මතක පොතේ කඳුලින් කටු ගෑ....

කඳුලැලි පුරවපු ආදර පන්හිද
කඳුළු වගුරවා මතක ලියන කොට
පොතක් පුරාව දඟපෑ මතකය
පිටුවෙන් පිටුවට රහස් කියනවිට
තුන් රෑ මැදියම හීන දකින ඇස
කළුවර හීනෙම පාට මකන කොට
සඳ නැති රෑයම කඳුලැලි වපුරා
මතක ලියමි මම හිතේ දුකට අද

කඳුලින් කඳුලට අමුණන මතකය
රහසින් හද ලඟ සිතුම් මවන විට
කඳුලැලි පුරවපු මතක අහුරු ටික
හීනෙන් ඇවිදින් ලඟින් රැදෙනකොට
සීතල මදහස පෑව නුඹේ පෙම
හීත ලඟ හෙමිහිට රහස් කියන කොට
කළුවර රෑ හීනෙම තුන්යම
පෑරි රිදවයි නුඹ-මා මතකය හෙමිහිට

අහිමිව ගිය සඳ රහසේම පෙර දින
මතකය පෙරලා කවි අමුණන විට
දාහක් සිතුවිලි හැඟුමක නැවතුන
පිටු අග  සිර වී කඳුළු සලන විට
සැලෙනා හද ලඟ නැවති හෙමිහිට
රහස් කියනවා රහසේම මට මම
රිදවන මතකය අමතක කර අද
මතක ලියනවා පොතක් පිරෙන්නට

___________________________________

මගේ මතක පොත... කඳුලින් කඳුලු පෙමක් ලඟ නැවතිච්ච කඳුළු මතක අහුරු ගනන් ලියන මගේම ආදරණිය ඩයරිය දවසක ඔයාගේ අතට හම්බවුනොත්...ඔයා පුදුමවෙයි නේද මේ පොතේ පිටුවෙන් පිටුවට ඔයා ගැනම විතරක් මම ලියලා තියනවා කියලා දැකිනකොට....

 
       

මතක පෙම් කවි කඳුළු

කඳුළු බින්දු හීන් සිරුවට දෙකම්මුල් තෙමමින් ඇදගෙන වැටෙනවා...සිතලම සිතල කඳුළු බින්දු උනුහුම් මගේ හිත සැනසුමක් ගෙනත්දෙන්නේ ඒ සිතල කඳුළු බින්දු සමහර විට දන්නවාත් ඇති මලානික වුන ජිවිතේ ආදරයක් වෙනුවෙන් පරාජිත වුන මගේ ජිවිතේ කඳුළු බින්දුවකින් ලැබෙන එ සිසිලස වුනත් ඇති වෙයි කියලා එකම එක පාරක් හරි දෙඇස්ගෙඩි රතුවුන කම්මුල් ඉදිමුන අඩලා අඩලා හෙම්බත් වුන මට හිනාවෙන්න... එ තරම් කඳුළු බින්දු වලින් මට සැනසුමක් ලැබෙනවා

කෑගහලා අඩාලා දුක කිය කිය අඩලා වරුගනන් පැය ගනන් අඩලා මගෙන් මියැදුම මගේ ප්‍රේමය වෙනුවෙන් මේ ඇස්වලින් කඳුළු පිටකලාරා දැන් හොදටම හෙම්බත්වෙලා

ඇත්ත හොදටොම හෙම්බත්වෙලා මට මවත් නැතිවෙනකම්ම අඩලා අඩලා මට මාවත් නෙපෙනෙන කම්ම අඩලා දැන් හොඳටොම මහන්සි

එත් මහන්සි කියලා හිනාවෙන්නේ කොමද...හිනාව මගේ අහලපහලකවත් නැ.. හිනාවෙන්න කොච්චර උත්සහාකලත් හිත හදාගන්න කොච්චර වෙර දැරුවත් එක සැනෙකින් දඟපාන අපේ මතක රැලි මගේ හදවත රිදවනතරම් මාව හඩවන තරම් මාව මරව මරවා හඩවන තරම් දෙයියනේ කොමද මම තවත් කැගහලා කියන්නේ කෑගහලා අඩන්නේ දැන් අඩලා අඩලා බෙරෙන්න කඳුළු වැල් නැ පිටවෙන්න සුසුම් රැලි නැ

ඇස් අගිස්සෙන් කඳුළු බිඳුවෙනුවට ආත්මිය ලේ බින්දු පිටවෙයි සුසුම්රැලි වෙනුව ආත්මිය හස්ම පිටවෙලා යයි

මටමාවත් නොපෙනෙන තරමට වැටිච්ච කඳුළු රැලි ලොකු කතාවක් කියයි හැමොන්ටම පෙන්න

මගේ මුවින් නොපිටවුනත් මගේ සුසුම් වලින් නොහැගුනත් මම මටම මගේ ආත්මයටම සඟවාගන්න බැරිවුන මගේ ආත්මිය ලේ කඳුළු කතාව මුළු ලොකයටම මම සැඟවුවත් කවදාහරි දැනගන්න ලැබෙවි

සමහරවිට ඔයාටත් ඔව් ඔයාටත් කවදාහරි දැනගන්න පුළුවන්වෙයි

මම කෑගහාලා නොකියුවත් ඔයා ඉස්සරහා දනගහලා වැදනොවැටුනත් ඔය ආදරය ඉස්සරහා සිගමන් නොඇද්දත් දවසක ඔයාත් මගේ කතාව කියවාවි...

