අරන් යන්නට දෙන්න අවසර - පෙමක් ලඟ මැව් සිහිනේම

අදුරු වළාවන් පාවෙලා‘විත් - සිත හොරා ගෙන රහසෙම

නිහඩ මඟ තොට මතක කඳවුරු - වැලලිලා මට නොකියම 

පාවෙලා ආ සිතුම් වැල් වල - වියො දුක ඇත හොඳටම 

ඉතින් අවසර පතමි මම අද - නුඹෙන් වෙන්වි යන්නම 

කදුළු ඇවිදින් හිර කරයි නෙතු - වාව ගනු බැරි හින්දම 

පෑයු ඉර මල මලානිකවි - දුක දරා ගනු බැරි හින්දම 

මතක මැදුරත් ඔහේ පාවෙයි - පෙමට පිදු හිත නමටම 

ඉතින් වෙන්වෙමි තවත් නොහඩා - නුඹෙන් වෙන්වි දුරටම 

කන්ද පිරිමැද පායලා ආ - සඳත් අද නොකියම 

කඳුළු දොවමින් දෙඇස් තෙත්කර - ගිහින් අද දුරටම 

වාන් දමනා දුක් සුසුම්වැල්- තබා උගසට රහසෙම 

අරන් යන්නට දෙන්න අවසර - පෙමක් ලඟ මැව් සිහිනේම

ඇවිත් යනවාද මගේ හිනෙට හාදුවැස්සේ නහවලා

පිපි හිනැහෙන කඳුළු මල් වල නුඹේ රුව ඇත සැඟවිලා

නිවි දැල්වෙන පහන් සිල ලෙස හදේ කොනකම රැඳවිලා

දැවි නොදැවෙන ගිණි පුපුරු ලෙස නුඹේ මතකය ඇවිලිලා

සැලි නොසැලෙයි මගේ තුන් හිත මතක මන්දිර කළඹලා

හදේ කොනකම සැඟව හිනැහෙුන නුඹේ මතක අහුලලා

තවත් ලියනෙමි පද අහුරු ගෙන අපේ සෙනෙහස ගලපලා

එබි හිනැහෙන ඒ පුරුදු සුව තවත් වරුවක් හඩවලා

යයිද නුඹ අද මතක මාවතේ මගේ හදවත රිදවලා

සිහින සිතුවිලි පිපි හිනැහෙන ආදරේ පැතුමක් වෙලා

නීල දෙනුවන් හීනි කරමින්  මගේ හීනයේ හීනැහිලා

තවත් කඳුලක් දෙඇස් තෙමමින් ඇස් දාර මත නැවතිලා

මටත් නොකියම ගිලිහුනේ අද නුඹේ මතකය දියවෙලා

කොපුල් මත මුදු සෙනෙහෙ පහසින් දකින හිනෙට වෙලා

ඉතින් ඉන්නට නොමැත අවසර නුඹේ අසසේ හිනැහිලා

පාන ඉඟි බිඟි නුරා බැල්මන් තවත් මතකය පාරලා

ඇවිත් යනවාද මගේ හිනෙට හාදුවැස්සේ නහවලා

කළුවර හීනය

මනමාලි......

කුස්සියේ වැඩ ඉවර කරනවාත් සමඟින් කිරි තේ කොප්පයක් සදාගෙන මම කාමරය වෙත ඇඳුනෙමි

නදිර තවමත් නින්දෙය... ඇහැරවන්නට ලෝබ කමක් හට ගත්තද තවත් ඔහු නින්දෙහි පසුවුවොත් ප්‍රමාද වෙන නිසාවෙන්ම මම ඔහු කුද්දන්නට සැරසුනෙමි

‘‘ නැගිටින්න මේ තේ එකත් ඇල් වෙනවා... තවත් නිදාගත්තොත් පරක්කු වෙයි‘‘

 වේලාව කියද?? 

