Thursday, February 28, 2013

ඉරට පෙම් බැඳි එකඳු තරුවක් සිටිය නොහැකිද යම්



බැහැගෙන යන ඉර මුහුදත් එක්කම රතු ම රතුපාටින් දිලෙන අහස් ගැබට සමුදෙන්නේ හරිම ලෝභ කමකින්
අහසත් බැහැලා යන්න හදන ඉරට සමුදෙන්නේ යන්න දෙන්නම ඔනෙයි කියලා ඉර අහස ලඟට ඇවිත් අඩ අඩා කියන නිසයි

අහස කිසිම දෙයක් නොකියා බැහැලා යන්න හදන ඉරට සමුදෙනවා
නතර වෙන්න කියුවාත් නතර කරගන්න බැනේ
මොකද ඉරට අද බැහැලා යන්නම ඔනේනේ
එත් අහස දන්නවා ඉර අද බැහැලා ගියත් සුදුම සුදු පාටින් දිලෙන පුංචිම පුංචි ලස්සන සඳවතක් මුළු රෑ පුරාවටම පායලා ඇවිත් කළුවර වෙච්ච අහස් තලයම එළිය කරනවා කියලා
එ පායන සඳවතේ තනි මකන්න ලස්සනම ලස්සන තරු රැන් රැන් ගනන් පායනවා කියලා
අහසට තනි නැ
අහසට දුකත් නැ
එත් ඒ හැමදේම තවකාලිකයි 
 අද පායන් එන සඳ හෙට දෙන්ම බැහැලා යනවා
ඒ වගෙමයි ඉරත්....ඉරත් අසරණයි

ඉර බැහැගෙන යන්නේ ඉරේ වුවමනාවට
නතර වෙන්න කියලා කොච්චර අහස කියවාත් ඉරට නතර වෙන්නම බැ
යන්නම ඔනේ
යන්න දෙන්න අකමැති වුනත් අහස ඉරව නතර කරගන්නෙත් නැ
දැන් අහස මුහුදු වෙරෙලෙ සිතිජ ඉමෙන් ඉරට සමුදුන්නත් ලොකේ තවත් කොනක කොහෙ හො මුහුදු ඉමකින් තවත් අහස් ගැබකින් ඉර හරි අපුරුවට පායනවා
එහෙම පායන ඉර තවත් ලොකයක් තවත් ලස්සනම ලස්සන දවසක් උදාකරලා දෙනවා
මුළු රයක් පුරාවට කළුවර ම කළුවර විතරක් රජ කරපු අහස් ගැබ තනි කරලා හඳත් උදේ රැයිනම් අහස තනිකරලා යන්වානම් තමයි
අහස නිරුත්තරයි..
කරන්න කිසිම දෙයක් නැති නිසාවෙන්ම...
හුදකලා අහස් ගැබ  හැම දුකක්ම දරා ගන්නේ.. හැම වෙන්විමක්ම දරා ගන්නේ මුළු ලෝකයටම හොරෙන්...
අහසටත් කෑගලා අඩන්න ඔනේ.. දවසක අහසත් දුක දරාගන්න බැරි කම නිසාම අඩයි
නමුත් කෑ ගගහා ඇඩුවත් කවමදාකවත් අහස සඳටවත් ඉරටවත් යන්න එපායි කියලා නවත්තගෙන නැ.. ඉන්න එපායි කියලා බලෙන් තියාගෙනත් නැ
අහස අහින්කසකි
හරිම අහින්සකයි...

ඉරටයි සඳටයි අසිමිතව ආදරය කරන අහස හැමදාම තනියෙන්
එ දිහා බලන් ඉන්න වෙරළ ඉමත් අහස ගැන දුක් වෙන්නේ හැමොන්ටම රහසින්
එ දුක දරාගන්නේ හැමොන්ටම රහසින්.....

--------------------------------------------------

කුසුම් විකසිතව - හිනැහෙමින් රඟදෙන්න
පුංචි මල් කැකුළු දැන් මඟබලයි සැනසෙන්න
ලඟ තනිය දුරලන්න - කැකුළු හිනැහි ඉන්න
මලේ පෙති හිනැහෙවි බඹරු ලඟ නැලවෙන්න

පුර සඳත් හිනැහෙමින් - සඳ එලිය විහිදන්න
මදියමේ තරු ඇවිත් තනි රකියි දුක ගන්න
රෑ අහස සරසන්න - තරු රටා අලවන්න
පුංචි තරු කුමරියක් දැන් හිනැහෙවි සැරෙසෙන්න

