Sunday, December 30, 2012

ඉතින් ආයුබෝවන්




අද 31 වෙනිදා
අවුරුද්දක්ම ගෙවිලා ඉවරවෙන්නතියෙන අන්තිමම දවස
මේ අවුරුද්ද ගෙවෙනවා මට දැනුනේවත් නැ
කාලය හරි හුඟක් ඉක්මණින් ගෙවිලා යනවා
ගෙවිලා ගිහින්
2012ත් ඉවර වෙලා 2013ත් ලබනවා
මම මට මොනවාද කරගනෙ තියෙන්නේ
මම අනිත් අයට මොනාද කරලා තියෙන්නේ
මම මගේ සතුට වෙනුවෙන් මොනවද නොකරලා තියෙන්නේ
මම අනුන්ගේ සතුට වෙනුවෙන් මොනවාද කරලා තියෙන්නේ
මට තව මෙනාවද කරන්න ඉතුරුවෙලා තියෙන්නේ
මම මම දිහාම බලනවාආපස්සට
මාස 12ක් ආපස්සට
දින 365 ආපස්සට
මේ අවුරුද්දේ ඇතුලත මම මටම කියලා ඉගෙන ගත්ත දෙවල් හුඟක්
මම මටම කියලා අයිති කරන් තිබ්බ එත් අන්තිමෙදි මටමවත් අයිති නොවුන දෙවල් හුඟක්

හිතන් හිතලා සතුටුවෙන්නවත්
කාත් එක්ක හරි කියලා හරි සතුටු වෙන්නවත් මෙහෙමයි කියන්නෙ දෙයක් මම මටනම් කරගෙන නැ
මට තියන දුකත් එකමයි
කමක් නැ
එත් මය අද කට පුරවලා කියන්න පුළුවන්
ජිවිතේ මහා ලොකු තිරණයක් ගත්තා
තනියම
මම මටම වරදින්න ගිය ජිවිත කාලයම වුනත් විදවන්න පුළුවන් වුන දෙයක් මම මගේ හිතට කතා කරන්නේ නැතිව බුද්දියට ඇහුම්කන් දිලා මම විසින්ම එක වලක්ව ගත්තා
හිතලා හරි සතුටු වෙන්න තියෙන්නේ එක ගැන විතරයි

මගේ හිතේ සතුට හොයන් ගිහින් අනිත් අයගේ සතුටට බාධාවෙයි කියලා මම මගේ හිතේ ආසවන් නැති කර ගත්ත වාර නම් අනන්තයි
එත් කමක්නැ
මට එකත් ඇති හයියකට
මට සතුටු මං ගැනයි
මම තාම නිහයි
හරියට ගෙවෙන දියනක් දිනයක් වගේ පැයක් පැයක් වගේ
මම මං ගැන සතුටු වෙනවා
කාට නැතත් මට මං ගැන සතුටුවෙන්න මම ලබපු අත්දැකිම් ඇති
මට ඉගෙන ගන්න ලැබුන දෙවල් ඇති
සමහර දෙවල් දිහා හැරිලා බලද්දි ඇයි මම මෙච්චර මෝඩ වුනේ කියලත් හිතෙනවා
එත් ඔනේම ගැණු චරිතයක තමන්ගේ හිතටත් හොරෙන් හැන්ගිච්ච බොලඳ කමක්තියනවා
කවුරු හරි නැ කියනවා නම් ඒක අමුලිකම බොරුවක්
මටත් ඒ බොලඳ කම්වලට මුණ දෙන්න වුන වාර අනන්තයි
මම හිතින් මටම හිනාවෙලා ඒ වැරදි නැවත නොවෙන්න උත්සහ කරනවා
මට සතුටුයි මම ගැන
හුඟක්

:)
මේ අවසන් වෙන අවුරුද්ද අදින් අවසන් වෙන අවුරුද්ද තවත් එක දිනයක් නොවේ
හෙටත් ඉර පායනවා දවස පටන්ගන්නවා දවස ගෙවෙනවා ආයිත් තවත් අළුත් දවසක් :)
ජිවිතේ ගෙවෙනවා ටිකෙන් ටික් අපිත් අපේ ජිවිතය ගෙවනවා
එක අවුරුද්දකට මාස කිහිපයකට හෝරා කිහිපයකට සිමා නොවි
තවත් අළුත් වසරක් තවත් අළුත් දිනයක් තවත් අළුත්ම අළුත් වුන ගමනක් යන්න
පුංචිම බලාපොරොත්තුවක් හිතේ තියාගෙන හෙට දවසට මුණ දෙන්න
මම අද මේ ගෙවුන වසරට ආයුබෝවන් කියනවා

ඇත්තටම මට සතුටු මම ගැනම විතරයි .....


ඉතින් ආයුබෝවන් 2012 :)

Thursday, December 27, 2012

මට මාද නැතිවුනා හෙමිහින්

හින කතන්දර
ලියැවෙනා විට
නුඹට රහසින්
නුඹම සොයමි මම

දැස වසමින්
හින පෙනෙන විට
නුඹේ දැසින්
ලොවම දකිමි මම

හිතම රවටන්
හිතම සොයන විට
මමම සොයනෙමි
මගේම හිත තව


වැසුනු හිනේක
මමම සැඟ වි
මටද මම දැන්
නැතිවෙලා හෙමිහින්

Tuesday, December 25, 2012

කඳුළු කවිකම්

හින පෙන්නන හින කතන්දර
ඔනේ නැ මට මගේ නෙත් අගිස්සට
මට පුරුදු මගේ පුරුදු පාළුව
හෑමදා මගේ ලඟ රැදෙනකොට

රැට පිපනො තරු කැකුළු ගෙන
මාල අමුනන්නට ඔනේ නැ මට
රැට තරු පිපි පාළු අහසම
මගේ තනිකම මකයි නම් අද

හිතට දුක විත් පුරුදු පරිදිම
කඳුළු කවිකම් ගොතයි නම් තව
මගෙ හිනෙට කඳුළු නැහැ දැන්
නුඹ මගේ ලඟ‘විත් රැදෙනවිට


Monday, December 24, 2012

මම මියැදෙමි නුඹේ මතක ඉසව්වෙන්




වරදින් නුඹ මා හමුවුනු මේ භවයේ
දුක සුසුමන් හද කොන රැදිලා තිබුනා
නුඹේ අත ගන්නට පින් කෙරු තරමට
වෙන් වෙන්නම් දුක හද ලඟ තනිකරලා

