Thursday, December 4, 2014

නුඹ මවපු පෙම් හීන කොහෙදෝ අද හැන්ගිලා








උදුවප් හීතලේ
සිත ගාව නැලවෙනා
පෙම් කවක් ලියමි මම
නුඹ නමින් අද ගලපලා


රතු පාට හැන්දැවේ
නිදි වෙරලේ තනිවෙලා
මතක කඳවුරු මවමි මම
නුඹ නමට අද හිනැහිලා

සීත හාදුව නුහුරු සේ
කොපුල් තෙමමින් වෑහිලා
නුඹ මවපු පෙම් හීන
කොහෙදේ්ා අද හැන්ගිලා

Friday, October 10, 2014

නුඹ නොමැති දින සතිත් ගෙවි යයි

සිහින මල් එකි‘නෙකින් පරවෙයි
නුඹ සුවඳ හද ඈත් කරලා
කඳුළු මල් නෙත් අතර හිනැහෙයි
සොඳුරු හිනෙක රටා මකලා


පිපුණු පියුමක පැහැය මැලවෙයි
රිඳුනු නෙත් නුඹ නමට හඩලා
සුවඳ රොන් නෙතු මලත් හඩවයි
රිදෙන බව තව තවත් දැනිලා


කඳුළු හිත වෙත හෙමින් පියඹයි
ඉන්න නොහැකිව නුඹෙන් මිදිලා
නුඹ නොමැති දින සතිත් ගෙවි යයි
මතක ඇවිදින් දෙනෙත් තෙමලා

Friday, August 15, 2014

නුඹේ හද සංසාරයෙම පතන්නම්..

සෙනෙහස කලතා දියකර පාකර
ප්‍රේම ගුගුල ලඟ සිත දෝවන්නම්
ආදර මල් පිපි සුපෙම් සුවඳ ගෙන
කඳුළු ගඟුල ලඟ හිත සතපන්නම්


සුපෙම් සුවඳ රැඳි හීන සයුර ලඟ
නුඹේ හද සෙනෙහෙන් සනලාන්නම්
කඳුළු පිරිගිය මතක අහුරුගෙන
සාගර ගැඹුරෙ සඟවාලන්නම්


සිනහා සුවය රැඳි දෙනෙතේ අද්දර
නුඹේ හසරැල්ලෙන් ලොවක් තනන්නම්
පෙම් සිතුවිලි පිරි සුපෙම් ලොවක් ලඟ
නුඹේ හද සංසාරයෙම පතන්නම්...


-කළුවර හීනය-

Friday, August 8, 2014

කරුමක්කාරියකගේ දිනසටහන්...





හිතේ පුංචි හරි බයක් තියෙන කොට පොඩි දෙටත් ගැස්සෙනවා... එතකොට හදවත ගැහෙන්නේ හරියට විදුලි වේගයෙන්...

බ් ඩබ්බ් බ්...

මං ඒ සද්දේ අහගෙන ඉන්න හරිම ආසයි....
කාටවත් නොකියුවට කොහෙවත් ලියලා තිබ්බේ නැතිවුනාට මගේ හිතේ තියෙන තිගැස්ම දවසින් දවස වැඩි වෙනවා මිසක් අඩුවක් නැ... බලාපොරොත්තු මිනිස්සුන්ව ජිවත් කරවනවා ඇත්ත.. මම එක පිලිගන්නවා... එත් උහුලගන්නටත් බැරි තරමට පුංචි පුංචි බලාපොරොත්තු රාශියක් මේ පුංචි හිත ඇතුලේ හිරකරගෙන ඒ බලාපොරොත්තු ඉෂ්ට වෙන්න ඔන්න මෙන්න තියෙද්දි හරියට විදුරුවක් කැඩයෙනවා වගේ සී සීකඩ පුංචි පුංචි කෑලි වලට කැඩිලා බිදිලා යනකොට හිතේ ඇතිවෙන වේදනවා මෙහෙමයි කියලා ලියලා තියන්න තරම් මගේ වචන පොසත් නැ...

‘‘මේ කඳුළු තොටුපලයි සමුගෙන යන්න මට බැරි‘‘

විඳින්න දුන්න ජිවිතේ මම විදවනවා.ඇත්ත හීනයක් පස්සේ පිස්සියෙක් වගේ දුවලා දුවලා හතිවැටෙනකම් දුවලත් එක හීනයක් විතරයි කියලා තේරුනාම... එත් දුවන එක නවත්තන්න මට හිතෙන්නේ නැ. කවදා හරි ඒ හීනේ ඉෂ්ට වෙයි කියලා හිතන් මම දුවනවා... එත් අන්තිමෙදි මම නැතිවෙන්නේ මගේ කාලයයි මහන්සියයි විතරයි හැමදේම ගඟට කැපුව ඉනි වගේ පාවෙලා යනවා... ආමාරුවෙන් මම ගොඩ නඟා ගත්ත මගේ ජිවිතේ ... මගේ හින මාළිඟා ඔක්කම මම ඉස්සරහාම දියවෙලා යනකොට දෙයියනේ හිතක් පපුවක් නැති එකියක් වගේ කිසි දෙයක් දැනේනේ නැති එකියක් වගේ මම ඉන්නේ කොමද... කිසිදෙයක් කමකට නැති එකියක් වගේ ගල් ගැහිච්ච එකියක් වගේ කොටේටේ බදාගෙන මම නිදාගන්න බැ...

