Friday, October 25, 2013

තවත් උපමා ඇයිද නුඹටම

ජිවිතේ කවමදාකවත් එළිය නොවෙතැයි කියා එකඳු හිනයක් වත් නොතිබුන මගේ කළුවර හීනය.... ප්‍රේමයේ වියරු වේදනාවෙන් මගේ නෙතඟින් වැටෙන කඳුළු මල් එකින් එක පද වැල් වලට ගලපන් කඳුලින්ම සිත්තම් කරපු මගේ කළුර හීනය.....
මටත් හිතාන්න බැරි අයුරින් තවමත් මටත් අදහ ගන්නත් බැරි අයුරින් වෙනස්වුන හැටි තවමත් ඇත්තටම හීනයක් එත් මේ තවත් එක කළුවර හීනයක් නම් නොවෙයි.....

ජිවිතෙත් හරිම පුදුමයි.. හරි ආසාවෙන් ආසාවන් මහා ගොඩක් පොඳි බැඳන් අනුන්ට නොවටින එහෙත් අපිට වටිනා අපේ ජිවිතේ අපිටත් වඩා වැදගත් තැනක් දිලා හැමදාමත් අපේ ලඟින්ම තියාගන්න හදන ඇයෝ අපි හිතන්නේ වත් නැති වෙලාවක අපිට ලන් වෙලා අපි හිතන්නේ වත් නැති විදියට අපේ ජිවිතේ වැදගත් තැනක් අරන් අපි හිතන්නේ වත් නැති තරම් වටිනාකමක් තියන වැදගත් භුමිකාවක් අපේ ජිවිතේ රඟපාලා අපි හිතනවාටවත් වඩා ඉක්මනින් ජිවිතේ නොසිතන මොහොතක අපිව අතරමන් කරලා දාලා යන හැටි හිතද්දිත් හරිම පුදුමයි... එහෙම ඇත් වෙලා යන හැමොන්ටම නොවුනත් බහුතරයකට ජිවිතේ එක දවසකදි කැඩිච්ච හිතක් වේදනා විදින විදිය අත්දැකිමෙන්ම විඳින්න ලැබෙනවා.... එ දවසට ආයෙත් හැරිලා බලන්න පුළුවන් වුනත් තමන් කල වැරැද්ද නිවැරදි කරගන්න නම් බැරිතරමට ජිවිත වෙනස් වෙලා තියෙන්න පුළුවන්....
ඒ වගේම තමයි අපේ ජිවිත වලට ලන් වෙලා ඉඳලා හිතන්නේ වත් නැති මොහොතක අපිව අතරමඟ දාලා යන අය වගේම අපි දුහුවිල්ලක තරම් වත් වටිනාකමක් නොදුන්න එත් අපි අතරම හැන්ගිලා ඉඳන් නොසිතු වෙලාවට එළියට ඇවිත් ඔහේ අතරමන් වුන අපේ ජිවිත ලස්සන කරන්න උදව් කරන අයත් අපි අතර අපිට නොපෙනෙන විදයට ඉන්නවා...එ අය අපේ ජිවිත වෙනස් කරන ලස්සන ගැන තාමත් හිතාගන්නත් බැරි තරම් පුදුමයක්...

යන එන ඇයො...ඇවිත් යන ඇයො ...ඇවිත් නොගිහින් ඉන්න ඇයො...එගරම් අපේ ජිවිත වලට එන යන චරිත පුදුමයි විවිධයි....එත් අහම්බෙන් අපේ ජිවිත වලට ලන්වෙන සමරක් වටිනා චරිත අපේ ජිවිත වෙනස් කරන විදිය තවමත් හිතාගන්නත් බැරිතරම්...
  හීන බලාපොරොත්තු මහා ගොඩක් නොතිබුනත් එත් අහින්සක පැත්ම් මල් ‍ගොඩක් හිත ඇතුලේ රඳවන් කප්පරක් ආදරේ හිත ඇතුලේ හිර කරගෙන මගේ අහසට පැයු සුපුන් සඳවත... ජිවිතේ දිගුවන්දනවාක් මහා යන්නට අත්වැද බැඳගත් මගේ හදවතේ ලැඟුම් ගත් සුපුන් සඳවත... කිසිදා එළිය නොවෙතැයි කියා එකඳු පැතුම් අංශුමාත්‍රයක් වත් නොතිබුන මගේ කළුර හීනය එළිය කරන්නටැ පැමිණ සුපුන් සඳවත... ඉතින් තවත් උපමා ඇයිද නුඹ වෙත නුඹයි මගේ දිවියට පෑයු දිනකර...
කියාගන්නට බැරිම වදනින්... ලියාගන්නට බැරිම අකුරින් තවත් කවි පැද වැල් ගොතන්නට බැරිම තැනටම මගේ හිත අද සතුටින් පිරි ගිහින්...