දුක කියන සඳ කුමරි - ලඟ තනිය දුරලන්න
තරු ඇවිත් නැවතුනත් දුක හිතෙන් අරගන්න
සඳ නොකි එ රහස - හද කොනක රඳවන්න
පාළු රෑ සැරසෙයිද හඳට හිනැහි දුකදෙන්න

විකසිතව හිනැහෙනා පුංචි කැකුලක් ලඟ ඉන්න
පාළුවෙන් මිරිකෙනා සඳට තරු ලඟ ඉන්න
දුක හදක ලඟ තියන් නෙතු කඳුළු වියලන්න
බඹරු‍ - තරු කැකුලකට හැකිද කඳුලැලි පිසලන්න

Sunday, February 24, 2013

මගේ නඩුව ඉවරයි

වේලාව හවස 2.45ටත් කිට්ටුයි....
උසාවියෙන් මම එලියට ආවේ ....
නැ නැ ආවේ නැ..එත් එන්න සිද්ද වුනා
මගේ හීත කියුවෙම තව එක පාරක ඔයාගේ මණ බලලා එන්ට කියලා.එත් මට එය මුණ දිහා බලන්න බැ මම දන්නවා ඔය මුණ එක වතාවක් හරි බැලුවොත් මම ගලක් කරගත්ත මගේ හිත උණුවෙලා යයි මට එ දෙ කරන්න බැ හිතලා හිතලා හරිම අමාරුවෙන් ම ගත්ත මේ තිරණය වෙනස් කරන්න බැ


අද මගේ නඩුවේ අන්තිම දවස

අද දවසේම  වුන දේවල් විතරක් නෙමෙයි පහුගිය මාස කිහිපය පුරාවටම මගේ ජිවිතේ සිද්ද වුන දෙවලුත් එක්ක මම මුහුණ දුන්න දෙවලුත් එක්ක මට හිතාගන්න බැ...මේ තරම් හයිය හිතක් මේ තරම් දුක් වින්ද හිතක්... මේ තරම් ආදරය කරපු හිතක් කොහොමද ගලක් කරගත්තේ කියලා
මම තමත් හිතන්නේ මගේ හීත ගැනයි...

මම අම්මයි තාත්තයි එක්ක වහනය නවත්තලා තිබ්බ තැනට හෙමින් ඇවිදන් ගියා
හෙමිහිට වැන් එකට ගොඩ වෙලා කෙලවරේම තිබ්බ සිට් එකක ජනෙල අයිනෙන් මම වාඩි වුනේ මටත් නොදැනිමයි. හෙමිහිට ජනේලට ඔළුව හේත්තු කරන ගමන්ම ඇස් පිය වුනා
හෙමින් හෙමින් එකින් එක අවුරුදු 5ක අතිතය මගේ ඔළුවට ලාගාගෙන ආවේ හරියට අද ඊයේ වුන දෙවල් මතක් වෙනවා වගෙයි
කොච්චර උත්තසහා කලත් මගේ ජිවිතේ අමතක කරන්න බැරි එක පරිචේඡ් දයක් තියනවාන් ඒ ඔයාගෙයි මගෙයි කතාව විතරයි

ආදරය කරන්න ගත්ත දවසේ ඉඳන් අපි දෙන්නා එක වහක් යටට වෙනකම් මවපු හීන
වින්ද දුක් කන්දරාව
කොයි තරම් බාධා මැදින්ද අපි අපේ හීනය ඉෂ්ට කරගත්තේ....
එත් අන්තිමට අපි අපේම වුනා
සතුටුත් එක ගනැයි
මට දුකත් එක ගැනයි

දවසින් දවස
අපි අපේ ලොකය හින මැව්ව විදියට ලස්සන කරගන්න කොයිතරම් උත්සහා කලාද
එත් අපි හිතන තරම් හැම ජිවිතයක්ම සුන්දර නැ
හැම ජිවිතයක්ම ලස්සන නැ
ආදරේ කරන්න ගන්න ඔනෙම පෙමවතුන් ජොඩුවකගේ ඊළග බලාපොරොත්තුව එක වහලයක් යටට දෙමාපියන්ගේ ආශිර්වාදය මැදින් එන එක...

දෙමාපිය ආශිර්වාදය නොතිබුනත් මමයි ඔයයි ලස්සන පුංචි කුඩවක නතර වුනේ අපි දැක්ක හීනය ලස්සන කරගන්න
දවසන් දවස හැම දේම වෙනස් වුනා
එක වහලකට ආවමයි හැම දෙයක්ම තෙරෙන්නේ
ඔයා කෙයිවගේ කෙනෙක්ද මම කොයිවගේ කෙනෙක්ද අපි හිතපු ජිවිතේ මොනවගෙද...
 අපි දැන් කොතනද..