එදාට මගේ ලේ කඳුවවලින් ලියවුන නුඹෙයි මගේ ආදර කතාව කියවලා ඔයාටම ඔයා ගැන දුක හිතෙවි

හිත හදාගන්න මම තාමත් උත්සහා කරනවා... පිටුගනන් කඩදහි පිරෙනකම්ම මම ලියා ලියා මගේ දුක පිට කරනවා එත් කොච්චර සෙල්ලම් දැම්මාත් කොච්චර පිටු ඉවර කලත් මම තාමත් නැවතුන තැනමයි තාමත් හිතහදාගන්න පටන් ගත්ත තැනමයි කොපමණ උත්සහා  කලත් මගේ හිත තාමත් සිසිකඩ කැඩිලා ඉහරිලා ගිය තැමයි

මම එකින් එක කැඩිච්චි හිතේ කැලි ඇහිදින්නේ නුඹට රහසින් ලොවට රහසින් මගේ හිත එකතුකරගන්න ආපහු කැඩිච්ච හිත අලවන්න උත්සහා කරනවා  එත් මම දන්නවා දෙයියනේ ඔයාත් දන්නවා ඇති මට කොච්චර කලත් හදාගන්න බැරිත් මගේ හිත විතරයි... හිත අස්සට ඇවිත් දඟලාන අපේ මතකය ඒ ලස්සනම ලස්සන මතකය හිතාහදාගන්න දෙන්නේම නැ මට එක විනාඩියකටවත්

ඒ තරමටම මම අසරණයි

කවදාහරි දවසක මට හරියටම කියන්න බැ එ කවදාද කියන්න නම් මමත් මගේ මැරුණු ආදරේ නෂ්ධාවෂේෂ අරන් මතක කියන සුසානයේ වලලාදානවා කාටවත් යලි ගොඩටගන්න බැරිවෙන්නම

අපේ ආදරය නමින් මතක සොහොන් කොත් බඳිනවා මමත් දවසක ආදරේ හද සුසනා භමියේදිම

එදාට පුළුවන්ම් නුඹ ඇවිත් එකම එක සුදු අරලියා මලක් එක්ක පොඩි ඉටිපන්දමක් පත්තුකරලා යන්න

පාළුවෙන් මිරිකෙන මගේ මැරිණු ආදරයට එ ඉටිපන්දම් එලිය වුනත් ඇති සැනසුමේන් ස්වර්ගස්ථ වෙන්න

                                     

--------------------------------------------------------------------

මතක පෙම් කවි 

එකින් එක ගෙන

මතක කඳුලින්

දෝවනය කර

වළදමමි මම 

අපේ පෙම අද

යලිත් කිසිදා  

නොයිපදෙන ලෙස

  

සුභ උපන්දිනයක් අම්මේ

 

පිපි අරවින්ද කුසුමක තැවරු වත්සුනු සුවඳ
මන්මත් කලා නහවා නුඹේ සෙනෙහෙ නඳ
නහවා කිරෙන් හැරවුනු රතු රුධිර කඳ
අම්මා නුඹයි ජිවය නිති මට දුන්න සඳ

සඳ දිය දෙව්ව සේ නැග ආ සෙනෙහෙ තුල
හද ගැබ අරණ මත හිනැහෙන පියුම් මල
නහවයි සුවඳ ධහරෙන් මා සුවඳ කල
අම්මා නුඹයි මා සැනසුව හද දිවිය විල

 

 

-----------------------------------------------

 47 වෙනි උපන් දිනය සමරන මගෙම ආදරණිය අම්මාට වාසනාවන්ත නිරොගිමත් සුභම සුභ උපන්දිනයක්

සමුගන්න අවසරයි

හිතේ තියන හැම හැඟුමක්ම වචන වලට පෙරලන්න පුළුවන්නම්
හිතේ තියන කොටියක් සිතුවිලි කොටියක් හැඟිම් වචන වලට දාන්න පුළුවන් නම්
මමම ආසයි මම කියන දේ ඔයා ලඟින් ඉඳන් අහන් ඉන්නවානම්
එත් ඔයාට මගේ හිත කියවන්න බැනේ
මගේ ආදරය තෙරෙන්නේ නැනේ
මගේ හැඟිම් ඔය හැඟිම් එක්ක ගැලපෙන්නේ නැනේ
හම්
හිතේ තියන දෙවල් ලියනවානම්
පොත් ඉවර වෙනකම් පිටු ඉවර වෙනකම් ලියතැකි
එත් එවා ඔයා කියවයිද
එවා දකිද
මගේ හිත තෙරෙයිද

