මම මගේ ලොව හැමදා තනිවෙනවා

නුඹ නිසා වැටෙනා කඳුලැලි පසා
හදවත තවමත් රිදවනවා
ඔය නෙතු තුල මා දැහැනේ වැදිලා
හිත නිතරතුරු තව විමසනවා

සිල් සුවඳ හමනා මුදු පෙම් සිහිලේ
මම තාමත් සැඟවි නැලවෙනවා
ඔය නෙතු අමතක වෙනතෙක් හදවත  
නිතරුවම තව විමසනවා

නොපිරු පෙරුමන් නොපැතු පැතුමන්
තවමත් මතකය දළුලනවා
ඒ සිනා ලඟ නුඹ හිනැහෙයිනම්
මම මගේ ලොව හැමදා තනිවෙනවා

අපි හමුවුවත් යලි වෙන්වුවත්

හිතුවිලි සිරවි නෙත් දෙක බොඳවි හදවත වැලපෙනවා
ඇසිපිය නොහෙලා දෙවසන් සිරකර සිතුවම් බොඳ වෙනවා
අදහගන්නත් නොහැකිය තව මට හදවත රිදවෙනවා
පෙම් කල හදකින් දුක් උහුලන විට මැරි මරි ඉපැදෙනවා

පෙම්බර වදනින් මා සිපගත් හැටි තව තව මතකේ ඇතේ
මල් හසරැල්ලෙන් රැදි සැනසිල්ලෙන් තව පෙම් සිසිල දැනේ
හිත ගොළු වුවත් හද හැඩවුවත් නුඹ තව දුරස් නොවේ
මා පෙම් කෙරුවත් නුඹ පෙම් කෙරුවත් නුඹ මට අයිති නොවේ


සමුගනු කෙලෙසද පෙම් කරතරමට මට මං අයිති නැතේ
ගොළුවනු කෙලෙසද දොඩමළු වුවෙන් දෙසවනේ රැඳි නැතේ

මගේ පෙම නොවුවත් අන්සතු වුවත් ඔය නෙතු මතකේ ඇතේ

අපි හමුවුවත් යලි වෙන්වුවත් පෙම් හිත මට අයිති නැතේ