ඔයගේ කටින් එ දවස්වල කොච්චරක් නම් ආදරය පිරිච්ච වචන පිට වෙන්න ඇතිද
එත් අද ඔය කටින්ම මට කොයිතරම්නම් මට නරක විදියට බනින්න ඇතිද
ඔය හිතින් කොයි තරම් නම් මට ආදරය දෙන්න ඇතිද
එත් අද ඔය හිතින්ම කොයි තරම් මට වෛර කරනවා ඇතිද
ආදරය කරපු ඔය හිතින් කොයිතරම් මට ගහන්න ඇතිද බනින්න ඇතිද
තාමත් එකක් දෙකක් නොමැකිච්ච ආදරයේ සලකුනු මගේ ලඟ නැතුවාම නෙවෙමයි
මම දුක් වින්දා මම සතුටු වුනා
වින්ද දුක් හැදේම අද වෙනස් වෙයි හෙට වෙනස් වෙයි කවදා හරි සතුටින් ඉඳියි...
එත් දවසින් දවස හැමදේම වෙනස් වෙනවා වෙනවුට සිද්ද වුනේ ආපේ ආදරය ඉරිතලපු එකයි

හම්ම්
කමක් නැ
හැමදේම වෙන්නේ හොඳටයි
හැම අත්දැකිමක්ම ජිවිතේටයි
වැටෙන්න වැටෙන්න නැගිටින්න පුළුවන් වෙන්නේ අත්දැකිම් නිසයි


ජිවිතේ අපි හිතන තරම් සුන්දර නැ
අපි පතන තරම් සැප ලැබෙන්නේ නැ
අවුරුදු 4ක පෙම් කතාව
මාස 9ක කසාඳ ජිවිතය

දෙදරා ගිය ආදරයක ආත්මිය ආදරේ වෙන්විම...

දික්කසාද සහතිකය මගේ අතේ....
ඔය විදියටම තමයි එදාත් මම අපේ කසාද සහතිකේ අරන් ගෙදර ආවේ...
එදා මම හීනෙකින් වතු නොහිතපු දෙයක් මෙ විදියට මට ඔයාගෙන් වෙන්වෙන්න වෙයි කියලා....
මට තාමත් හිනයක් වගේ
හමුවුන දවසේ ඉඳන්ම ආදරය කරපු ඔයයි මමයි
එක වහලයක් යටට ආපු දවසේ ඉදන්ම ජිවිතේ හොයන්න පටන් ගත්ත ඔයායි මමයි
අද වෙන්වෙලා යන විදිය
මට තාමත් හීනයක් වගෙයි

අපේ ආදරයට තිත්නුදවක් දෙන දවස
අවුරුදු 4ක ආදරය
මාස 9ක කසාද ජිවිතය
අද මගේ දික්කසාද තින්දුව ලැබුන දවස
..
මට තාමත් හීනයක් වගෙයි
ඔය හිතට ආදරය කරලා  ඔය හිත මගේම කරගෙන
අන්තිමට වෙන්වුනේ... හිතන්නෙවත් නැති විදියකින්

එදා මගේ ජිවිතේ මම  වැඩියෙන්ම සතුටුවුන දවස..
අද මම ඊටත් වඩා සතුටුයි
වෙන මුකත් නිසා නෙමෙයි
දුක් වින්ද කටුක මාස 9ක තනිවෙච්ච පන දිනන ආදරයක් වෙනුවට අද දෙදරා ගිය කසාද ජිවිතේන් මම වින්ද දුක් කන්දට තිත තියන ගමන්  මගේම ලොකය ලස්සන කරගන්න අනාගතය එක අඩියක් ඉස්සරහින් තියන එකට...

ජිවිතය කියන විභාගයෙන් කසාදය කියන පරිච්ඡේදය මම අසමත්
නමුත්...
කසාඳයම නොවෙයි ජිවිතේ මට වැටිච්ච තැනින් නැගිටින්න තවම පුළුවන්... මගේ හිත එ තරමටම හයියයි
මට මගේ ගැන සතුටුත් එකමයි...