සිතකින් සිතකට දුක උරුමයි දැන්
නෙතකින් නෙතකට කඳුලැලි වැටිලා
හදින් දරාගෙන වෙන්වි යන්නම්
දුක් කඳුලැලි දැන් හද මගේ රිදවාලා

නොසිතා ලතැවි හද හැඟුමන් දැන්
මසිතින් දුරගොස් කඳුලැලි උනලා
තනිකම තනියට නෙතු හඩවයිනම්
මම මියැදෙමි නුඹේ මතකය මකලා

Sunday, December 23, 2012

අයේ හමුවෙමු අපි





වෙන්ව යන්නට
මොහොතකට කලියෙන්
නුඹ මගේ නලලත සිඹ හරි ආදරයෙන්
දුන්න හාදුව...
හදවත ගැහෙයි මගේ හයියෙන්
යන්න දෙන්නට නොහැකි අයුරින්...
පාළුවක් දැනෙයි හිත ලඟ
ඒත් යන්නම යන්නේමි මම අද
අයේ හමුවෙමු අපි
පුරුදු ලෙසටම
පාළු පාරේ දෙවැට අයිනේම....

Friday, December 21, 2012

කාලය මැව් වෙනසක අරුමේ...................

පද හතරක් එකින් එක ගලපනා කවියක් ලියනවා වගේ නෙමෙයි හැඟිමක් එකතු කරලා හිතේ තියන හැමදෙම කොලයකට දාන එක...එක හරිම අමාරු වැඩක්....හිතේ තියන හැමදේම මට ලියලා ඉවර කරන්න පුළුවන් නම්.....පොත් ගන්න කොල ගන්න ලියතැකි....ඒ තරම් මේ හිත ඇතුලේ දුක පිරිලා...විරහව ඇතුලේ සුසුම්ලන හැඟිම් එකතු කරන්න පුළුවන් නම් එකතු කරලා ලියාගන්න පුළුවන් නම් හැඟිමක කැලතිච්ච පැරදුන ප්‍රේමයක ගැබ් වෙලා තිබ්බ හැම හැඟිමක්ම හරිම සතුටින් විදින්න තිබ්බා....අඩුම තරමේ කවදා හරි දවසක ඒ දුක මෙහෙමයි කියලා කියවලා රස විදින්න තිබ්බා....
මගේ කවි ලෝකයට එන්න කියලා ලාර පෙන්නුවේ නුඹයි...කවියක් ලියන්න අ යනු ආ යනු කියලා දුන්නේ නුඹයි...මගේ කවියේ මුල් ගුරු නුඹයි....කොටින්ම කියුවොත් මට කවිය මෙතයි..මේවිදියටයි වෙන්න ඔනේ කියලා මගේ කවි වලට මාතෘකාව වුනෙත් නුඹයි... හැම හැඟිමකම ගැබ් වෙලා තිබ්බ අහින්සකම සිතුවිල්ල නුඹයි...මගේ හැම කවියටම පදනම නුඹයි...



මම ලියපු හැම කවියකම
පදනම වු නුඹ
නුඹ මවපු හැම සිතුවමකම
හැඟුමක් වු මම
අපි ගොතුපු හැම පදවැලකම
එලිවැට වු නුඹ සහා මම
වැරදුනු තැන කොතැනද
වරදින තැන කොතද
අසම්මත කවි පෙළක
සම්මත සිතුවිල්ල
නුඹ
මම
අපි


 

ජිවිතෙත් හරිම පුදුමයි.වෙලාවකට තෙරුම් ගන්න බැරිතරම්ම පුදුමයි
තොර ගන්න බැරි ප්‍රේහලිකාවක් වගෙයි....
හරියට නුඹෙයි මගෙයි ආදර කතාව වගෙයි...
කිසිම තෙරුමක් නැතිව හම්බ වෙලා තෙරමක් නැතිව ආදරය කරලා තෙරුමක් නැතිවම වෙන්වෙලා ගියපු හරි පුදුම කතාවක්...
ඒ පුදුම හිතෙන තෙරුමක් නැති කතාවේ මතක් කරලා සතුටුවෙන්න පුළුවන් සැමරුම් හුඟක්
මට ඒ හොදටම ඇති
සජිවි නුඹේ පෙම විදිනවාට වඩා මිය ගිය අතිතයක රැදවිච්ච සමරුම් හුඟක් ලඟ හිත නතර වුන මතක පෙමකට  පෙම් බඳන එකත් හරිම වටිනවා...

එදා ඉදන් අදවෙනකම්ම අපි අතර බෙදා ගැනුනු හැම අත්දැකිමක්ම හැරුනු විට ඒ හැම දෙයක්ම වෙනසක් නැතිව ඒ විදියම තියනවා....
වෙනසකට තියෙන්නේ නුඹ මම හමුවෙන්නේ නැ ඉස්සර තරම් කතා කරන්නේ නැ
අපි අපේ දෙවල්බෙදා ගන්නේ නැ
ඒත් හිත් දෙකටම මැදි වුන ඒ ආදරය සෙනෙහෙස තාමත් පුරුදු ලෙසටම ඒ විදියටම.....

හමුවෙලා කතා කරමු අපි
කවුරුවත් නැති ඉසව්වක හිද
ලංවෙලා මොහොතකට හරි
අපි අපේ ලොව දොඩමළුව
කවුරුත් එන්නේ නැති
අරලියා පිපුනු දෙවැටේ හිද
හමුවෙලා වෙන්වෙමුද අපි
තිතතැබු කතාවක අගින් හිද

සැනසිලා නැලවෙන්න
පෙර ලෙසට ලඟින් හිද
හිනැහිලා ඉන්නවාද නුඹ
අර ඉස්සොරම වාගේ මඟ
හමුවෙලා වෙන්වෙන්න
මොහොතකට හරි නුඹට මට
යලි පාර කියනවාද නුඹ
ඇවිත් යන්නට එක මොහොතක


-------------------------------------------------------------------------------------------


