කළුවර හීනය

ඉන්න හදද්දි නුඔට ලංවෙලා
නුඔමයි මට යන්න කියන්නේ
යන්න හදද්දි නුඹෙන් වෙන්වෙලා
නුඹමයි මට යන්න නොදෙන්නේ

ආසයි නුඔ ලඟ තුරුලේ වෙලෙමින්
නුඹේ සෙනෙහෙ ගඟ හිතින් විඳින්නට
අවසර නැති කල ලඟින් ඉන්න මට
මාසිත රිදවයි සැමරුම් සිහි කර

නුඹේ සෙනෙහෙ මම සිතින් දාරාගෙන
නුඔට දුරින් මම ඉන්න හදන විට
නුඹමයි මා නැවත සොයාගෙන
යන්න නොදෙන්නේ පාර වසාගෙන

මතකය ලග නෙතු රදවාගෙන
සුසුමක උණුසුම දෝත දාරාගෙන
නුඹගේ ලඟ මා ඉන්න පතන විට
නුඹමයි මට යන්න කියන්නේ

පැරුණු හිත මගේ මමම තියාගෙන
ඉන්නම් මම නුඹේ සෙනෙහෙ දාරාගෙන
යන්නට කියනා තෙක් නුඹ මට
ඉන්නම් විඳිමින් නොලැබෙන නුඹේ පෙම