Friday, June 28, 2013

23ට අවසන් කව

ඔහේ තාලෙට පැද්දි පැද්දි
නුඹේ කුසයේ ගැස්සි ගැස්සි
දෙඇස් අරුමට පුදුමයෙන් මන්
මඟබැලුවා නව මසක්

පුංචි පා අඩි මං තබද්දි
වැටි වැටි හෙමිහිට දුවද්දි
මහමෙරක් තරමට සෙනෙහසක්
පැතුවා ඔය නිල් ඇස් දෙකෙන්

ඔහේ කාලය යද්දි යද්දි
දිවියේ ගැඹුරුව මට දැනෙද්දි
සුවය ලැබුමට සෙනෙහබර හිත
ලඟින් පැතුවා හැමදිනක්

නෙතින් කඳුලක් මන් සලද්දි
හිතන් සුසමන් තව වැටෙද්දි
පහන් සිතුවිලි පිරි ගිය හිත
පතනවා මං හැමදිනක්

පාළු දිවියම හඩන විටදි
කුරිරු ලෝකය මට රවද්දි
ඇසින් කඳුලක් සල සලා මම
නුඹම යැදුවා හැමදිනක්

ඇසින් කවදා නොදැක්කත් නුඹ
සිතන් සැමදා පතමි හැමදින
මෙලොව ඇස් ඇර බැලු හින්දාම
අම්මේ නුඹ මට හරි වස්තුවක්



_________________________________

මගේ දිවියේ 23 වෙනි අවුරුද්දට ලියු අවසන් කවිය
 

Tuesday, June 25, 2013

සිල් සුවඳ


වැඩේ හරි අපුරුවට ඉවර වුනා නේද දරුවො

එහෙමයි හාමුදුරුවනේ හිතුවාටත් වඩා හොඳින් ඉවර කරගන්න පුළුවන් වුනා

සමාලි දක්ස නිසා තමයි මම කිසිම බයක් නැතිව මේ වැඩේ ඔය දරුවාටම බාර කලේ

***********************

දහම් පාසල් වාර්ෂික විවිද ප්‍රසංගය අවසානයේ හිතට දැනුනේ පුදුම නිදහස් බවක්..
මම හාමුදුරුවන්ට සමුදිමෙන් අනතුරුව පන්සල් භුමියෙන් එලියට ආවේ පුදුම සතුටකින්..

හිත පුරා දගපාන දහසක් සිතුවිලි වලින් කැලඹිනු මගේ හිත අද හොදටොම නිදහස් වෙලා.

සිනහා මුවින් සරසාගෙන මම හනික ගෙපැලට ගොඩ වුනේ අත්තාමා කොහෙදැයි සොයමින්.



ආත්තම්මේ.. ආත්තම්මේ


දෙවතාවක් උස් හඩින් ආත්තාම්මා ඇමතුවද ඇගෙන් කිසිදු ප්‍රතිචාරයක් නොලැබුනු නිසාම මම කුස්සය දෙසට ඇදුනෙමි.

අත්තාම්මා ලිප තුලට මුව හොවාගෙන දුම් පිබිමින් ලිප ගිනි මෙලවිමට මහත් වෙරක් දරයි.

ඇය දුටු විගසින් හදවත කඩා වැටුනාක් බදුවු හැගිමක් ඇතිවුවද මම හෙමින් ඇගෙ අසලින් බංකුවක වාඩු වුනෙමි.



ආත්තම්මේ මොකො මේ දුම් ලිපට මුණ ඔබාගෙන

උඹ ආවාද කෙල්ලේ මම මේ තෙ කහට ටිකක් වත් කරන්න වතුර ටිකක් ලිපේ තිබ්බා
උත්සවේ හොඳින් ඉවර වුනැයි

ඔව් අත්තාම්මේ
පන්සලේ පොඩි හාමුදුරුවන්ටත් හරිම සතුටුයි
හිතුවාටත් වඩා හොදින් ඉවරකරගන්න පුළුවන් වුනා



තුරුණුවන්ගේ පිහිටෙන් ඇස්වහක් කටහක් වදින්න එපා මයෙ කෙල්ලට
උඹ කොමත් දක්සයා මන් එක නොදන්නවා නොවෙයි

ආත්තම්මා හිටින්න මන් තෙ කහට එක වක්කරන්නම්
තේ කහට සදා ඉතිරි උනු වතුර ටික මම බෙසටමක දමා ඇල් වතුර කලවම් කලේ අත්තාමාට ඇඟ සොදාගැනිමටයි.


අත්තාම්මේ මේ තෙ එක බිලා ඇග ටිකක් සොදා ගත්තානම් තව රෑ වෙන්න කලින්.


