පුරුදු සවසම
නුඹට මම ද මටත් නුඹද
හමුවුන මේ සොඳුරු නඟරය

දෑත පටලන් සිනහ දවටන්
ඇවිද ගිය හැටි තාම මතකය

දවයි මගේ හිත තව
හඩයි මම තව

දුටුවමුත් මම නුඹේ රුව අද

ඒත් නුඹ කොතැනද
මම කොතැනද
දන්නා හඳුනන අයෙකු විලසින් හමුවි
නුඹ මම
එකම නගරෙක
නොදන්නා දෙදෙනෙකු විලසින්
අද මුණගැහුණු අරුමය

තවම විඳවමි මම

නුඹේ සිත මගේ සිත

මගේ හිත
නුඹේ හිත
 

නන්නාදුරනා ලෝකයක
හමුවුනෙමු අපි
නන්නාදුනනා
දෙදෙනෙකු ලෙස
 

නුඹේ සිත
මගේ සිත
 

එක්වුනා
එකට එක

හඳුනනා
දෙදෙනෙකු විලස
මේ අහස යට
 

නුඹේ සිත
මගේ හිත
 

හැඳුනුවා
ගැලපුවා
එකින් එක
හදුනනා දෙදෙනෙකු විලස
 

නුඹේ සිත
මගේ සිත
 

කෙතැනද
අපි අද
නුඹට මට
මටද නුඹ
අහිමි වි ඇත
 

නුඹේ සිත
මගේ සිත
වෙන්වෙලා අද
නන්නාදුනනා
දෙදෙනකු විලස

යසෝ....නුඹ....සහ මම.....

හිතින් පෙම් බැන්දාත්
ලඟින් හිඳ පෙම් කෙරුවත්
නුඹත් ගැහැණියෙකි
මමත් ගැහැණියෙකි

යසෝ...

පෙම් කලේ අපි දෙදෙන
පිරිමි මනුස්සාත්මයකට....

සුව වින්දේ අපි
හදවතින් ප්‍රේමාදරය
රැවටුනා

යසෝ
නුඹ

ඒ ආදරයටම...
රැවටුනා
 

මම

මගේ ප්‍රේමාදරයට...
 

නුඹත් අසරණයි

එදා
තනිවම නොව
පුංචි රහුලයන්ද සමඟින්ම..

මමත් අසරණයි අද
 

තනිවම නොව
මගේ අසරණ හිතත් සමඟින්ම...

රැවටුනේ අපි
ආදරෙන් නැහැවුන
පිරිමිකම රජයන
පිරිමි මනුස්සාත්මයකට

වෙනස

සිදුහත් හැර ගියත් යසෝ නුඹව
අන් ලඳ සිටියේම නැත කොනක

මහැර ගියක් මගේ පිරිමි ප්‍රේමාදරය
නැවතුනු කොනක
සිටිනවා තවත් ලඳක් නතරව
සිනහවෙන් නැහැවෙමින්...

ඉතින්
අපේ කාලේ යසෝදරාව
නුඹ
සහ
මම

බැමි ලිහන එකම තැන...

(මුලාශ්‍රය  -  මගේ සොයුරියකගේ කවි පෙලක්)

සැනසුමක් ගෙනෙනා දිනක් ඒවි යලිත්

රෑයමේ ගණදුර මකන්නට
පුරා අහස පුරාවට සුදු සදක් පැයුවට

වියැලුනු කතරට සිසිලක් දෙන්නට
මහා අනොරා වැසි ඇද වැටුනට

සිතලේ ගුලි වෙලා ඔහේ මිදුනු හිමි කැට
නුඹේ හිතේ උනුහුමට දියවුනාට


කාටවත් නොපෙනෙන
මගේ පැරුනු හිතට සැනසුමක් ඒවිද
නෙතින් කඳුලක් හඩා වැටුනට.....


කළුවර හීනය

පෙම් කරන්නට මට තහනම්..

මේ නොනිමෙනා වැසි දිය
කඩා වැටුනත් අපේ ලොවට
උදා වු වසන්තයට
යන්න යැයි පවසමින්....
යන්න බැහැ මට විඳන්නට
පොද වැස්සේ සිසිලස

වස්ස මට තහනම්....


පෙම් ගිත මුමනමින්
ගිගයන සියොතුන්
එන්න යැයි කියුවත්
ගිකියන්නට
  යන්න බැහැමට...

ගී ගයන්න මට තහනම්...