‘‘විඳින්න දුන් ජිවිතය අරන් මම විදවන්නද මේ භවය පුරා‘‘‘‘


සීල සුළං හිරිකඩ ඇඟ පසාරු කරගෙන හමා ආවත් මම එ කිසිදෙයක් නොදැනෙනවා වගේ ඉන්නේ හිත හිර කරගෙන... වෙලාවකට ඔළුව පැලෙන්න තරම් රිදෙනවා..... පැනඩොල් පෙත්තකින් වත් සහනයක් නැති තැන නිදිපෙති දහයක් විතර එක හුස්මට බිලා කවදාවත් නොනැගිටින නින්දකට යන්න මට හිතිච්ච වාර අනන්තයි අප්‍රමාණයි...

ට මස් ලේ නහර
සිසිරා දිවයන නුඹෙත් මගෙත්
ආදරේ වියරුව...
ඒ වියරුවෙන් උන්මාදව
සුසුම්ලන පණ ගැහෙන හදවත...
කඳුලත් හුස්මත් එකට එක්වෙන තැන
ඒ ගැස්සමට රිදෙන මගේ හදවත
නුඹ නොදන‍නවා...
නැ නුඹ දන්නවා එත් නොදන්නවා වගෙයි ඉනනවා...
මැරුණු හදක්
ගල් ගැහුන හිතක්
රිදෙන විසකුරු අතිතයක මංමුලාවුන
පරම පිවිතුරු ආදරේ
සරල පිවිතුරු මතක අහුරක
ඔහේ පාවෙන නුඹේ හදවත
ඔව්..
තවමත් මම හොයනවා

ජිවිතේ ලඳ සමහර අත්දැකිම් හමුවේ වැටුනේ නැති මම... ලැබි ඇති ජිවිතය තුල සතුටින් ජිවත් වෙන්න උත්සහා කරන්නේ ජිවිතේ පිටුපස හඹා ගොස් දැන් හොඳටොම හති වැටි ඇති නිසයි...ඔව් දැන් මම ජිවත් වෙන්නේ මගේම රිද්මයක...මගේ රිද්මටය නුඹේ රිද්මය නොගැලපුනාට මගේ රිද්මයට ගැලපෙන ඔනැ තරම් හීන මේ ලොකේ තියනවා....මම හේ හීන එකින් එක හොයන් පාට කරනවා... පාට පාටින් පිරිනු හීන ලෝකයක තනිවෙලා මගේ රිදමයට එකින් එක ගැලෙන ඔය හිත හොයන්නේ හරිම කෑදරකිමින්...
කිසි දෙයක් නොතෙරන කාලයේ හරි මඟක් නොවැටහුන කාලයේ ඔහේ මඟසොයන්නියක සේ අනවබෝධයෙන් දුව ගිය කාලයට දැන් තිත තියලා ජිවිතේ ජිවිතේ විදියට විදින සුන්ද සමනල් දිනයක් එනකම් මම මගේ පාට පාට හීන ලෝකේ පාට කරන්නේ හරිම ආසාවෙන්....
මේ ජිවත් වෙච්ච පුංචි ටික කාලයේ මම ඇති කරගත්ත බැඳිම් හරිම ගොඩයි.. ඒ සමහර බැඳිම් ඇත්වෙන්නත් කලින් බිඳිලා පොඩිවෙලා ගියේ හරියට උදේට ඉර පායනකොට තුෂාර බින්දු වියලිලා යනවා වගේ..

‘‘...සාදාකාලික නොවු ලොකේ සදාකාලික ප්‍රේමයක්...

සොයා නෙක් ගම් දනවු පිරා ගෙවු කාලය සිහිනයක්.....‘‘


මේ ලොකේ ගැලපෙන බැඳිම් නැ.... හරියට ඔයාගෙයි මගෙයි බැඳිම වගේ..
ඔයා වගෙම මමත් දන්නවා අපි දෙන්නවා නෙගැලපෙනවා කියලා... එත් ගැලපෙන දෙන්නෙක් එකතුවෙනවාට වඩා නොගැලපෙන දෙන්නෙක් එකතු වෙලා නොගැලපිම් ගලපන්නවානම්.... අන්න එකයි නේද වටිනේ... එත් මට තෙරෙන දේ ඔයාට තෙරෙන්නේ නැනේ..
ඹබත් මමත් නුඹත් මම වන විට අපේ ලෝකය පාට පාටින් පිරි ඉතිරෙනු ඇත..