______



ඇඟට හරිම ආමරුයි කෙල්ලේ මන් දැන් කොයිවෙලෙදෙ කියන්නැ
ඇස් පියාගන්න කලියෙන් මට උමව පෙලවහක් කරන්නට වුනානම් එ ඇති

හරි හරි ආත්තම්මේ එවා පස්සට බලාගමුකො දැන් නාගෙන හිටින්න


අම්මා නැතිවුන දාපටන් මා  හැදුනේ ආත්තම්මාගේ තුරුලේය.
පිය සෙනෙහස තියා පිය සුවඳක ඡායාරුපයක්වත් නෙත නොගැටුනු බාල වියේ සිට මව් උණුසුම අහිමි වු දා පටන් මට මවත් පියාත් වුයේ මාගේ මිත්තනියය.
එබැයිවින් ජිවමාන මව් තොමො ඕ වුවාය.

******************

දිනෙන් දින වියපත් වන ආත්තම්මා දැන් හොදටොම දුරුවලය. දැන් ඇ ලෙඩ ඇඳට විත් සතියකුත් දින කිහිපයකුත් ගත වි අවසන්ය.
ඇ මෙතෙක් හො ජිවත් ව සිටින්නේ ඇගේ හිතේ බලයට වගෙම වෙද මහත්තායාගෙන් ලැබුනු බෙහතේ තෙල් වල බලයට යයි කිවොත් මා නිවැරදි වන්නෙය.

දෙතුන් වතාවක්ම පන්සලේ පොඩි හාමුදුරුවන් ගෙදරට වැඩම කරවා ආත්තම්මා සනසනු වස් පිරිත් සජ්ජායනය කළ අතර ඇය ඉන් ද මදක් හෝ සහහනයක් ලබා ගත් බව නම් කිව යුතුවම ඇත.

පොඩි හාමුදුරුවෝ ආත්තම්මාට ඇමතුවේ මහත් කරුණාවකිනි..



එහෙනං ආත්තම්මෙ මං ගිහිං එන්නම්.. සමාලිට කියලා පිරිත් පොත එහෙම ටිකක් කියව ගන්නවා හොඳයි..

කියන්නේ අප නිවසින් පන්සලට වඩින්නට සූදානම්වය..
මා මැටි පොළොවේ දණ බිම ගසා වඳිද්දී.. ඉක්මණටම "සුවපත් වේවා" කියා කියන්නේ "දණ ගහන්ට එපා" කියා කියන්නාක් මෙනි.. කඩුල්ල අසලට යන තෙක් පසු ගමන් යන මට..

මං හෙටත් එන්නම්කො දරුවො එහෙනම්..
කියා උන්වහන්සේ පවසන්නේ මහත් දයාවකිනි..

කඩුල්ල අතරින් පොඩි හාමුදුරුවන්ගේ රුව බොඳවි යන තෙක් මම බලා උන්නෙමි.
මම ගෙපැල තුලට කඩිමුඩියේ දුව ආවේ ආත්තම්මා ගේ කෙඳිරිලි සද්දය වැඩිවු නිසාමයි.


දුවේ තමවනම් ඉවසන්න බැදුවේ පපුව රි.....දෙ......නවාාා වතු.....ර ටිකක්....

මම වහා කුසිය තුලට දිව ගොස් මැටි කළයෙන් වතුට පුවා විත් ආත්තමාගේ මවුට ලං කලෙමි.
ඇය හුස්ම අල්ලන්නේ ඉතා අමාරුවෙනි
කල යුත්තේ කුමක්දැයි මට සිතා ගත නොහැකි.


හිටින්න අත්තම්මේ මම උඩ ගෙදර කළු නැන්දට කතා කරන්නම්


කළු නැන්දාත් සුවාරිස් මමත් ලහි ලහියේ අත්තම්මා ඉස්පිරිතාලය වෙත රැගෙන ගියොය
අත්තම්මා වුන්නේ ජිවයත් මරණයත් අතර බව දැන උන්නද එය සිතට පිලිගත නොහැකි තරම්ය. කෙලිලොල් විදියෙදි බාලවියෙදි සිට මා ඇති දැඩි වුයේ ඕ සමඟින්ය.
මා හුරතල් වුයේ ඇගේ ඇකයේය.
සිදුවන්නේ කිමැක්දැයි මට සිතාගත නොහැකි තරම්ය

කළු නැන්දත් සුවාරිස් මාමත් බිරන්තට්ටු වු මුහුණින් යුතුව මා ඉදරිපිට ඇදෙදිද් මා මගෙ දෙනතේ තෙත් වුයේ ඉබෙටමයි.


උන්දැ ගෙනා ආයුස ඔච්චරයි කෙල්ලේ උඹ හිතහදා ගනින්

අනේ නැන්දේ..............................

මා විලාප දුන්නා නොවෙයි. මුළු ඉස්පිරිතාල භුමියම දෙදුරුම් දෙන හඩින් මා කැගැසුවේ ආත්තම්මා මා අතැහැර ගිය දුක දරාගත නොහැකි වුනිසාවෙයි.