Thursday, February 21, 2013

කඳුළු මල් මාලා


 




කඳුළු මුතුවැල් හෙමින් ඇවිදින් දෙනෙත් පෙති අග සැරසිලා
දෙඇස් තෙමමින් මාල අමුණයි නුඹේ සෙනෙහස සිහිවෙලා
හිතක් අඟ රැදි රහස් බොහොමයි දෙනෙත් කඳුලින් තෙත් වෙලා
කඳුළු මාලා සෙමින් අමුණමි හෙලූ කඳුලින් හැඩ වෙලා

සිහින එක එක හෙමින් බොඳවෙයි දෙනෙත් අග දුක දියවෙලා
නෙතින් කඳුලැලි හෙමින් පිටවෙයි නෙතට කඳුලැලි බරවෙලා
හීන නොකියම මගෙන් දුර යයි පැතුම් එකිනෙක බොඳවෙලා
නුඹෙන් මම අද වෙන්විලා යමි පෙමක් ලඟ හිත නැතිවෙලා

මටත් රහසින් පිටව ගිය සඳ දුකක් ලඟ හිත නවතලා
කඳුළු හිත ලඟ මතක පෙරලමි කඳුළු මල් ගෙන අහුලලා
හිතින් නොසැලෙමි මතක අහුලමි තුටින් නුඹ ගිය දෙස බලා
කඳුළු මළුවෙන් ඉතින් බැස යමි නුඹට පැතුමන් පුරවලා

Friday, February 15, 2013

මගේ මරණය

චිරි චරි සද්දයක් එක්ක පහනේ දැල්ල නිවෙන්න පණඅදිමින් උන්නේය...
මගේ නෙත එ දෙස එක වරම ගැටුනේ දැන් පහන නිවෙයි දැන් පහන නිවෙයි යන බියත් හිතේ කොනක රඳවමින් වගේ
පහන නිවෙන්නට නොදි එක කෙසෙ හො දල්වා තැබිය යුතුය...
හරියට මගේ ජිවය රැදිලා තියෙන්නේ එ පහන් දැල්ලේ වගේයි...
මට එ පහන නිවෙනවා බලන් ඉන්න බැ..මම හැමතැනම අම්මා හෙව්වේ ඉක්මන්ට ඇවිත් පහන පත්තු කරන්න කියන්න...

‘අම්මේ.....අම්මේ.. ඔයා කොයිද?‘

මට හයියෙන් කැගහලා අම්මාට කතා කරන්න හිතුනා...
මම හයියෙන් සද්ද නගලා කතා කරන්න හැදුවත් වචන පිටවෙන්නේ නැ
කොච්චර උත්සහා කලත් වචන පිටවෙන්නේ නැ...
මම නිහඩ වුනා
මගේ අම්මාව මම හැමතැනම හොයනවා
එයා කොහෙද මොනවා කරනවා ඇත්ද
ඇයි මගේ පහන පත්තු කරන්න එන්නේ නැත්තේ
දහක් ප්‍රෂ්න
ප්‍රෂ්න ඇතුලෙන් මම ඇස කරකවලා අම්මාව හෙව්වා
මට ඇය පෙන්න හිටියේ නැ
මට කෑගලා කියන්න ඔනේ

‘දෙයියනේ මේ පහනට තෙල් ටිකක් දාලා තිරය ටිකක් උස්සන



එත් කාටවත් මම කියන එවා ඇහෙන්නේ
එගොලො එගොල්ලන්ගේ ලෝකවල් වල
සමහරු මගේ ලඟට වෙලා මගේ  දිහා බලන් ඉන්නවා
සමහරුන්ගේ මුනෙන් ආවේ හරිම හිස්බවක්
මට මන් ගැනම දුකයි
තවත් සමරු තම තමන්ගේ ලෝකොවල
කාලෙකට පස්සේ හම්බවුන නැදැයින් එක්ක සමහරු අල්ලාප සල්ලාපයේ යෙදෙනවා
මට එවා දැක්කාම දුක අයින් කරගෙන හිත ඇතුලෙන් මට හිනා ඉතින්

පහන නිවෙන්න තව ටික වෙලයි තියෙන්නේ ඇයි කාටවත් මේ පහනට තෙල් ටිකක් දාන්න බැරි
 මම මගෙන්ම ප්‍රෂ්න කරනවා ..අම්මා ලඟ හිටියානම් අනිවාරයෙන් පහනට තෙල් ටිකක් දානවා
එත් අම්මා කෙහෙ ගිහින්ද..

මට පුදුම ආසාවක් ආවේ
නිදන් ඉන්න ඇදෙන් නැගිටලා මුළු ගේ වටේම රවුමක් දුවලා එන්න

අම්මා මොනවා කරනවා ඇතිද
මල්ලි මොනවා කරනවා ඇතිද
තාත්තා මෙනවා කරනවා ඇතිද
මගේ යාළුවො ඇවිල්ලාද එයාලා මෙනා කරනවා ඇතිද
එක පාරටම මට මතක් වුනේ ම එයාව

එයා ඇවිත් ඇත්තද
එයාට මං ගැන ආරන්චි වෙලා ඇතිද
මම තකහනියේ නැගිටින්න උත්සහා කලා
නැගිටගන්න බැරිතරමින්ම මාව බැඳිලා මගේ මුළු ඇගම ගල් වෙලා

