පද හතරක් එකින් එක ගලපනා කවියක් ලියනවා වගේ නෙමෙයි හැඟිමක් එකතු කරලා හිතේ තියන හැමදෙම කොලයකට දාන එක...එක හරිම අමාරු වැඩක්....හිතේ තියන හැමදේම මට ලියලා ඉවර කරන්න පුළුවන් නම්.....පොත් ගන්න කොල ගන්න ලියතැකි....ඒ තරම් මේ හිත ඇතුලේ දුක පිරිලා...විරහව ඇතුලේ සුසුම්ලන හැඟිම් එකතු කරන්න පුළුවන් නම් එකතු කරලා ලියාගන්න පුළුවන් නම් හැඟිමක කැලතිච්ච පැරදුන ප්‍රේමයක ගැබ් වෙලා තිබ්බ හැම හැඟිමක්ම හරිම සතුටින් විදින්න තිබ්බා....අඩුම තරමේ කවදා හරි දවසක ඒ දුක මෙහෙමයි කියලා කියවලා රස විදින්න තිබ්බා....
මගේ කවි ලෝකයට එන්න කියලා ලාර පෙන්නුවේ නුඹයි...කවියක් ලියන්න අ යනු ආ යනු කියලා දුන්නේ නුඹයි...මගේ කවියේ මුල් ගුරු නුඹයි....කොටින්ම කියුවොත් මට කවිය මෙතයි..මේවිදියටයි වෙන්න ඔනේ කියලා මගේ කවි වලට මාතෘකාව වුනෙත් නුඹයි... හැම හැඟිමකම ගැබ් වෙලා තිබ්බ අහින්සකම සිතුවිල්ල නුඹයි...මගේ හැම කවියටම පදනම නුඹයි...
මම ලියපු හැම කවියකම
පදනම වු නුඹ
නුඹ මවපු හැම සිතුවමකම
හැඟුමක් වු මම
අපි ගොතුපු හැම පදවැලකම
එලිවැට වු නුඹ සහා මම
වැරදුනු තැන කොතැනද
වරදින තැන කොතද
අසම්මත කවි පෙළක
සම්මත සිතුවිල්ල
නුඹ
මම
අපි
ජිවිතෙත් හරිම පුදුමයි.වෙලාවකට තෙරුම් ගන්න බැරිතරම්ම පුදුමයි
තොර ගන්න බැරි ප්‍රේහලිකාවක් වගෙයි....
හරියට නුඹෙයි මගෙයි ආදර කතාව වගෙයි...
කිසිම තෙරුමක් නැතිව හම්බ වෙලා තෙරමක් නැතිව ආදරය කරලා තෙරුමක් නැතිවම වෙන්වෙලා ගියපු හරි පුදුම කතාවක්...
ඒ පුදුම හිතෙන තෙරුමක් නැති කතාවේ මතක් කරලා සතුටුවෙන්න පුළුවන් සැමරුම් හුඟක්
මට ඒ හොදටම ඇති
සජිවි නුඹේ පෙම විදිනවාට වඩා මිය ගිය අතිතයක රැදවිච්ච සමරුම් හුඟක් ලඟ හිත නතර වුන මතක පෙමකට පෙම් බඳන එකත් හරිම වටිනවා...
එදා ඉදන් අදවෙනකම්ම අපි අතර බෙදා ගැනුනු හැම අත්දැකිමක්ම හැරුනු විට ඒ හැම දෙයක්ම වෙනසක් නැතිව ඒ විදියම තියනවා....
වෙනසකට තියෙන්නේ නුඹ මම හමුවෙන්නේ නැ ඉස්සර තරම් කතා කරන්නේ නැ
අපි අපේ දෙවල්බෙදා ගන්නේ නැ
ඒත් හිත් දෙකටම මැදි වුන ඒ ආදරය සෙනෙහෙස තාමත් පුරුදු ලෙසටම ඒ විදියටම.....
හමුවෙලා කතා කරමු අපි
කවුරුවත් නැති ඉසව්වක හිද
ලංවෙලා මොහොතකට හරි
අපි අපේ ලොව දොඩමළුව
කවුරුත් එන්නේ නැති
අරලියා පිපුනු දෙවැටේ හිද
හමුවෙලා වෙන්වෙමුද අපි
තිතතැබු කතාවක අගින් හිද
සැනසිලා නැලවෙන්න
පෙර ලෙසට ලඟින් හිද
හිනැහිලා ඉන්නවාද නුඹ
අර ඉස්සොරම වාගේ මඟ
හමුවෙලා වෙන්වෙන්න
මොහොතකට හරි නුඹට මට
යලි පාර කියනවාද නුඹ
ඇවිත් යන්නට එක මොහොතක
-------------------------------------------------------------------------------------------
ජිවිතේ හුඟක් බලාපොරොත්තු පොදිබැදන්
හුඟක් හින හිතේ කොනක රඳවන්
මම නුඹ ලඟට ඇවිදින්...
