ඉටු(නො)වෙන හීන

 

සුදු ඇත්දල පාට...රන් නුලෙන් වැඩ දාපු රත්තරන් සාරියක් ඇඳගෙන මුතු මාල හතක් ගෙල පලදලා.....රන් තැල්ලෙන් හිස සරසලා.....ලස්සන සුදු-කහ අරලියා මල් වලින් වැඩ දාපු මල් කළඹක් අතදරාගෙන
මගෙම තාත්තාගෙ අතින් එලිල්ලිලා රන් පෙරුවට නගින්න මම හුඟක් හින මැව්වා
මගේ ජිවිතේ මම මවපු ලස්සන හිනයක්
පතිදම් රැක ගෙන කුල ගෙදරට යන දවස....

ඔනේම දුවණියකගේ ජිවිතයකට තියන දවසක 

සැබැ වෙන හිනයක්...... 

හින කුමාරයෙක්වත් රජ කරන්නේ 

  නැති මගේ ලොකෙට රන් සාරි කෙකායින්ද
මුතු මාල කොයින්ද
මල් කළඹවල් කොයින්ද
රන් සෙල ඇදන් පතිගම් යන දවසක් මට කොයින්ද
ජිවිතේ හින වලින් කවමදාක වත් සැබැ නොවෙන හිනයක්
හිත අස්සේ දඟලන තෙරෙපෙන හැඟමන් රාෂියක් කඳුලින් ගනුදෙනු කරන මොහොතක්
සැබැ නොවෙනා ලොකයක මායවක් තුල හැඟමන් තෙරෙපෙන මොහොතක තනිවම මම මගේ හිතත් එක්ක දොඩමළු වෙන මාතෘකාවක්
ඒත් මට ඒ හිනයක්ම විතරයි
රන් සෙල රන් මාල රන් මුදු රන් පෝරු රන් අස්ස කරත්ත....

ඔවා මට පේන පාට පාට හින
කවමදාකවත් ඉටුනොවෙන හිනයක්

----------------------------------------------------------------------

හිත අස්සක දඟපානා 
රන් මුදුවේ...
රන් හීනෙන් ගෙත්තම් වුනු
මංඟල සිහිනේ..
මල් දහසක් මැදිකර බැඳි
රන් ආසුනේ
සිහිනෙන් සිතුවම් මැව්වා
මම හොර රහසේ..

ඉටු කර බැඳි 
පැතුමන් දහසින් 
වරුවක් සැලුනා හද
ලොවටම රහසින්
කඳුලැලි පිටවි 
නෙතඟට හොර රහසින්
සිතල කඳුලක් දඟලයි
ඇස් අඟ හෙමිහින්

මල් මල් හීනෙක දඟපානා
 සිහිනයේ සිත්තම්
රහසින් මැව්වෙමි සිතුවිලි
අහුරක් මම  ඇහිදන්
මගේ පෙම් කඳුලින්
ගිලිහිනු මංඟල හැඟුමන්
ඉටු(නො)වෙනා බව 
සත්තයි කුමරුනි මට දැන්.....

මතක පෙම් කවි කඳුළු

කඳුළු බින්දු හීන් සිරුවට දෙකම්මුල් තෙමමින් ඇදගෙන වැටෙනවා...සිතලම සිතල කඳුළු බින්දු උනුහුම් මගේ හිත සැනසුමක් ගෙනත්දෙන්නේ ඒ සිතල කඳුළු බින්දු සමහර විට දන්නවාත් ඇති මලානික වුන ජිවිතේ ආදරයක් වෙනුවෙන් පරාජිත වුන මගේ ජිවිතේ කඳුළු බින්දුවකින් ලැබෙන එ සිසිලස වුනත් ඇති වෙයි කියලා එකම එක පාරක් හරි දෙඇස්ගෙඩි රතුවුන කම්මුල් ඉදිමුන අඩලා අඩලා හෙම්බත් වුන මට හිනාවෙන්න... එ තරම් කඳුළු බින්දු වලින් මට සැනසුමක් ලැබෙනවා

කෑගහලා අඩාලා දුක කිය කිය අඩලා වරුගනන් පැය ගනන් අඩලා මගෙන් මියැදුම මගේ ප්‍රේමය වෙනුවෙන් මේ ඇස්වලින් කඳුළු පිටකලාරා දැන් හොදටම හෙම්බත්වෙලා

ඇත්ත හොදටොම හෙම්බත්වෙලා මට මවත් නැතිවෙනකම්ම අඩලා අඩලා මට මාවත් නෙපෙනෙන කම්ම අඩලා දැන් හොඳටොම මහන්සි