දාහක් ප්‍රෂ්න
දාහක් සිතුවිලි


හදවත පහුරු ගාන තරමටම හිරිවැටෙන නුඹේ සෙහෙහස නුඹේ ප්‍රේමය නුඹේ ලෙංගතුකම
හිත පාරවන තරම්
මට වචන කරන්න තෙරෙන්නේ නැ
තෙරුනාත් මගේ වචන සාධාරණයක් වෙන එකකුත් නැ
පද හතරක් ගලපලා මට මගේ හැඟිම් පිට කරගන්නත් බැ
හිතේ තියන දෙවල් කවියකට දාන්නත් බැ
මගේ කවි කමත් ගොළුවෙලා
මගේ හිත නොතෙරුම්ගන්න ඔය හිත ලඟ මගේ කවි කම හුඟක් ගොළුවෙලා
මට මොකක්ද මේ වුනේ
මගේ හිත ගොළුවෙන තරමටම ලොක් වෙනතරමට හිරිවැටෙන තරමට
ඇයි මගේ හිත මෙ තරම් විදවන්නේ
ආදරය විඳින්න තියෙන්න
එත්
ඇයි මම විතරක් විදවන්නේ
අනේ මන්දා
මටත් නොතෙරෙන මගේ හිත
හිනාවක් අහලාපහලක වත් නැති මගේ හිත
ආදරයක් ලඟ ගොළුකරපු මගේ හිත
නොතෙරෙන හැඟිම් ලඟ නැවතුන මගේ හිත
තාමත්
විදවා විදවා පැරෙන මගේ හිත

කිසිම දෙයක් තෙරෙන්නේ නැ
මේ මට නවතින්න කලායයි
සමහර විට අදින් පස්සේ මේ හිතින් කිසිම සුන්දර දෙයක් ලිට නෙවෙන්න පුළුවන්
ගොළු වුන කවිකම සදහටම වෙන්න පුළුවන්
කිසිදෙයක් නොලියෙන්නත් පුළුවන්
එත්
විදවන මගේ හතවත විතරක් පණ අදින ආදරයක් ලඟ හෙමි හෙමි ගැහෙයි කාටවත් නෙතෙරෙන ලෙස
නුඹටත් නෙතෙරෙන ලෙස
නුඹටත් නෙපෙනෙන ලෙස
ඉතින්
සමුගන්න අවසරයි
මගේ කවිකාර කවි හිතට
ආදරේ වෙදනා කවිකාර මගේ කවි හිතට

---------------------------------------------------

අදුරු අහසම එලිය කරමින් පෑ සුපෙම් සඳ අද මියැදිලා
හෙටත් යලි නොනගිනා ලෙස ලොවත් ඇත කළුවර වෙලා
පැතුම් එකිනෙක බොදෙවෙලා අද හින මත දුක තවරලා
ඉතින් හිනැහෙනු කෙලෙසදො මම මගෙන් සිනහව නික්මිලා

සසර ගමනේ අතර මඟකදි පෙම්වතුන් ලෙස අප ලියැවිලා
තිබු පෙම් පත් අළුත් කරමින් නුඹට මම අද හමුවෙලා
පිදු සෙනෙහස දුර ගොසින් අද අපේ පෙම් හිත රිදවලා
හෙටත් ගැන තව හිතනු කෙලෙසද අපේ පෙම් මල පරවෙලා

මගේ නඩුව ඉවරයි

වේලාව හවස 2.45ටත් කිට්ටුයි....
උසාවියෙන් මම එලියට ආවේ ....
නැ නැ ආවේ නැ..එත් එන්න සිද්ද වුනා
මගේ හීත කියුවෙම තව එක පාරක ඔයාගේ මණ බලලා එන්ට කියලා.එත් මට එය මුණ දිහා බලන්න බැ මම දන්නවා ඔය මුණ එක වතාවක් හරි බැලුවොත් මම ගලක් කරගත්ත මගේ හිත උණුවෙලා යයි මට එ දෙ කරන්න බැ හිතලා හිතලා හරිම අමාරුවෙන් ම ගත්ත මේ තිරණය වෙනස් කරන්න බැ


අද මගේ නඩුවේ අන්තිම දවස

අද දවසේම  වුන දේවල් විතරක් නෙමෙයි පහුගිය මාස කිහිපය පුරාවටම මගේ ජිවිතේ සිද්ද වුන දෙවලුත් එක්ක මම මුහුණ දුන්න දෙවලුත් එක්ක මට හිතාගන්න බැ...මේ තරම් හයිය හිතක් මේ තරම් දුක් වින්ද හිතක්... මේ තරම් ආදරය කරපු හිතක් කොහොමද ගලක් කරගත්තේ කියලා
මම තමත් හිතන්නේ මගේ හීත ගැනයි...