‘‘සඳ ස වගේයි.-රු තරු වගෙයි.

මල් මල් වගෙයි-අපි අපි වගෙයි...



ඔබ මා නොවන තුරු -  මම ඔබ නොවන තුරු

ඔබ ඔබම වෙයි- ඔබ ඔබම වෙයි - මම මමම වෙයි

ඳ ස වගේයි.-රු තරු වගෙයි.

මල් මල් වගෙයි -  අපි අපි වගෙයි‘‘








ජිවිතේ පිදු පෙමක් අභියස
ආදරේ මල් සුවඳ සොයලා
හති වැටි මම ඉකි ගසන විට
පිනි සිසිල දුන් ප්‍රේම හීනය...
ජිවිතේ දුරු කතර ගෙවමින්
ආදරේ මුදු සුවඳ සොයමින්
ඇවිද යන්නම් දස දහස් ගව් දුර
නුඹේ සිත මම හඳුනනා
තෙක්




-කළුවර හීනය-








Wednesday, August 6, 2014

ආදරේ සිල් සුවඳ දැනිලා

මේ තරම් 'දුක්'බරම වුන

සුසිනිදු නුඹෙ සිත සුසුම් රැල්
උහුල ගන්නට නොහැකි තරමට
වළකුළු මත හෙමින් තවරා
අරන් යන්නට නොහැකි දිනයක
හදේ ලියැවුන දුක්'බරම' කවියක්
තවම සුසුමන් හෙලයි නොදැනිම
ආදරේ සිල් සුවඳ සොයලා.

- කළුවර හීනය-

Friday, August 1, 2014

තවම දළුලයි නුඹේ සෙනෙ


ලියා තබනට කිසිත් නැත අද
මතක පිටු අද ගිලිහිලා
ඇසු පෙම්බර වදන් අද නැත
සවන් යුග මගේ සිර වෙලා


කවි කතාවල පිටු ගනන් මම
ගලපලා ලියු අපේ ආදරේ
කොහෙ කොතැනද සැගවුනේ අද
මටත් නොකියම සිත්ඉමේ..


ඇවිද ආ ගිය මතක මංතුල
සුසුම් අඳිනා නුඹේ සෙනෙ
තවම දළුලයි ඉඳ හිටක වුව
කඳුළු ඇවිදින් නෙත් ඉමේ...


Friday, June 20, 2014

නුඹත්.. මමත්...

මම මොකද ගන්න ඔනේ තිරණය කියලා දැන්මම මට කියන්න තරිඳු... අපි දෙන්න මේ විදියට දෙපැත්තට වැනි වැනි ඉන්න එකේ තෙරුමක් නැ.. නිකන් කාලය නාස්ති වෙන එක විතරයි වෙන්නේ.


‘‘ මට තෙරෙනවා සෂිනි එත් මම හැම පැත්තෙන්ම තැලෙනවා..මට ඔයාවත් ඔනේ එත් ඔයා ගැන හිතලා මට මගේ අම්මාගේ හිත රිදවන්නත් බැ‘‘

‘‘ මගේ ප්‍රෂ්නය මම එයාගේ ආගමේ නොවුන එකද තරිදු.. අපි ආදරය කලේ ආගමටද..‘‘
කවදාවත් විසදුමක් නැති මේ ප්‍රස්නය විසදෙන්න ඔනේ අපි දෙපැත්තකට වෙලාද?

අපි කාලයට ඉඩ දෙමු ප්ලිස් ඔය කතාව නතර කරලා හොද ලමයා වගේ හිනා වෙන්න...

කාලය ප්‍රෂ්න වලට විසදුම් දෙනවා ඇත්ත.. එත් අපිට කාලය දෙන විසදුම වෙන්විම නම් තව අවුරුදු ගානක් ගියත් ඒ විසදුම වෙනස් වෙන්නේ නැතිනම් අපි තවත්එකට ඉන්න එකේ තෙරුමක් තියනවාද තරිදු. නැ නේද 
හොදම දේ අපි දැන්ම තිරණයක් අරන් වෙන් වෙන එක.

‘‘ මට කියන්න කිසිම දෙයක් නැ හැමදේම ඔයා කියලා ඉවරයි.. එත් ඔයාගේ තිරණය වෙනස් වෙන්නෙත් නැතිනම් මට ඔයාව බලනේ වෙනස් කරන්න ඔනේ නැ සෂිනි.. හොද විදියට හැමදේම ඉවර කරමු..


