මේ මමද

                        මම මගේ ජිවිතේ පටන් ගත්තේ සිනහ හුඟක් පුරවගෙන නම් නෙමයි....හින හුඟක් පුරවගෙන නම් නෙමයි...

ඒත් හිනයක් නොතිබුනමත් නොවෙයි...මගේ හිතෙත් පුංචි පුංචි හින තිබ්බා..පුංචි පුංචි බලාපොරොත්තු තිබ්බා

ඒ පුංචි හින ඒ පුංචි බලාපොරොත්තු මාව හුඟක් දුරට ජිවත් කලා..මාව හුඟාක් ධෛරයයමත් කලා...

අපි හුමොම උපන් ගමන් ඇවිදින්නේ නැහැ...බිම දන ගහලා වැටි වැටි තමයි හැමදෙයක්ම පටන් ගන්නේ ඒත් වැටෙන්න වැටෙන්න නැගිටින්න ඔනේ...ටිකෙන් ටික මමත් මගේ ජිවිතේ ඉස්සරහට ඇව්දින්න පටන් ගන්නකොට වැටුන වාර අන්නතයි...වැටිලා තුවාල වුන තැන් වලින් ලේ එන කොට ඒ තුවාල පාරවල් රිදුම් දෙනකොට මට මාව තවත් ඉස්සරහට යන්න හයියක් වුනා

ඔව් මම අද හිනාවෙනවා
ඒ වෙන මුකුත් නිසාවත් නෙමයි
හිනාවකින් ජිවිතේ පටන් නොගත්තත් අද මට හද පුරවලා හිනාවෙන්න පුළුවන් වෙන මුකුත් නිසා නෙමෙයි
මම වැටුන වෙලාවේ මගේ හිත මගේ ලඟ මගේ හයියට හිටිය
වැටෙන වැටෙන හැමවෙලවෙම මාව නැගිට්ටවන්න
මට තුවාල වෙනකොට බෙහෙත් දාන්න
තුවාල වල රිදුම් දෙන ලේ බිදිති කළු කැලල් වලට පින් සිද්ද වෙන්න
හිතේ හියියට පින්සිද්ද වෙන්න මම අද හිනවෙනවා

මේ කඳුළු කතාවක අවසාන මොහොත

රිදුම් දෙන තුවාල වල අවසාන මොහොත

මම දැන් සුදානමින් ඉන්නවා
කඳුළු කතාවට සමු දිලා හිත පුරවලා හිනාවෙන්න
ඔව් මම හිනාවෙනවා
මට හිනාවෙන්න පුළුවන්
මගේ හින මගේ බලාපොරොත්තු මාව ජිවත් කලා මට නැගිටින්න උදව් කලා..දැන් මටත් හිනාවේ සුව විඳින්න පුළුවන්....

වැටි වැටි දුවමි මම

දුව දුවා වැටෙමි මම

රිදුම් දෙන ලේ බිදිති දැක

සෝ සුසුම් හෙලමි මම

තව තවත් දුර දුවමි මම

රිදුම් දෙන අනන්තය සොයමි මම

නොලැබෙනා සිනකැන් ලඟ

සුසුමවැල් සලමි මම

හඩ හඩා තැවෙමි මම

කැ ගසා හඩමි මම

නොවියෙලෙනා කඳුළු කැටි ලග

මගේ සිනා රැල් මවමි මම

___________________________________________සෂි_.

—