හම්ම්ම්

හැමොන්ම හරි කලබලෙන්
එක එක අය එක එක වැඩ වල එක එක ලෝක වල

‘හමුදුරුවන්ව වඩම්මවන්න කුමාර ගියාද බලන්න‘‘

කාගෙදො පිරමි කටහඩක්
එ පිරිමි කටහඩත් එක්කම

‘ ඔව් ඔව් කුමාර පිටත් වෙලා දැන් ටික වෙලාව් මෙලහකටත් හාමුදුරුවො වඩිනවා ඇති‘
කවුදෝ ගැනු කෙනෙක් උත්තර බඳිනවා

මට මේ කලබලය දරා ගන්න බැ
ඇයි මේ කලබලෙන් හරියට හැමදේම අද ඉවර වෙයි වගේ

හම්හම්

ටිකෙන් ටික හැමොම අපේ මැද සාලයට ගොඩ වුනා
මම සාලේ මැද්දේ නිදන් ඉන්නවා
හැමොම ඇවිත් මගේ දිහා හිස් බැල්මක් දාලා පිටවෙලා යනවා
තවත් සමරු මට යන්න නොදෙන්න බැරි කමට තදින් බැඳලා අල්ලගන්න ඔනේ කියන හැඟිමෙන් බලන් ඉන්නවා

හිතවතුන් යිළුවො නංඟිලා මල්ලිලා අක්කලා අයියලා.... ඇවිත් යනවා එනවා
එක එක රූප මගේ ඉස්සරහා මැවිලා පෙනිලා නෙපෙන් යනවා
එත් මම හොයන රූපය තාම නෙත ගැටුනේ නැ
දැන් එයි දැන් එයි කියලා මාත් බලන් ඉන්නවා

මාත් එ අයගේ  හිස් බැල්ම දිහා බලලා  නිකන් ඉන්නවා කියාගන්න කිසි දෙයක් නැති කමින්ම

එක පාරටම මගේ ඇස වැටුනේ තාත්තා දිහා
පොඩි කාලේ ඉඳන් කිසිම දුකක් දෙන්නේ නැතිව මාව හදපු මගේ තාත්තා
මම ආදරය කරපු මගේ තාත්තා
තාත්තාගේ මුණ
හරිම ජවයෙන් පිරුණු එ මුණ මැලවිලා ලොකු දුකක් හිතේ දරාගෙන පිටට නොපෙන්වා ඉන්නවා
මට හරියට දුක හිතුනා

මගේ හිත නවතින එක තැනක් තියනවානම් එ මගේ තාත්තා

තාත්තායි මල්ලි අයියායේ හෙමිහිට ඇවිත් මගේ වටේට වුනා
අම්මා කොහෙදො ඉදන් දුවගෙන ඇවිත් මාව බදාගත්තාහෝ ගාලා කැගහහා අඩනවා
පුංචි අම්මාව අල්ලගෙන මගෙන් ඇත් කරන්න හදනවා
අම්මාගේ ඇස් අඩලා අඩලා හරියට ජම්බු ගෙඩියක් තරම් ලොකු වෙලා රතු වෙලා
මුළු මුනෙන්ම දුක බේරෙනවා
මට කිසි දෙයක් තෙරෙන්නෙනැ
ඇයි මේ අය අඩන්නේ
ඇයි මේ තාත්තා දුකෙන් වගේ
මල්ලි දුකෙන් වගේ
ඇයි මාව වහන්න හදන්නේ
මට කැගහන්න හිතුනා

වහන්න එපා දෙයියනේ මට හුස්ම ගන්න බැ එතකොට
කොච්චර වචන පිට කලත් මේ අයට මම කියන එවා ඇහෙන්නේ නැ
එක්කො ඇහිලා නොඇසුනා වගේ ඉන්නවාද
මම මගෙන්ම ප්‍රෂ්න කරනවා



ඒ අතරින් එකපාරටම ඔළුවට ආවේ ඇයි මෙයාලා මෙච්චර නිවෙනන යන පහන දිහා ඇහැක් ඇරා බලන්නේ නැත්තේ
 දෙයියනේ පහනට තෙල් ඩිංගක් දැම්මනම් මම තව ටික වෙලවක් හරි ඉඳි නේද
මට එහෙම හිතුනා
එත් ඇයි අනිත් අයට එහෙම නොසිතෙන්නේ

හම්හම්

තාත්තායි මාමයි මල්ලි එකතුවෙලා මාව වහන්න යනවා
එ අතිරින් හාමුදුරුවොත් වඩම්මවලා
එලියේ
අම්මා කැගගහා අඩනවා