හැමදෙටම සැලෙන හිත... නුඹේ එකඳු වදනකට හො මගෙ දෙනෙත් තෙත් කර හැකි තරමටම උණු වෙන හිතක් තිබුනු මට මේ තරම් රළු තිරණයක් ගැනිමට හැකිවුයේ කෙලෙසකදැයි කියා තවමත් මම නොදන්නා තරම්ය..
එහෙත් බුද්දියට කන් දිය යුතු අවස්ථාවකදි තවතවත් හැගිම් වල වහලියක නොහැකි වු නිසාවෙන් මම තිරණයක් ගතිමි.

ඒ අප වෙන්විම සටහන් කල යුතු බවයි

අපි තිරණයක් ගමු. කවදා හෝ දවසක ඔයාගේ අම්මා මට කැමති වුනොත් අපි එදාට දෙමව්පියන්ගේ ආෂිර්වාදයත් එක්කම එක වහලක් යටට එමු. එත් අසරණ දෙමාපියන්ගේ හිත රිදවලා මට සතුටු වෙන්නේ ඔනේ නැ තරිඳු.....
ඔයාගේ තිරණ ඔයාගෙම අදහස් මට ඔයාව නතර කරන්න හයියක් නැ මොකද මම දෙපැත්තෙන්ම තැලෙනවා..හැමදේම හොද විදියට වෙයි..
සතුටින් ඉන්න.....

තොරතොන්චියක් නැතිව එකදිට කෑගහන ජංගමය දෑතට ගත්තේ නින්දත් එක්ක මා තැබු සැබැදියාවට බාධාවු නිසාවෙන් හටගත් කෙන්තියද හිතේ රඳවා ගිනිමිනි...
ඒ නොදන්නා නොම්බරයකිනි....
වරක් දෙවරක් ඇමතුමට ප්‍රතිචාර දැක්මිටමන් වැලිකි වුන් මා ඒ නොදන්නා නොම්බරයක් වුනිසාවෙනි. එහෙත් එක දිගට නොනැවති ජංගමය කෑ මොරසන් දෙන නිසාවෙන්මය...
හොලෝ...

සෂිනි.....
කවුද මේ...
සෂිනි මම තරිඳු..

ටික වෙලාවක් එක එල්ලේ හුස්ම අල්ලා ගෙන වුන් මා වදන් පිට කරගැනිමට නොහැකි වුයේ තවමත් මා සිටින්නේ හිනයක හිර විදැයි කියලා හිතා ගැනිමට නොහැකි වු නිසාවෙනි

ත...ත.. රි..ඳු... ඔයා මේ වෙලාවේ

ඔව් මට මිට කලින් ඔයා එක්ක කතා කරන්න වුවමනාවක් තිබ්බාත් එත් එකට කාලය ඉඩ දුන්නේ නැ සෂිනි..එත් මට ටිකක් ඔයා එක්ක කතා කරන්න ඔනේ.. කොටින්ම කියතොත් මට ඔයාව හම්බවෙන්න ඔනේ.. මේ හිත ඇතුලේ කියන්න හුගක් දෙවල් තියනවා සෂිනි
කියන්න හුගත් දෙවල් තියනවා.. ඒ මොනාද තරිඳු තවත් අපි කතා කරන්න ඉතුරු වෙලා තියෙන්නේ

ම්ම්ම්ම්.... එවා මෙහෙම කියන්න බැ සෂිනි..... වෙලාවක මම ඇවිදින් හමබවෙන්නද ඔයාව..කොටින්ම කියුවොත් මට  ආයෙත් අපි හිටය ඒ ලස්සන අතිතයට ගිහින් නවතින්න ආසයි සෂිනි...



මොහොතකට මට ආවෙ තරහක්. අතීතය එක ක්ෂ්ණීකයෙන් විදුලියක් වගේ හිත පුරා ඇඳිලා ගියා. අහස ඉරි තලාගෙන ඇඳිලා යන අකුණක් වගේ, මගේ හිත පුරාවට ඇදූනු අතීත මතකය හිත රිදෙව්වා. මට ආයෙමත් වතාවක් මම ගැනම දුක හිතුණා.කියාගන්න බැරි ආත්මානුකම්පාවකින් හිත පිරුණා. ..

අපි මොනවා කතා කරන්නද ආයෙත් තරිඳු.. හැමදේම කතා කරලා අපි විසඳුමක් අරගත්තානේ.. ඇරත් හැමදේම ඉවර වෙලා අවුරුදු 2කකට පස්සේ අපිට තවත් මොනවාද කතා කරන්න තියෙන්නේ...
ආදරෙයි වෛරයයි අතරේ තියෙන්නෙ කෙස් ගහක පරතරයක් වුනත්, මම ඒ පරතරය හැමදාම රැකගත්තා..මහ ගොඩාක් ආදරේ කරපු හිතින් වෛරයක් ගැන හිතාගන්නවත් බැරි නිසා ,හැමදේම වෙනස් වුනාටත් පස්සෙත් මම ආදරේම කළා. අවසානෙදි හති වැටිලා වැටිලා මොහොතකට නැවතුණා. මෙච්චර කාලයක් දිව්වෙ මිරිඟුවක් පස්සෙ කියලා තේරුම්ගත්තාට පස්සෙ, මට වැරදුණා කියලා තේරුම්ගත්තාට පස්සෙ, මම හිත හදාගත්තා.අන්තිමේදි ජීවිතේට මූණ දෙන්න ධෛර්‍ය ගත්තා. එහෙම හදාගත්තු හිත ආයෙමත් දෙදරවලා ගියපු මේ කෝල් එක ගැන මට ඇතිවුනේ නොරිස්සුමක්.

