ජිවය පුදමි සිත නොසැලි රට දැයට

ගිණ පුපුරණ හඩ ඇසෙනා දෙසවණට
මර බිය දැනේනවා ගැහෙනා පපුතුරට
තල්වැට මායිමෙන් වෙන්වෙන යුධ බිමට
මම ණය ගෙවනා ලක් මව් තුරුලේ සිට

බඳවට පුරා එතෙනා ගිණි බටය ලඟ
මම දුක කියනවා ගැහෙනා හදක් ලඟ
මව් පිය දෙනෙත් සිහිවෙනවා කඳුළු ලඟ
රුරා ගලනවා හැඟුමන් පැරුණු හිතක් ලඟ

හැඟුමන් බිඳි ගලනා රතු රුධිරයට
රුරා ගලන දහදිය බිදු සුවඳ ලඟ
මරණය අසල හිත සැසලෙන හදට
ජිවය පුදමි සිත නොසැලි රට දැයට

තල් වැට පුරා හඩගානා වෙඩි හඩට
විසිරි පොලොව සිඹිනා රන් රැධිරයට
හදවත කාඩා වැටෙනා සුළු විරාමෙට
නොදැනිම කඳුළු වැටුනා ලය පුරාවට

බංකරේ පුංචි කාමරයක තනිවිලා
තල් වැට ලඟම හැඟුමන් හිත පුදලා
ලක් මව රකින විරු පුතනුවක් වෙලා
සිතුවිලි පුදනවා හද තුරුලේ මියැදිලා

නිවනින් අවසන් වෙන ගමනේ

යානොහැකි මඟ තොටක
රැදි උන් පින් සිසිල මට

නොමැති නම් දිවි මඟට
ගෙවනු කෙලෙසද සසර මඟ

රැඳි ආ ගමන් මඟ තුල
සසර දුරු කතර දිග
ගෙවෙයි නම් මගේ දිවිය
බුදු සමිඳුගේ සෙවණ යට

රැඳුනු මෙත් සිසිල ලඟ
අතැති බෝ කොළය තුල
මැවුනු අනියත දම
පසක් විය බුදු සුවඳ යට

ගෙවු දුරු කතර මම
සසර දුක නිවෙන මඟ
තවත් නොපමාව යමි
බැමි ලිහෙන තුරු ගමන

______________________________.

රටා මවන ඔය රතැගිලිවලට පෙම් කරමි මම

දිගු සුසිනිදු සියුම් රතැගිලි අතර
සිතුම් මවනවා නුඹ නුඹට රහසේම
හද ගැහෙන ඒ සුපෙම් රූපේම
සියුම් හිතක් ඇත නුඹත් නොදකින

පාට මුසුවුන සියුම් කොලයක
කොල රූ මවන පින්සල් දිගට

රැලි රැලි සියුම් රුපෙන් එපිට
ලොවක් අඳිනවා නුඹ නුඹට රහසේම

රටා මවන ඔය රතැගිලි වලට
රුප අඳින ඔය සියුමැලි අතට
ලෝභ නෙවෙයි මම තාමත් මටම
අහිමි හිතක් ඇතිදෝ ඔය හිත ලඟ

සිතින් හිනැහි පෙම් කරමි තව මම
ලඟින් සැනසි හිදින්නට බැරි කල
නුඹෙන් මැවෙනා සියුම් රුපෙට
හිතින් පෙම් කරනවා මම මටත් රහසේම

 

_________________________.

නුඹ එනවාද හැමදමත් මගේ තනිය මකන්න

මල් පිපිලා සුවඳ හමන
සොඳුරු සවස විඳින්න
මම තවතමත් සිහින මවමි
නුඹ සමඟින් රැදෙන්න

හැන්දැවට සිත සුළං
මිහිර තනිව විඳින්න
මං තාමත් තනියෙම හිද
දුක කියනවා හැඩෙන්න

හිතරිදවන සොඳුරු මතක
තාමත් මෙහි දකින්න
මතකය හද දවනා විට
නුඹ එනවද ලඟ රැදෙන්න

මොර සුරන වැසි වැටෙවි
අපේ මතක වැහෙන්න
පුරුදු පරිදි නුඹ එනවද
මගේ හිතට හඩන්න

මතක ඇවිත් හනිකට යලි
නුඹේ රුවම මැකෙන්න
එපා යලිත් කෙදිනකවත්
අපිට අපිව ලැබෙන්න...