හද මඩල විවර කරමින්
පැමිනියත් දෙවිවරුන්
දෙලොවින්
පුදන්නට සෙනෙහසක්
නොමැතිනම් මා ලඟ

පෙම් කරන්නට මට තහනම්..

මම බලන් උන්නා...

දෑස ආයාගෙන
මම බලන් උන්නා....
මට අහිමිව ගිය
ඒ සොඳුරු රුව
දකින්නට

මම බලන් උන්නා.....
කාලයේ
වැලි තලා අතරින්
නුඹත් මැකි ගිහින්...
ජිවිතේ හද මලම පරවි
මරිඟුවක් මෙන්
සොඳුරු හිත
මැකි ගොස් තිබුනා

කඳුළු අතරින්

කළුවර රැ හිනෙන් ඇවිදින් නුඹ මගේ ලඟම තවත්
තෙපලු පෙම් කවි තාමත් සුව දෙයි මට මගේ සවනත්
හිත වාවන්නැ නුඹ ලඟ නැති රෑ මගේ සිහිනේ තවත්
තව පිළිගන්නේ නැහැ අන්සතු වි දැන් මට නුඹේ හිතත්

සයුරට රළ පෙළ ඇදුනා වාගෙයි නුඹේ සෙනෙහෙ ඉතින්
ඇස් අග නැලවෙන කුංකුම වාගේ නුඹේ සුවය ඉතින්
හිත තුල නලියන හැගුමන් සොදුරුයි නු‍ඹේ ලඟදි ඉතින්
මම තව සැනසෙනු කෙලෙසද නුඹ දැන් මාහැර ඉතින්

රෑයම පිපෙනා තරු කැල අතරින් නුඹේ රුව සොයනවා
නුඹ දුර ඇදුනත් සිහිනෙන් හො මම නුඹ තව පතනවා
අපි එක් නොවුත් යලි නුඹ ආවත් හිත මගේ විඳවනවා
නැවතුනු තැන නුඹ හිනැහි ඉනු මැන මම අද හිනැහෙනවා

අඳුරේම මියැදුන පෙම් හිතට එළි දෙන්න

නුඹ ආවේ සද විලස ගණදුරම දුරලන්න

සුවඳ ගෙනෙනා මගේ පෙම් කුසුම පුබුදන්න

නුඹ ආවේ  හැම දාම පෙම් සුවඳ මට දෙන්න

නිදිබර මගේ දෙනුවන් ආදරෙන් කිතිකවා

නුඹ සොරා ගෙන ගියා මගේ හිතම සනසවා

නොලියු පෙම් රහස් හිත තුලම  සඟවලා

නුඹ ඇත දුර ගියා නිදන නෙතු හඩවලා

මිය ගිය සැමරුම්

අදුර රජයන මගේ පෙම් අහස කිමද අද කඵ වුනේ
සුවුඳ පුබුදන මගේ පෙම් කුසුම කිමද අද පර වුනේ
හමා ආ මද නළ මසිත සනසන කිමද අද වියැලුනේ
පිබුදවු පෙම් සිහිනේ බොඳ කරන්නද තව ලංවුනේ

ලගින් ඉන්නට බැහැනේ දැන් මට නුඹේ හිත අන්සතු වෙලා

දුරින් ඉන්නට බැහැනේ දැන් මට නෙතේ කදුලැලි පුරවලා
හිතින් පතනට පැතුම් නැහැ මට හැගුම් මගේ අද ගොඵ වෙලා
මට අහිමි වුනු නුඹේ ප්‍රේමය රැගෙන යමි මම තනිවෙලා

නිරතුව මා ගෙව්ව තුටු දිවිය නුඹමයි පෙම පුදසුනේ
සැමදා අපි එකට හිදිමුයි කියා ලංවුන ඒ පෙම් දිනේ
තවත් වසරක් ගෙවි ලා ඇත ඉරි තලා ගිය පෙම් පතේ
ඉන්න සතුටින් සැමදා නුඹ එයයි මගේ සතුටම හිතේ


ගෙවුනු අතිතයේ සුවද තැරුනු සැමරුම් ගෙන හදින්
තවත් වසරක් නික්මෙනා දින අපේ මල පෙම් ලොවින්
යන්න සඳහට නික්මිලා මට කඳුඵ එක්කල පෙම් ලොවින්
දෙන්න කුමරුනි මෙමට අවසර දැන් නික්මිලා නුඹ ළඟින්