Thursday, December 20, 2012

මේ ගැන අන්කිසිවෙකු නැ දන්නේ වෙන දිගෙක ගිය නුඹට වඩා


ජිවිතේ හුඟක් බලාපොරොත්තු පොදිබැදන්
හුඟක් හින හිතේ කොනක රඳවන්
මම නුඹ ලඟට ඇවිදින්...
නුඹ මගේ ලඟට ඇවිදින්
ඇත්තම කියුවොත් ඇවිදින් නෙමෙයි
දෙමාපියන්නේ ඉල්ලිම මත මම නුඹේ ලඟට එන්න උත්සාහ කරමින්
අනාගතේ ගැන
හින හුඟක් මැව්වේ
අනාගතේ ගැන බලාපොරොත්තු හුඟක් පොදි බැදන්දේ
ඔය උණුහුම යට හිදන්
මම මගේම වෙච්ච ...මම අපේම වෙච්ච
හින අනාගතයක් හිතේ කොනක රදවගෙන
එ හිනේ ඉටුවෙන්න මම නුඹ ඇඟිලි ගැන්නේ හරිම නොයිවසිල්ලෙන්
මම හිනාවුනා
ඇත්තමයි
මොකද මම සතුටුන් ඔය හිත වෙත එන්න පාර කපා ගත්තේ
අපි අපේම පැතුමු ඉටුවෙන අපෙම දිනය උදාවෙනකම් ඇඟිලි ගැන්නේ හරිම ආසාවෙන්
ටිකෙන් ටික හරි ලස්සනට අපි අපේ ලෝකය මැව්වා
අනාගාතේ මැව්වා
රන් මාලා මංඟල තැලි මංඟල මුදු
රන් සේල
රන් අස්සයො
රන් පොරුව
අපේ හිනේ ලස්සනට සැරසුවා
දිනෙන් දින ඒ ඉටුවෙන හිනවෙත මම ඇස් අරන් බලන් හිටිය
මගේ හින ලොකේ හින මනමාලි වෙලා ඔයාගේ කුල ගෙදරට එන්න

එත් නොසිතු දිනයක නොසිතු වෙලාවක
හිතුවෙවත් නැති විදියට අකුනක් කඩන් වැටුනා වගේ
මගේ හිනයම බිදලා ඔයා ඇතට ගියේ....
මට උහුලගන්නත් බැරි තරමින් දුකක් හිත ඇතුලෙන් ඉතිරි කරලා
මම ඇඩුවා තනියම කදුළු සැලුවා
අතිතයක රැදවිච්ච පාළු මතකයන් ගොන්නක් සුසානයකට දාලා ගිනි වැදලා
මම මගේ ඒ අමිහිරි අතිතය පිච්චුව
මේ දැන් මම හිත හදා ගත්තා විතරයි
එත්
අද නුඹේ සුභ දිනය උදා වෙලා
ඇගේ අත ගන්න සුභ දියන උදාවෙලා
කමක් නැ
නුඹ සතුටින්
මම දුකින්
නුඹේ සතුට බලලා මම සතුටින්
අද ඇගේ ගෙල සැරසෙන්නේ මම ආසාවෙන් සකසපු රන් මාලයෙන්
ඇගේ අතේ පාළු මකන්නේ මම ආසාවෙන් සකසපු රන් මුදුවෙන්
මම මවපු ඒ රන් හින
අද ඇගේ ලොකයේ ඉටුවෙනවා

ඉතින් මම සුභ පතන්නම්
නූඹට නුඹදෙපලට වසානවාසන්ත යුග දිවියක්












මම සැකසු මංඟල මාලය
මගේ ගෙලෙහි රඟ දෙන්නු නෙහැකිව
මම සැකසු ඒ රන් මුදුවම
මගේ අතැගිලි වල හිනැහෙනු නොහැකිව

පෙරදා නුඹ මන්
හිටියා වාගේ
පෙරදා නුඹ මං
දුටු හිනය වාගේ
 

අද සුභ පල ගැන් වි ඇත ඇය හා නුඹගේ
ඒ සුභ දිනය උදා විලා
මම සුකසු රන් මුදුවම
අද ඇගේ අතැඟිලි සරසාලා
මම සැකසු මංගල මාලය
ඇගේ ගෙල සරසාලා-

--------------------------------------------------------කළුවර හිනය

Tuesday, December 18, 2012

අදටත් මම නුඹ වෙනුවෙනම් බලා සිටිමි














අදටත් මම නුඹ වෙනුවෙනම් බලා සිටිමි
------------------------------
--------
ඉටි පහන් එළිය මෙන්
සුළගටම සෙලවිලා
නිවි නිවි දැල්වෙලා
මගේ දිවියේ
ඝණ අඳර දුරළු
ඉටිපහන් එළිය නුඹ...

දිලෙයි නුඹ
නිවි නිවි
දැවි දැවි
දිලෙයි නුඹ
සුලගේ වෙගෙටත් වැඩියෙන්
දිලෙයි නුඹ
මමත් නොසැලෙමි
නිවි නිවි දැල්වෙනා
ඒ ඉටි පහන් එළියෙන්
මම ජිවය පතමි
මමත් ජිවය ලබමි

නිවි ගියත් නුඹ
මගේ දිවිය යලිත් අදුරෙම දමමින්
ආදරෙයි ඒත් මම
නිවි ගිය ඒ ඉටිපහන් එළියට...

අදත් හෙටත් මතුත් නුඹේ වන්නට
නුඹේ එළියෙන් නැහැවෙන්නට
මඟ බලමි මම
නිවි ගිය ඉටි පහනද අතැතිව


______________________________________-මතක සිහිකරමින් ඉටි පහන් එලිය යට

Thursday, December 13, 2012

තාල අමතක කවිය නුඹ මට



අසරණ හදින් හිනැහෙමි මම
මතකයන් ලඟ හිත නතර කර
බොඳවයයි නම් නුඹේ රුව අද
මතක කඳුලින් දොවනු කෙලෙසද

හිතන් නොසැලෙමි නුඹේ අභියස
කඳුළු ඇවිදින් අත වනන විට
මතක කැටිකොට ලිව කවි වල
තාල අමතකව් මටත් රහසෙම

ලියමි තව තව මතක කඳුලින්
පෙමින් පැරදුනු අකුරු ඇහිදන්
බොඳව ගිය කවි මතක අතුරින්
ලොවක් සොයනෙමි නුඹට රහසින්

වෙන්වෙමු අපේ පෙම් කතාවේ

සසර දිගු මාවතේ
ඔබ ආවාද
මම හිටියාද
පෙරදා මේ ලෙසින්...

හැඟුමන් වියලා
සිතුවිලි කලතා
නුඹ හාටියාද
දුර වෙන් වුවාද
 ජිවිත ගමනේ.....


හිමි නොවෙනා
පෙම් සිහින පුරාවට
මම හිටියාද
නුඹ රජ වුවාද
අපේ පෙම් ලොකයේ......