අවසාන කතාව(එක්තරා කතාවක්ම නොවේ) _________________

කඳුළුත් එක්ක ගණුදෙනු කරලා හිනාව මගේ ජිවිතේ ඇතටම ගිහින් තිබ්බ කාලේක හිතන්නෙත් නැති විදියට ඔයා මගේ ජිවිතේට ඇවිත් හිනාවේ තියන ලස්සන හුරුබුහුටි කම මට හරි ලස්සනට කියලා දුන්නේ ඔයයි වෙන කවුරුවත්ම නෙමෙයි ඒ ඔයයි.... ටිකෙන් ටික හුස්ම ගැහෙන රාවයත් එක්කම මම ඔයත් එක්ක හිනාවෙලා මම මගේ ජිවිතය වින්දා ජිවිතයේ ලස්සන දැක්කා...කාලයත් එක්කම මට මගේ ජිවිතේ දැනේන ගත්තා හැමවෙලෙමෙ මගේ ලඟ හෙවනැල්ල වගේ ඉදන් ජිවිතේ ලස්සන මට කියලා දුන්නේ ඔයයි ඒ ඔයයි...ජිවිත පොතේ ආදරය කියන...හිනාව කියන ලස්සනම ලස්සන පරිච්චේද වලට අකුරු කරන්න අයනු ආයනු කියා දුන්නේ ඔයයි....ඒ තරම් හිනාහවේ ලස්සන මට ජිවිතේ ට දැනුනා ඔයත් එක්ක මම ඒ සුවය වින්දා.....මම හිනා වුනා ඇත්තමයි හදවතින්ම මම හිනවුනා කාටත් නොතෙරෙන හැඟුම් ගොඩක් ලඟ මම ඔය හිතත් එක්ක හිනාවුනා....

ජිවිතේ මගේන් ඇත්වුන හිනහව මට ඔයා ලගාකරලා මගෙන් ඇතට ගියේ මට හිතන්නවත් බැරි හයියෙන්...තමත් මම නැවතුනු තැනම බලන් ඉන්නවා..ඇස් අඟ ඔයා ඉතිරි කරලා ගිය හිනාහවේ වියැළිච්ච කඳුලකුත් එක්ක... මට ජිවිතේට සතුටු වෙන්න උගන්නලා ඇස් අග කඳුලක් ඉතිරි කරලා ඔයා මගෙන් හුඟක් ඇතට අද යන්න ගිහින් හුඟක් ඇතට....අවසානයක් නොපෙනෙන හුඟක් ඇතට.....මම අඩනවා...ඔව් මම අඩනවා... මගෙත් එක්ක හිනාවෙන්න ඔයා මගේ ලඟින් එදා හිටියා...ඒත් අද මම අඩනකොට මගෙත් එක්ක අඩන්න අද ඔයා මගේ ලඟ නැහැ...හිනහාවේ නතර වුන කඳුළු අද මම ගනන් කරන්නේ තනියම......අඩන්න මම ඉගෙන ගත්තේ තනියම...අද ඔයා මගේ ලඟ නැහැ....හැමදාමත් මේ පුරුදු විදිය මම කඳුළු මුතු වලට ලස්සනක් එකතු කරයි....මම තනියම කදුළු වලට වටිනාකමක් දෙයි

මගෙන් ඇතට යනකොට මගේ මුව අග ඔයා නතර කර ගිය හිනාවටත්....නෙත් අග ඔයා රදවලා ගියා කඳුලටත් මම හැමදාමත් ආදරෙයි ඇත්තමයි ආදරෙයි....

කාලයක් ගත වුනා තමයි
හදාගන්නට මට මගේ හිත...
තාලයක් නැතිවුනත් මට
ලස්සනයි ඒ පෙම් හිත

ජිවිතෙත් සුන්දරයි අද
නුඹ හිටියනම් මගේ ලඟ
එත් දුක නැහැ දුරින් හිද වුව
පෙම් කරමි මං නුඹටම

නවතලා දුක් සුසුම්
තිත තබමි මම අද සිට
යලි එන්න‘පා තිතතැබුවේ මම
යලි නොහැරෙන්නම

යලි පණ නොගසමි පෙම් හිත...