තරු පිරි අහසක්

තරු පිරි අහසක් මකයි තනිකම රැ සඳ මානේ

සද පිරි අහසක් නිවයි ගනදුර රැ  තුන් සිත් මානේ

හිත රැදි රහසක් කියයි මසිතට හැමදා හිත් මානේ

නුඹ නැති ලොවක්  උනයි කදුලැලි නෙත් මානේ

හද පිරි පැතුමක් දැවෙයි රහසෙම හිත් මානේ

නෙත රැදි කදුලක් වැටෙයි රහසේම ඇස් මානේ

හිමිනැති පෙමක් ගෙනෙයි සුසුමන් හිත් මානේ

කදුලැලි ගොඩක් තනයි මාළිඟ බොඳවන මානේ

නුඹේ වන්නට පැතු කාලයක් තිබුනා

ඉකි ගසා හඩනා මොහොතක
තනිකමත් මම හිතින් ලඟින් අරගෙන
හදේ දුක් තැවුල් කවි කර
තනිවා හැඩුවා අපේම ප්‍රේමෙට

නෙතින් උණු කදුලැලි හලලා
හිතන් සෝ සුසුමන් තවත් යැදලා
නිරතුරුව මම නුඹම පතලා
නුඹේ වන්නට පැතු කාලයක් තිබුනා

ලගින් ඉන්නට තවත් ඉඩ නැහැ
දුරින් මගේ හිත හිනැහෙන්නේ නැහැ
මටත් අවනත නොවන මගේ හිත
නුඹ නොමැති බව පිලිගන්නේමත් නැහැ

අපි උන්නේ අපට හරි ආදරෙන්

වෙන් වෙන්න හිතුවාට යන්නම ගිහින්
හිත යන්න දෙන්නැනේ දැන් මට ඉතින්
උනු කදුඵ වැටුනත් මගේ නෙත් අගින්
අපි දෙන්නා උන්නේ අපිටම දුරින්

සුසුමක් අරන් මම යන්නම් ඉතින්
වවන්නම බැහැනේ මට මෙ දුක් සුසුම්
හුස්මක් අරන් තව මට සෙනෙහසින්
ඉන්නටම ඉඩ නැහැනේ මට නුඹ ලඟින්

දුර යන්න හිතුවාට අපේ මතකය අරන්
මට ඉන්න හිත නැහැනේ නුඹ නැතුව දැන්
කඳුඵත් උණුයි දැන් බර නෙත් අගින්
වෙන්වෙන් නම් බැහැ මට දැන් නුඹ ලඟින්

තිත තිබු කවිකම

නොලියන්නම් තවත් කවි වැල් නුඹ නමට
නොසිතන්නම් තවත් සිතුවැල් නුඹ හදට
වෙන්ව ඉන්නම් තවත් මම පෙර ලෙසට
නොහල ඉන්නම් තවත් කදුලැලි අපේ පෙමට

ආදර වියෝ දුක මෙලෙසින් මට රිදවනවා..
. මා හද සොවින් තව නුඹ ගැන ළතවෙනවා...
නොලියා ඉන්න කියමින් සිත වද දෙනවා...
මම අද මේ ලෙසින් කවි සිත වළලනවා

නොහිතා ඉන්නනම් තවත් නුඹේ ඔය මතකය
නොදොඩා ඉන්නෙමි සිතින් දවමින් චිතකය...
නොදවා හිඳිමින් යළි යළිත් මගෙ සිතකය...
යළිත් නොපතමි සෙනෙහසේ සුව දුරකය..

—

පෙම්බර වදන් මිහරියි සුව මතක රැස
නුඹ රජ කරනවා තවමත් මගේ මතක තුල
කඵවර සෙවනැලි පෙනුනත් මට අතරමග
හැරයමි අදුරු පෙම උණු කදුලැලි තුරුලු කර

පෑ සෙනෙහස තාමත් මගේ මතකේ තියේ
එ රන් විමන තාමත් සුව මිහිර ගෙනේ
වෙන්වුයේ මම නුඹ වෙත යලි එන්න නොවේ
එනමුත් නුඹේ සුවඳ හද කිතිකවනවා මගේ

හිතකින් නොවේ මම නෙතු බොඳ කෙරුවේ නුඹේ
කඳුලැලි බරයි ම'යේ උහුලන්නට නොහැකි ලෙ‍සේ
සෙනෙහෙ තාමත් එලෙසම මා හද තුලම රුදේ
සතුටින් ඉහිරි හිඳිනු මැන නුඹ ඇය හා සැම කලේ