හමුවෙන්න ආයේ
මතුදාක සසරේ
වෙන්වෙමු අපි
අපේ මාවතින්
හිමිනොවන
පෙම් කතාවේ.......
____________________________________

Wednesday, December 12, 2012

අනියම් පෙම


අසම්මත... සම්මත....
ලෝකයක තනිවෙච්ච
අනියම් පෙමක්....
අනසතු හදක්
මටත් අයිති නැති හිනයක්....
මගේ නොවෙන ඇසිල්ලක ඇති
මගෙ නෙවන පෙම් කතාවක්
හෙට
අද
ඊයේ ....

මගේ නෙතගින් පිදෙන්න වෙර දරපු
අනසතු මලක්
නෙලන්නේ කොහොමදො මම
මගේ නොවනා හිනයේ
රජකරනා හිනකුමරුන් නුඹ ලෙසින්

කළුවර හීනය

මම යන්නම්

මම
නිහඩ වෙන්නෙමි
මගේ නිහඩත්වය කිසි දනක
නුඹට වදයක් නොවෙනු ඇත
මගේ නිහඩත්වය
නුඹට කිසිදා ගැටළුවක්ද වනු ඇත

මම යන්නම්
යලිත් නොඑන්නම
මගේ නික්ම යැම

නුඹට කිසිදා නොවැටහෙනු ඇත

මම යන්නම යන්නම්
යලිත් ගියපු මඟ
දෙස නොබලන්න
ඉතිරු වු එකදු
මතක ෂේසයක්වත්
එයි රැඳි නැත...

Tuesday, December 4, 2012

අසම්මත පෙම


මම නුඹට පෙම් කරමි
හද පතුලෙන්ම පෙම් කරමි
මෙය හැඟිමක්ද
ආසාවක්ද ආදරයක්ද ආකාර්ෂනයක්ද
මම දන්නේ නැ
නමුත් මට නුඹව අවෂයයි. ඇත්තටම අවෂයයි
ඒ කොහොමද මොනවටද කියන්න මම හිතාගෙන නැ..ඒ පිළිබඳ හැඟිමක්වත් මා තුල නැ...
නමුත් මට නුඹව අවෂය කරනේ මොන යම් වෙලාවටද ඒ සැම අවස්ථාවකදිම නුඹ මගේ ලඟින් සිටි....
විටෙක මා හද හොඳින් හඳුනාගත් මිතුරෙකු ලෙසින්
තවත් විටෙක මා හොඳින් ආසා කරන සොදුරු පුද්ගලයෙකු ලෙසින්
තවත් විටෙක ලැබැදි සොහොයුරෙකු ලෙසින් ඇතැම් විටෙත් පෙම්වතෙකු ලෙසින්....
පෙම්වතෙකු ලෙසින්....නන්නාදුනනා පෙම්වතෙකු ලෙසින්
මම නුඹට පෙම් කරමි
සැබවිම්ම පෙම් කරමි
අසම්මත ලොවක් තුල සම්මත යැයි නොහැගෙන රාමුවකට යටත්ව මම නුඹට පෙම් කරමි
ඹය දඟ කරන කැරලි ගැසුනු කොන්ඩයට
මගේ හිත මන්මත් කරවන රන්වන් පැහැති ඔය මුහුණට
ආදරය ගලා ඉතිරි යන යන ඔය සෙනෙහෙබර හිතට
මම ආදරය කරමි
අන්කවරදාකවත් නොහැඟුන අන්දමින් මම නුඹට පෙම්කරමි...
මෙය ඇත්තෙම් ආකාර්ෂනයක්ද නැතහොත් මුලාවක්ද
මම නොදනිමි
නමුත් හද පතුලෙන්ම නැග එන අවංක සිතිවිලිත් සමඟින් දොලනය වන මගේ හද නිරතුරුවම නුඹේ හදවත සොයයි... තව තවත් සොයයි....
හද ගැහෙන රාවයන් මන්මත්ව හද ගැහෙන වේගෙටත් වඩා වැඩියෙන් තව තවත් නුඹේ සිතිවිලි තුල මා කිමිදෙමි....
ඇත්තෙන්ම
මා නුඹේ වි අවසන්ය
මගේ මුළු ආත්මයෙන්ම මම නුඹේ වි අවසන්ය
ආදරය යන නාමයෙන් මම නුඹට පෙම්කරමි
මගේ ආත්මයෙන්ම මම නුඹට පෙම්කරමි
අදත් හෙටත් මතු මතුත්
අසම්මත ලෙවක් තුල සම්මතයැයි මවාගත් රාමුවකට යටත්ව මෙලෙව සරන කිසිදු දිනකදිවත් එකන්නොවන පැතුමන්ද හද රදවා ගනිමින් මම නුඹට පෙම්කරමි
මගේ අවසන් හුස්ම වැටෙන තෙක්ම එකම පැතුමක් හිතේ රඳවාගනිමින් නුඹට පෙම් කරමි
මගේ නොවුනත් මගෙයැයි සිතින් සිහින මවමින් පෙම්කරමි....
...

පවු කාර ආදරයක්.............


ඇවිත් යයි
නැවත එයි
නැවති
යලිත් යයි
නවතිතම එයි
නවතිනවායැයි කියා පොරොන්දු වි ඉදියි
එත් යලිත් පිටව යයි
ආයෙත් යයිද
ආයෙත් එයිද
යන්නම යයිද
නොයන්නම ඉදිද
මට අයිති වෙයිද
මම මගේ වෙයිද
මම නුඹේ වෙයිද
මට මාව අයිති වෙයිද
මට මාව අයිති නොවෙයිද
අපි අපේම වෙයිද
නුඹ විතරක් මගේ වෙයිද
මම විතරක් නුඹේ වෙයිද
නුඹ අනසතු වෙයිද
නැත්තම් නුඹ මගේම විතරක් වෙයිද
කඳුළු එයිද
කඳුළු ගලයිද
නැත්තම් හිනව විතරක් ඉතුරු වෙයිද
මට මාවත් නැතිවෙයිද
මට මගේ ආත්මයම නැතිවෙයිද


හිත ඉකිගසා හඩපු..
කඳුළු ඇවිදින් මටත් රහසේම මගේ නෙතට සරදම් කරපු..
මට මාවත් නැතිවෙන තරමටම මම ආදරය කරපු
කියලා... හිතලා... ලියලා...
 මම මගේම දුක නැති කරගන්න උත්සහ කරපු
දුක් විදපු ගඳ ගහන අතිතයක අතරමං වි මට මාවත් නැතිකරපු
ආදරයක් මගේ ලඟ තිබුනා...
තාමත් තියෙනවා
ඉස්සරහටත් තියෙයි.....