නුඹ මගේ ලඟට ඇවිදින්
ඇත්තම කියුවොත් ඇවිදින් නෙමෙයි
දෙමාපියන්නේ ඉල්ලිම මත මම නුඹේ ලඟට එන්න උත්සාහ කරමින්
අනාගතේ ගැන
හින හුඟක් මැව්වේ
අනාගතේ ගැන බලාපොරොත්තු හුඟක් පොදි බැදන්දේ
ඔය උණුහුම යට හිදන්
මම මගේම වෙච්ච ...මම අපේම වෙච්ච
හින අනාගතයක් හිතේ කොනක රදවගෙන
එ හිනේ ඉටුවෙන්න මම නුඹ ඇඟිලි ගැන්නේ හරිම නොයිවසිල්ලෙන්
මම හිනාවුනා
ඇත්තමයි
මොකද මම සතුටුන් ඔය හිත වෙත එන්න පාර කපා ගත්තේ
අපි අපේම පැතුමු ඉටුවෙන අපෙම දිනය උදාවෙනකම් ඇඟිලි ගැන්නේ හරිම ආසාවෙන්
ටිකෙන් ටික හරි ලස්සනට අපි අපේ ලෝකය මැව්වා
අනාගාතේ මැව්වා
රන් මාලා මංඟල තැලි මංඟල මුදු
රන් සේල
රන් අස්සයො
රන් පොරුව
අපේ හිනේ ලස්සනට සැරසුවා
දිනෙන් දින ඒ ඉටුවෙන හිනවෙත මම ඇස් අරන් බලන් හිටිය
මගේ හින ලොකේ හින මනමාලි වෙලා ඔයාගේ කුල ගෙදරට එන්න
එත් නොසිතු දිනයක නොසිතු වෙලාවක
හිතුවෙවත් නැති විදියට අකුනක් කඩන් වැටුනා වගේ
මගේ හිනයම බිදලා ඔයා ඇතට ගියේ....
මට උහුලගන්නත් බැරි තරමින් දුකක් හිත ඇතුලෙන් ඉතිරි කරලා
මම ඇඩුවා තනියම කදුළු සැලුවා
අතිතයක රැදවිච්ච පාළු මතකයන් ගොන්නක් සුසානයකට දාලා ගිනි වැදලා
මම මගේ ඒ අමිහිරි අතිතය පිච්චුව
මේ දැන් මම හිත හදා ගත්තා විතරයි
එත්
අද නුඹේ සුභ දිනය උදා වෙලා
ඇගේ අත ගන්න සුභ දියන උදාවෙලා
කමක් නැ
නුඹ සතුටින්
මම දුකින්
නුඹේ සතුට බලලා මම සතුටින්
අද ඇගේ ගෙල සැරසෙන්නේ මම ආසාවෙන් සකසපු රන් මාලයෙන්
ඇගේ අතේ පාළු මකන්නේ මම ආසාවෙන් සකසපු රන් මුදුවෙන්
මම මවපු ඒ රන් හින
අද ඇගේ ලොකයේ ඉටුවෙනවා
ඉතින් මම සුභ පතන්නම්
නූඹට නුඹදෙපලට වසානවාසන්ත යුග දිවියක්
මම සැකසු මංඟල මාලය
මගේ ගෙලෙහි රඟ දෙන්නු නෙහැකිව
මම සැකසු ඒ රන් මුදුවම
මගේ අතැගිලි වල හිනැහෙනු නොහැකිව
පෙරදා නුඹ මන්
හිටියා වාගේ
පෙරදා නුඹ මං
දුටු හිනය වාගේ
අද සුභ පල ගැන් වි ඇත ඇය හා නුඹගේ
ඒ සුභ දිනය උදා විලා
මම සුකසු රන් මුදුවම
අද ඇගේ අතැඟිලි සරසාලා
මම සැකසු මංගල මාලය
ඇගේ ගෙල සරසාලා-
--------------------------------------------------------කළුවර හිනය
