මම බලන් උන්නා...

දෑස ආයාගෙන
මම බලන් උන්නා....
මට අහිමිව ගිය
ඒ සොඳුරු රුව
දකින්නට

මම බලන් උන්නා.....
කාලයේ
වැලි තලා අතරින්
නුඹත් මැකි ගිහින්...
ජිවිතේ හද මලම පරවි
මරිඟුවක් මෙන්
සොඳුරු හිත
මැකි ගොස් තිබුනා

කඳුළු අතරින්

කළුවර රැ හිනෙන් ඇවිදින් නුඹ මගේ ලඟම තවත්
තෙපලු පෙම් කවි තාමත් සුව දෙයි මට මගේ සවනත්
හිත වාවන්නැ නුඹ ලඟ නැති රෑ මගේ සිහිනේ තවත්
තව පිළිගන්නේ නැහැ අන්සතු වි දැන් මට නුඹේ හිතත්

සයුරට රළ පෙළ ඇදුනා වාගෙයි නුඹේ සෙනෙහෙ ඉතින්
ඇස් අග නැලවෙන කුංකුම වාගේ නුඹේ සුවය ඉතින්
හිත තුල නලියන හැගුමන් සොදුරුයි නු‍ඹේ ලඟදි ඉතින්
මම තව සැනසෙනු කෙලෙසද නුඹ දැන් මාහැර ඉතින්

රෑයම පිපෙනා තරු කැල අතරින් නුඹේ රුව සොයනවා
නුඹ දුර ඇදුනත් සිහිනෙන් හො මම නුඹ තව පතනවා
අපි එක් නොවුත් යලි නුඹ ආවත් හිත මගේ විඳවනවා
නැවතුනු තැන නුඹ හිනැහි ඉනු මැන මම අද හිනැහෙනවා