මම අම්මයි තාත්තයි එක්ක වහනය නවත්තලා තිබ්බ තැනට හෙමින් ඇවිදන් ගියා
හෙමිහිට වැන් එකට ගොඩ වෙලා කෙලවරේම තිබ්බ සිට් එකක ජනෙල අයිනෙන් මම වාඩි වුනේ මටත් නොදැනිමයි. හෙමිහිට ජනේලට ඔළුව හේත්තු කරන ගමන්ම ඇස් පිය වුනා
හෙමින් හෙමින් එකින් එක අවුරුදු 5ක අතිතය මගේ ඔළුවට ලාගාගෙන ආවේ හරියට අද ඊයේ වුන දෙවල් මතක් වෙනවා වගෙයි
කොච්චර උත්තසහා කලත් මගේ ජිවිතේ අමතක කරන්න බැරි එක පරිචේඡ් දයක් තියනවාන් ඒ ඔයාගෙයි මගෙයි කතාව විතරයි

ආදරය කරන්න ගත්ත දවසේ ඉඳන් අපි දෙන්නා එක වහක් යටට වෙනකම් මවපු හීන
වින්ද දුක් කන්දරාව
කොයි තරම් බාධා මැදින්ද අපි අපේ හීනය ඉෂ්ට කරගත්තේ....
එත් අන්තිමට අපි අපේම වුනා
සතුටුත් එක ගනැයි
මට දුකත් එක ගැනයි

දවසින් දවස
අපි අපේ ලොකය හින මැව්ව විදියට ලස්සන කරගන්න කොයිතරම් උත්සහා කලාද
එත් අපි හිතන තරම් හැම ජිවිතයක්ම සුන්දර නැ
හැම ජිවිතයක්ම ලස්සන නැ
ආදරේ කරන්න ගන්න ඔනෙම පෙමවතුන් ජොඩුවකගේ ඊළග බලාපොරොත්තුව එක වහලයක් යටට දෙමාපියන්ගේ ආශිර්වාදය මැදින් එන එක...

දෙමාපිය ආශිර්වාදය නොතිබුනත් මමයි ඔයයි ලස්සන පුංචි කුඩවක නතර වුනේ අපි දැක්ක හීනය ලස්සන කරගන්න
දවසන් දවස හැම දේම වෙනස් වුනා
එක වහලකට ආවමයි හැම දෙයක්ම තෙරෙන්නේ
ඔයා කෙයිවගේ කෙනෙක්ද මම කොයිවගේ කෙනෙක්ද අපි හිතපු ජිවිතේ මොනවගෙද...
 අපි දැන් කොතනද..

ඔයගේ කටින් එ දවස්වල කොච්චරක් නම් ආදරය පිරිච්ච වචන පිට වෙන්න ඇතිද
එත් අද ඔය කටින්ම මට කොයිතරම්නම් මට නරක විදියට බනින්න ඇතිද
ඔය හිතින් කොයි තරම් නම් මට ආදරය දෙන්න ඇතිද
එත් අද ඔය හිතින්ම කොයි තරම් මට වෛර කරනවා ඇතිද
ආදරය කරපු ඔය හිතින් කොයිතරම් මට ගහන්න ඇතිද බනින්න ඇතිද
තාමත් එකක් දෙකක් නොමැකිච්ච ආදරයේ සලකුනු මගේ ලඟ නැතුවාම නෙවෙමයි
මම දුක් වින්දා මම සතුටු වුනා
වින්ද දුක් හැදේම අද වෙනස් වෙයි හෙට වෙනස් වෙයි කවදා හරි සතුටින් ඉඳියි...
එත් දවසින් දවස හැමදේම වෙනස් වෙනවා වෙනවුට සිද්ද වුනේ ආපේ ආදරය ඉරිතලපු එකයි

හම්ම්
කමක් නැ
හැමදේම වෙන්නේ හොඳටයි
හැම අත්දැකිමක්ම ජිවිතේටයි
වැටෙන්න වැටෙන්න නැගිටින්න පුළුවන් වෙන්නේ අත්දැකිම් නිසයි


ජිවිතේ අපි හිතන තරම් සුන්දර නැ
අපි පතන තරම් සැප ලැබෙන්නේ නැ
අවුරුදු 4ක පෙම් කතාව
මාස 9ක කසාඳ ජිවිතය

දෙදරා ගිය ආදරයක ආත්මිය ආදරේ වෙන්විම...

දික්කසාද සහතිකය මගේ අතේ....
ඔය විදියටම තමයි එදාත් මම අපේ කසාද සහතිකේ අරන් ගෙදර ආවේ...
එදා මම හීනෙකින් වතු නොහිතපු දෙයක් මෙ විදියට මට ඔයාගෙන් වෙන්වෙන්න වෙයි කියලා....
මට තාමත් හිනයක් වගේ
හමුවුන දවසේ ඉඳන්ම ආදරය කරපු ඔයයි මමයි
එක වහලයක් යටට ආපු දවසේ ඉදන්ම ජිවිතේ හොයන්න පටන් ගත්ත ඔයායි මමයි
අද වෙන්වෙලා යන විදිය
මට තාමත් හීනයක් වගෙයි

අපේ ආදරයට තිත්නුදවක් දෙන දවස
අවුරුදු 4ක ආදරය
මාස 9ක කසාද ජිවිතය
අද මගේ දික්කසාද තින්දුව ලැබුන දවස
..
මට තාමත් හීනයක් වගෙයි
ඔය හිතට ආදරය කරලා  ඔය හිත මගේම කරගෙන
අන්තිමට වෙන්වුනේ... හිතන්නෙවත් නැති විදියකින්