උඩහ ගෙදර කළු නැන්දා ඇතුළු ගමේ අහල පහල උදවියගේ උදව් පදව් ඇතිව අත්තම්මාගේ අවසන් කටයුතු චාමෙට නිමකරන ලදි.
සුදුවට සුදුවේ සකසා අවසන් කරන ලද අත්තම්මාගේ සැය ගිනිගෙන අළුවි යන්නට මහා වෙලාවක් ගත වුයේ නැත.
මා කලයුත්තේ කුමක් දැයි සිතා ගත නොහැකිව දුක පිරුණු බිරන්තට්ටු වු මුහුනෙන් ඇගේ ගිනිගන්නා  චිතකය දෙස බලා වුයේ තවත් මා කරිමට කිසිම දෙයක් ඉතිරිවි නොතිබුනු නිසාවෙනිදෙනෙතින් රුරා ගලන කඳුළු බිදු වුවද දැන් මට කියන්නේ ඇති ‘සමාලි  ඔය ඇඩුවා ඇති ඇය ගෙනා ආයුස ඉවරයි උඹ හිතාගනනින් කියාය
නමුත් මා ආත්තම්මා මා හැරගිය බව පිලිගන්නේ කෙසෙද.
දැන් මා හුරතල් වන්නේ කා සමඟද.
ජිවිතේ අතරමඟ නැවතුවාක් බඳු විය.

ඇතින් මවෙතට ඇදි එන පන්සලේ පොඩි හාමුදුරුවෙන්ගේ රැව දුටු මම ක්ෂනිකයෙන් කඳුළු පිස දමා වැද නමස්කාර කර හාමුදුරුවන්ට කතා කිරිමට සැරසුනි



තෙරුවන්සරණයි නැගිටින්න
දැන් ඉතින් මේ දරුවා මොකක්ද කරන්න හිතන් ඉන්නේ

අනේ මන්දා හාමුදුරුවනේ මට තවම හිතාගන්න බැ

හම් මේ දරුවා දැන් කිසිදෙයක් වැඩිය ඔවවට නොගෙන ගෙදර යන්න තව මලගමේ වැඩත් අහවර නැහැනේ
මකත බණ පින්කම් අවසන් වුනාම අපි කතා කරමු මොකද කරන්න පුළුවන් කියලා
දැන් මේදරුවාගේ ආරාක්සාවට උඩහ ගෙදර කළු හාමිනෙයි සුවරිස් අප්පුයි ඉන්නවාන්

එහෙමයි හාමුදුරුවනේ


හොඳයි මන් ගොහින් එන්නම් පුළුවන් වෙලාවක පන්සල පැත්තේ ඇවිත් යන්න එන්නකො මාත් හැකි විදියට මේ ලමයාට උදව් පදව් කරන්නම්කො



හත් දොහෙ මතක බණ පින්කමත් මා උඩහ ගෙදර කළු නැන්දා හා සුවාරිස් මාමාගේ ගේ උදව් පදව් ඇතිව අවසන් කරන ලදි.
ඉඳහිටකත් මා තනිවන මොහොතක දෙනෙතට කඳුළු ගලන්නේ ආත්තම්මාගේ මතකය හදවත තුල සැරිසරන නිසාවෙනි.
මා මෙලොව දැන් කාත් කවුරුත් නොමැති තනිවුවෙකු යයැි මට හැගෙන්නේ ඇයි දැයි කියන්නට නොදනිමි.




දුවේ  ගෙපැලේ ලාම්පු නිවා දාලා කළුවර වැටෙන්න කලින් එහෙට වරෙන්
උඹ දැන් කාත් කවුරුත් නැති එකියක් කියලා හිතන්න එපා

මට තෙරෙන්නේ නැ නැන්දේ නැන්දාවත් නොහිටින්න මාත් වහ කුප්පියක් බිලා ආච්චිගේ සැයටම පැනලහා මෙලහකට
කට කැඩුනු කතා කියන්නට එපා උඹ තනිවෙලා නැනේ අපි ඉන්නවානේ හා හා හනික ආවානම් තව කරුවල වැටෙන්න කලියෙන්


**************

ඉරිදා දහම්පාසල් නිසාමත් මාවිසින් වගකිම් සහිත ගුරුවරියක් වු නිසාමත් මා පන්සල වෙත ඇදුනේ නොයා බැරිකමටමයි

ඉගැන්විම් කටයුතු අහවර වෙනවාත් සමඟ මා සුදානම් වුයේ පන්සලෙන් පිටවි යැමයි
මා ආවාස ගෙය දෙසට ඇදුනේ හාමුදරුවන් මුණ ගැසිම සුදුසු යැයි සිතුන නිසාම ය
ආවාස ගෙය දෙසට පියවර මිනිනවාත් සමඟින්ම මා නෙත ගැටුනේ පන්සලේ පොඩි හාමුදුරුවන්ය

‘හාමුදුරුවනේ‘  මා උන්වහන්සෙට වැද නමස්කාර කට පසෙකට වුනෙමි


සමාලි අද දහම් පාසල් ආවාද මන් හිතුවේ තව සතියකටවත් නොඑයි කියා
දැන් ඔය දරුවා මොකද කරන්න හිතන් ඉන්නේ

