පුරුදු සඳ පානේ...

පාර පෙනෙනා ඉසව්වක් වෙත
ඇවිද යමු අපි අපේ ලොව වෙත
පුරුදු හසරැලි අරන් මුවඟට
නුඹේ අතගෙන මා- මගේ අතගෙන නුඹ
පුරුදු සඳ පානේ...

නොනිමි සෙනෙහස හද පුරොගෙන
ඉතින් තනිවෙමු අපේ ලොව ලඟ
පුරුදු සෙනෙහස හිතින් විදගෙන
නුඹේ සෙවනේ මා - මගේ සෙවනේ නුඹ
පුරුදු සඳ පානේ.

මලේ රස හැම බඹරෙකුම වින්දා

මලක් පිපිලා සුවඳහමලා
දසත විහිදි රේණු නැටුවා

මලේ සුවඳට බඹරු ලන් වි
හොරෙන් මත් වි රසය ඉරුවා

පෙති විහිදා සුවද පතුරා
මලේ ලස්සන ලොවට පෙනුනා

බබරු ඇවිදින් රසය උරලා
මලත් තනිකර ඉවත දිව්වා

දසද හමනා සුවඳ වැඩි වි
මලේ තනිකම ලොවට පෙනුනා

තිතක් නොවු ඒ රස ගගුල ලඟ
බඹරු හැමදා ලැඟුම් ගත්තා

මලේ රස හැම බඹරෙකුම වින්දා

අපි අපේ වෙමු පුරුදු පරිදිම...

සෙනෙහසකට අරුතක් පුරවන්නට
ඇතිගිලි බැඳගෙන නුඹත් මමත්
සසර ගමනේ පුරුදු ලෙසටම
ඇවිද ආ දුර .. දුර වැඩි තව

දැගිලි පටලන් ඇවිද යමු අපි
සසර හමුවන තුරම මඟ දිග
හමුවෙනා තෙක් නුඹට - මට
එත් ඒ කවදාද නෙදනිමි මම තව...

නුහුරු මඟකදි පුරුදු ලෙසටම
හමුවනත් නුඹ මම පුරුදු විලසට
අපිට අපේ වි හිදින්නට නම්
ලොකයෙන් නැ ලැබෙනු අවසර

ඉතින් යමු අපි තවත් දුරකට
ලොවෙන් සැඟවි අපේ ලොවකට
තනිවෙනා එක මොහොතකදි වුව
අපි අපේ වෙමු පුරුදු පරිදිම...

කඳුළු බිඳු ඇයි මේ තරම්....

කඳුළු බිදු මේ තරම්
නපුරු ඇයි නෙත් ලඟින්
වවා ගන්නට නොහැ තරමින්
කඳුළු වැල් ඇඳ වටෙයි හෙමිහින්

සුසුම් වැල් මේ තරම්
නපුරු ඇයි හිත ලඟින්
උහුලගන්නට නොහැකි තරමින්
සුසුම් වැල් දඟලයි හිත යටින්

පෙම් සිතක් මේ තරම්
දුක් විදිනු ඇයි පෙම ලඟින්
උහුලනා දුක් සුසුම් අතරින්
හිතම පරවෙයි පෙම මතින්

නුඹෙන් දුරක හිඳ

සිනාසෙන්නට පවා
වරම් අහිමි කල
මගේ නොවු ඒ
මගේම ප්‍රේමයට
අද හිනාවෙමි මම
නුඹට පෙනෙන්නට
ලොවට රහසින්
නුඹෙන් දුරක හිඳ.....

මම මියැදෙමි නුඹේ මතක ඉසව්වෙන්

වරදින් නුඹ මා හමුවුනු මේ භවයේ
දුක සුසුමන් හද කොන රැදිලා තිබුනා
නුඹේ අත ගන්නට පින් කෙරු තරමට
වෙන් වෙන්නම් දුක හද ලඟ තනිකරලා

සිතකින් සිතකට දුක උරුමයි දැන්
නෙතකින් නෙතකට කඳුලැලි වැටිලා
හදින් දරාගෙන වෙන්වි යන්නම්
දුක් කඳුලැලි දැන් හද මගේ රිදවාලා

නොසිතා ලතැවි හද හැඟුමන් දැන්
මසිතින් දුරගොස් කඳුලැලි උනලා
තනිකම තනියට නෙතු හඩවයිනම්
මම මියැදෙමි නුඹේ මතකය මකලා