එදා මගේ ජිවිතේ මම  වැඩියෙන්ම සතුටුවුන දවස..
අද මම ඊටත් වඩා සතුටුයි
වෙන මුකත් නිසා නෙමෙයි
දුක් වින්ද කටුක මාස 9ක තනිවෙච්ච පන දිනන ආදරයක් වෙනුවට අද දෙදරා ගිය කසාද ජිවිතේන් මම වින්ද දුක් කන්දට තිත තියන ගමන්  මගේම ලොකය ලස්සන කරගන්න අනාගතය එක අඩියක් ඉස්සරහින් තියන එකට...

ජිවිතය කියන විභාගයෙන් කසාදය කියන පරිච්ඡේදය මම අසමත්
නමුත්...
කසාඳයම නොවෙයි ජිවිතේ මට වැටිච්ච තැනින් නැගිටින්න තවම පුළුවන්... මගේ හිත එ තරමටම හයියයි
මට මගේ ගැන සතුටුත් එකමයි...

මගේ මරණය

චිරි චරි සද්දයක් එක්ක පහනේ දැල්ල නිවෙන්න පණඅදිමින් උන්නේය...
මගේ නෙත එ දෙස එක වරම ගැටුනේ දැන් පහන නිවෙයි දැන් පහන නිවෙයි යන බියත් හිතේ කොනක රඳවමින් වගේ
පහන නිවෙන්නට නොදි එක කෙසෙ හො දල්වා තැබිය යුතුය...
හරියට මගේ ජිවය රැදිලා තියෙන්නේ එ පහන් දැල්ලේ වගේයි...
මට එ පහන නිවෙනවා බලන් ඉන්න බැ..මම හැමතැනම අම්මා හෙව්වේ ඉක්මන්ට ඇවිත් පහන පත්තු කරන්න කියන්න...

‘අම්මේ.....අම්මේ.. ඔයා කොයිද?‘

මට හයියෙන් කැගහලා අම්මාට කතා කරන්න හිතුනා...
මම හයියෙන් සද්ද නගලා කතා කරන්න හැදුවත් වචන පිටවෙන්නේ නැ
කොච්චර උත්සහා කලත් වචන පිටවෙන්නේ නැ...
මම නිහඩ වුනා
මගේ අම්මාව මම හැමතැනම හොයනවා
එයා කොහෙද මොනවා කරනවා ඇත්ද
ඇයි මගේ පහන පත්තු කරන්න එන්නේ නැත්තේ
දහක් ප්‍රෂ්න
ප්‍රෂ්න ඇතුලෙන් මම ඇස කරකවලා අම්මාව හෙව්වා
මට ඇය පෙන්න හිටියේ නැ
මට කෑගලා කියන්න ඔනේ

‘දෙයියනේ මේ පහනට තෙල් ටිකක් දාලා තිරය ටිකක් උස්සන

එත් කාටවත් මම කියන එවා ඇහෙන්නේ
එගොලො එගොල්ලන්ගේ ලෝකවල් වල
සමහරු මගේ ලඟට වෙලා මගේ  දිහා බලන් ඉන්නවා
සමහරුන්ගේ මුනෙන් ආවේ හරිම හිස්බවක්
මට මන් ගැනම දුකයි
තවත් සමරු තම තමන්ගේ ලෝකොවල
කාලෙකට පස්සේ හම්බවුන නැදැයින් එක්ක සමහරු අල්ලාප සල්ලාපයේ යෙදෙනවා
මට එවා දැක්කාම දුක අයින් කරගෙන හිත ඇතුලෙන් මට හිනා ඉතින්

පහන නිවෙන්න තව ටික වෙලයි තියෙන්නේ ඇයි කාටවත් මේ පහනට තෙල් ටිකක් දාන්න බැරි
 මම මගෙන්ම ප්‍රෂ්න කරනවා ..අම්මා ලඟ හිටියානම් අනිවාරයෙන් පහනට තෙල් ටිකක් දානවා
එත් අම්මා කෙහෙ ගිහින්ද..

මට පුදුම ආසාවක් ආවේ
නිදන් ඉන්න ඇදෙන් නැගිටලා මුළු ගේ වටේම රවුමක් දුවලා එන්න

අම්මා මොනවා කරනවා ඇතිද
මල්ලි මොනවා කරනවා ඇතිද
තාත්තා මෙනවා කරනවා ඇතිද
මගේ යාළුවො ඇවිල්ලාද එයාලා මෙනා කරනවා ඇතිද
එක පාරටම මට මතක් වුනේ ම එයාව

එයා ඇවිත් ඇත්තද
එයාට මං ගැන ආරන්චි වෙලා ඇතිද
මම තකහනියේ නැගිටින්න උත්සහා කලා
නැගිටගන්න බැරිතරමින්ම මාව බැඳිලා මගේ මුළු ඇගම ගල් වෙලා

