ජිවය පුදමි සිත නොසැලි රට දැයට

ගිණ පුපුරණ හඩ ඇසෙනා දෙසවණට
මර බිය දැනේනවා ගැහෙනා පපුතුරට
තල්වැට මායිමෙන් වෙන්වෙන යුධ බිමට
මම ණය ගෙවනා ලක් මව් තුරුලේ සිට

බඳවට පුරා එතෙනා ගිණි බටය ලඟ
මම දුක කියනවා ගැහෙනා හදක් ලඟ
මව් පිය දෙනෙත් සිහිවෙනවා කඳුළු ලඟ
රුරා ගලනවා හැඟුමන් පැරුණු හිතක් ලඟ

හැඟුමන් බිඳි ගලනා රතු රුධිරයට
රුරා ගලන දහදිය බිදු සුවඳ ලඟ
මරණය අසල හිත සැසලෙන හදට
ජිවය පුදමි සිත නොසැලි රට දැයට

තල් වැට පුරා හඩගානා වෙඩි හඩට
විසිරි පොලොව සිඹිනා රන් රැධිරයට
හදවත කාඩා වැටෙනා සුළු විරාමෙට
නොදැනිම කඳුළු වැටුනා ලය පුරාවට

බංකරේ පුංචි කාමරයක තනිවිලා
තල් වැට ලඟම හැඟුමන් හිත පුදලා
ලක් මව රකින විරු පුතනුවක් වෙලා
සිතුවිලි පුදනවා හද තුරුලේ මියැදිලා

දිවිද ගෙවනෙමි දිවිය තුලදිම

අරුත නොකින ලොවත් ඇතුලෙන්
දිවිය දුටුවෙමි අසුරු සැනකින්
ඇවිද ආ මග දිවිය අතරින්
යදම් බින්දෙමි ලොවට රහසින්

හිතන් උහුලන දිවියෙ බර මම

මටත් වැඩි නැ යන්න තව දුර

සිතින් නොසැලි රැදි වුන් මට

දිවිය සරදම් කරයි රහසෙම

ඇවිද ආ මඟ සසර දිගු වුන

යන්න නොකිය වරු නැ මට

ඇවිද යන්නම් ගමන නිමවන

ලොවම එරෙහියි මහළු කම ලඟ

හිතින් නොසැලි හිදිමි මම තව

දිවියෙ ලද ගල් පරළු අභියස

තබා මම මගේ හිතම උගසට

දිවිය ගෙවනෙමි දිවිය අතරෙම