අයේ හමුවෙමු අපි

වෙන්ව යන්නට
මොහොතකට කලියෙන්
නුඹ මගේ නලලත සිඹ හරි ආදරයෙන්
දුන්න හාදුව...
හදවත ගැහෙයි මගේ හයියෙන්
යන්න දෙන්නට නොහැකි අයුරින්...
පාළුවක් දැනෙයි හිත ලඟ
ඒත් යන්නම යන්නේමි මම අද
අයේ හමුවෙමු අපි
පුරුදු ලෙසටම
පාළු පාරේ දෙවැට අයිනේම....

තාල අමතක කවිය නුඹ මට

අසරණ හදින් හිනැහෙමි මම
මතකයන් ලඟ හිත නතර කර
බොඳවයයි නම් නුඹේ රුව අද
මතක කඳුලින් දොවනු කෙලෙසද

හිතන් නොසැලෙමි නුඹේ අභියස
කඳුළු ඇවිදින් අත වනන විට
මතක කැටිකොට ලිව කවි වල
තාල අමතකව් මටත් රහසෙම

ලියමි තව තව මතක කඳුලින්
පෙමින් පැරදුනු අකුරු ඇහිදන්
බොඳව ගිය කවි මතක අතුරින්
ලොවක් සොයනෙමි නුඹට රහසින්

අනියම් පෙම

අසම්මත... සම්මත....
ලෝකයක තනිවෙච්ච
අනියම් පෙමක්....
අනසතු හදක්
මටත් අයිති නැති හිනයක්....
මගේ නොවෙන ඇසිල්ලක ඇති
මගෙ නෙවන පෙම් කතාවක්
හෙට
අද
ඊයේ ....

මගේ නෙතගින් පිදෙන්න වෙර දරපු
අනසතු මලක්
නෙලන්නේ කොහොමදො මම
මගේ නොවනා හිනයේ
රජකරනා හිනකුමරුන් නුඹ ලෙසින්

කළුවර හීනය

මම යන්නම්

මම
නිහඩ වෙන්නෙමි
මගේ නිහඩත්වය කිසි දනක
නුඹට වදයක් නොවෙනු ඇත
මගේ නිහඩත්වය
නුඹට කිසිදා ගැටළුවක්ද වනු ඇත

මම යන්නම්
යලිත් නොඑන්නම
මගේ නික්ම යැම

නුඹට කිසිදා නොවැටහෙනු ඇත

මම යන්නම යන්නම්
යලිත් ගියපු මඟ
දෙස නොබලන්න
ඉතිරු වු එකදු
මතක ෂේසයක්වත්
එයි රැඳි නැත...

—

නිදන්න නුඹ සුව නින්දකම

සිප වැලද ගන්නම්
ඔය සුමුදු සුසිනිදු මව කමල
ආදරෙන් නහවමින්
පෙම් දියේ කිමිදෙන්න
උවම් නෙලද්දත් මම
පෙම් කරමි සදහටම

නිදන්න නුඹ
සුව නින්නදෙහිම
සුවඳ වත්සුනු තැවරු
සිහින ලොවක් දකිමින්
ඇවිත් මවෙතට
මුදු සෙනෙහෙ පාමින්
නුඹේ සෙනෙහස
ඉතිරිකර හද ගැබ තුල
නුඹ නිදන්න සුව නින්දකම

ආදරෙයි නොකියෙනා
වදන් තුල..
මම සොයමි තව නුඹවම
අන් හදක් තුල
සුවය ලබනා නුඹට‍
පෙම්කරමි මම
මගේ මුළු හදවතින්ම

නිදන්න නූඹ සුව නින්දකම
මට අහිමි ඒ සිහින මවමින
ආදරේ නාමයෙන්....
නිදන්න නුඹ
තව තවත් සුව ලෙසට
මට අහිමි මගේ හිනය
මගේ නොවන ලෙස

______________________________________සෂි-

තනිකම මගේ ලඟ තනියට හිදි නම්

 

 