හිතින් හිතලා
නෙතතින් අඩලා කඳුළු ඇවිත් මටම හිනාවෙලා මම මගේම ආත්මය විකුනපු
දුක පිරදු ඇස්වලින් කඳුළු වෙනුවට ලේ ගලපු දුක් වින්ද ආදරයක සාඩම්බර එකම හිමිකාරිය මමයි
ආදරේ වෙනුවෙන් මට මාවත් නැතිවෙච්ච දුකින් පිරුනු අතිතෙක මට මාවත් අමතක කරපු
ඒ පවුකාර ආදරයට තාමත් මම ආදරය කරනවා
අපහු ලැජ්ජ්ජාවක් අහල පහලකවත්නැති ගානට...

මට නොදැම මම මගේම වෙනවා

කවි හිත ගොළු වි
හැඟුමන් හිර වි
නලියන හිත ලඟ
මම තව හිරවි
ලියන කියන කවි
තව තව රිදවා
මගේ හිත පොඩි කර
කඳුළුගනිනවා
දුක කියනා හිත
තනිව හඩනවා

අසන දකින හිත
හොරැහින් හිනැහි
මට නොදැනිම
පෙම් හින මනවා
මගේ හිත රහසෙම
හින දකිනවා
ගොළු වුන කවිහිත
ආල වඩනවා
මට නොදැම
මම මගේම වෙනවා

අදත් හිනැහෙමි සත්තකින් මං

තනිව හඩනා වෙලාවේ
නෙතු කඳුළු පිසින්නට
අදත් නුඹ එදා වගේ
මගේ ලඟින් සිටියානම්...

දුක කියාගන්නට බැරිව ලැතැවි

සිතින් මම සැසලෙන මොහොතක
එදා වගේ නුඹ මගේ ලඟ සිටියානම්
අදත් හිනැහෙමි සත්තකින් මං

හිතින් ලැතැවුල් දහසකුත් ඇවිදින්
හිත මගේ රිදුවුම් දෙන විට
එදා වගේ නුඹ ලඟින් සිටියා නම්
අදත් තනිනැ මගේ හිතට නම්

දිවිය පතමි

කඳුළු වලින් සැඟවි ගිය සිතිවිලි අසලම
මම අසරණ හිතින් හඩමි දුක අඩු වෙන්නම
යදම් ලැබුන ජිවිතයක් තවත් සොයා මම
දිවිය තුලින් දිවිය සොයමි පැරුණු හිත ගෙන

සිනහ ඇවිත් මට ඉඟි දෙයි යලි නොහඩන්නම

කඳුළු වලට සරදම් දෙමි හිතක් දකින්නම
අසරණ වු හැඟුමන් ලඟ යලි නොහැරෙන්නම
ජිවිතයක් පතමි මෙමා නුඹ නොපෙනෙන්නම

ආදරයේ මිරිඟුව ලඟ හිත නොසලමි මම
කඳුළු වලට ඇරයුම් නැ ඇවිත් යන්න තව
මිරිඟුව දුටු කතරක් ලඟපැන් නොසොයනෙමි අද
සිනහව ගෙන අලුත් ලොවට යන්නම් හනිකට
----------------------------------------------------------සෂි-

Thursday, November 29, 2012

නිදන්න නුඹ සුව නින්දකම

සිප වැලද ගන්නම්
ඔය සුමුදු සුසිනිදු මව කමල
ආදරෙන් නහවමින්
පෙම් දියේ කිමිදෙන්න
උවම් නෙලද්දත් මම
පෙම් කරමි සදහටම

නිදන්න නුඹ
සුව නින්නදෙහිම
සුවඳ වත්සුනු තැවරු
සිහින ලොවක් දකිමින්
ඇවිත් මවෙතට
මුදු සෙනෙහෙ පාමින්
නුඹේ සෙනෙහස
ඉතිරිකර හද ගැබ තුල
නුඹ නිදන්න සුව නින්දකම

ආදරෙයි නොකියෙනා
වදන් තුල..
මම සොයමි තව නුඹවම
අන් හදක් තුල
සුවය ලබනා නුඹට‍
පෙම්කරමි මම
මගේ මුළු හදවතින්ම

නිදන්න නූඹ සුව නින්දකම
මට අහිමි ඒ සිහින මවමින
ආදරේ නාමයෙන්....
නිදන්න නුඹ
තව තවත් සුව ලෙසට
මට අහිමි මගේ හිනය
මගේ නොවන ලෙස

______________________________________සෂි-

Tuesday, November 27, 2012

තනිකම මගේ ලඟ තනියට හිදි නම්




 
 
යනෙන මඟතොට
පාළු පාරක
දැනෙන තනිකම
නුඹ ගෙනෙයිනම්

ඇසෙන වදනක
නැගෙන සො දුක්
හද දවා දැන්
රිදුම් දෙයිනම්
 
නැගෙන තනිකම
රිදෙන හදවත
තවත් රිදවුම්
මට ගෙනෙයි නම්

හිතින් ලැතැවි
හඩනු ඇයි මං
ලඟින් තනියට
තනිකම හිදියි නම්

Monday, November 26, 2012

අම්මේ නුඹ නැති දිවිය පාළුයි එන්න හනිකට දැන්

නොලැබෙන සෙනෙහෙකට මම කවි වැල් අමුනන්නේ කෙලෙසෙකදෝ...
_______________________________

සිහිනෙන් සොයන්නම් නුඹේරුව මට දුරක නිසා
හැඟුමන් පතන්නම් තනිකම මගේ ලඟික නිසා
කඳුලැලි සලන්නම් සොනෙහස මට අහිමි නිසා
නුඹ තව පතන්නම් මම නුඹේ දුවනියක නිසා

ඇසට නොපෙනෙන මායිමෙ හිද නුඹේ සෙනෙහෙ මම පතනවා
හිතට නොදැනේන සිතුම් අතරින් මම නුඹව තව යදිනවා
කණට නොඇසෙන දුරක හිද මම නුඹව සවන් තව සොයනවා
අපිට නොපෙනෙන යදම් අතරින් මවිනි මම තව හඩනවා

හැඟුම් අතරන් නුඹට නොසිතෙන මොහොතකුත් වෙයිනම්
පැතුම් අතරින් නුඹව නොහැගෙන පැතුම් නැහැ මට දැන්
මටම හිමි නැති ලොවක් අතරින් නුඹම පතනෙමි දැන්