නැ මට ඔයාව හම්බවනේන එනේ නැ අපි හැමදේටම තිත තියලා ඉවරයි... තවත් කාලය නාස්ති කරලා ඔයා ඔයාගේ හිත පාරගන්න එපා


බුදු සරණයි...



අමාරුවෙන් වුනත් හිත ගලක් කරගෙන මම ඒ වදන් පිට කරගේ තවත් මසිත රිඳුම් වුවමනා නොවු නිසාවෙනි... තව තවත් නුඹ වෙනුවෙන් බාපොරොත්තුවක අංශුමාත්‍රයක් හො හිත තුල හටතතහොත් මම තවත් තවත් නුඹට ලෝබ කම් පා තව තවත් නුඹව යැදිමට නොහැකිය... නමුත් ධෛවයේ සරදමි නුඹ මා එකම මනුසත් කුලයේ උපදුනත් දෙආගමක සරණ ලබනා අපි දෙදනාට ‍එක සෙවණක විමට තරම් පිං නොකල නිසාවෙන්ම සියළුම බැඳිම් වලට තිත තබා මම මගේ හිත ගලක් කරගත්තේ හුදෙක් නුඹෙත් මගෙත් නොව අප දෙදෙනාගෙම දෙමාපිය හිත් රිදවිමට තිබු අකමැත්ත නිසාවෙනි..


මොහොතින් මොහොත පැයෙන් පැය දවිසන් දවස වෙනස් වුන මගේ ජිවිතේ තවත් වෙනස් වෙන්න වත් තවත් නොලැබෙන්නවත් දෙයක් නැ.. කාලයත් එක්ක සටන් කරලා මම මටම ආවේනික වුන සතුට හොයාගන්න හති දමමින් ජිවිතය පස්සේ දිව ගිය කාලය මෙතෙක් කියලා මැනලා පෙන්නන් බැරි වුනත් ඒ දිගු කාලයේ මම සතුටින් හිටි විරාමටට වඩා තනිකමත් එක්ක ඇති කරගත්ත බැඳිම දැන් විනාස කරලා දාලා ආයෙත් නුඹත් එක්ක ඒ යටගිය සබැඳියාවට අලුතෙන් ජිවත් දෙන්නට මටවත් මගේ හිතටත් දැන් වුවමනාවක් නොහැකි තරම්ය...


පන්සලක් වගේ පිරිසිදු සිතින් ඔය හිත වෙත ආදරය මම ජුජා කලේ අමාවක දාටවත් ඔය හිත අතරමග දාලා යන්න නෙමෙයි. ඒත් අපි අපිටම අයිති නැති තරමටම ධෛවය අපිට සරදම් කරද්දි පන්සලක් තරම් පිවිතුරු වුනත් මගේ පෙම නුඹ වෙනුවෙන්.. අපේ දෙමාපියන් වෙනුවන් හිත ගලක් කරගත්තේ නුපුරුදු බැඳිමට වඩා සුපුරුදු තනිකම මට අයිති වු නිසාවෙනි ඒ තනිකමට මම ආදරය කල නිසාවෙනි..


ගැහි ගැහි පණ අදින ජිවිතේට ආයෙත් අමාරුවන් හරි උස්ම පොදක් වටෙන්න ගත්තේ ඔය සුමුදු කට හඩ මගේ දෙසවන් සරසපු මොහොතෙයි. එත් හැඟිම් වල වහලියක් වෙලා තවත් මට නුඹෙත් මගෙත් ජිවිතේ සොඳුරු දවස් විනාස කරන්නට වුවමනාවක් නැ... නමුත් ජිවිතේ කෙදිනකවත් හමු නොවෙන ඉසව්වක නතර වුන නුඹත් මමත්... වෙනුවෙන් මම මගේ හිත ගලක් කරගත්තත් අද මටත් නොදැනිම මම තවත් පසකින් දුරුවල වි අවසානයි...










                *********** කළුවර හීනය*************









Friday, May 9, 2014

මගේ හදවත පැයු සඳ නුඹ

කඳුළු සක්මන් කරපු හද වෙත 
සෙනෙහසේ මුදු සිසිල තවරා
මගේ හදවත පැයු සඳ නුඹ
ආදරේ සඳ එළිය විහිදා

තබා මගේ හිස නුඹේ උරයේ
සුසුම් උණුසුම් සයුරේ නහවා
මහා මෙරක් සේ නුඹ පුදපු සෙනෙහස
කෙසෙ ලියමිද අකුරු ගලපා

පැයු ගඟනත සුපුන් සඳ නුඹ
මගේ දිවියේ අඳුර පරදා..
මියෙන තුරු හැර නොයමි නුඹේ පෙම
හදපියන් යට සෙනෙහෙ රඳවා....