හයයි කාලයි දැන් නිදාගත්තා ඇති නැගිටින්න

ඔහු කිසිත් නොකියාම ඇඳෙන් බැස ගියේය

පෙර දා රාත්‍රිෙය් මවිසින් ස්ත්‍රික්ක කර පිලියෙල කර තිබු සුදුවට හුරු කමිසය හා කළු කලිසමත් ඊට ගැලපෙන ටයි පටියත් ඇඳ උඩට තබා මම නැවතත් කුස්සිය දෙසට ඇදුනේ නදිරගේ කෑම පෙට්ටිය සැකසිම සදහායි

  ‘‘කෑම එක මේසය උඩින් තිබ්බා .....අදත් එන්න පරක්කු වෙනවාද‘‘
‘
‘‘කියන්න බැ‘‘

පුළුවන් නම් කලින් එන්න බලන්න අද සවසට සුදු අම්මලා එනවා කියුවා


‘‘බලමු එත් ෂුවර් කරන්න එපා ඔෆිස් එකේ වැඩ හෝගාලා‘‘


මම කිසිත් නොකියුවෙමි... ඒ ඔහුගේ සියළු වුවමනාවන් වලට වඩා ප්‍රමුඛ ස්ථානය ඔහුගේ රජාකාරි කටයුතු වලට ඔහු ලබා දෙන බව මා දන්නා නිසාවෙනි

තවමත් ඔහු ඇත්තේ පෙරදා රාත්‍රිෙය් අපර අතර ඇති වු බහින් බස් විම නිසා හට ගත් කෝපයෙන් විය යුතුය.. කිසිදු වෙනසක් නොපෙන්වා මම

හම්ම්ම් එන්න බලන්නකො .....



කාරය පණ නන්වන හඩ ඇසෙනවාත් සමඟන් හදවත පතුලෙන් විදුලියක් කොටන්නාක් මෙන් දැනුනේ වෙනදා නලලත සරසන ඔහුගේ උණුහුම් හාදුව පවා අද ඔහු අමතක කල නිසාවෙනි
හිත තුල ච්ංචල සිතුවිලි සමුදායක් පැන නැගුනට මටත් හොරෙන් මගේ දෙනුවන් සිතල වුයේ මේ වරක් දෙවරක් නොව කිහිප වතාවකටත් වැඩි වාරයක් සිදුවු නිසාවෙයි

මෙවැනි සිදුවිමක් වු පළමු අවස්ථාව නොවුනද මේ මෙවැනිම සිදුවිම් වෙන අසවන් ආවස්ථාවද නොවනු ඇත....මිට පෙර කිහිප වරක්ම ඔහු හා මා අතර මෙවැනිම සිදුවිම් රාෂියක් සිදුවුද මෙය තවත් එකක් පමණක් යැයි සිතා මම හැම විටම හිතා හදා ගන්නට උත්සහා කලෙමි...

ඔහු වෙනස්වි අවසන්ය... මම එය පිලිගනිමි සියල්ල ඉවසා සිටිනා ස්වාමි දියිණයක් විමට මට තවත් නොහැකිය.. යම් ගැහැණියකු අසිමිතව ඉවසයි ද ඒ ඇයගේ ඇති හුදෙක් පති භක්තිය මිස ඇය ජිවිතය හමුවේ තම ස්වාමියා හමුවේ පහත් වුවෙකු නොවනු බව ඔහු පිලිගතයුතුමය

නමුත් දිනෙන් දින සිදුවන අඩදඹර හමුවේ මාගේ ඉවසිමේ වුවද යම්තාක් සිමාවක් ඇති බව මම මසිතටම දැන් දැන් තෙරුම් කරදෙන්නෙමි....


මංගල තැලි රන් පේරු අස්ව කරත්ත බරට ම මඟුල් ගෙන ගමට ආරාධනා කර හරි උජාරුවට පති කුලයට පිවිසුනත් ජිවිතේ යම් යම් අවස්ථා හමුවෙ සැලෙන සිත නොසැලෙන අයුරින් මා මසිතටම යම් යම් තහන්චි දමා සිටින්නේ මගේ ජිවිතයට එක ඉරිතැලිමක් හො පැමිණෙනවාට ඇති අකමැත්ත නිසාමය...

