ඇයිද නොදනිමි හැරිලා බැලුනේ නුඹේ දෙස මම

ජිවිතේ හුඟක් ලඟින් ඉඳලා...හුඟක් දුරට හැමදේම තෙරුම් ගත්ත කෙනෙක්...ජිවිතේ හැමදේම බෙදාගත්ත කෙනෙක් ඒක පාරටම නැති වුනාම...එකපාරටම අඩු වුනාම ඒ හිස්තැන මකන්න හරිම අමාරුයි...ඒ අඩුව පුරවන්න ඒ වෙනුවට දහ දෙනෙක් ආවත් හරිම අමාරුයි....කොච්චර උත්සහ කලත් කොච්චර වෙර දැම්මත් ඇත්තටම ඒ සෙනෙහස ඒ ලෙංගතුකම නැති කරන්න හරිම අමාරුයි...කොච්චර කොහොම කියුවත් දවසකට එක පාරක් හරි ඒ සෙනෙහෙස එ ආදරය මතක් වෙන්වා අපි සමහර අවස්ථාවලදි අසරණවුනාම ඒ සෙනෙහස ලෙංගතුකම බලාපොරොත්තු වෙනවා....ආගියපු තැනි වලින් යනකොට පුරුදු මතකයන් හිත රිදවනවා වගෙම හරියට නුහුරු ලෙස වගේ ඒ සෙනෙහස ආපහු හොයනවා

යාළු මදහස 

මාගේ හිත ලඟ 

ආල කතන්ද

කිව හැටි මට 

තාම මතකයි 

මාගේ නෙතුලඟ

රැඳුනු හැටි

නුඹ

 ඇයිද නොදනිමි 

නොහැඟුනේ මට 

මාගේ හිත නුඹ

 කියුව හැටි තව

    

ආලේ පිරෙනා 

කෝල සුදු වත 

මාගේ හිත ලඟ 

හිටිය අරුමය  

තාම රැව්දෙයි

හිටිය හැටි ලඟ 

තුරුලේ වෙලෙමින්

මගේ ලඟ නුඹ

 දැත පටලන් 

පාර පුරාවට

 ඇවිද ගිය ඒ

සොදුරු සවසම

 තාම මතකයි 

ගෙවුනු මොහාතක 

රැදුනු සෙනෙහෙස

හිත පුරාවට  

තනිව මම අද 

ඇවිද යන්නෙමි 

අපි ඇවිද ගිය පුරුදු

පාරේම

 ඇයිද නොදනිමි

 හැරිලා බැලුනේ

 තනිව යන විට මං

පුරුදු ඒ මඟ දෙස  

හදවත දහස් වාරයක් කොදුරන දෙයට වඩා බුද්ධිය එක වාරයක් කොදුරන දෙය වටිනවා

මම දන්නවා

සහ මම එය පිළිගන්නවා

මට නුඹ හිමි නැහැ නුඹේ සෙනෙහස හිමිනැහැ

නමුත් හද පුරා හරිම සතුටින් කියන්න පුළුවන් මම නුඹේ ආදරය වින්දා

මට ඒ ඇති  

'මුළු ජිවිත කාලය පුරාවට හිතින් සතුටු වෙන්න මට ඒ මතකය ඇති'

 සඳ නේන දා
පළු අහසම
ඉකිගසයි
මුළු රෑම
තනියම.....
නුඹ නේන දා
මගේ හිතත්
හොඳටම
සුසුම්ලයි
තනිකමද

තුරුලුව...
___________________________________සෂි