එත් මහන්සි කියලා හිනාවෙන්නේ කොමද...හිනාව මගේ අහලපහලකවත් නැ.. හිනාවෙන්න කොච්චර උත්සහාකලත් හිත හදාගන්න කොච්චර වෙර දැරුවත් එක සැනෙකින් දඟපාන අපේ මතක රැලි මගේ හදවත රිදවනතරම් මාව හඩවන තරම් මාව මරව මරවා හඩවන තරම් දෙයියනේ කොමද මම තවත් කැගහලා කියන්නේ කෑගහලා අඩන්නේ දැන් අඩලා අඩලා බෙරෙන්න කඳුළු වැල් නැ පිටවෙන්න සුසුම් රැලි නැ

ඇස් අගිස්සෙන් කඳුළු බිඳුවෙනුවට ආත්මිය ලේ බින්දු පිටවෙයි සුසුම්රැලි වෙනුව ආත්මිය හස්ම පිටවෙලා යයි

මටමාවත් නොපෙනෙන තරමට වැටිච්ච කඳුළු රැලි ලොකු කතාවක් කියයි හැමොන්ටම පෙන්න

මගේ මුවින් නොපිටවුනත් මගේ සුසුම් වලින් නොහැගුනත් මම මටම මගේ ආත්මයටම සඟවාගන්න බැරිවුන මගේ ආත්මිය ලේ කඳුළු කතාව මුළු ලොකයටම මම සැඟවුවත් කවදාහරි දැනගන්න ලැබෙවි

සමහරවිට ඔයාටත් ඔව් ඔයාටත් කවදාහරි දැනගන්න පුළුවන්වෙයි

මම කෑගහාලා නොකියුවත් ඔයා ඉස්සරහා දනගහලා වැදනොවැටුනත් ඔය ආදරය ඉස්සරහා සිගමන් නොඇද්දත් දවසක ඔයාත් මගේ කතාව කියවාවි...

එදාට මගේ ලේ කඳුවවලින් ලියවුන නුඹෙයි මගේ ආදර කතාව කියවලා ඔයාටම ඔයා ගැන දුක හිතෙවි

හිත හදාගන්න මම තාමත් උත්සහා කරනවා... පිටුගනන් කඩදහි පිරෙනකම්ම මම ලියා ලියා මගේ දුක පිට කරනවා එත් කොච්චර සෙල්ලම් දැම්මාත් කොච්චර පිටු ඉවර කලත් මම තාමත් නැවතුන තැනමයි තාමත් හිතහදාගන්න පටන් ගත්ත තැනමයි කොපමණ උත්සහා  කලත් මගේ හිත තාමත් සිසිකඩ කැඩිලා ඉහරිලා ගිය තැමයි

මම එකින් එක කැඩිච්චි හිතේ කැලි ඇහිදින්නේ නුඹට රහසින් ලොවට රහසින් මගේ හිත එකතුකරගන්න ආපහු කැඩිච්ච හිත අලවන්න උත්සහා කරනවා  එත් මම දන්නවා දෙයියනේ ඔයාත් දන්නවා ඇති මට කොච්චර කලත් හදාගන්න බැරිත් මගේ හිත විතරයි... හිත අස්සට ඇවිත් දඟලාන අපේ මතකය ඒ ලස්සනම ලස්සන මතකය හිතාහදාගන්න දෙන්නේම නැ මට එක විනාඩියකටවත්

ඒ තරමටම මම අසරණයි

කවදාහරි දවසක මට හරියටම කියන්න බැ එ කවදාද කියන්න නම් මමත් මගේ මැරුණු ආදරේ නෂ්ධාවෂේෂ අරන් මතක කියන සුසානයේ වලලාදානවා කාටවත් යලි ගොඩටගන්න බැරිවෙන්නම

අපේ ආදරය නමින් මතක සොහොන් කොත් බඳිනවා මමත් දවසක ආදරේ හද සුසනා භමියේදිම

එදාට පුළුවන්ම් නුඹ ඇවිත් එකම එක සුදු අරලියා මලක් එක්ක පොඩි ඉටිපන්දමක් පත්තුකරලා යන්න

පාළුවෙන් මිරිකෙන මගේ මැරිණු ආදරයට එ ඉටිපන්දම් එලිය වුනත් ඇති සැනසුමේන් ස්වර්ගස්ථ වෙන්න

                                     

--------------------------------------------------------------------

මතක පෙම් කවි 

එකින් එක ගෙන

මතක කඳුලින්

දෝවනය කර

වළදමමි මම 

අපේ පෙම අද

යලිත් කිසිදා  

නොයිපදෙන ලෙස