මගේ නඩුව ඉවරයි

වේලාව හවස 2.45ටත් කිට්ටුයි....
උසාවියෙන් මම එලියට ආවේ ....
නැ නැ ආවේ නැ..එත් එන්න සිද්ද වුනා
මගේ හීත කියුවෙම තව එක පාරක ඔයාගේ මණ බලලා එන්ට කියලා.එත් මට එය මුණ දිහා බලන්න බැ මම දන්නවා ඔය මුණ එක වතාවක් හරි බැලුවොත් මම ගලක් කරගත්ත මගේ හිත උණුවෙලා යයි මට එ දෙ කරන්න බැ හිතලා හිතලා හරිම අමාරුවෙන් ම ගත්ත මේ තිරණය වෙනස් කරන්න බැ


අද මගේ නඩුවේ අන්තිම දවස

අද දවසේම  වුන දේවල් විතරක් නෙමෙයි පහුගිය මාස කිහිපය පුරාවටම මගේ ජිවිතේ සිද්ද වුන දෙවලුත් එක්ක මම මුහුණ දුන්න දෙවලුත් එක්ක මට හිතාගන්න බැ...මේ තරම් හයිය හිතක් මේ තරම් දුක් වින්ද හිතක්... මේ තරම් ආදරය කරපු හිතක් කොහොමද ගලක් කරගත්තේ කියලා
මම තමත් හිතන්නේ මගේ හීත ගැනයි...

මම අම්මයි තාත්තයි එක්ක වහනය නවත්තලා තිබ්බ තැනට හෙමින් ඇවිදන් ගියා
හෙමිහිට වැන් එකට ගොඩ වෙලා කෙලවරේම තිබ්බ සිට් එකක ජනෙල අයිනෙන් මම වාඩි වුනේ මටත් නොදැනිමයි. හෙමිහිට ජනේලට ඔළුව හේත්තු කරන ගමන්ම ඇස් පිය වුනා
හෙමින් හෙමින් එකින් එක අවුරුදු 5ක අතිතය මගේ ඔළුවට ලාගාගෙන ආවේ හරියට අද ඊයේ වුන දෙවල් මතක් වෙනවා වගෙයි
කොච්චර උත්තසහා කලත් මගේ ජිවිතේ අමතක කරන්න බැරි එක පරිචේඡ් දයක් තියනවාන් ඒ ඔයාගෙයි මගෙයි කතාව විතරයි

ආදරය කරන්න ගත්ත දවසේ ඉඳන් අපි දෙන්නා එක වහක් යටට වෙනකම් මවපු හීන
වින්ද දුක් කන්දරාව
කොයි තරම් බාධා මැදින්ද අපි අපේ හීනය ඉෂ්ට කරගත්තේ....
එත් අන්තිමට අපි අපේම වුනා
සතුටුත් එක ගනැයි
මට දුකත් එක ගැනයි

දවසින් දවස
අපි අපේ ලොකය හින මැව්ව විදියට ලස්සන කරගන්න කොයිතරම් උත්සහා කලාද
එත් අපි හිතන තරම් හැම ජිවිතයක්ම සුන්දර නැ
හැම ජිවිතයක්ම ලස්සන නැ
ආදරේ කරන්න ගන්න ඔනෙම පෙමවතුන් ජොඩුවකගේ ඊළග බලාපොරොත්තුව එක වහලයක් යටට දෙමාපියන්ගේ ආශිර්වාදය මැදින් එන එක...

දෙමාපිය ආශිර්වාදය නොතිබුනත් මමයි ඔයයි ලස්සන පුංචි කුඩවක නතර වුනේ අපි දැක්ක හීනය ලස්සන කරගන්න
දවසන් දවස හැම දේම වෙනස් වුනා
එක වහලකට ආවමයි හැම දෙයක්ම තෙරෙන්නේ
ඔයා කෙයිවගේ කෙනෙක්ද මම කොයිවගේ කෙනෙක්ද අපි හිතපු ජිවිතේ මොනවගෙද...
 අපි දැන් කොතනද..

ඔයගේ කටින් එ දවස්වල කොච්චරක් නම් ආදරය පිරිච්ච වචන පිට වෙන්න ඇතිද
එත් අද ඔය කටින්ම මට කොයිතරම්නම් මට නරක විදියට බනින්න ඇතිද
ඔය හිතින් කොයි තරම් නම් මට ආදරය දෙන්න ඇතිද
එත් අද ඔය හිතින්ම කොයි තරම් මට වෛර කරනවා ඇතිද
ආදරය කරපු ඔය හිතින් කොයිතරම් මට ගහන්න ඇතිද බනින්න ඇතිද
තාමත් එකක් දෙකක් නොමැකිච්ච ආදරයේ සලකුනු මගේ ලඟ නැතුවාම නෙවෙමයි
මම දුක් වින්දා මම සතුටු වුනා
වින්ද දුක් හැදේම අද වෙනස් වෙයි හෙට වෙනස් වෙයි කවදා හරි සතුටින් ඉඳියි...
එත් දවසින් දවස හැමදේම වෙනස් වෙනවා වෙනවුට සිද්ද වුනේ ආපේ ආදරය ඉරිතලපු එකයි

