Wednesday, October 10, 2012

නොලියෙනා කවිය තව නුඹ

හිරුවට සිරුවෙන්
අකුරු එකිනෙක් අහිදන්
පද හතර එළිවැටත්
එකිනෙකට ගලපන්
නුඹ නමට මම ගෙතුව
කිවි මුතුත් ඇහිදන්
පිටුපිරෙන්නට කවි ලිවා
නුඹේ සෙනෙහෙ දවටන්

කාමරේ මුලකට
මම ගිහින් හෙමිහින්
දුක හිතෙන පද අතර
නුඹේ රුපේ ඇහිදන්
ලීව පද අරුත ගෙන
නුඹේ පෙමට මිහිදන්
කඳුළු කැට මිණි වුනා
කවි අතර හැබැහින්

හිත් කොනේ දඟලනා

නුඹේ සෙහෙසෙ ලඟකින්
මම මැව්ව පෙම් හින
බොඳ වෙලා දැන් දැන්
ගෙතුව කවි නුඹ නමට
හිතට මගේ රහසින්
නොලියෙනා බව දැනන්
හිත හඩයි තව හයියෙන්
 
_______________________________

අපේ මතකය කඳුළු වුවා...





ඇත දිනක නුඹ
මැත සඳ වී
මගේ ලඟ
ආදරෙන් උන්නා......
පාළු හිත ලඟ
සෙනෙහෙස ගඟ සේ
නුඹේ හිත
පෙම් සිසිල දුන්නා....


හින කතන්නදර

කෝල නුවන් ලඟ 
නුඹ ඇවිත් 
ඉඟි බිඟිද පැවා.........
නුඹට මං හිමි
මටද නුඹ හිමි 
සොඳුරු ලෝකය
අපේම වුවා....


සඳුගේ තනියට
තරුත් ඇවිදින්
අහස් ගැබ
මල්වරද වුවා
අපේ පෙම ලඟ
නුඹද මට විය මටද නුඹවිය
හිත් තැවුල් ලඟ
නැතුව තුබුනා

අහස එළි කල
සුපුන් සුදු සඳ
කිසිත් නොකියම
දුරක ඇදුනා
නුඹට හිමි නැති
මටත් හිමි නැති
අපේ ලෝකය
කඳුළු වුවා

නුඹත් හිමිනැ
මටත් මං නැහැ
කඳුළු පමණක්
මතක වුවා

අපේ මතකය කඳුළු වුවා.....
______________________________________සෂි-.