හම්ම්ම්

හැමොන්ම හරි කලබලෙන්
එක එක අය එක එක වැඩ වල එක එක ලෝක වල

‘හමුදුරුවන්ව වඩම්මවන්න කුමාර ගියාද බලන්න‘‘

කාගෙදො පිරමි කටහඩක්
එ පිරිමි කටහඩත් එක්කම

‘ ඔව් ඔව් කුමාර පිටත් වෙලා දැන් ටික වෙලාව් මෙලහකටත් හාමුදුරුවො වඩිනවා ඇති‘

කවුදෝ ගැනු කෙනෙක් උත්තර බඳිනවා

මට මේ කලබලය දරා ගන්න බැ
ඇයි මේ කලබලෙන් හරියට හැමදේම අද ඉවර වෙයි වගේ

හම්හම්

ටිකෙන් ටික හැමොම අපේ මැද සාලයට ගොඩ වුනා
මම සාලේ මැද්දේ නිදන් ඉන්නවා
හැමොම ඇවිත් මගේ දිහා හිස් බැල්මක් දාලා පිටවෙලා යනවා
තවත් සමරු මට යන්න නොදෙන්න බැරි කමට තදින් බැඳලා අල්ලගන්න ඔනේ කියන හැඟිමෙන් බලන් ඉන්නවා

හිතවතුන් යිළුවො නංඟිලා මල්ලිලා අක්කලා අයියලා.... ඇවිත් යනවා එනවා
එක එක රූප මගේ ඉස්සරහා මැවිලා පෙනිලා නෙපෙන් යනවා
එත් මම හොයන රූපය තාම නෙත ගැටුනේ නැ
දැන් එයි දැන් එයි කියලා මාත් බලන් ඉන්නවා

මාත් එ අයගේ  හිස් බැල්ම දිහා බලලා  නිකන් ඉන්නවා කියාගන්න කිසි දෙයක් නැති කමින්ම

එක පාරටම මගේ ඇස වැටුනේ තාත්තා දිහා
පොඩි කාලේ ඉඳන් කිසිම දුකක් දෙන්නේ නැතිව මාව හදපු මගේ තාත්තා
මම ආදරය කරපු මගේ තාත්තා
තාත්තාගේ මුණ
හරිම ජවයෙන් පිරුණු එ මුණ මැලවිලා ලොකු දුකක් හිතේ දරාගෙන පිටට නොපෙන්වා ඉන්නවා
මට හරියට දුක හිතුනා

මගේ හිත නවතින එක තැනක් තියනවානම් එ මගේ තාත්තා

තාත්තායි මල්ලි අයියායේ හෙමිහිට ඇවිත් මගේ වටේට වුනා
අම්මා කොහෙදො ඉදන් දුවගෙන ඇවිත් මාව බදාගත්තාහෝ ගාලා කැගහහා අඩනවා
පුංචි අම්මාව අල්ලගෙන මගෙන් ඇත් කරන්න හදනවා
අම්මාගේ ඇස් අඩලා අඩලා හරියට ජම්බු ගෙඩියක් තරම් ලොකු වෙලා රතු වෙලා
මුළු මුනෙන්ම දුක බේරෙනවා
මට කිසි දෙයක් තෙරෙන්නෙනැ
ඇයි මේ අය අඩන්නේ
ඇයි මේ තාත්තා දුකෙන් වගේ
මල්ලි දුකෙන් වගේ
ඇයි මාව වහන්න හදන්නේ
මට කැගහන්න හිතුනා

වහන්න එපා දෙයියනේ මට හුස්ම ගන්න බැ එතකොට

කොච්චර වචන පිට කලත් මේ අයට මම කියන එවා ඇහෙන්නේ නැ
එක්කො ඇහිලා නොඇසුනා වගේ ඉන්නවාද
මම මගෙන්ම ප්‍රෂ්න කරනවා



ඒ අතරින් එකපාරටම ඔළුවට ආවේ ඇයි මෙයාලා මෙච්චර නිවෙනන යන පහන දිහා ඇහැක් ඇරා බලන්නේ නැත්තේ
 දෙයියනේ පහනට තෙල් ඩිංගක් දැම්මනම් මම තව ටික වෙලවක් හරි ඉඳි නේද
මට එහෙම හිතුනා
එත් ඇයි අනිත් අයට එහෙම නොසිතෙන්නේ

හම්හම්

තාත්තායි මාමයි මල්ලි එකතුවෙලා මාව වහන්න යනවා
එ අතිරින් හාමුදුරුවොත් වඩම්මවලා
එලියේ
අම්මා කැගගහා අඩනවා

මගේ හිත හොයන්නේ එයා ආවාද කියලා
ඇවිත් නැ වගෙයි නැතිනම් මාව බලන්න එනවානේ
හම්

හෙමිට මම නිදන් වුන ඇඳ වහලා දාලා මව අස්සගෙන එලියට ගෙනවා
සුදු කෙඩි එල්ලලලා හරිම ලස්සනයි මුළු වත්තම
පාර දිගෙ හරි අපුරුවට සුදු කොඩි ලෙලදෙනවා
බලන් ඉන්න ආසයි