මගේ හිත හොයන්නේ එයා ආවාද කියලා
ඇවිත් නැ වගෙයි නැතිනම් මාව බලන්න එනවානේ
හම්

හෙමිට මම නිදන් වුන ඇඳ වහලා දාලා මව අස්සගෙන එලියට ගෙනවා
සුදු කෙඩි එල්ලලලා හරිම ලස්සනයි මුළු වත්තම
පාර දිගෙ හරි අපුරුවට සුදු කොඩි ලෙලදෙනවා
බලන් ඉන්න ආසයි

එවුනාට
මුළු පරිසටම මුළු ගෙදරම
මුළු වත්තම
පාළු මුසල බවකින් වෙලාගෙයි තිබුනේ
බලන් ඉන්නකොට එපා වෙනවා හිත කලකිරෙනවා


හාමුදුරුවො පාන්සකුලය දෙන්න පටන්ගත්තා
එතරින් පැන් වඩන්න කතා කරනවා
කිප දෙනෙක් එකටත් රොක් වෙලා
අම්මාගේ මුනෙන් දුක බෙරෙනවා
මට නොදැනෙනවා නෙමෙයි

හම්
පැන්වැඩිල්ලත් අවසන් වෙනවත් එක්කම
මගේ දිහා බලන්න වුන ඇයො එකින් එක පෙල ගැසුනා
මාව ඔසවන් යන්න මල්ලි තාත්තා අයියා මාමා සැරසුනා
හිතට දුක එක දෙයයි

අවසන් ගමන් යන අවසන් මොහෙතේ ඇයි මට ඔය නෙත නොගැසුනේ ඇයි ඔයා ආවේ නැත්තේ

දැන් මට යන්න වෙලාව හරි

ඉතින් අම්මේ
මගේම තාත්තේ
මල්ලියේ
අයියේ

මම යන්නම්

හැමොන්ටම බුදුසරණයි

Wednesday, February 13, 2013

ආදරය (ස)මරන වැලන්ටයින්





----------------------------------------------------------------------------------------
කවුරු කොහොම
මොනවා කියුවත්
‘ඉර දෙන්නම් ‘
‘සඳ දෙන්නම්‘
කියුවත්
‘අනේ රත්තරං ඔයා මගේ පණ‘
කියුවත්


පද හතරකට 
කොටුකරන්
මම 
ආදරේ
(ස)මරන
වැලන්ටයින්
දවසේ

දොරේ ගලා යන
 ආදරය 
එකතු කරන්න
බකට් 
හොයනවා



 

Tuesday, February 12, 2013

නුඹ අනන්තයි



නිදාගන්න කියලා හිතාගෙන මම ඇඳට ගොඩවුනා...එත් නින්ද අහලකවත් නැ..ඇසි පිය හිනයට පියවුනත් නින්ද ගලාගෙන එන්නේ නැ
මම ඇඳේ කෙලවරකට විසිකරලා දාලා තිබ්බ ෆොන් එක අරන් වෙලාව බැලුවා වෙලාව රෑ 12ත් පහුවෙලා

නිදාගන්න ඔනේ මට නිදිමතින් ඇසි බෙරෙනවා..ඇස් රිදෙනවා..එත් නින්ද මගේ අහලක වත් නැ
ඇස් වලට නිදාගන්න ඔනේ වුනත් හිතට නින්දක් ඔනේම නැති තරම්

මම ඇදෙන් බැහැලා පොත් මෙසය ලඟින් වාඩි වුනේ නිදි නැති හිතේ නලියන හැඟිම් ඔක්කම කොලයකට දානවා කියලා හිතාගෙනයි...ඩයරියත් පැනත් මගේ ලඟම යාළුවො
හිතේ තියන හැමදේම මම හංගන්නේ නැතිව කියලා දාන්නේ මගේ ඩයරියට විතරයි
අන්තිමට ලියපු පිටුව පෙරන් මම අකුරු අමුනන් පටන් ගත්තා...
 හිත වෙලාගෙන තිබුන කළු වලාවන් ඔක්කම මම එක හුස්මට ලියාගෙන ලියාගෙන ගියා
ලියනවානම් මට පිටු ගනන් පොත ඉවර වෙනකම් වුනත් ලියන්න පුළුවන් ...එත් හිතේ තියන දෙවල් ලියුවා කියලා හිතට කො නිදහසක්
රිදුම් දෙන මතකයන් එක්ක හිත තවත් රිදෙන එක විතරමයි වෙන්
 

දැන් වෙලාව පාන්දර 1ටත් කිට්ටුයි
එත් මම තාම හිතට වද දිදි හිතන්නේ අකුරු අමුනන්නේ එකම පුද්ගලයෙක් ගැන..කම සිතුවිල්ලක් එකම හැඟිමක්...
 එකම පුද්ගලයෙක් එකම ජිවිතයක් එකම කඳුලක්....