 

__________________________සෂි.

කවිය වද දෙයි මට හැමදිනා

විරහවත් හරිම ලස්සනයි
එකෙත් මහා අමුතුම ලස්සනක් තියෙන්නේ.....
හැමොන්ටම විරහවේ ලස්සන දකින්න බැහැ
හැමොන්ටම විරහවේ ලස්සන විදින්න බැහැ
එකටත් ලස්ස හිතක් තියෙන්න ඔනේ
මේ හැමදෙයක්ම බැඳිලා තියෙන්නේ අපේ ජිවිත වල අපි පවත්වාගෙන යන සම්බන්ඳතා එක්ක
අපේ ජිවිත වලට මිනිස්සු යනවා එනවා....සමහරු සදාකාලිකවම නවතින්න බලාගෙන එනවා
සමහරු තාවකාලිකව නවතින්න බලාගෙන එනවා
අහම්බෙන් හරි අපේ ජිවිත වලට එන හුඟක් අය හිතේ ගැඹුරුම තැනක නව

තිනවා.....කවදාක්වත් අමතක නොවෙන විදියටම....එත්
අදුරන්නැති දෙන්නෙක් විදියට හම්බ වෙලා
හොඳට අදුරන දෙන්නෙක් විදියට ඉදලා....හඳුනගෙන වෙන්වෙන්නේ
හරියට අදුරන්නේම නැති දෙන්නේක් වගේ....හම්..... එකනේ තියන දුක....
එත් අහම්බෙන් අපේ ජිවිත වලට එන අය යන්නේ අපිට අමතක කරන්න බැරි තරම් මතක හුඟක් ඉතුරු කරලා..ඒ මතක හරි සුන්දරයි.....එවා මතක් කරලා ජිවිතේ සතුටින් දකින්න පුළුවන් නම් අපි දිනුම්.....

 

_____________________________________

හිතට වද දෙන අකිකරු කවි
හිත ඇතුලේ තව ලියැවිලා
ඔහේ විසිකර දමා ගිය නුඹේ
මතකයක් ලඟ නැවතිලා

යන්න හදනා නුඹේ හිත ලඟ
මාත් තනිවම දොඩමළු වෙලා
යන්න දෙන්නට හිතක් නැහැ තව
නුඹේ හිත ගැන ලොබ වෙලා

ඔහේ පාවි අකිකරු වුන
මගේ කවි මාවම දවා
නුඹට යන්නැයි කියයි කවිහිත
මගෙන් සමුගෙන වෙන්විලා

ලියා නැලවෙන දහක් සිතුවිලි
හිතට වද දි නැවතිලා
අකිකරු වුන මගේ හිත අද
නුඹට පුදදෙමි සතුටිනා

කවිය වද දෙයි මට හැමදිනා

මමයි නුඹේ අම්මා

දරු සෙනෙහසක් හිස මුදුනෙම හිනැහෙනවා
කිරි රන් සිනා හිත ඇතුලෙන් මතුවෙනවා
දරු කැක්කුමත් හද පතුලේ හැන්ගෙනවා
අඟ හිඟ කමට මව් පදවිය දන්දෙනවා

දස මස කුස දරන් කිරි කැටි පුතු බිහි වෙන්නා
රන් කිරි සිනා හඩ මගෙ සවනට නොම වැටුනා
ලේ කිරි කෙරූ රන් දෙතනම අද වියලෙන්නා
දරු සෙනෙහසට මිල මුදලින් ලියලා දුන්නා

ඇකයේ නොදැරුවත් සිත නුඹ තව විමසනවා
ලේ කිරි වියලුනත් දෙතනම මගෙ හිරවෙනවා
තුරුලේ නොසිටියත් හිත තව නුඹ නලවනවා
පුතු පිට වුනත් දරු සෙනෙහස තව දළුලනවා

කුසයේ බර නොවෙයි පුතුනේ මට පෙර දැනුනේ
දිවියේ බරයි හිස මුදුනෙන් තව හිනැහෙන්නේ
නුඹ අන් සතු වුනත් මම තවමත් විදවන්නේ
සමාවෙයන් පුතුනේ මම අම්මයි වෙන්නේ

නොකියු පෙම් කතාව දෙවැනි කොටස

දිනෙන් දින අලුත් වෙනවා....හැමදාම හැමදේම අලුත් වෙනවා....

