පිය සෙනෙහසට කවි ගී ලියවුනා මදි.....

නොවින්ද හැඟුමක් ...
නොලැබුන සෙනෙහසක්....
හිතන් හරි විඳින්න ආස කරන ආදරයක්...
පිය සෙනෙහස
 දුවනියකට පියෙක්ගේ ආදරය ආරක්ෂාව ඔනෙමයි..ඒ හයිය ඔනෙමයි....
පියෙක්ගේ සෙනෙහස ආදරය රැකවරණය නැතිව මවක් තුරුලේ විතරක් ජිවත් වෙන්න හැදෙන්න හරිම අමාරු මේ කාලේ ඒතරමටම මේ සමාජය හුඟක් නපුරු වෙලා.......
දුවලා පැනලා දඟ කරලා හිනාවෙන පුංචි කාලෙම පියෙක්ගේ ඡායාවක්වත් දැකලා නැතිව තනියම හැදෙන..... අහිංසක හිනයක් විතරක් කවාදා හරි තාත්තා මේ වගේ රුපයකින් ඉන්න ඇති කියලා හිතේ තියාගෙන ජිවත්වෙන...දුවණියක් ජිවිතේ සමහර අවස්ථාවන් වලදි තාත්තෙක් නැති කම නිසා කොච්චර අසරණ වෙනවා ඇත්ද...
හිත කොච්චර කඩා වැටෙන්නට ඇත්ත.........

________________________________________-

කඳුලින් නිම වුන සිතුවම් හිත කොන නවතා
අකුරින් ලියන්නේ කොහොමද හැඟුමන් කලතා
හිනෙන් පතන ඔය සෙනෙහස හද තුල රඳවා
දිවියෙන් සතුටු වන්නම් කඳුලින් අමුණා

අහිමිව ගියපු සෙනෙහස හද තුල සඟවා
හිනෙන් පවා හොයනවා තව හදවත නහවා
නොලැබෙන සෙනෙහෙ හද පතුලෙම රඳවා
කඳුලින් අකුරු කරනවා හිත ඇති රුවම මවා

දඟ කල බාලයම මගේ තනියම ගෙව්වා
පිය සෙනෙහසක සෙවනැලි ගිලිහි ඇතුවා
නොදැකුණු ඒ සෙනෙහෙ සිහිනෙන් දුටුවා
තාත්තේ මම නුඹ හැම රැයකදිම පැතුවා

නොදකින රුවට කෙලෙසද තව සිතුවම් මවන්නේ
නොඇසෙන හඩට කිම දෙසවන් යොමන්නේ
නොහැගෙන හිතට කොහොමද සිතුවිලි තබන්නේ
නොලැබෙන සෙනෙහෙ කොහොමද මම පතන්නේ

දිවියෙන් උරුම කඳුලැලි හද කොන තබලා
හිනෙන් අඳිනවා රුව මම තනිවම මවලා
පිය සෙනෙහසට කවි මුතුවැල් බැදලා
තනිවම අකුරු කරනවා නුඹෙ සෙනෙසහස යැදලා

__________________________________________.

මවක් වේද වැදු පමණින්

දසමාසයක් කුසයේ දරාන....දහ දුක් විදලා....හරි අමාරුවෙන් දරු ගැබ පරිස්සම් කරන්නේ සෙනෙහෙ සිතින්....ආදරයෙන් දිනෙන් දින මෝරන දරුගැබ අම්මා කෙනෙක් ආරක්ෂා කරන්නේ හරියට දෙවත්වයෙන් වගේ බැදැමකින්.....අම්මා කෙනක් වෙනවා කියන්නේ උතුම් දෙයක් උතුමු හැඟිමක් මතෘත්තවයට පත්වෙනවා කියන්නේ දරුවෙක්ට මෙළොව එළිය දකින්න ඉඩ දෙනවා කියන්නේ මොළොව දකින්න නෙත් පාදනවා කියන්නේ කොයිතරම් ආසාවකින්ද.....දරු ගැබ පිලිසිඳ ගත්ත දිනයේ ඉදන් දස මාසයක් අම්මා කෙනෙක් ඒ කළලය කුසයේ දරාගෙන දරුවා බිහිකරන මොහොත කෙත් රඳවගෙන ඉන්නේ හරිම බක්තියකින් ගරුතවයකින්

තමන්ගෙ ලෙයින් බිහිවන තමන්ගේම ශරිර කොටසට ආදරය කරන්නේ හරිම සෙසෙහෙසිතින්....
ඒත්
කොපමණ සෙහෙ සිතින් අම්මා කෙනෙක් දරුවෙක් වැදුවත් කොච්චර පොෂය දායි ආහාර අරන් දරුවා බිහිවෙන්න කලින් ඉදන් දරුවට ඔනේ පොෂයන දුන්නත් තම කුසින් දරුවෙක් බිහිකලාට පස්සේ එ දරුවට නොවිදිනා දුක් දිලා එ දරුවට උපන් කමත් පාපයක් කරවන අම්මාලත් අපි අතර ඉන්නේ නැතුවා නොවෙයි
එහෙම්පිටිම දරුවෙක්ගේ ජිවිතයක් අපායක් කරන්නත් එහෙම්පිටිනම් ජිවය දුන්න අමිමට ඒ දුන් ජිවය පණ පිටින්ම මරලා දන්නත් පුළුවන් එහෙම හැකියාවක්තියෙන එකම කෙනා අම්මා.....ඒ වගේ අම්මා කෙනක් ගැන ඒ කුසින් බිහි වුන දරුවෝ කොපණක් උපන් පවුකාර කරම ගැන හිතින් දුක්වෙනවා ඇතිද...කාටවත් කියාගන්න බැරිව හිතන් දුකවිදිනවා ඇතිද
හිතන් කොච්චර කඳුළු බොනවා ඇතිද....
උපන් නිසා ජිවය ලද නිසා උපන් කමේ පව තනිවම ගෙවනවා ඇතිද....
උපන් පව්කාර කමට නුපන් අකුසල් හිතන් වුනත් උපද්දවාගනි.....

 ____________________________________________________________________________

මුතු මුතු කඳුළු මිණි දෙනෙතින් ඇදවැටුනා...
රන් කිරි සිනා නිල් මුවගින් ගිලිහි වැටුනා
මල් මුතු හින හැම රෑයකම පරවි වැටුනා
මව් සෙනෙහස නිසා ලද දිවියම ඇද වැටුනා

සිගමන් යදිනවා මම නුඹේ සෙනෙහස ඉල්ලා
නොලැබෙන නිසාදෝ හිත දුක ගොඩ ගලලා
රන්වන් සිනා මා මුවගින් දැන් ඇද වැටිලා
දිනයක් උදාවේදෝ මං සිහිනෙන් හො හිනැහිලා

මේ ලොව එලිය බැලුවේ අම්මේ නුඹ හින්දයි
ඇස් වල දිස්නේ ලැබුනේ ඒ සෙනෙහෙස හින්දයි
දිවියට බර නොවි මා දිවිගෙවුවේ ඔය හිත හින්නදයි
නුඹේ සෙනෙහෙ ලැබුනිනම් මම අද ලොවම දිනයි

අසරණ හිතක් ඇතුලෙන් දුක මම සඟවනවා
නොකියෙන වදන් ඇතුලෙන් හිත තව අඩවනවා
නොලැබෙන සෙනෙහෙ ලඟ දුක් ගි මුමුණනවා
මව් සෙනෙහසකට මම අද සිඟමනේ යනවා

_____________________________________