ලියන්නට ඇතත් සිතුවිලි

මගේ හිත තුල හිරවෙලා
ලියාගන්නට බැරිම තැනටම
මගේ හද ඇත ගොළුවෙලා

දෑස නොසලා බලා ඉන්නම්
නුඹේ නෙත් කැළුමන් දෙස බලා
ඉතින් ආයෙත් හිනාවෙන්නම්
නුඹේ තුරුලේ සැනසිලා


Sunday, October 20, 2013

වඩිනු මැන යලිත් නුඹ


සඳ හොරෙන් සිනාවෙන අඳුරු වු මහා රැයක
නෙතුසලා සිනාවෙමි නුඹේ රුව ගෙන හදට 
සිත් පහන්කර හැඟුම් පිදෙනා හැම පැයෙම 
මැවි මැවි දිලිසුනා නුඹේ රුව නෙතු අතර 

සලා නුඹේ නිල් නුවන් බලනු මැන මගේ හද 
පිදෙනා කඳුළු මල් නුඹට පවසයි රැදුනු දුක 
පිබිදෙනා පැතුම් මල් හද අතින් ගෙන තුටින 
වැඩිනු මැන හද තුටින් රැගෙන මල්සමය හෙට 


කළුවර හීනය 


Wednesday, October 9, 2013

මතක සැමරුම් දවයි මගේ හිත

සුවඳ ඉහිරුනු මතක අහුරක
පාට හිනෙක ලැගුම් ගත් හද
ඇවිත් හිනැහෙන තවත් සවසක
සොදුරු සැමරුම් තෙමයි මගේ නෙත


කඳුළු මල් දම් ගොතා හෙමිහිට
පාට පාටින් හීන ඉකිබිඳ
හඩන මහා රෑ තනිව හිනෙට
මතක පැන්දිය තෙමයි හදවත


සොඳුරු සැමරුම් ඇහිද හෙමිහිට
මතක දවමින් හඩන මගේ හිත
සනසවන්නට කිසිත් නැති තැන
මතක පැන්‘විත් ලඟ සරයි හෙමිහිට


-කළුවර හීනය-


Tuesday, October 1, 2013

ඉතින් ආයෙත් හිනාවෙමි මම


  • ජිවිතේ දිගු වන්දනාවක 
     ඇවිද යන මඟ පුරුදු සසරක 
    අහම්ඹෙන් නෙත ගැටුනු හදවත 
    ආදරෙන් සිප සනසවයි අද


    කඳුල් වැල් පිස හෙමින් තාලෙට
     සිනහ මල්දම් සරසවා අද
     හදේ රැව්දුන් තාලේ සිහිකර 
    පෙමින් නහවයි රිදුනු මගේ හිත


    දෛවයේ එක තැනක හිර වුන 
    නුඹේ හදවත පෙම් කවක් තරමට
     ආදරෙන් කිතිකවා තාලෙට
     ගැයු හැටි සිහිනයකි තව මට


    නිදිනොමැති නෙත් කෙවෙනි අද්දර 
    නුඹ ඇවිත් රඟපාන ලස්සන
     ඉතින් ආයෙත් හිනාවෙමි මම 
    නුඹේ හදවත අරන් තුරුලට

    _ කළුවර හීනය_