හම්ම්ම්ම්

හිතත්දිත් හරිම පුදුමයි 
කෙනක් අපේ ජිවිතේට එන එක.. කෙනෙක් අපේ ජිවිතෙන් වැදගත්ම භුමිකාව රඟපාන එක... කෙනෙක් අපේ ජිවිතෙන් සමුඅරන් යන එක...මේ හැමදේම වෙන්නේ හිතන්නෙවත් නැති තරම් ඉක්මනින්

මම තාම හිතනවා
අපේ හමුවිම
අපේ හදුනාගැනිම
අපේ වෙන්විම

හම්ම්ම්ම්


හරිම පුදුමයි.. 
ජීවිතෙකින් කෙනෙක් අයින්වෙලා යන එක, එක තත්පරයකින් සිදුවෙන දෙයක්..
කෙනෙක්ට ජිවිේකට එන්න ේතුවක් ොතිබුනත් අවෂයතාව මත අයින් වෙලා යන්න ේතු දහක් වුනත් හදාගන්න පුළුවන්... ඒත් එහෙම අයින්වෙලා යන අය ගැන සිතුවිලි ඒ තරම් ලේසියෙන් අයින් වෙලා යන්නේ නැ..තත්පරෙන් තත්පරේ ඒ සිතුවිලි හිතට වද දෙනවා..දාහක් සිතුවිලි.. බිඳුණු සිතක් අස්සේ.. සැරින් සැරේ පාරනවා..
ඇත්ත..
 ඒ සිතිවිලි හරියට කැඩිච්ච වීදුරුවක කැලි  අතින් පිරිමදිනවා වගේ දෙයක්.. ඒ හැමසැරේකම හම ඇතුලට විදනාව පසරුකරන් ගිහින් තුවාල වෙලා ලේ ගලනවා.. තුවාල පිරුනු අතින් ආයෙමත් විදුරු කැලි අල්ලනකොට තුවාල අයෙමත් පැරෙනවා....ඒ  තුවාලේ ආයේ ආයේ පෑරෙනවා.. 

මගෙ හිතත් එ වගේයි
කොච්චර හිතන් අමතක කරනවා කියලා හිතුවත් හිතන්නෙවත් නැති ඉක්මනින් ඔයාව මතකයට එනවා
හම් හිත රිදවෙන්නේ හිතන්නෙවත් නැති වෙගයකින්
හිතේ තියන තුවාලය පැරිලා ආදරේ ලේ හැඟිම් බේරිලා යන්නේ හදවත පසාරුකරන්


මුළු රාත්‍රියම හරිම නිෂ්ශබ්දයි
එක එක සිතුවිලි මනස සිසාරා යනවා
නුඹයි මායි මවපු අනාගතය

හම්ම්ම් 

අපේ අනාගතය මට තාම මැවිලා පෙනවා..අපි ොච්චරක් නම් වරු ගනන් පැය ගනන් අපේ අනාගතය ගැන හීන මවන්න ඇතිද
එත් නුඹයි මායි මවපු එ අනාගතය නුඹ හීනයක්...
කළුවරම කළුවර හීනයක් කලේ වචන හතරකින්

මට උඹව දැනෙන්නේ නැ

මට තාම දොන්කාර දෙනවා
එත් මොනා කරන්නද
මගේ ධෛවය මගේ ලැබිම කියලා හිතහදාගන්නවා වෙන කරන්නම දෙයක් නැති කමට

එත් මම තනිවෙන හැමවෙලෙම මම මගේ මනසින් අනාගතය අතිතයක් විදියට හීනයක් දකිනවා
හම් 
නුඹයි මායි හිටිය අතිතය අනාගතයක් විදියට

ආයමත් අපි හම්බවෙවිද
නැ
එත් හම්බවෙයි
කොහොමද
කවදාද
ඇත්තටම හම්බවුනොත්....මම මොනාද ඔයාට කියන්නේ...ඔයා මට මොනවා කියයිද


එදාට දෙන්න මම උත්තර දැන්ම ඉඳන් ලැහැත්ති කරනවා
්‍රේම රන්ගන භුමිකාේ චරිතය අද මම හිතින් තනියම විදිනවා....නියම මවනවා
 
වෙන සිතුවිල්ලක් හිතට එන්නේ නැති වෙන තරමටම අරක් ගත් නුඹෙයි මගෙයි අනාගත හීනය...
ඇත්තමයි තවමත් හිතට වද දෙන විදියට නුඹ මේ හිත වසාගෙන ඉවරයි...
ඇස් පියවුනත් මම ඇස් ඇරැන් මම එ හීනය බලනවා
මම නොදන්නවා නෙවෙයි එක හැබැනොවෙනවා කියලා
එත් හරි ආසාවෙන් මම එ හීනය බලනවා දකිනවා