-කළුවර හීනය-

Thursday, May 1, 2014

හදක පාපොච්චාරණය....



ඈතින් හමාගෙන එන සීතල සුලන් රොද ඇඟ පසාරුකරගෙන වැඳි ආවත් මට හැර දාමා තිබු ජනෙල් පියන්පත් වසා දැමිමට තරම් සිතක් නොවිය... මම තවත් වකුටු වුවෙමි.. එහා මෙහා දිව යනා දෙඇත් විහිඳුවමින් මම තව තවත් ස්විටය තුලට රින්ගා විත් ගුලිවුවෙමි...නින්දට ඇති පේරේත කම නිසාම ඇඳෙන් බැස ගැනිමට මැලි වු මා තවතවත් වකුටු වි ගුලි වුවෙමි... දින 6ක නොකඩවා රාජකාරියෙ නියැලි ලැබෙන එකම විවේකයේ උපරිම ඵල ලබා ගැනිමට මා පුරුදු වුවේ නින්දත් සමඟ මිතුරු විමෙනි..හුඳෙක් මා දැන් එයට ඇබ්බැහි වි ඇත..... ඉර මැදියම් වන තෙක් නින්දට පුරුදු මා දහවල් වන තෙක් නිදා ගන්නේ ඉතා කෑදර කමකිනි......

වෙනදා මෙන් නොව ඇද ඇත්තේ ඉතාමත් මලානික බවක්ය..කිසිදු හැඟමකින් තොරවු ව්‍යාකුල හැඟම් සමුදායකින් මුසු වා මා උදැසන තේකෝපය සදා විත් නැවතත් ඇඳමතට ආවෙමි....සුළු මොහොතක පසු අන්තර්ජාලය ඔස්සේ අම්මාගෙන් ඇමතුමක් ගලා ආවත් එය සඳහාද ප්‍රතිචාර දැක්විම සඳහා මා මැලි වුයේ හිතේ ඇති වු ව්‍යාකුල බාවය නිසාමය... මටත් වඩා මා හොඳින් හඳුන්නන අම්මාට හට මගේ එකම එක වචන යක හො වෙනසක් ඇතිවුවහොත් දුරු රටක සිට මා තනිවි ගෙවන ජිවිතය පිළිබඳ ඇය කළකිරිමට පත්වනු ඇතයි මා තුල හටගත් බිය නිසාම ඇයගෙන් ලැබෙන ඇමතුම් සියල්ලම සදහා මා ප්‍රතිචාර නොදැක්වුවෙමි...



හිත වෙනාටත් වඩා සැලෙන්නේ අවටින් හමා එන සිතල සුළං රැලි නිසාම නොව... හදවතේ කොනකටම වි රිදුම් දිදි කෑගසනා සිතුවිල්ලකට සිරවි මා මගේ හැඟිම් ගනන් කිරිමට පටත් ගත්නිසාවෙනි... දින සති මාස අවුරුදු ගනනක් තනිවම ජිවත් වුවත් තමන් වෙනුවෙන් ජිවත් වෙන තවත් එක්කෙනෙකු හෝ හදවතට දැනෙන නිසාමත් මේ සුපුදුරු කාර්යයබහුල ජිවන රටාවට හුරුවි හිතේ අකමැත්තට නොවුවද මා දින ගෙවමින් ජිවත් වන්නේ තවමන් වෙනුවෙන් ජිවත් වෙන තමන් එවුන්ගේ හිත රිද්දිමට මා තුල ඇති අකමැත්ත නිසාමය....ඇත්තටම හිත තුල ඇත්තේ ආදරණිය හිඩැසකි... තමන්ගේ වෙනුවෙන් ජිවත්වෙන... තමන් වෙනුවෙන් ජිවතය බෙදාගැනිම සැරසෙන ආදරණියයන් හිඩැස දැන් තව තවත් වැටියෙන් දැනෙන නිසාවෙන්ම වෙනදා පෑනට ඩයරියට වෙන්වු මගේ විවෙක කාලය අද ගෙවි යන්නේ නින්දත් සමඟ මිතුරු විමෙනි

මෙකෙත් යැයි මැනිය නොහැකි සගර ගැඹුරු සිසාරා දිවයන සිතුවිලි තවත් තවත් මා පෙළඹවන්නේ මලානික සිතුවිලි එකතු කිරිමටයි... පන්හිදට පත්ඉරුවෙන් මටත් නොදැනි ඈත් වු මට මාවද අමතකර කරවන තරමට ජිවිතය තුල කාරයයබහුල වු මා නැවතත් පණ ලද්දියක සේ අකිකරු අකුරු ගැලපිම යෙමු කරනු වස් මේ මලානික සිතුවිලි සියල්ල ලියා දැමිමට මා තුල චකිතයක් හට ගත්තේ මටත් නොදැනිම මගේ අකුරුතුලින් මා එලියට ඒ දෝ බිය හිතේ හටගත් නිසාවෙනි.. එහෙත් ඒ සිතුවිලට එරෙහි වුමා අකිකරු අකුරු ඇහිදා මේ සටහන ලියා තබන්නේ අද මවිසින් මගේ සිතටම පරාද වු එකියක සේය...