කියාගන්න බැරතරම් සෙනෙහසක් හිත ඇතුලේ හුඟක් පිරිලා....එ සෙනෙහස වචන වලට පෙරළන්න ඇත්තටම මට අමාරුයි.....ඇත්තටම අමාරුයි...මොකද මම දන්නවා මම ඒ සෙනෙහස වචන වලට පෙරළන්න ගියෝත්ඇත්තමයි මට ඒ සෙනෙහසට සාධාරණයක් කරන්න වචන හොයාගන්න ඇත්තටම අමාරුයි කියලා.....මොකද මට කියාගන්න බැරිතම් ආදරයක් කියාගන්න බැරිතරම් සෙනෙහසකින් මගේ හිත ඇත්තටම පිරිලා...                        

මට ඒ සෙනෙහසට සාරධාරණයක් කරන්න බැහැ ඇත්තමයි ඒත් මට මගේ හිතේ තියන අදහස් හිරකරන් ඉන්ත් බැහැ

ඇත්මයි කවියක් කුරුටු ගැවත් දැන් ඒ කවිය ඇතුලේ ඔයාගේ ආදරය පිරිලා.....ඇස්දෙක පියාගත්තත් මගේ හිත පුරුවට ඔයාගේ ඔය සුහු මුණ දඟකරනවා...හිතාගන්න බැහැ..කොහොම හිටපු මමද....කොහොම ආදරය දිහා බලපු මමද...ඇත්තටම මම දැන් වෙනස් කෙනෙක් වෙලා...දහස් වාරයක් පින් එයාට මට මගේ ජිවිතේ තෙරුම් කලාට....මට දැනේනවා මම දැන් ජිවත් වෙනවා....මට දැනේනවා ඔයාගේ ආදරෙන් මම හුඟක් ජිවිතේ විඳිනවා කියලා

කියාගන්න බැරිවුනත් ලියාගන්න බැරිවුනත් හුඟක් ආදරෙයි මම..ඇත්තමයි

හින් පිණපොද
වැටෙන හිත ලඟ
ආදරේ මුසු නුඹේ
පෙම ලඟ
දෙදණ තියමින්
බලමි මම මඟ
අපේ වෙන අපි
පෙම් හැඟුම් අරගෙන

නලියනා සහස්

හැඟුමන් අතරින්
නුඹේ හිත මම
හැඳිනගත් හැටි
මටත් නෙපෙනෙන
මටත් නොදැනේන
අරුම සෙනෙහස
මගේ වුව හැටි

බලාඉමි මම
කල්පයක් වුව
නුඹේ සෙනෙහස
මටම හිමිනම්
සදා රකිනෙමි
නුඹේ පෙම මම
එකම හිතකින්
මගේ වෙයිනම්

........................................

නුඹ මට ආදරෙයි කියා මම දන්නවා

නුඹේ ජිවිතේ මම කියා 

මම දන්නවා

නුඹ මට ආදරෙයි නොකියා

නොදන්නවා වගේ ඉන්නවා

_____________________________________සෂි_.

නොකියපු පෙමක් ඇත හද කොනක

මම දන්නවා....ඒත් නොදන්නවා වගේ ඉන්නවා....
මට තෙරෙනවා...ඒත් නොතෙරනවා වගේ ඉන්නවා...
හදවගේ සියුම් තැනකිනුත් එහාට.....හදවතේ ගැඹුරුම තැනිනුත් කොනට....තැන්පත් වෙච්ච අහිංසක හැඟිමක්....කියන්න තෙරෙනැහැ...වචන ගලපනන්න තෙරෙන්නැහැ....
ඒත් හිත ඇලුලේ හිර කරන් ඉන්නවා..මටත් නෙතෙරෙන විදියට...කවද හරි දවසක් එළියට දානවා.....ඒත් ඒ හැඟිම වචන වලට පෙරළන්න ගියාම හරිම අමාරුයි......පටන් ගන්න තැනක් අවසාන වෙන තැනක් තාම හිතාගන්න බැහැ
ලියන්න පටන් ගන්න ඔනේ කොහොන්ද...ලියලා ඉවර කරන්න ඔනේ කොතනින්ද...ලියන්න ඔනේ මොනාද‍
හිත තුල හිරවෙලා හිතට වද දෙන හුඟක් හැඟිම්....තාම වද දෙනවා.
ඒත්
ඒ අහිංසක හැඟිමට මට සාධාරණයක් කරන්න පුළුවන්ද...