අම්මේ නුඹ නැති දිවය පාළුයි එන්න හනිකට දැන්

Thursday, November 22, 2012

මම මගේ ලොව හැමදා තනිවෙනවා

නුඹ නිසා වැටෙනා කඳුලැලි පසා
හදවත තවමත් රිදවනවා
ඔය නෙතු තුල මා දැහැනේ වැදිලා
හිත නිතරතුරු තව විමසනවා

සිල් සුවඳ හමනා මුදු පෙම් සිහිලේ
මම තාමත් සැඟවි නැලවෙනවා
ඔය නෙතු අමතක වෙනතෙක් හදවත  

නිතරුවම තව විමසනවා
නොපිරු පෙරුමන් නොපැතු පැතුමන්
තවමත් මතකය දළුලනවා
ඒ සිනා ලඟ නුඹ හිනැහෙයිනම්
මම මගේ ලොව හැමදා තනිවෙනවා

අපි හමුවුවත් යලි වෙන්වුවත්




හිතුවිලි සිරවි නෙත් දෙක බොඳවි හදවත වැලපෙනවා
ඇසිපිය නොහෙලා දෙවසන් සිරකර සිතුවම් බොඳ වෙනවා
අදහගන්නත් නොහැකිය තව මට හදවත රිදවෙනවා
පෙම් කල හදකින් දුක් උහුලන විට මැරි මරි ඉපැදෙනවා

පෙම්බර වදනින් මා සිපගත් හැටි තව තව මතකේ ඇතේ

මල් හසරැල්ලෙන් රැදි සැනසිල්ලෙන් තව පෙම් සිසිල දැනේ
හිත ගොළු වුවත් හද හැඩවුවත් නුඹ තව දුරස් නොවේ
මා පෙම් කෙරුවත් නුඹ පෙම් කෙරුවත් නුඹ මට අයිති නොවේ


සමුගනු කෙලෙසද පෙම් කරතරමට මට මං අයිති නැතේ

ගොළුවනු කෙලෙසද දොඩමළු වුවෙන් දෙසවනේ රැඳි නැතේ
මගේ පෙම නොවුවත් අන්සතු වුවත් ඔය නෙතු මතකේ ඇතේ
අපි හමුවුවත් යලි වෙන්වුවත් පෙම් හිත මට අයිති නැතේ

Thursday, November 15, 2012

මොන(ලි)සා

නුඹ ඔහොම
මදේස බලා සිටි
මම
මෙහෙම
ඔබ දෙස බලා සිටි
වියැළුනු දුකක්
හද පිරි පෙමක්
ලඟ නැති හිතක්
එත් සුන්දර හැඟුමක්
ප්‍රේමයද මේ
ආලයද මේ
නිරුත්තර හැඟුමක් ලඟ
අවයාජ පෙමකින්
බලා සිටිමි මම
තවත් මොහොතක්
නුඹ දෙසම
නුඹේ නිකලැල්
වත දෙසම....

______________________________________සෂි.

Tuesday, November 13, 2012

මගෙන් නුඹ ඇතකට ඇදෙනවා.....




ඇවිද යන්නම් දුරක මම
පාර තියෙනා ඉසව්වක් ලඟ
යනෙන හැම තැන පාළු මඟ ලඟ
නුඹව මම තව සොයනවා
නුඹ මගේ ලඟ සිටිනවා

සිනාසෙන්නම් සිතින් හැමදින
නුඹේ හසරැල් හදට අරගෙන
සිනාවෙන මොහොතකුත් පසා
නුඹේ සිත මම සොයනවා
නුඹ මගේ ලඟ සිටිනවා

නෙතට නෙත හමුවෙනා මොහොතක
නුඹව සෙයනෙමි වරු ගනන් මම
නුඹේ කැල්මක් ලැබෙන තෙක් මම
වරු ගනන් මඟ බලනවා
නුඹ ඉවත ඇඳිලා දුවනවා
මගෙන් ඇතට දුවනවා

හෙට ලොවට පා නගන දුවනියනි

යොමා දෙඇස විවර කර අද
බලන් ලොකය දිවෙන ලස්සන
දුවයි ලොකය හෙමින් තාලෙට
ලාතාවක් සෙ අපේ රිද්මෙට

ඇසේ රැව්දෙන සිතුම් පොදි ලඟ

නුඹෙ පැතුමන් තියන් හෙමිහිට
යමන් හනිකට ලොකයක් වෙත
අවදි කරන නුඹ නුඹේ නුවනැස

යනෙන මඟ තොට හමුවෙනා නෙත්
හැරි බලපන් මොහොතකට වුව
බැලුව මුත් නුඹ එ ඇස් වෙත තව
නතර නොකරන් අනේ කිසි දින

ලොවක් හිනැහෙයි නුඹේ දෙස තව
ඇසුත් විහිදා වපර කරමින්
ගෙවන් නුඹ නුඹේ සොඳුරු දිවියම
නුවනැසින් තව බලා ලොව දෙස

රුදුරු විස ඇස් අත වනයි නපුරට
එයින් නික්මි සිනාසෙනු මැන
නපුරු අස් වල ගොදුරු නොවියන්
ලොකයත් තව වසයි හොඳටම

අවසර (නො)ලද පෙම් ඇරයුම

හඳුනානොගත් නුඹ
හැම විටමක මගේ හද
හඳුනාගන්නට මට
කිසි විටක නුඹව
අවස්තවක් නොලද
නිසාවෙන්
පසුතැවෙමි මම
තවම තනිවම

පසුසපස හබායම
ඔබව හඳුනාගැනිමට
මම අතහැර දමන්නමි
අපිට අපි හමුනොවන තැන හිද
දනිමි මම එය
පලක් නොවන වග
අපිට අපි හෙමුනොවන ඉසව්වක

සුභ ගමන් නුඹට
කිසිදින හදුනා නොගත්
කිසිද නොහැගුන නුඹට
මටත් කිසි දිනෙක පෙම් කරන්නට
අවස්තාවක් නොලද
මගේම නන්නාදුරනා පෙම්වත

ඉතින් අවසරයි නුඹට
මම හඳුනා නොගත්
නාන්නාදුරනා මගේම පෙමවත
වෙන්ව යමු අපි
අපේ ලොවක් වෙත
අපිට අපි අයිති නැති
පෙම් ලොවෙන් මිදි
එක මොහොතකට

Thursday, November 8, 2012

විදුහල අප මාතා විශාඛා සැරදේ සව් සිරිනි......

