තිත තිබු කවිකම

නොලියන්නම් තවත් කවි වැල් නුඹ නමට
නොසිතන්නම් තවත් සිතුවැල් නුඹ හදට
වෙන්ව ඉන්නම් තවත් මම පෙර ලෙසට
නොහල ඉන්නම් තවත් කදුලැලි අපේ පෙමට

ආදර වියෝ දුක මෙලෙසින් මට රිදවනවා..
. මා හද සොවින් තව නුඹ ගැන ළතවෙනවා...
නොලියා ඉන්න කියමින් සිත වද දෙනවා...
මම අද මේ ලෙසින් කවි සිත වළලනවා

නොහිතා ඉන්නනම් තවත් නුඹේ ඔය මතකය
නොදොඩා ඉන්නෙමි සිතින් දවමින් චිතකය...
නොදවා හිඳිමින් යළි යළිත් මගෙ සිතකය...
යළිත් නොපතමි සෙනෙහසේ සුව දුරකය..

—

පොඩි හාමුදුරුවෝ

බෝ මඵවේ වැලි අතරේ
මගේ පිය සටහන් අතරේ
බුදු සුවඳයි මට දැනුනේ
යන එන විට වැලි මඵවේ

වැලි සෙල්ලම් පිටියේ
දඟ කරනා ළමයින්ගේ
සතුටු සිනා දුටු මුවගේ
කඳුඵ හැගෙයි මා නෙතඟේ

බුදු මිදුගේ පිහිට පතා
බුදු සිවුරත් දෝත දරා
බුදු සසුනේ සැනසුනුදා
ලොව්තුරු සුව මට දැනුනා

හිමි ගිය මඟ මම යන්නම්
හිමි ගුණ ලඟ නැලවෙන්නම්
මවනු එපා නෙත් අතරට
කෙලි සෙල්ලම් පිටියක්නම්