හිත හිරිවට්ටන
නුඹේ ඔය පෙම
සැඟවිලා දැන්
මටත් රහසෙම
නොතෙරෙන ලෙස

හදේ කොනකම...
කියන්නට වදන් නැති
ගොතන්නට හැගුම් නැති
නොතෙරෙන ලොකයේ
නාන්නාදුරන
පෙම්වතුම් අපි
නුඹ නු‍ඹේමයි
මම මගේමයි
අපි
අපේ වේවිද
මේ බැඳිම් ලඟ
අපි නතර වේවිද
හදපුරා සෙනෙහෙන්
නුඹ මගේ වේවිද.....

_________________________________________සෂි_.

පානගමි මම අලුත් ලොවකට

ඔහේ ඇවිදන් ගියපු කාලය
අහවරයි දැන් මගේ ලෝකෙට
යන්න අවසර නික්මිලා මට
වලදමා දුක පිරුනු හිනය


බොහො වසරක් ගතවුනානේ මට
හිනයෙන් මට අවදිවන්නට
වින්ද දුක් දැන් විසී කර අද
පානගමි මම අලුත් ලෝකේට

තිගැස්සි දැන් ඇහැරුනා මම
දෙඇස් පිහදා බලන්නේමි තව
මාව රිදවපු ඒ කටුක හිනේට
හිනැහුනා මම අනේ හොඳටම

නුඹත් රැජිනකි එහෙනම්...

විඳින්නට පහසක්
නුඹේ සිරුරේ රසයෙන්
ගෙනෙයි නම් මිහිරක්
  මොණර කොලයේ බරකින්

නුඹේ පපුවට හෙමිහින්
කන තියාගෙන අහපන්
නුඹේ ජිවයේ සුවදින්
මත් වුනේ දැයි කවුරුත්.

කාසි කොලයට හැකිනම්
නුඹව මිලදි ගන්නට දැන්
නුඹේ පපවේ හුසමෙන්
තවත් නැහැවෙයි දිවියක්


ලොවට නෙපෙනෙන රහසක්
අපිට නොඇසෙන හඩකින්
කියන්නට හැකිනම්
නුඹත් රැජිනකි එහෙනම්...

දෙවැනි මවුනි...

නුඹ අත දිගුකරන හැම මායිමේ මම සැමදා හිදිමි
නුඹ තුටින් හිදි නම් සමදා මම තුටු වුනෙමි
නුඹ මගේ සොයුරියයි හද බැතියෙන් සැමදා පුදමි
ජාතිත් නුඹවන් අයෙක් ලැබුමට මම පිං කළෙමි

උණු කදුලැලි සලයි නෙතු තුල සැමදා සොවිනි
ඒ කඳුලක බර මට නොව නුඹහට දැනුනි
මා වෙනුවෙන් නෙතඟින් කඳුලක් හැලුනි
අන් කවරෙක්ද අක්කේ නුඹ හැර හිටියේ ලඟිනි

දෙවැනි මවුන් නුඹයි නිති මට මගේ ලොවට සදා
එක කුස නොයිපදුනත් නුඹ මගේ සොයුරියයි මෙදා
අපි පෙරු පාරමි මදි වුනි එක අම්මාගේ වන්න මෙදා
මතු භවයකදි වත් ඉපදෙමු සැනසෙන්නට සැමදා

පොඩි හාමුදුරුවෝ

බෝ මඵවේ වැලි අතරේ
මගේ පිය සටහන් අතරේ
බුදු සුවඳයි මට දැනුනේ
යන එන විට වැලි මඵවේ

වැලි සෙල්ලම් පිටියේ
දඟ කරනා ළමයින්ගේ
සතුටු සිනා දුටු මුවගේ
කඳුඵ හැගෙයි මා නෙතඟේ

බුදු මිදුගේ පිහිට පතා
බුදු සිවුරත් දෝත දරා
බුදු සසුනේ සැනසුනුදා
ලොව්තුරු සුව මට දැනුනා