එදා මෙන් නොව කාලය බොහොසේ වෙනසවි අවසන්ය.... රූවින් පමණකන්ම නොව සිතන සිතුවිල්ලෙන්ම පවා මා වෙනස්වි ඇති මට පසක් වුයේ අද ඊයේ නොව.... එයට හේතුව මා ජිවිතය තුල බොහො කාරයයබහුල විම වියහැක නැතහොත් සියල්ල අතහැර දමා දුරු රටක වි තනියෙන් ජිවිතය ගෙවන නිසාවෙන්ද විය හැක... කෙසෙවෙතත් අවට හමනා සීත සුළන් රෑල්ලට පවා කිලිපොළා නොගියපු මගේ සිත මෙතරම් ව්‍යාකුල වුයේ ඇයි දැයි කියන්නට මමත් නොදන්න තරම්ය.



ඇතැම් වෙහෙසකර දිනයන්හිදි කිසිදු හැඟිමකින් තොරවම දෙනෙත් තෙමමින් උණු කඳුළු ධාරාවන් දෙඇස් අගින් ගලා යන්නේ සොඳුරු අතිතයේ මටම උරුම වු සිනහව සොඳුරු වදන් හා දඟකාර අතිතය අද මා සමඟ නැති බව මටම පසක්වෙන නිසාය...බොහො වෙහෙසෙකර ඇතම් දිනයන් නිදියහන මත කදුලින්ම ගෙවෙන්නේ විටෙක රිදුම් දෙන මස්පිඩු වලට වඩා මේ රිදුම් දෙන තනිකඩ ජිවිතය බොහො දරුණු නිසාවෙනි...





එදවස් මෙන් නොව.. නිසවසේ මා තිනව වෙනසෙන සැම දිනයක් පසාම කණ කීරිගසන සද්දෙන් සංගිතය ඇසිමය පුරුදු වු මා දැන් ඉඳ හිටකදිවත් ගීතයක් ඇසු කාලයක් මතකයේ කොනකවත් නැත....ඉඩක් ලැබෙන සැම මොහොතක හො අලුත් පොතක් පතක් කියවම විනොදාංශය කරගත් මා දැන් ඉඳහිටකදිවත් පුවත් පතක් වත් නොකියවන්නේ ඇයි දැයි කියන්නට නොදනිමි... කොදිනකවත් මවිසින් මාවම වෙනස් නොකර ගන්නා ලෙස මසිතටම තහන්චි දමා තිබු මා මෙතක් වෙනස්වුයේ ඇයි දැයි කියන්නට නොදනිමි.. සමහර වි මට නොදැනිම මා ජිවිතය තුල අතරමන් වි ඇත.. යලිත් කිසිදු දිනයක නුපදින ලෙස මා මාගේ ජිවිය මාරා දාමා ඇතිදො කියා බියක් සිතේ නැතුවාම නොවෙයි...




මවිසින් මසිතම මරා දැමුවත් මම මේ වෙහෙසර දිවියට ඇළුම් කරමි ඒ මන්ද යත් මා මාතුලම දැන් ජිවත් වන නිසාවෙනි
කළුවර හීනය

Friday, April 25, 2014

ආදරේ විඳවන තරම්




සෙනෙහෙ හද තුල හිර කරන්
කඳුළු දෑ‘සඟ ගුලි කරන්
මැවෙන නුඹේ රුව හෙමින් කොඳුරයි
කඳුලේ රැඳි දුක කොයි තරම්

ගැහෙන පපුවට කන තියන්
නැගෙන සුසුමන් අහුලමින්
ඇසෙන නුඹේ හඩ සෙමින් මුමුණයි
හිතක රැඳි දුක මොන තරම්

පාට හීනෙක දැවටෙමින්
රැඳුණු මතකය ගලපමින්
දකින නුඹේ සිත තවත් පවසයි
බිදුණු හිත හැඩවුණු තරම්

වෙන්ව ගිය හීත ඇතට මගෙන්
කඳුළු තුල හිත නහවමින්
මැරුණු නුඹේ පෙම අදත් කොඳුරයි
ආදරේ විඳවපු තරම්....