යනෙන මඟතොට
පාළු පාරක
දැනෙන තනිකම
නුඹ ගෙනෙයිනම්

ඇසෙන වදනක
නැගෙන සො දුක්
හද දවා දැන්
රිදුම් දෙයිනම්
 

නැගෙන තනිකම
රිදෙන හදවත

තවත් රිදවුම්

මට ගෙනෙයි නම්

හිතින් ලැතැවි

හඩනු ඇයි මං

ලඟින් තනියට

තනිකම හිදියි නම්

මම මගේ ලොව හැමදා තනිවෙනවා

නුඹ නිසා වැටෙනා කඳුලැලි පසා
හදවත තවමත් රිදවනවා
ඔය නෙතු තුල මා දැහැනේ වැදිලා
හිත නිතරතුරු තව විමසනවා

සිල් සුවඳ හමනා මුදු පෙම් සිහිලේ
මම තාමත් සැඟවි නැලවෙනවා
ඔය නෙතු අමතක වෙනතෙක් හදවත  
නිතරුවම තව විමසනවා

නොපිරු පෙරුමන් නොපැතු පැතුමන්
තවමත් මතකය දළුලනවා
ඒ සිනා ලඟ නුඹ හිනැහෙයිනම්
මම මගේ ලොව හැමදා තනිවෙනවා

මොන(ලි)සා

නුඹ ඔහොම

මදේස බලා සිටි
මම
මෙහෙම
ඔබ දෙස බලා සිටි
වියැළුනු දුකක්
හද පිරි පෙමක්
ලඟ නැති හිතක්
එත් සුන්දර හැඟුමක්
ප්‍රේමයද මේ
ආලයද මේ
නිරුත්තර හැඟුමක් ලඟ
අවයාජ පෙමකින්
බලා සිටිමි මම
තවත් මොහොතක්
නුඹ දෙසම
නුඹේ නිකැලැල්
වත දෙසම....

______________________________________සෂි.

අවසර (නො)ලද පෙම් ඇරයුම

හඳුනානොගත් නුඹ
හැම විටමක මගේ හද
හඳුනාගන්නට මට
කිසි විටක නුඹව
අවස්තවක් නොලද
නිසාවෙන්
පසුතැවෙමි මම
තවම තනිවම

පසුසපස හබායම
ඔබව හඳුනාගැනිමට
මම අතහැර දමන්නමි
අපිට අපි හමුනොවන තැන හිද
දනිමි මම එය
පලක් නොවන වග
අපිට අපි හෙමුනොවන ඉසව්වක

සුභ ගමන් නුඹට
කිසිදින හදුනා නොගත්
කිසිද නොහැගුන නුඹට
මටත් කිසි දිනෙක පෙම් කරන්නට
අවස්තාවක් නොලද
මගේම නන්නාදුරනා පෙම්වත

ඉතින් අවසරයි නුඹට
මම හඳුනා නොගත්
නාන්නාදුරනා මගේම පෙමවත
වෙන්ව යමු අපි
අපේ ලොවක් වෙත
අපිට අපි අයිති නැති
පෙම් ලොවෙන් මිදි
එක මොහොතකට

ජිවය පුදමි සිත නොසැලි රට දැයට

ගිණ පුපුරණ හඩ ඇසෙනා දෙසවණට
මර බිය දැනේනවා ගැහෙනා පපුතුරට
තල්වැට මායිමෙන් වෙන්වෙන යුධ බිමට
මම ණය ගෙවනා ලක් මව් තුරුලේ සිට

බඳවට පුරා එතෙනා ගිණි බටය ලඟ
මම දුක කියනවා ගැහෙනා හදක් ලඟ
මව් පිය දෙනෙත් සිහිවෙනවා කඳුළු ලඟ
රුරා ගලනවා හැඟුමන් පැරුණු හිතක් ලඟ

හැඟුමන් බිඳි ගලනා රතු රුධිරයට
රුරා ගලන දහදිය බිදු සුවඳ ලඟ
මරණය අසල හිත සැසලෙන හදට
ජිවය පුදමි සිත නොසැලි රට දැයට

තල් වැට පුරා හඩගානා වෙඩි හඩට
විසිරි පොලොව සිඹිනා රන් රැධිරයට
හදවත කාඩා වැටෙනා සුළු විරාමෙට
නොදැනිම කඳුළු වැටුනා ලය පුරාවට

බංකරේ පුංචි කාමරයක තනිවිලා
තල් වැට ලඟම හැඟුමන් හිත පුදලා
ලක් මව රකින විරු පුතනුවක් වෙලා
සිතුවිලි පුදනවා හද තුරුලේ මියැදිලා