එවුනාට
මුළු පරිසටම මුළු ගෙදරම
මුළු වත්තම
පාළු මුසල බවකින් වෙලාගෙයි තිබුනේ
බලන් ඉන්නකොට එපා වෙනවා හිත කලකිරෙනවා


හාමුදුරුවො පාන්සකුලය දෙන්න පටන්ගත්තා
එතරින් පැන් වඩන්න කතා කරනවා
කිප දෙනෙක් එකටත් රොක් වෙලා
අම්මාගේ මුනෙන් දුක බෙරෙනවා
මට නොදැනෙනවා නෙමෙයි

හම්
පැන්වැඩිල්ලත් අවසන් වෙනවත් එක්කම
මගේ දිහා බලන්න වුන ඇයො එකින් එක පෙල ගැසුනා
මාව ඔසවන් යන්න මල්ලි තාත්තා අයියා මාමා සැරසුනා
හිතට දුක එක දෙයයි

අවසන් ගමන් යන අවසන් මොහෙතේ ඇයි මට ඔය නෙත නොගැසුනේ ඇයි ඔයා ආවේ නැත්තේ

දැන් මට යන්න වෙලාව හරි

ඉතින් අම්මේ
මගේම තාත්තේ
මල්ලියේ
අයියේ

මම යන්නම්

හැමොන්ටම බුදුසරණයි

නුඹ අනන්තයි

නිදාගන්න කියලා හිතාගෙන මම ඇඳට ගොඩවුනා...එත් නින්ද අහලකවත් නැ..ඇසි පිය හිනයට පියවුනත් නින්ද ගලාගෙන එන්නේ නැ

මම ඇඳේ කෙලවරකට විසිකරලා දාලා තිබ්බ ෆොන් එක අරන් වෙලාව බැලුවා වෙලාව රෑ 12ත් පහුවෙලා

නිදාගන්න ඔනේ මට නිදිමතින් ඇසි බෙරෙනවා..ඇස් රිදෙනවා..එත් නින්ද මගේ අහලක වත් නැ

ඇස් වලට නිදාගන්න ඔනේ වුනත් හිතට නින්දක් ඔනේම නැති තරම්

මම ඇදෙන් බැහැලා පොත් මෙසය ලඟින් වාඩි වුනේ නිදි නැති හිතේ නලියන හැඟිම් ඔක්කම කොලයකට දානවා කියලා හිතාගෙනයි...ඩයරියත් පැනත් මගේ ලඟම යාළුවො

හිතේ තියන හැමදේම මම හංගන්නේ නැතිව කියලා දාන්නේ මගේ ඩයරියට විතරයි

අන්තිමට ලියපු පිටුව පෙරන් මම අකුරු අමුනන් පටන් ගත්තා...

 හිත වෙලාගෙන තිබුන කළු වලාවන් ඔක්කම මම එක හුස්මට ලියාගෙන ලියාගෙන ගියා

ලියනවානම් මට පිටු ගනන් පොත ඉවර වෙනකම් වුනත් ලියන්න පුළුවන් ...එත් හිතේ තියන දෙවල් ලියුවා කියලා හිතට කො නිදහසක්
රිදුම් දෙන මතකයන් එක්ක හිත තවත් රිදෙන එක විතරමයි වෙන්නේ
 

දැන් වෙලාව පාන්දර 1ටත් කිට්ටුයි

එත් මම තාම හිතට වද දිදි හිතන්නේ අකුරු අමුනන්නේ එකම පුද්ගලයෙක් ගැන..එකම සිතුවිල්ලක් එකම හැඟිමක්...
 එකම පුද්ගලයෙක් එකම ජිවිතයක් එකම කඳුලක්....

හම්ම්ම්ම්

හිතත්දිත් හරිම පුදුමයි 

කෙනක් අපේ ජිවිතේට එන එක.. කෙනෙක් අපේ ජිවිතෙන් වැදගත්ම භුමිකාව රඟපාන එක... කෙනෙක් අපේ ජිවිතෙන් සමුඅරන් යන එක...මේ හැමදේම වෙන්නේ හිතන්නෙවත් නැති තරම් ඉක්මනින්

මම තාම හිතනවා

අපේ හමුවිම

අපේ හදුනාගැනිම

අපේ වෙන්විම

හම්ම්ම්ම්

හරිම පුදුමයි.. 

ජීවිතෙකින් කෙනෙක් අයින්වෙලා යන එක, එක තත්පරයකින් සිදුවෙන දෙයක්..
කෙනෙක්ට ජිවිතේකට එන්න හේතුවක් නොතිබුනත් අවෂයතාව මත අයින් වෙලා යන්න හේතු දහක් වුනත් හදාගන්න පුළුවන්... ඒත් එහෙම අයින්වෙලා යන අය ගැන සිතුවිලි ඒ තරම් ලේසියෙන් අයින් වෙලා යන්නේ නැ..තත්පරෙන් තත්පරේ ඒ සිතුවිලි හිතට වද දෙනවා..දාහක් සිතුවිලි.. බිඳුණු සිතක් අස්සේ.. සැරින් සැරේ පාරනවා..
ඇත්ත..
 ඒ සිතිවිලි හරියට කැඩිච්ච වීදුරුවක කැලි  අතින් පිරිමදිනවා වගේ දෙයක්.. ඒ හැමසැරේකම හම ඇතුලට විදනාව පසරුකරන් ගිහින් තුවාල වෙලා ලේ ගලනවා.. තුවාල පිරුනු අතින් ආයෙමත් විදුරු කැලි අල්ලනකොට තුවාල අයෙමත් පැරෙනවා....ඒ  තුවාලේ ආයේ ආයේ පෑරෙනවා.. 