කරන්න දෙයක් හිතාගන්න බැ හාමුදුරුවනේ


හාමුදුරුවන්ගේ මුනෙනවු බයාදු පෙනුම මා උන්වහන්සේ ඉදිරිපිටදි මා තවත් අසරණ කරන ලදි



මට හැකි විදයකට මාත් මේ දරුවාට උදව් කරන්නම්

මා කිසිත් නොකියා බිම බලාගෙන උන්නෙමි


දැන් සමාලිගේ  කල වයසත්  යන නිසා පෙලවහක් කරගත්තොත් නරකද

හාමුදුරවනේ මේ එකට සුදුසු කාලය නොවෙයි

එහෙමයි කියලා හැමදාමත් සමාලිට ඔහොම ඉන්න බැහැනේ


මම දන්නවා හාමුදුරුවනේ එත්....



එත් කියන්නේ
මා ගැන විස්සොප වෙන්න වුවමනා නැ මට වුනත් සිවුරේ තව වැඩි දොහක් ඉන්න එතරම් කැමැත්තක් නැ මම සිවුර පොරව ගත්තාට මට මහන දම් රකින්න බැහැ සමාලි මට සසුන අතැර යන හිතුන වාර අනන්තයි
සමාලිගේ අකමැත්තක් නැතිනම් මට පුළුවනි සමාලිට උදව් කරන්න සමාලි කැමතිනම් ටිකක් හිතලා බලන්න

හාමුදුරුව............නේ


මා විස්මයෙන් යුතුවුව කැගැසුවේ කුමක් කියම්දැයි කියා සිතා ගත නොහැකි නිසාමයි







මේ නිමාවක් නොවෙයි 

Sunday, June 23, 2013

යලිත් නොඑනු මැන

පාරවණ හද මතක පොද - වැටෙන කඳුලැලි හෙමින් පිස
ආදරය පිදු තරමටම - තනි මැකුව මගේ කඳුළු බිඳ
ජිවතය සොයා මම - ඇවිද යමි තව බො දුර තනිව
හිතුමතේ මගේ සිතත් අද - පුරුදු තනිකම රැගෙන දොතට

මිහිරි කඳුලක් හදින් ගෙන - දොවා හිත ම‘හැර තනිකම
නොයේ නම් යලි මගේ හද වෙත - කඳුලු නොසලන්නෙමි මම
ලඟින් හිද හද තනි මකන්නට -තනිකමත් ලඟ නොමැති සවසක
ඇවිත් යන්නට එපා දැන් නුඹ - හද පාරවන පැන් අරන් දෝතට

කඳුළු පිසලා මතක පැන් ගෙන - දිවිය විදිනෙමි පුදුරු පරිදිම
ලඟන් සැනසෙන මගේ තනිකම - වැටෙන කඳුලැල් පිසින ලස්සන
නුඹම ඇවිදින් හද කුටිය වෙත - ඉක්මනින් යයි යලි කිසිත් නොකියම
යලිත් නොඑනු මැන එදා වාගෙම - මතක පැන් අද හිදි තනියට
 
 
 

Wednesday, June 19, 2013

තවත් පෙම් කවි ඇයිද නුඹටම

උහුලගන්නට බැරිම මොහොතක
දෙඇස් දියවි කඳුළු වෙන බව
මිසෙක යලි මල් පෙති සිඹින්නට
එපා සමනල් රැල මේ ඉසව්වට

අහිමි සඳ ලඟ තබා හිත මම
පෙමින් එක්කර දෙඅත් ලඟටම
නුඹට - මම හිමි නොමැති බව දැන
පෙම් කලා තව තවත් රහසෙම

සොයමි මම නුඹ පාළු රැයම
දෙඇස් විහිදා පාළු අහසේම
දුරයි නුඹ මගේ හිතට හොදටම
තවත් පෙම් කවි ඇයිද නුඹටම

Friday, June 14, 2013

මඟබලා හිදිමි නුඹ එනතුරා

වළාකුළු මල් පෙති වලින්
වසා නෙතු නිල් නුවන්
මඟබලා හිදිමි මම
නුඹේ රුව එනතුරා

කඳුළු මල්  කලතා හිතින්
මතක පැන්දිය ගෙන‘තින්
දොවා සිත් මඩල මම
ඉකිගසමි හද පාරවා

හද අසිනි වැසි ඇද වැටි
සඳ දියට දුක හාදු දි
පෙම් නදිය දොගාඩම ගලයි
තුන් සිතම අද ඉරිතලා

Monday, June 10, 2013

හද සොයන නුඹේ රුව

පබළු වැහි බිඳු ඇද වැටි
මගේ සියොලඟ රැඳි රැඳි
නුඹේ සෙනෙහස පතන විට මම
සිනහා හසරැල් මුව‘ගෙහි රැඳි

සුවඳ මල් කැකුලක් සැලි
මගේ හිත ලඟ පිපි පිපි
නුඹේ සුවඳක් සොයන විට හද
හැඟුම් සිහිනෙක සැරසෙති
 

ලියු කවි සිත කලතමි
මතක හැඟුමන් මැවි මැවි
නුඹේ සෙනෙහස් ගඟුල ලඟ මම
ඇවිත් පෙම් සිත සොයනෙමි

Sunday, June 2, 2013

පියාපත් ලදිමි...