හිමි ගිය මඟ මම යන්නම්
හිමි ගුණ ලඟ නැලවෙන්නම්
මවනු එපා නෙත් අතරට
කෙලි සෙල්ලම් පිටියක්නම්

මවුනි දයාබර

නෙතු හඩන දා කඳුලු වැල් හිදි නෙතේ තනියට
හිත හඩන දා සුසම්වැල් ලග රැදෙයි හිතේ තනියට
මම හඩනා දා හිතත් අසරණ වෙයි තවත් හොඳටම
තනිව හිදින දා කවුරුවත් නැ ලඟ මවුනි නුඹ හැර

යොමා හසකැන් දෙමින් හසරැලි මගේ මුවඟට
හදයි නුඹ නිති දෙන්න අත් වැල මගේ දිවියට
නොමැත සුවයක් ලඟ නොමැතිනම් මට විඳිනට
මුවුනි සැමදා නුඹයි මගේ ලඟ හිටියේ තනියට

සසර සැමදා අතර මඟදි හදේ දුක් කඳ නිව්ව අම්මා
හිතේ සුසුමන් ගලන විටදි සතුට නිති මට දුන්න අම්මා
හිතින් මා නොසැලි හිදින්නම් මගේ ලඟ උන් සිසිල අම්මා
අද හෙටත් නොව මතු මතුත් මගේ එක සැනසුම නුඹයි අම්මා

නව පිටුව

සිතැඟි අද්දර නලියන මගේ පෙම් සිත්තරය
ලස්සනට හැඩ කරමි නුඹේ පෙම එයට මුසු කර
ලද මා නව පන්නරය නුඹේ පෙම අභිමුඛව
අවසරයි කිමදෙන්න නුඹේ ආදර ගග තුල

සෙනෙහසින් නැහැවෙන් ආදරෙන් කිමිදෙන්න
අපි අපිම මඟ ලබුමු අපේ ලොව සැනසෙන්න
අලුත් ලොව ජය ගන්න නුඹේ ලඟින් සැනසෙන්න
යලිත් පෙරලමි මම මගේ දිවියේ නව පිටුව

වාසනාවන්

උදා ඉරක් සේ ලොව සරසන්නට
හිමිදිරි උදයේ සිත සනසන්නට
පෙර මන් බලනා සිහින ඉසව්වෙන්
ආසයි යන්නට අවිදන් ලෝකේට

පිබිදුනු පැතුමන් හිත තුල නලියන කැල්මන්
සැලෙන සිතින් ලොව නලවයි කැලමෙන්
ඉටුවන රිසියෙන් පතනෙමි සෙනෙහින්
වන්නට නව ලොව වාසනාවන්

   මේ අසුන මං වගේම

තවත් අයට

ඇදි ගන්න ඉඩ දෙන්නැති.....

ගිමන් නිවන් සැනසුන අය

අසුන යලා යන්ට ඇති.....

මට වාගේම ඒ අයටත්

මට දැන්න සුවය 

දැනේන ඇති....

සුව විඳි අය

තවත් අලුත් සුවක්

සොයගෙන යන්නම ඇති....

මට විතරක් ඇයි මේ 

අසුන

යන්න නොදි තියාගන්නේ

නිදහස

දිගුකරන්
මගේ දෙඅත
මේ දියත
සරිසරන්නට....
යලි ලදිමි
මම වරම්
කිරිල්ලියකසේ
හිනැහෙමින්...
පියඹා යන්නම්
ගඟන පුරාවට..
සොයා මා
මගේ නිදහස...
ඉඩදෙන්න
මට විඳන්න...
නිදහසේ
අමර සුව

මල් සුවඳ තිබුණා නුඹේ සුවඳ එහි රැඳුනා
වෙණ හඩක් තිබුණා නුඹෙ හුස්ම එහි ඇසුනා
ගි හිතක් තිබුණා නුඹේ සෙනෙහෙ එහි ලිව්වා
පෙම් කවක් තිබුණා නුඹේ තනුව එහි ගැයුනා

ආදරේ අමුණා පද එකට ලීවා
පෙම් තනුව තවරා ගි මිහිර වින්දා
සිල් සුවඳ හමලා මල්සුවඳ තවරා
ආදරේ මුදු පහස මම නුඹෙන් වින්ඳා...