සල්ලි යාන වහාන අතට පයඩ වැඩකාරයො යස ඉසුරු තිබුනත් සිනහාව වියැකි ජිය ජිවිතය මිලක් නියම කිරිමට කාසි කොලවට නොහැකි බව මම තෙරුම් ගත්තත් එය නදිරට තෙරුම් ගැනිමට නම් තවත් බෝහො කාලයක් ගත වනු ඇති....වරක් දෙවරක් නොව කිහිප වරක්ම අතර ඇති වු අඩ දඹර වලට මුලික හේතුව ඒය වුනිසාම කොතෙක් ඔහුට එය වටහා දිමට මා උත්සහා කලත් එය ඵලක් නොවන්නක් මට මට පසක් වු නිසාම දැන් දැන් කුමක් සිදුවුද ‘පෙරලෙන අත සැපයි‘ යැයි සිතා මා ඉවසා සිටින්නේ කිසිවක් කිරිමට නොහැකි නිසාම නොව මවිසින් උඩ බලාගෙන කෙළගසා ගත්හොය ම‘ මුවම තෙත කරන බව මා දන්නා නිසාවෙනි.....

මනමාලි.......

‘‘කැම ටික කාල ඉන්න සීතල වෙනවා‘‘

        ‘‘හම්මම් තව ටිකකින් කන්නම්‘‘

 ‘‘වේලාව රෑ 10ත් පහුවෙලා ඉක්මන්ට කාලා හිටියනම් මට අස්කරන්න තිබ්බා‘‘

        ‘‘මට කෑමට වඩා වැදගත් වැඩ හුඟක් තියනවා ඉවර කරන්න කරුනාකරලා මට මේ වැඩ ටික ඉවර කරනන්න දෙන්න‘‘

        ඹහුගේ රළු වදන්   පපුව දෙකෙඩ පලා යනන්නාක් මෙන් විදුලියක් ශරිරය තුලින් ගලා ආවත් මම වදන් ගොළු කරනමින් කාමරය වෙත ඇදි ආවේ සුපුරුදු දුකම හිත කොනක රඳාවාගෙනය...

         දෙනෙත් කඳුලැලි හා හාදවි හිස පුපුරා යන තරමින් වේදනාවක් ගෙන ආවත් ඒ වේදනාව මැඩ ගෙන මා නිදි යහන වෙතට සිත සදා ගත්තේ හිසට සහානයක් ලබාගැනිමට මොහොතක් හො හාන්සිය වියයුතුයි සිතුනු නිසාමෙනි... නින්දත් නොනින්දත් අතර දොලනය වෙන මගේ හිත එහෙ මෙහෙ දුවයයි... සැනින් අතීතයෙ නතර වුවත් එසැනිනම් මාසිත මාහට තරයේ පවසන්නේ ‘නුඹ දැන් විවාහකයි‘ 
      මගේ දිවියේ සොඳුරු සමනල් වයස නුඹ හා අතිනත ගෙන කුලගෙදරට පමැණිදා..... එදා මා නුඹ වෙනුවෙන් ජිවිතය නොයැද්දත් නුඹේ කුලගෙයි පතිනිය විමේ වසානාව මා ලද නිසාම මම සතුටුවුවෙමි... මම සිනහා වුවෙමි.... ඔව් තවත් මා ඒ සමනල් වසන්ත වෙත පෙම් කරමි....
ම ලද මේ ජිවිතය දිනෙන් දින  ජිවිතේ එකාකාරි  වුවද වේලාවක් කලාවක් නෙමැතිව මුදල් පසුපස හඹා යන මේ දිවිය විටෙක සැනසුමක් ගෙන ආවාද එය බොහො විට කඳුලත් සුසුමත් සමඟින් පොර බඳන තවත් එක ජිවිත කතාවක් පවට පත් වි හමාරය... 

-------------------------------------------------------------------------------------------

මේ ඇගේ කතාවයි
කඳුලත් සතුටත් සමඟින් පොර බඳිමින් ජිවිතය සොයන්නියකගේ කඳුළු කතාවයි
මුදත් සැමනසුමත් සමඟින් ජිවිතය යදින ඇගේ කතාවයි
කුල ගෙයයි සැනසුමයි සමඟින් දිවිය සොය අපේ කාලයේ පතිනියකගේ කතාවයි
අසිමිත සැප සම්පත් හමුවේ දිවියේ සදා සැනසුම උකස් කර යලිත් ජිවිතය තුලින් ජිවිතය සොයන කළු සුදු ජිවිත කතාවක උරුමකම් කියන අපේ කාලයේ කුලකුමරියකගේ කතාවයි