වෙලාව හතරයි දහයයි
උදාර තාම නැ
මම ඇතින් එන වාහන දිහා බලාගෙන හිටියේ උදාරගේ ඡායාවක් මතුවෙයිදො කියලයි..පෙනෙන තෙක් මානයකවත් උදාරගේ රුපයෙ නෙතිබුන නිසාම දෙතුන් වතාවක් ඔහුව සම්බන්ඳ කරගන්න ජංගමයට ඇමතුවක් එයිනුත් කිසිම වැඩක්වුනේ නැ..
උදාර එන්නේ නැතිද..
මගේ හිතේ වැඩ කරන දහක් ප්‍රෂ්න මදිවට මෙකත් දැන් ප්‍රෂ්නයක් වෙලා කරන කියන කිසි දෙයක් තෙරෙන්නේ නැ..
ඔළුව නිකන් යකාගේ කම්මල වගෙයි...

උදාර ෆොන් ආනසර් කරන්නේ නැත්තේ ඩ්‍රයිවි කරන නිසාවත්ද ...සමහර විට මග එනගමන් වෙන්න ඇති
 නුගේගොඩ KFC එක ඉස්සරහා හිටගෙන මහ දවාලාක පාර පුරාවට උදාරගේ රැපය බල බල මම හිටියේ තොන්දු මාන්දු වෙච්ච හිතින්....

ඇගට ලේ ටිකක් ඉනුවේ ඇතින් එන උදාරව දැක්කාට පස්සෙයි

‘‘හුඟක් වෙලාද කෙල්ලේ ඇවිත් සොරි ටිකක් ලේට් වුනා ඔෆිස් එකේ වැඩ හුඟක් හිර වුනා‘‘

‘‘එකට කමක් නැ උදාර ඉක්මන්ට යමු මට ඔයා එක්ක ලොකු ප්‍රෂ්නයක් තියනවා කතා කරගන්න‘‘
_----------------------------------------------------------------


අපි KFCඑක ඇතුලට ගිහින් තියන කෙලවරෙම මේසෙට ගියේ මට හිතේ තියන හැදෙම එයාට කියන්න පුළුවන් කියලා හිතපු නිසා
කොහෙන්ද පටන් ගන්නේ කොහෙන්ද ඉවර කරන්නේ මට තාම අගක් මුලක් තෙරෙන්නේ නැ
එත් මම දන්නවා මගේ කතාව අහන්න පුළුවන් එකම කෙනා උදාර ඔව් උදාර විතරයි

‘‘මොනාද බොන්නේ කෙල්ලේ‘‘

‘‘මුකුත් එපා උදාර මට ඔනේ ඔයා එක්ක ටිකක් කතා කරන්නයි‘‘

‘‘හම් එකත් එහෙමද ‘‘

‘‘හරි දැන් කියමු බලන්න ප්‍රෂ්නේ‘‘

‘‘මෙකයි උදාර ඔයා දන්නවානේ හසිතයි මායි අතරේ සම්බන්ඳයක් තියනවා කියලා‘‘

‘‘ඔව් මම දන්නවා ඉතින් දැන් මොකකද එකේ තියන ප්‍රෂ්නය‘‘

‘‘අපි දෙන්නා අතර වයස පරතරයකුත් තියනවා කියලා දන්නවානේ‘‘

‘‘ඔව් කෙල්ලේ මම එකත් දන්නවා ඉතින් කෙකරබාන්නේ නැතිව ප්‍රෂ්නය කියමුකො‘‘

‘‘දැන් හසිත මාව මඟඅරිනවා උදාර මට තෙරෙන්නේ නැ මොකද කරන්නේ කියලා ඔක්කටම වඩා මට එක ලොකු ප්‍රෂ්නයක් වෙලා‘‘

හම්ම් එකත් එහෙමද මොකක්ද ප්‍රෂ්නය එක කියලා ඉමු මුල ඉඳන්ම එතකොට පුළුවන් වෙයි මම උදව් කරන්න

‘‘ඔයාට මතකද ගිය මාසෙ ඔයයි මායි සයුරියි හසිතයි කොෆි බීන් ගියා‘

‘ඔව් මට මතකයි ඉතින්‘

‘‘එදා ඔයාලා එක්ක ඉඳලා අපි කෙලින්ම ගියේ කොටුවේ ස්ටෙෂන් එකට නුවර යන්න ටිකට් බුක් කරන්න දන්නවානේ අපි මෙ මාසේ අන්තිම නුවර යන්න හිතන් හිටියේ‘‘