-කළුවර හීනය-

Friday, April 11, 2014

කඳුළු හිනැහෙයි සරදමට අද




නෙතු සිඹින මුතු කඳුළු පිණිකැට 
හිනැහෙවි මට සරදමට
මතක ඇවිදින් හෙමිහිටම
දෙනෙත් තෙමමින් හඩනකොට

සිත සිඹින පෙම් සිල් සුවඳ 
රිදෙන සිත තව දවන කොට
නෙතු සිඹින පුරසඳත් රාහසෙම
හිනැහෙයිද අද සරදමට මට

රෑයම නිදිවරා වෙහෙසෙන
පාරනා දෙනුවන් යටම හිඳ
කඳුළු ඇවිදින් ඉකිබඳින විට
නවාතැන විය බිඳුනු ම‘හදවත

මතකයන් ගෙන දෝතටම
කඳුළු අතරින් නුඹ සොයන විට
හිතින් සැලෙනා එකඳු සුසමෙත්
නුඹෙ පෙම ඇත සැඟව රහසෙම

අඳුරු අහසේ කළු වළාවක
පාව ආ සඳ එළි එකරන්නට
දෙනෙත් විවරව බලමි ගගනත
එකඳු තරුවක් ඇතිද තනියට


කළුවර හීනය
 

Thursday, March 27, 2014

යලිත් නොඑන්නම නුඹ දුර ගියා මතකයිද




මල් පිපිණු හිමිදිරියේ හමුවුණා මතකයිද
සීතලම ගං ඉවුරේ හිනැහුනා මතකයිද
දුක රැදුණු හැන්දැවේ වෙන්වුනා මතකයිද
යලිත් නොඑන්නම නුඹ දුර ගියා මතකයිද


නිල් අහස් වියන යට නද දිදි හිනැහිලා
ගී ගැයු සියොතුන්ගේ ගී නදට මත්වෙලා
නුඹේ පෙම දොතින්ම රැගෙන මම සැනසිලා
හිටිය හැටි මතකයිද ඔය හිතට ලං වෙලා


දුක්බරම හැන්දැවේ ඔය සුවඳ සිහිවෙලා
තෙමුනු හැටි මගේ නුවන් කඳුළු බිඳු ඉඟිකලා
සමුඅරන් නික්ම ගිය නුඹෙ මතක අහුලලා
මම ලියු කවි අහුරු පිටු අතර සැඟවිලා


සොඳුරු මඟ හිර වෙච්ච නුඹේ මතක අහුලලා
ගී සැයකට ලියමි මගෙ සෙනෙහෙ ගලපලා
යලිත් නුඹ නොඑන්නම වෙන්ව ගිය මඟ බලා
දකින්නට වෙර දරමි සොඳුරු සිත සැඟවිලා




කළුවර හීනය

Thursday, March 20, 2014

ඉතින් යන්නද දුරට වෙන්වි නුඹෙන් ඇතට වෙන්වෙලා



අළුත් කඳුලක් ඇවිත් හෙමිහිට මතකයන් ලඟටම වෙලා
කිසිත් නොකියා හඩන මගේ හිත ලඟම හෙමිහිට නැවතිලා
පරණ කවියක් අළුත් කරමින් අකුරු එකිනෙක ගලපලා
මතක මන්දිර හෙමින් අහුලන් කඳුළු කවිකම් ලියැවිලා

පාවේලා ආ පිහාටුව යට නුඹේ සුසුමන් තවරලා
ගෑවිලා ආ සුසුම් පිණි කැට අළුත් වැස්සේ සැඟවිලා
කාලෙකින් හමනා සුළං රොද කොහෙදො අද සැඟවිලා
යයිද දුර යයි කිසිත් නොකියම මතකයන් ගෙන වෙන්විලා

ඈත මතකයේ රැඳුනු සෙනෙහස යලිත් හදවත සරසලා
මතක කඳවරු අතර හෙමිහිට මගේ හද අද නැවතිලා
නුඹේ දෙතොලට දෙතොල යා කල සුවඳ හදතුල රඳවලා
ඉතින් යන්නද දුරට වෙන්වි නුඹෙන් ඇතට වෙන්වෙලා

 කළුවර හීන

Monday, March 17, 2014

මේ තනිකම මඟහරිනු කෙලෙස



නින්ද නොයන පාළු රැයක
නුඹ ඇවිදින් මගේ සිතවෙත
ඉතින් කියන් පාළු කඳුල
දුක අතහැර යන්නේ කොහොම

වැටෙන වැටෙන හැම කඳුලම
දුක පමණක් උහුලනකොට
මට කියපන් පුංචි කඳුල
තනිකම මඟ හරිනු කෙලෙස

රෑ හිනෙට පායන සඳ
පාට පාට හීන අතර
නුඹ ඇවිදින් සැරිසැරුවත්
හෙටක් නොවයි හෙට ම‘හදට


-කළුවර හීනය-