මම ආසයි අර ඉස්සොරම වගේ උදෙ පාන්දරින් නැඟිටලා රැළි සුදු ගව්මත් ඇඳගෙන කොණ්ඩේ කරල් දෙකක් බැඳලා පොත් මිටියත් තුරුළු කරන් ආපහු ඉස්කොලේ යන්න...ස්කොලේ ගියපු කාලය කොච්චර සුන්දරද
කවමදාකවත් කොනක්ගේ ජිවිතයකට දෙපාරක් එන්නේ නැති එකම එක සුන්දරම කාලය තමයි පාසල් කාලය...මටත් තියෙනවා මතක් කරලා සතුටු වෙන්න පුළුවන් විදිහේ හුඟක් සුන්දර සිදුවිම ගොඩාක් එකතු කරපු ලස්සනම ලස්සන පාසල් කාලයක්....ඒ කාලේ කොච්චර ලස්සනද....කොච්චර සුන්දරද...

මම ඇතුළුම මගේ පහේ කණ්ඩායම ඒ කියන්නේ මා මිතුරියන්ගේ සමාගම......අපි පස්දෙනයි...මම සෂි මගේ හොඳම යාළුවා පියුමි චමු ඉස්සි මල්ලි..කොහෙ ගියත් අපි පස්දෙනා එකටමයි....සමහරු අපිට කතා කලේ පහේ කල්ලිය කියලා ඉස්කොලේ හයේ පන්තියේ ඉඳන් ඔලෙවල් කරනකම්ම අපි පස්දෙනා එකටමයි හිටයේ එත්
උපෙළ කරන්න ආවාට පස්සේ පස් දෙනා පන්ති පහකට වැටුනා....එවුනාට මිතුරු කමට නම් එක බාධාවක් වුනේ නැ...
අපි පස්දෙනාට ලොක පහක් තිබ්බාට අපි අපේ ලොකය සරස ගන්න හැමදේම කලේ එකට හරියට එක කුසින් ආප සහොදරියෝ වගේ මිතුරු කමකටත් එහා ගියපු බැඳිමක් අපි අතරේ තිබුනා
අපි හිනු වුනේ එකට ඇඩුවේ එකට
දුක සතුට බෙදාගත්තේ එකට....හැමදේම එකට
අදටත් ඒ මිතුරු කම තාමත් ඒ විදියටම තියෙනවා මොන දේට වුනත් අපි ඉන්නේ එකට අපි පස්දෙනාට අපි පස්දෙනා

 මේ අපේ ස්කොලේ වැඩ ඉන්න බො සමිඳු....
විසාඛා බෝ සමිදු ඉස්සර අපි මෙතනට ගිහන් අපෙ හිතේ තියන හැමදේම කියනවා මම නම් ෆරි පිරියඩ් එකක් ලැබුනොත් යන්නේම මෙතෙනට හිතට හරිම සැනසිල්ලයි මෙතන ඉන්නකොට....වෙලාව යනවා දැනේන්නේවත් නැ....








මතක් වෙනකොටත් ඒ කාලය ගැන හරිම දුකයි ...එත් සුන්ද මතක හුඟක් එක්ක ගෙවුනු ඒ කාලේ හරිම සුන්දරයි
සතුටුයි
ඇත්තමයි

ආපහු තව එක පාරක් හරි ඒ සුදු ගවුම අදින්න තියෙනවානම්
කොණ්ඩේ කරල් දෙකක් බැඳලා  නිල් පාට ටයි එකයි හවුස් බැජ් එකයි ඇඳගෙන ඉස්කොලේ යන්න තියෙනවානම්
අර ඉස්සොරම වගේ පන්තියෙ මුල්ලකට වෙලා ඉගෙන ගන්න තියෙනවානම්
ආයෙමත් ආපස්සට ගෙනියන්න බැරි ලස්සන හිනයක් එක
කවදාත්වත් අපිට ඒ හිනේට යන්න බැ
එත් ඒ හිනේ ජිවත් වෙන්න පුවවන්
මට මතක්වෙනවා එක සැරයක් අපිට ඔලෙවල් පන්තියෙදි විදයාව උගන්නපු මිස් කියුවා ඔය ළමයින් දැන් මේ දෙවල් තෙරෙන්නේ නැ එත් ඉස්කොලෙන් අයින් වෙලා කාලායක් ගියාට පස්සේ ඉස්ලෝ කාලමෙතක් වෙනකොට ඇස් වලට කඳළුත් උනයි කියලා
ඇත්තමයි

ඒ කතාව 100% ඇත්ත..අදටත් ඒ කාලේ මතක් වෙනකොට ඇස්වලට කඳුළු උනනා මටත් රහසින්ම

 _____________________________________________________________________________
මං ආසයි
සුදු රැලි ගවුම ඇඳන්
කොණ්ඩ කරල් දෙකක් බැඳලා
පොත් මිටියත් තුරුළු කරන්
ආපහු ස්කොලේ යන්න


මං මාරම ආසයි
අර හැමදාමත්
අපි එකතුවුන
පුංචි බංකුව උඩ ඉඳගෙන
පහේ කල්ලියේ අපි
කතා කරපු..හින මවපු
පුංචි පුංචි හින කතන්දර
ආපහු කියන්න...

මං තාමත් ආසයි
හැමදාමත් වගේ
උදෙන්ම ඇවිත්
විසාඛා බෝසමඳු ලඟට ගිහින්
මුළු ලොකෙම කැරකෙන මොහොතක
එකම එක තත්පරයක් හරි නවත්තලා
දොහොත් මුදුන් දි වැඳලා
හිතින් පුංචිම පුංචි ප්‍රාර්ථනාවක් කරන්න

මං ඔය ඔක්කටම වඩා ආසයි

 ආපහු ඔය මතක් කරපු
අපේ ඒ පුංචිම පුංචි
හින පිරුන ඒ පාට පාට ලොකෙට
මොහොතකට හරි ගිහින්
ඇවිත් ඒ ලොකේ ලස්සන ආපහු විඳින්න
ඒ සුදු ගවුම ආපහු අඳින්
ඒ නිල් ටයි එක ආපහු දාන්න
ඒ පොත් මිටිය ආපහු තුරුළු කරගන්න...