‘‘ඔව් මට හසියා කියලා තිබ්බා ඉතින් දැන් එකද ප්‍රෂ්නේ‘‘

‘‘නැ නැ උදාර ටිකට් බුක් කරලා අපි දෙන්නා පොඩ්ඩක් එලියට ගියා ඔයාට ඉතින් කියන්න ඔනේ නැ ඉතුර ටික‘‘

‘‘හරි මට හිතාගතැකි
ඉතින්‘‘

‘එදා ටිකක් අපි දුර ගියා වැඩියි උදාර අපි දෙන්නා අතර හුඟක් දෙවල් වුනා මට හසිතට එපා කියා නවත්තන්නත් බැහැ එත් මම එයාට ඉඩ දුන්නා

‘‘ඉතින් දරුවො ටිකක් කල්පනා කරලා වැඩ කරන්න එපැයි මොඩියෙක් නොවි එත් ඉතින් දැන් මොක කරන්නද ඔවා දෙන්නාගෙම කැමැත්තෙන් වුන දෙවල්නේ... දැන් මොකක්ද ප්‍රෂ්නේ‘‘

‘‘එදායින් පස්සේ ඉඳන් හසිත මාව මඟහරිනවා මට තෙරෙන්නේ නැ උදාර මොකද කරන්නේ කියලා කොල් කලාට ආනස්ර් කරන්නේ නැ මෙසෙජ්වලට රිප්ලයි නැ කොයි වෙතේ බිසි කියනවා මට තෙරෙන්නේ නැ
මට නොකියා කියන්නේ මෙක නතර කරමු වයස ප්‍රෂ්නය නිසා කවදාකවත් මෙක වෙන්නේ නැ කියලා
ඉතින් උදාර එයාට වයස මතක් වෙන්නේ හැමදේම වුනැයින් පස්සේද මට නිකන් පිස්සු වගෙයි උදාර‘‘

‘‘හම් මට ඔයාගේ තත්ත්වය තෙරෙනවා කෙල්ලේ දැන් මගෙන් මොකක්ද වෙන්න ඔනේ‘‘

‘‘ඔයා ටිකක් හසිතට කතා කරන්න මට තෙරෙන්නේ නැ මෙ ප්‍රෂ්න වලට උත්තර හොයන්නේ කොමද කියලා‘‘

‘‘හරි  මම කතා කරන්නම් කො එත් මම කතා කරයි කියලා මිනිහා වෙනස් වෙයිද
එකක් කෙල්ලේ මට මිනිහාගේහිත වෙනස් කරන්න බැ
 ඔයාම දන්නවානේ හසියාගේ ඩයල් එක මොකක්ද කියලා මට වඩා හොඳට‘‘

‘‘මට තෙරෙනවා උදාර මම දන්නවා හොඳට නමුත් මේ ප්‍රෂ්නය කතා කරන්න පුළුවන් එකම කනාට ඉන්නේ ඔයා විතරයි ඔයා එකත් හොඳටම දන්නවානේ
මට උදව් කරන්න ප්ලිස් උදාර‘

මම උදාරට සමුදුන්නේ හිතේ බර හැමදෙයක්ම අකුරක් නෑර උදාර එක්ක බෙදාගෙන.. උදාර නොසිටින්න මට මගේ හිතේ තියන දෙවල් කියන්න කෙනෙක් නැ
වැලහින්නක් වගේ අඩනවා හැරෙන්න මට කරන්න දෙයකුත් නැ
හැමදෙම වචනයෙන් පිට කරාට පස්සේ හිතට දැනුනේ පුදුම සහනයක් සැනසිල්ලක්
 _______________________________________________

‘‘මචන් හිසියා උඹ කෙහෙද බන් ඉන්නේ ‘‘

‘‘ගෙදර බන් කියපන්‘‘
‘‘මචන් මට අද හංසි ව හම්බවුනා
පව් බන් එකි දැන් උඹ මොකක්ද එකිට කරන්න යන්නේ‘‘

‘‘මොනා කරන්නද බන් අතැරලා දානවා‘‘

‘‘උඹට එච්චර ලොසියෙන් මඟ හැරලා යන්න බැරි වෙයි පුතො එකි වැලහින්න වගෙ අඩනවා පව් බන් එකි‘

‘කරන්න දෙයක් නැ බන් මම එකිට එන්න කියලා බල කලෙත් නැ හැමදෙම වුනේ අපේ කැමැත්තෙන් අනික බන් මට වඩා වැඩිමල් එකියක් කරගහ ගන්න මට බැ අම්මා වුනත් කැමති වෙන්නේ නැ මම එක ෂුවර් එකටම දන්නවා‘‘

‘‘එහෙමයි කියලා උඹට එකිව අතරින්න බැනේ පොඩ්ඩක් කතා කරපන් පව් එකි
අද උඹ ඔහොම එකිව මඟහැරලා යයි හෙට තව එකෙක් ටිකක් හිතපන් උඹටත් අක්කා කෙනෙක්නේ ඉන්නේ‘‘

