දිවිද ගෙවනෙමි දිවිය තුලදිම

අරුත නොකින ලොවත් ඇතුලෙන්
දිවිය දුටුවෙමි අසුරු සැනකින්
ඇවිද ආ මග දිවිය අතරින්
යදම් බින්දෙමි ලොවට රහසින්

හිතන් උහුලන දිවියෙ බර මම

මටත් වැඩි නැ යන්න තව දුර

සිතින් නොසැලි රැදි වුන් මට

දිවිය සරදම් කරයි රහසෙම

ඇවිද ආ මඟ සසර දිගු වුන

යන්න නොකිය වරු නැ මට

ඇවිද යන්නම් ගමන නිමවන

ලොවම එරෙහියි මහළු කම ලඟ

හිතින් නොසැලි හිදිමි මම තව

දිවියෙ ලද ගල් පරළු අභියස

තබා මම මගේ හිතම උගසට

දිවිය ගෙවනෙමි දිවිය අතරෙම

නිවනින් අවසන් වෙන ගමනේ

යානොහැකි මඟ තොටක
රැදි උන් පින් සිසිල මට

නොමැති නම් දිවි මඟට
ගෙවනු කෙලෙසද සසර මඟ

රැඳි ආ ගමන් මඟ තුල
සසර දුරු කතර දිග
ගෙවෙයි නම් මගේ දිවිය
බුදු සමිඳුගේ සෙවණ යට

රැඳුනු මෙත් සිසිල ලඟ
අතැති බෝ කොළය තුල
මැවුනු අනියත දම
පසක් විය බුදු සුවඳ යට

ගෙවු දුරු කතර මම
සසර දුක නිවෙන මඟ
තවත් නොපමාව යමි
බැමි ලිහෙන තුරු ගමන

______________________________.