නිකුමුනු සිත

නෙත මත රුදුනු රුව මට නුඹ හරි අගේ ඇති
සිත මගේ සොයනවා තවමත් ඒරුව සිනාසිසි
මවමින් තවම නුඹේ සුදු වත මම හදේ රැදේ
සත්තයි මම කල් බලනවා දකිනට සිතේ සරි

මැවු පෙම් මාලිඟා අප ඒදවස හරි ආදරයෙන්
මිමිණු පෙම් වදන් මිහිරි තවමත් සාදරයෙන්
සිහියට නැගෙනවා අප ආගිය හැටි සෙනෙහෙ සිතින්
විසිරුනේ ඇයි මේලෙස අප ආ මග නොසිතු ලෙසින්

දහසක් සෝ සුසුම් දරමින් මගේ හිත මේ විලසින්
තනිවම හඩනවා මම මතකෙට ගෙන නුඹේ සුසුමන්
විදවන මගේ සිත සනසන්න යලි නුඹ ආදරයෙන්
නිකුමුනු සිත යලි වඩින්න මවෙතට තව ආදරයෙන්

තාමත් පෙම් කරනවා

රෑයම පිපෙන සුදු සඳ වට දිලෙන
පුංවි තරුකැට තුලින් සැමදා සොයමි නුඹ
තිනිකම තුරුලු කරගෙන මම පපුතුරට
නෙපෙනෙන දුරක හිද තාමත් පතමි නුඹ

ඇස් අග හිනැහුන කදුලු කැටි හැම තරුලු කර
තනිවම මවනවා නුඹේ රුව මම කඳුඵ තුල
නොලැබෙන සෙනෙහෙ තමත් හද තුරුලු කර
දින සති ගෙවනවා මම තනිවම නිරන්තර

දුරින් හිද හිනැහෙන නුඹ මසිතට සුපුන් සඳ
ලන්වෙන්න නොහැකි ලෙස තාමත් දුරයි මට
ඒත සඳ ලඟ දිලෙන පුංචි තරුකැටය ලෙස
තාමත් පෙම් කරනවා නොලැබෙන ඔය හිතට

මටම අවනත නොවුන මගේම පෙම් හිත

මටත් නොතෙරෙන
මගේ හිත
හරි අපුරුවට
සිත්තම් කර නුඹ
පාට සිත්තමක් සේ....
මටත් අවනත
නොවු මගේ හිත
හරි අපරුවට
‍මෙල්ල කර
නුඹේ හිත ලඟ.....
සදා රැදෙමයි කියා
දිව්රමින්
මගේ නනලත සිඹ
මටත් හොරෙන්
මගේ හිත ලඟ ලැඟුම් ගත් නුඹ‍
තවකෙකුට
පැතුම් පොදි පෙන්නමින්
තව සිතක් කියවන අපුරුව
මටත් නොතෙරෙයි තවම

__________________
වෙන්ව යමු දැන් අපි ඉතින්
අවසරයි නුඹට දැන් සමුගන්න
මම හිදින්නම් මෙහෙම
මගේම ලෝකයේ තනිව
දුන් හින ඇති මෙමට
මගේ තනිනොතනයට

තවත් දිගු කරන්නේ කිමද
අපට හිමි නැති අපේ පෙම් සසර

වෙන්වෙන් කාලයයි - අපේ පෙම සයුර තුල

මතක පොත දිග හැර - අපේ සැමුරුම් දඟ කර
ජිවිතේන් මට උරුම - කඳුල සුසුමට ලංකර
වෙන්වෙන් කාලයයි - අපේ පෙම සයුර තුල

නැහැ දුකක් මසිතට - නැහැ සුසුම් මයේ හදට
වෙදනා බර නලියන - එකම සැනසුම අපේ පෙම
වෙන්වෙන් කාලයයි - අපේ පෙම සයුර තුල

සුභ පැතුම් එක්කරමි - නව දිවිය සරු වේවි
නුඹ සතුට ලං වේවි - නුඹේ දිවිය එළි වෙවි
වෙන්වෙන් කාලයයි - අපේ පෙම සයුර තුල

මතක දඟ කරන - මගේ දුක් පෙම් කවිය
අද හෙටත් මතුමතුත් - ලියනවා මම තනිව
වෙන්වෙන් කාලයයි - අපේ පෙම සයුර තුල

නොලියා හිත අද්දර - දග කරන නුඹේ මතක
රිදෙනවිට මගේ හිත - යන්න හදනවා සසර අතහැර
වෙන්වෙන් කාලයයි - අපේ පෙම සයුර තුල