‘‘මට කරන්න දෙයක් නැ බන්‘‘

‘‘උඹට ඔය තිරණය එහෙම නම් ගන්න තිබ්බේ මොනාහරි වෙන්න කලින් දැන් උඹ හැමදේම කරගෙන එකිව මඟහරින එක වැරදි
උඹ එකිට කතා කරපන් එච්චරයි
______________________________________-


ඔළුව පැලෙන්න තරම් රිදෙනවා
මම දෙපාරක් නොහිතා උදාරට කොල් කලේ හසිත මොකද කියුවේ බලන්න

‘හලො උදාර ඔයා හසිට කතා කලාද‘

‘‘හම් ඔව් කෙල්ලේ කතා කලා ඌ ඔයාට කතා කරන එකක් නැ සමහර විට මට කියන්න බැ ඔයාට හසියාව අමතක කරන්න කියලා එත් මට කියන්න තියෙන්නේ පුළුවන් නම් මිනිස්සු තෙරැම් ගන්න.. ඔහොම දෙකින් අතරිනවා කියන්නේ මගේ යාළුවා වුනත් බල්ලෙක් පුළුවන් නම් ඌව අමතක කරපන් කෙල්ලේ‘‘
‘‘හිත හදාගන්න අමාරුයි තමයිඑත් කොම හරි හිත හදාගනින්‘‘

‘‘අනේ උදාර
මම කොමද දෙයියනේ රටේ ලොකෙට මුහුණ දෙන්නේ මම කොමද හිත හදාගන්නේ‘‘
කරන්න දෙයක් නැ කෙල්ලේ හිත හදාගනින් කොම හරි දාලා යන එකෙක්ව බලනේ තියාගත්තත් මුළු ජිවිත කාලයම විඳවන එකම තමයි වෙන්නේ ඊ වඩා හොදයින්නේ බන් යන එකාට යන්න දිලා හිත හදාගන්නවා රටේ ලොකේ ඔනේ තරම් හොඳ කොල්ලො ඉන්නේ

‘‘කොල්ලො ඉන්නවානම් තමයි උදාර එත් දෙයියනේ මම ආදරය කලේ හසිතට නම් මොනතරම් කෝල්ලො හිටියත් වැඩක් නැනේ‘‘

‘‘මට නොතෙරෙනවා නෙමෙයි හැඟිම් නෙමෙයි ඔළුවන් වැඩ කරන්න.. ඔනේ වෙලාවකමට කතා කරන්න ඔනේම දෙයකට‘‘
 මම හෙටත් ඔයාට දවල් වෙලා කතා කරන්නම්කො‘‘


කදුළු බින්දු හයියෙන් හයියෙන් දෙකෙම්බුල් මතින් බෙරිලා ඇදගෙන වැටුනා
ඇස් ගෙඩි දෙක ලොවි ගෙඩි දෙකක වගේ අඩලා අඩලා ඇස් ඇරගන්න බැ මට හසිගේ පස්සෙන් යන්න බැ ලොකෙට මුහුණ දෙන්නත් බැ එහෙයි කියලා හිත හදාගන්නත් බැ‘
----------------------------------------


දවසට දෙතුන් වතාවක් දුරකතනයෙන් උදාර මට කතා කලේ මගේ හිත හදන්න මම එක නොදන්නවා නෙමෙයි ඔයාගේ යාළුවා වුනත් කරපු වැඩේ වැරදි කියලා උදාර මගෙත් එක දෙතුන් වතාවක් කියුවාත් එයාට වුනත් මගේ ප්‍රෂ්නෙට විසදුමක් දෙන්න බැ

________

දවසට දෙතුන් වතාවක් කතා කරපු උදාර මගේ හිතේ ගිනි නිව්ව උදාර මගේ හිතට එබිකම් කරනවාදො කියලා මට නොසිතුනාම නෙමෙයි..සමහර වෙලාවල් වලට මම උදාරව මඟ හැරියත් එයා මට කරපු උදව් මතක් වෙනකොට මට පිටුපන්න බැරි කම නිසාම මම අසරණ වන වාර අනන්තයි එ නිසාම  දෙපාරක් නොහිතා මම උදාර එක්ක කතා කලා

මට උදාරව මඟ හරින්න බැ මම ප්‍රෂ්නෙක හිටිය වෙලෙ මට උදව් කලේ එයා නමුත් උදාරට මගේ ජිවිතේට එන්න දෙන්නත් බැ


පිරිමි පහසක් ලැබු මගේ හිතට මට තවත් එක පිරිමි පහසක් අවෂය නැ කොතරම් දැඩි තිරණයක් හිටියත් මාට මාව පාලනය කරගන්න බැරිවුන හිතට උදාර එබිකම් කරලා ඉවරයි