මගෙ හිතත් එ වගේයි

කොච්චර හිතන් අමතක කරනවා කියලා හිතුවත් හිතන්නෙවත් නැති ඉක්මනින් ඔයාව මතකයට එනවා

හම් හිත රිදවෙන්නේ හිතන්නෙවත් නැති වෙගයකින්

හිතේ තියන තුවාලය පැරිලා ආදරේ ලේ හැඟිම් බේරිලා යන්නේ හදවත පසාරුකරන්

මුළු රාත්‍රියම හරිම නිෂ්ශබ්දයි

එක එක සිතුවිලි මනස සිසාරා යනවා

නුඹයි මායි මවපු අනාගතය

හම්ම්ම් 

අපේ අනාගතය මට තාම මැවිලා පෙනවා..අපි කොච්චරක් නම් වරු ගනන් පැය ගනන් අපේ අනාගතය ගැන හීන මවන්න ඇතිද

එත් නුඹයි මායි මවපු එ අනාගතය නුඹ හීනයක්...

කළුවරම කළුවර හීනයක් කලේ වචන හතරකින්

මට උඹව දැනෙන්නේ නැ

මට තාම දොන්කාර දෙනවා

එත් මොනා කරන්නද

මගේ ධෛවය මගේ ලැබිම කියලා හිතහදාගන්නවා ඒ වෙන කරන්නම දෙයක් නැති කමට

එත් මම තනිවෙන හැමවෙලෙම මම මගේ මනසින් අනාගතය අතිතයක් විදියට හීනයක් දකිනවා

හම් 
නුඹයි මායි හිටිය අතිතය අනාගතයක් විදියට

ආයමත් අපි හම්බවෙවිද

නැ

එත් හම්බවෙයි

කොහොමද

කවදාද

ඇත්තටම හම්බවුනොත්....මම මොනාද ඔයාට කියන්නේ...ඔයා මට මොනවා කියයිද

එදාට දෙන්න මම උත්තර දැන්ම ඉඳන් ලැහැත්ති කරනවා
ඒ ප්‍රේම රන්ගන භුමිකාවගේ චරිතය අද මම හිතින් තනියම විදිනවා....නියම මවනවා
 

වෙන සිතුවිල්ලක් හිතට එන්නේ නැති වෙන තරමටම අරක් ගත් නුඹෙයි මගෙයි අනාගත හීනය...
ඇත්තමයි තවමත් හිතට වද දෙන විදියට නුඹ මගේ හිත වසාගෙන ඉවරයි...

ඇස් පියවුනත් මම ඇස් ඇරැන් මම එ හීනය බලනවා

මම නොදන්නවා නෙවෙයි එක හැබැනොවෙනවා කියලා

එත් හරි ආසාවෙන් මම එ හීනය බලනවා දකිනවා

අනේ මන්දා නුඹෙයි මගෙයි හමුවිම හරියට හීනයක්..තවමත් මට හීනයක්...මේ වෙලාවට තමයි ෆල් මුඩ් සින්දුවක් අහන්න හිතෙන්නේ

එතත් සින්දුවක් ඇහුවොත් මම 100%ක්ම අප්සට් වෙනවා මම එක නොදන්නවා නොවෙයි

එහෙම වුනොත් මම දැන් පැනත් එක්ක හදාගත්ත සම්බන්ඳය බිදෙන්න යන්නේ තත්පරගානයි

හිත් අස්සට එබිබලන දහක් සිතිවිලි වලට වත් මට නුඹව නුඹේ මතකය අමතක කරන්න බැ

තාමත් බැ

මම දන්නවා ඉස්සරහටත් බැ

එත් මම හිතන්නේ ඉල්ලන්නේ එකම එක දෙයයි

මට ඔයාව අමතක වෙන්න කියලා විතරයි..මගෙ හිතින් නුඹ සදහටම සමුදෙන්න කියලා විතරයි

මට ඔයාව අමතක වෙන්න!!!!

එච්චරයි

එත් නොවෙන්නෙත් එච්චරයි

මතකයන් ගුලි කරමි

යලිත් නොයිපදෙන ලෙසට

නුඹට ඇවිදින් යන්න

 තහනම්ය මගේ හිතට

එපා නුඹ - මා එ රුදුරු අතිතය

එපා නුඹ -මා කඳුළු අතිතය

මට රිදුම් දෙන කටුක අතිතය

 ---------------------------------------------------------------