හම්ම්
කමක් නැ
හැමදේම වෙන්නේ හොඳටයි
හැම අත්දැකිමක්ම ජිවිතේටයි
වැටෙන්න වැටෙන්න නැගිටින්න පුළුවන් වෙන්නේ අත්දැකිම් නිසයි


ජිවිතේ අපි හිතන තරම් සුන්දර නැ
අපි පතන තරම් සැප ලැබෙන්නේ නැ
අවුරුදු 4ක පෙම් කතාව
මාස 9ක කසාඳ ජිවිතය

දෙදරා ගිය ආදරයක ආත්මිය ආදරේ වෙන්විම...

දික්කසාද සහතිකය මගේ අතේ....
ඔය විදියටම තමයි එදාත් මම අපේ කසාද සහතිකේ අරන් ගෙදර ආවේ...
එදා මම හීනෙකින් වතු නොහිතපු දෙයක් මෙ විදියට මට ඔයාගෙන් වෙන්වෙන්න වෙයි කියලා....
මට තාමත් හිනයක් වගේ
හමුවුන දවසේ ඉඳන්ම ආදරය කරපු ඔයයි මමයි
එක වහලයක් යටට ආපු දවසේ ඉදන්ම ජිවිතේ හොයන්න පටන් ගත්ත ඔයායි මමයි
අද වෙන්වෙලා යන විදිය
මට තාමත් හීනයක් වගෙයි

අපේ ආදරයට තිත්නුදවක් දෙන දවස
අවුරුදු 4ක ආදරය
මාස 9ක කසාද ජිවිතය
අද මගේ දික්කසාද තින්දුව ලැබුන දවස
..
මට තාමත් හීනයක් වගෙයි
ඔය හිතට ආදරය කරලා  ඔය හිත මගේම කරගෙන
අන්තිමට වෙන්වුනේ... හිතන්නෙවත් නැති විදියකින්

එදා මගේ ජිවිතේ මම  වැඩියෙන්ම සතුටුවුන දවස..
අද මම ඊටත් වඩා සතුටුයි
වෙන මුකත් නිසා නෙමෙයි
දුක් වින්ද කටුක මාස 9ක තනිවෙච්ච පන දිනන ආදරයක් වෙනුවට අද දෙදරා ගිය කසාද ජිවිතේන් මම වින්ද දුක් කන්දට තිත තියන ගමන්  මගේම ලොකය ලස්සන කරගන්න අනාගතය එක අඩියක් ඉස්සරහින් තියන එකට...

ජිවිතය කියන විභාගයෙන් කසාදය කියන පරිච්ඡේදය මම අසමත්
නමුත්...
කසාඳයම නොවෙයි ජිවිතේ මට වැටිච්ච තැනින් නැගිටින්න තවම පුළුවන්... මගේ හිත එ තරමටම හයියයි
මට මගේ ගැන සතුටුත් එකමයි...

කඳුළු මල් මාලා

 

 

කඳුළු මුතුවැල් හෙමින් ඇවිදින් දෙනෙත් පෙති අග සැරසිලා
දෙඇස් තෙමමින් මාල අමුණයි නුඹේ සෙනෙහස සිහිවෙලා
හිතක් අඟ රැදි රහස් බොහොමයි දෙනෙත් කඳුලින් තෙත් වෙලා
කඳුළු මාලා සෙමින් අමුණමි හෙලූ කඳුලින් හැඩ වෙලා

සිහින එක එක හෙමින් බොඳවෙයි දෙනෙත් අග දුක දියවෙලා
නෙතින් කඳුලැලි හෙමින් පිටවෙයි නෙතට කඳුලැලි බරවෙලා
හීන නොකියම මගෙන් දුර යයි පැතුම් එකිනෙක බොඳවෙලා
නුඹෙන් මම අද වෙන්විලා යමි පෙමක් ලඟ හිත නැතිවෙලා

මටත් රහසින් පිටව ගිය සඳ දුකක් ලඟ හිත නවතලා
කඳුළු හිත ලඟ මතක පෙරලමි කඳුළු මල් ගෙන අහුලලා
හිතින් නොසැලෙමි මතක අහුලමි තුටින් නුඹ ගිය දෙස බලා
කඳුළු මළුවෙන් ඉතින් බැස යමි නුඹට පැතුමන් පුරවලා