මේ එක්තරා හඳුන්වාදිමක්ම නෙවෙයි... කාලෙකින් අකුරු අමුණලා කෙටි කතාවක් ලියන්න වත් බැරි කරම් කාරයය බහුල වුන නිසාම කෙටි කතා වලින් ටිකක් ඇත්වෙලයි තිබ්බේ... එත් මේ දවස් වල හිතේ නලිනය කතාවක් බොහොම අමාරුවෙන් වෙලාවක් හොයන් පද වලට හැරෙව්වා

කොටස් කිහිපයකින් ලියා අවසන් කරන්න බලාපොරොත්තුවෙන ඇගේ කතාව කියවන්න ආයෙමත් මේ පැත්තට එනන කියලා සතුටින් ආරාධනා කරනවා......

මලින් සැරසු දිවිය සොඳුරුයි සිනහා දෙකොපුල් සරසලා

දුරුතු සඳ ගැබ පායා ඇවිදින් සිත් අහස මත හිනැහිලා
සුපෙම් හැඟුමන් යලිත් පුබුදයි නිදන පෙම් හිත ඇහැරවා
සීත මදනල දසත හමමින් ප්‍රේම හැඟුමන් පුබුදලා
කීව රහසක් යලිත් කොඳුරයි නුඹේ සෙනෙහස සිහිවෙලා


විහඟ ගී හඩ ඇසි දෙසවන් ගීත රාවෙන් මත්වෙලා
ප්‍රේම ගිතය සෙමින් මුමුණයි තාල රහසෙම ගලපලා
රෑයම ඇහැරි වරුගනන් මම ලීව ගි වැල් අහුලලා
මිහිරි තාලයෙන් ගයනු හැකිවෙද යලිත් පෙම් හිත ඇහැරවා


සසර බවයේ පුරුදු අයුරෙන් හදට හදවත ලංවෙලා
එදා තුරුලේ උන්නු අයුරින් යලිත් හදවත එක්වෙලා
කඳුළු ඇහිදපු ප්‍රේම හීනෙම පාට පාටින් සරසලා
මලින් සැරසු දිවිය සොඳුරුයි සිනහා දෙකොපුල් සරසලා

නැත්ද පොඩි ඉඩකවත් ඉන්න වෙන්විම හැර මෙමට

සුවඳවත් හද රැඳවිලා නැති මතකයන් අහුරකට
පුළුවන්ද ලියැවෙන්න පාට පාටින් පිටු අතර
කඳුළු වල රස දන්නෙවත් නැති හදවතට
පුළුවන්ද ඇවිදින් ජිවිතේ සුව පවසන්න

කුරුටුගා නුඹ ලියු පෙම් පොතෙහි රසම කවි
හැකිද අද ගලපන්න පරණ තාලයට තව
පාට පාටින් දිලිහුනේ නැතත් අද මගේ පෙම
ලියමි නැවුම් ලෙස අදත් නොමැකෙන්නටම

පාට හීනෙන් නොඉපදුන නුඹේ පෙම ගෙන හදට
කොටමි මම පපුතුරේහි සදා එය නොමැකෙන්න
හද ගැහෙන සෙනෙහසට ලං වෙලා හෙමිහිටම
නැත්ද පොඩි ඉඩකවත් ඉන්න වෙන්විම හැර

ආදරේ දින පොත (1)

දයාබර නුඹට

දන්නවාද අපි මුලින්ම දැන හඳුනගන්නකොට මම හිතුවෙම නැ ඔයා මගෙ වෙයි කියලා
මට මේ තරම්ම ලන් වෙයි කියලා
මේ තරම් මගේ ජිවිතේට සමිප කෙනෙක් වෙයි කියලා
කාලයක් යද්දි මට ඔනේ වුනේ හැමදාම ඔයාව මගෙ ලඟින් තියාගන්න
එත් ඒ ආදරයද කියන්න මන් දන්නේ නැ
මට ඔනේ උනේ හැමදාමත් හිනාවෙලා ඔයා ලඟටම වෙලාඉන්න
කාලය ඔහේ ගෙවිලා ගිහිල්ලා
මාත් ඔයත් කාලයත් එක්කම හුඟක් දුර ඇවිදිල්ලා
අද ඔයා මගෙ වෙලා ඇත්තම කියුවොත් මගෙම වෙලා
එත් කාලයක් එක්ක හැමදේම වෙනස් වෙලා
කොටින්ම කියතොත් ඔයා ආදරය විඳින කෙනෙක්
මන් පෙරලා ආදරය විඳින්න බලාපොරොත්තුවෙන් ඉන්න කෙනෙක්