කාලායාගේ ඇවැමෙන් මගේ හිතට එබි කම් කරපු උදාර දැන් මගේ ජිවිතේ වැදගත් භුමිකාවක් රඟපානවා මගේ ජිවිතේ හැමදේම හසිට පස්සේ දැනන් හිටිය එකම කෙනා මාව තෙරුම් ගත්ත කෙනා
මඟ වැරදිලා වැලහින්න වගේ අඩපු කාලේ මගේ ඇහේ කදුළු පිස දැම්ම කෙනා
තවත් කඳුළු කතාවකට ඉඩ නැහැ කියපු කෙනා..... මගේ ජිවිතේ වැදගත්ම  භුමුකාව රඟපානව
කඳුළු කතා අහවරයි
මගේ ජිවිතේ සමනළ වසන්තයඇත්තමයි මේ හිතින් දුක් වුන වාර අනන්තයි කරුමක්කාර ආදරයක අඳුරු සෙවනැලි එක්කරපු හසිත වෙනුවෙන් කැප කරපු මගේ ආත්මය ඇයි මට උදාර වෙනුවෙන් කැප කරන්න බැරි වුනේ

පමාවි පිපෙන මල් සුවඳයි

ඇත්ත මගේ ජිවිතේට ආව සුවඳ මල් කැකුල
එත් එ සුවඳ තැවරිලා තිබුනේ කියෙන් කි දවසද වැඩිම වුනොත් අවුරුදු 3ක් වෙයි
මහ හෙණ ඇදහැලෙන මොර සුරන වරුසාවක් ඇදහැලෙනවා වගෙ මගේ ජිවිතේ එබි කම් කරපු උදාරගේම යාළුවා හසිත නැවතත් මගේ ජිවිතේට ඇස් යොමන්න ගත්ත දවසෙයි
මම දවසක් හරි ආදරය කරපු කනා නිසාමත් මගේ ආත්මය පුද කරපු කෙනා නිසාමත් මම එ හිතට නැවතත් ලන් වුනා
එහෙමන නොවෙනවානම් ඇත්තටම එ පුදුම සහගත දෙයක්
නමුත් මගේ අවාසනාව මැරිලා ඉපදුන මට ආයෙමත් මරණ මංපෙත් පැදිලා

නොසිතු මොහොතක නොසිතු වෙලාවක මගේ හිතට ආයෙම එබිකම් කරපු හසිතගේ අදුරු සෙවනැල්ල මටම සාපයක් වෙලා
 මට තාම මතකයි අද වගෙම හසිතයි මායි ඇවිදන් ආපු නිදහස් චතුරශ්‍ර මාවතේ අපේ ඉස්සරහාට ඇවිදන් එන උදාරව
පිපිරිලා බිඳි පොඩි වෙලා  ගිය අසරණ කමින් පිරිච්ච මුණෙන් මන් දිහා බලපු උදාරව..
දෙයියනේ මම මේ කරපු පාපයට මට කවදාක්වත්ම සමාවක් නැ
දෙවියෙක් වගේ මගේ ජිවිතේට උදව් කරපු එ අහින්සක මනුස්සයාට මම කරපු ද්‍රොහි කමට මටම සාප වෙයි


-------------------------------------------------
අද ඒ පින්වන්ත හිත දුර ගිහින්
 හුඟක් දුර ගිහින්
කෙටින්ම කියුවෙත් මම වැටුන වලෙන් මට නැගිටින්න උදව් කරලා මම තවත් වලකට ඒ සෙනහෙවන්ත හිත ඇද දාලා......

‘‘මගේ යාළුවත් එක්ක බුදිය ගත්ත ගැනිට තවත් කොල්ලෙක් එක්ක බුදිය ගන්න බැරි කමක්  නැ‘‘
තාමත් මගේ කණ් දෙක පුරාවට රැව් පිලි රැව් දෙන්නේ උදාරගේ මේ ගොරොසු වචන ටික


මෙ හැමදේම වෙලා දැන් අවුරුදු ගානක් වෙනවා
තාමත් රිදුම් දෙන මතකය රිදුම් දෙන අතිතය මට කඳුළු පාර පෙන්නන්නේ මගෙම මෝඩ කම් නිසාම පමණයි
පිරිමි යනු හුඳෙක් අවස්ථාවිදියෙක්යය කඳුළු පිසදමින් හිතකට ලන් වි තවත් කඳුළු කතාවකට ඇරඹුමක් දෙන තවත් එක්තරා විදියක අවස්ථාවාදියෙක්ය... තවත් වරෙකට ගැහැනියකගේ දුර්වල හිතකින් ප්‍රෙයාජන ගන්න හදනා කුරුරි ජිවිතයක්ය....



--

මෙ කතාව මෙතනින් ඉවරයි නමුත් අපි අතර ඔනේ තම් අවස්ථාවිදි හිසිත ලා උදාරලා අසරණ වෙන හංසිලා දුකට පිහිට වෙන්න එන  උදාරලා  ඔනේ තරම් ඉන්නවා මේ සැබැ ලොකේ අපිට හම්බ වෙන සැබැ චරිත 3ක් එත් කවදා හරි හංසිටත් අනාගතයක් තියයි මැරෙන්න මොහොතකට කලින් කලි හංසිටත් හසිටත් එවගෙම උදාරටත් තෙරෙයි තමන් කරපු කියපු දෙවල් වල බැරැරුම් කම