අනේ මන්දා නුඹෙයි මගෙයි හමුවිම හරියට හීනයක්..තවමත් මට හීනයක්...මේ වෙලාවට තමයි ෆල් මුඩ් සින්දුවක් අහන්න හිතෙන්නේ
එතත් සින්දුවක් ඇහුවොත් මම 100%ක්ම අප්සට් වෙනවා මම එක නොදන්නවා නොවෙයි
එහෙම වුනොත් මම දැන් පැනත් එක්ක හදාගත්ත සම්බන්ඳය බිදෙන්න යන්නේ තත්පරගානයි

හිත් අස්සට එබිබලන දහක් සිතිවිලි වලට වත් මට නුඹව නුඹේ මතකය අමතක කරන්න බැ
තාමත් බැ
මම දන්නවා ඉස්සරහටත් බැ
එත් මම හිතන්නේ ඉල්ලන්නේ එකම එක දෙයයි
මට ඔයාව අමතක වෙන්න කියලා විතරයි..මගෙ හිතින් නුඹ සදහටම සමුදෙන්න කියලා විතරයි

මට ඔයාව අමතක වෙන්න!!!!

එච්චරයි
එත් නොවෙන්නෙත් එච්චරයි


මතකයන් ගුලි කරමි
යලිත් නොයිපදෙන ලෙසට
නුඹට ඇවිදින් යන්න
 තහනම්ය මගේ හිතට
එපා නුඹ - මා එ රුදුරු අතිතය
එපා නුඹ -මා කඳුළු අතිතය
මට රිදුම් දෙන කටුක අතිතය



 ---------------------------------------------------------------





Friday, February 8, 2013

අනේ සත්තයි තවත් හිනැහෙමි එදා අපි හමු නොවුනනම්






සිනහා රැළි ලඟ කඳුළු ඇවිදින් හිතට රහසේ නැවතිලා
නෙතට කඳුලැලි උනයි හෙමිහින් දෙඇස් රහසින් නලවලා
සුසුම් ඇවිදින් ලඟින් නැලවෙයි නුඹත් කොහෙදො පිටවෙලා
ලොවට රහසින් කඳුළු අමුණමි මම මගේ ලොව තනිවෙලා

හීනයක් ලඟ ලැඟුම් ගත් හද මටත් රහසෙම වියැලිලා
හිනයක් නැති නෙත් අඟිස්සක කදුළු ඇවිදින් තනිවෙලා
එදා සඳ මෙන් පිදු හදවත කොහෙදො අද පිටවිලා
අදුර ඇවිදින් ඉකිබිදින විට තරුත් තනියම හැඩවිලා

පිදු සෙනෙහස මකයි තනිකම මතකයන් ලඟ හිනැහිලා
සිනා පිරි මුව ගෙනෙයි සුසුමන් කදුළු ඇස් ලඟ නැවතිලා
මතකයන් ලඟ හිදිමි තනියම හිතින් සැමදා හිනැහිලා
එදා අපි හමුනොවුනනම් තව නම් හිදිමි සතුටින් හිනැහිලා









__________________________________________________________


කාලෙකට පස්සේ මම සඳසක් ලිව්වේ
හිතේ කොයිතරම් දෙවල් තිබ්බත් ලියාගන්න බැරි තරමටම මම ගොළුවෙනවා සමහර වෙලාවල් වලට
එතරමටම හිතේ කඳුළු මතකයන් හුඟක් පිරිලා
වෙලාවක් ලැබුණු ගමන් මම මගේ මතක කාමරය සුද්ද කරලා දානවා
ගද ගහන වගේම සමහර සුවඳ හමන මතක කුණු හුඟක් එ කාමර ඇතුලේ පිරිලා
අවුරුදු ගනන් පරණ ... වගේම ඊයේ පෙරෙදා පරණ වුන
හුඟක් ඇත අතිතේට දිවෙන ... අළුවත් අළුත්... වගේ මතක කුණු හුඟක් ඇහිරිලා තියන මගේ  මතක කාමරය ආයෙ කවමදාකවත් කුණු එකතු නොවෙන විදියටම සුද්ද කරන්න කාලය ඇවිත්
ලඟදිම දවසක මගේ මතක කාමරය සුද්ද වෙයි
එත්

හිත ගොළු වෙන එකම එක වදනක් විතරක් ඉතුරු වෙලා


එදා අපි හමුනොවුනනම් තව නම් හිදිමි මම සතුටින් හිනැහිලා