 .. එදා ලඟ සිට දුටුව ඔබ නොව මෙදා දුර සිට මා දකින්නේ

හැමදාම දකින මේ කළු සුදු ජිවිතේ දිහා ඔහේ බලාගෙන ඉඳලා මට දැන් ඇතිවෙලා
පාට පාට හීන පිරුණු පාට පාට ජිවිතයක් දිහා බලන්න මන් ආස නැතුවාම නෙමෙයි
එත් කඳු සුදු ජිවිතයක් ඇතුලේ හිරවෙලා ඉන්නේ කරන්න දෙයක් නැති කමට

ජිවිතේ විඳවන්නට නොවෙයි විදිමට පමණයි

ඇත්ත මම නිදහස අසිමිතව  වින්ද කෙලේලෙක් වේලාවක් කලාවක් නැතිව තහන්චි යදම් නිති නැති නිදහස රජ යපු සිහිනයක් ඇතුලේ  නිදහස උපරිමෙටම විදින් පිස්සියක්
ඇත්තටම මම පිස්සියක් 
එත්
ඒදා එ වින්ඳ ඒ නිදහස

හම්ම්ම්
අදත් මගේ ලඟ නැතිවාම නෙමෙයි
නිදහස උපරිමයටම වින්දත් අද මම නිහඩයි
වෙලාවකට මම ජිවිතේ ඇතුලේ හිර වෙලාවත්ද කියලා හිතනවා

හිතේ හැඟුමන් කොටියක් පිරිලා තිබුනත් එ හැඟුමන් කොටියෙන් එක අකුරක්වත් ගලප ගන්න බැරි තරමටම මගේ හිත අද ව්‍යාකුලයි

කොටින්ම කියතොත් ඔයා මගේ ජිවිතෙට ලන් වුන දවසේ ඉඳන් මන් හැසිරෙන්නේ පිසියක් විදයට
වෙලාවකට මට මහා හයියෙන් කෑගහන්න හිතෙනවා
එහෙමත් නැතිනම් මහා හයියෙන් සින්දුවක් දාගෙන හිතවැටෙනකම් නටන්න හිතෙනවා
මම ඒ උමතුවට හුඟක් ආසයි ආදරෙයි
ආදරය උමතුව හරි පුදුමයි 
ඇත්තමයි


ඉස්සර නිතරම මවිසින් ලැයුවුන කවි සන්කල්පනා.... ම්ම්ම්
අද මගේ ඒ කවි හිත කොහෙ හැන්ගිලාද
දන්නවාද
ඔයා මගේ ජිවිතෙට ආව දවසේ ඉඳන් මන් ඔයා වෙනුවෙන් එක කවියක් එක සන්කල්පනාවක් ලියලා නැතිව ඇතිගගග ඒ ලියන්න බැරි කම නිසා නෙමෙයි ලියන්න දෙයක් නැති කමට
හැමදාම ඔයා මට කියුවත් අදවත් එක කවියක් මන් ගැන ලියන්න කියලා
මම හැමදාම උත්සහා කලා
නොලියුවේ තියන ආඩම්බර කමට නෙමෙයි
මට ඔයා ගැන ලියන්න කිසිම දෙයක් නැති නිසා
මොකද මට මේ ලොකේ ඔයාට සම කරන්න පුළුවන් දෙයක් නැ
ඔයා ගැන අකුරු වලට පටලවලා මට ඔයාට නිගා කරන්න බැ
ඒ තරම් මට නුඹ වැදගත්


කවදා හරි මම නුඹ වෙනුවෙන් ඒ නොලියු කවිය ලියයි
එ දවසට නුඹත් මමත් අපිට අපිව එපා වෙනතරමටම ආදරෙ උමතුවෙන් වෙලිලා ඉඳිවි


මම
නුඹේ ආදරය නොවිඳින
එත් නුඹට පණමෙන් ආදරය කරන
නොලියු කවිය....

-කළුවර හීනය-