Wednesday, November 7, 2012

ජිවය පුදමි සිත නොසැලි රට දැයට



ගිණ පුපුරණ හඩ ඇසෙනා දෙසවණට
මර බිය දැනේනවා ගැහෙනා පපුතුරට
තල්වැට මායිමෙන් වෙන්වෙන යුධ බිමට
මම ණය ගෙවනා ලක් මව් තුරුලේ සිට

බඳවට පුරා එතෙනා ගිණි බටය ලඟ
මම දුක කියනවා ගැහෙනා හදක් ලඟ
මව් පිය දෙනෙත් සිහිවෙනවා කඳුළු ලඟ
රුරා ගලනවා හැඟුමන් පැරුණු හිතක් ලඟ

හැඟුමන් බිඳි ගලනා රතු රුධිරයට
රුරා ගලන දහදිය බිදු සුවඳ ලඟ
මරණය අසල හිත සැසලෙන හදට
ජිවය පුදමි සිත නොසැලි රට දැයට

තල් වැට පුරා හඩගානා වෙඩි හඩට
විසිරි පොලොව සිඹිනා රන් රැධිරයට
හදවත කාඩා වැටෙනා සුළු විරාමෙට
නොදැනිම කඳුළු වැටුනා ලය පුරාවට

බංකරේ පුංචි කාමරයක තනිවිලා
තල් වැට ලඟම හැඟුමන් හිත පුදලා
ලක් මව රකින විරු පුතනුවක් වෙලා
සිතුවිලි පුදනවා හද තුරුලේ මියැදිලා

Monday, November 5, 2012

දිවිද ගෙවනෙමි දිවිය තුලදිම





අරුත නොකින ලොවත් ඇතුලෙන්
දිවිය දුටුවෙමි අසුරු සැනකින්
ඇවිද ආ මග දිවිය අතරින්
යදම් බින්දෙමි ලොවට රහසින්

හිතන් උහුලන දිවියෙ බර මම
මටත් වැඩි නැ යන්න තව දුර
සිතින් නොසැලි රැදි වුන් මට
දිවිය සරදම් කරයි රහසෙම

ඇවිද ආ මඟ සසර දිගු වුන
යන්න නොකිය වරු නැ මට
ඇවිද යන්නම් ගමන නිමවන
ලොවම එරෙහියි මහළු කම ලඟ

හිතින් නොසැලි හිදිමි මම තව
දිවියෙ ලද ගල් පරළු අභියස
තබා මම මගේ හිතම උගසට
දිවිය ගෙවනෙමි දිවිය අතරෙම

Friday, November 2, 2012

නිවනින් අවසන් වෙන ගමනේ

යානොහැකි මඟ තොටක
රැදි උන් පින් සිසිල මට
නොමැති නම් දිවි මඟට
ගෙවනු කෙලෙසද සසර මඟ

රැඳි ආ ගමන් මඟ තුල

සසර දුරු කතර දිග
ගෙවෙයි නම් මගේ දිවිය
බුදු සමිඳුගේ සෙවණ යට

රැඳුනු මෙත් සිසිල ලඟ

අතැති බෝ කොළය තුල
මැවුනු අනියත දම
පසක් විය බුදු සුවඳ යට

ගෙවු දුරු කතර මම

සසර දුක නිවෙන මඟ
තවත් නොපමාව යමි
බැමි ලිහෙන තුරු ගමන

______________________________.

Thursday, November 1, 2012

අරමුණක් නැති හෙටක්......

නමක් නැති කතාවක්
මුලක් නැති ඇරඹුමක්...
තිතක් නැති නිමාවක්
හෙටක් නැති අද දිනක්....

ඇරඹුමක් නැති අවසනක්
හිනයක් නැති ඇස් දෙකක්
පැතුම් නැති පෙම් හිතක්
හැඟුම් ගොළු වුන හදක්

තබන්නට අවසනක්
ලියන්නට හිතයි කවක්
ලැබෙයි නම් ඇරඹුක්
ගොතන්නම් පෙම් සිත්තමක්

පිය සෙනෙහසට කවි ගී ලියවුනා මදි.....

නොවින්ද හැඟුමක් ...
නොලැබුන සෙනෙහසක්....
හිතන් හරි විඳින්න ආස කරන ආදරයක්...
පිය සෙනෙහස
 දුවනියකට පියෙක්ගේ ආදරය ආරක්ෂාව ඔනෙමයි..ඒ හයිය ඔනෙමයි....
පියෙක්ගේ සෙනෙහස ආදරය රැකවරණය නැතිව මවක් තුරුලේ විතරක් ජිවත් වෙන්න හැදෙන්න හරිම අමාරු මේ කාලේ ඒතරමටම මේ සමාජය හුඟක් නපුරු වෙලා.......
දුවලා පැනලා දඟ කරලා හිනාවෙන පුංචි කාලෙම පියෙක්ගේ ඡායාවක්වත් දැකලා නැතිව තනියම හැදෙන..... අහිංසක හිනයක් විතරක් කවාදා හරි තාත්තා මේ වගේ රුපයකින් ඉන්න ඇති කියලා හිතේ තියාගෙන ජිවත්වෙන...දුවණියක් ජිවිතේ සමහර අවස්ථාවන් වලදි තාත්තෙක් නැති කම නිසා කොච්චර අසරණ වෙනවා ඇත්ද...
හිත කොච්චර කඩා වැටෙන්නට ඇත්ත.........

________________________________________-

කඳුලින් නිම වුන සිතුවම් හිත කොන නවතා
අකුරින් ලියන්නේ කොහොමද හැඟුමන් කලතා
හිනෙන් පතන ඔය සෙනෙහස හද තුල රඳවා
දිවියෙන් සතුටු වන්නම් කඳුලින් අමුණා

අහිමිව ගියපු සෙනෙහස හද තුල සඟවා
හිනෙන් පවා හොයනවා තව හදවත නහවා
නොලැබෙන සෙනෙහෙ හද පතුලෙම රඳවා
කඳුලින් අකුරු කරනවා හිත ඇති රුවම මවා

දඟ කල බාලයම මගේ තනියම ගෙව්වා
පිය සෙනෙහසක සෙවනැලි ගිලිහි ඇතුවා
නොදැකුණු ඒ සෙනෙහෙ සිහිනෙන් දුටුවා
තාත්තේ මම නුඹ හැම රැයකදිම පැතුවා

නොදකින රුවට කෙලෙසද තව සිතුවම් මවන්නේ
නොඇසෙන හඩට කිම දෙසවන් යොමන්නේ
නොහැගෙන හිතට කොහොමද සිතුවිලි තබන්නේ
නොලැබෙන සෙනෙහෙ කොහොමද මම පතන්නේ

දිවියෙන් උරුම කඳුලැලි හද කොන තබලා
හිනෙන් අඳිනවා රුව මම තනිවම මවලා
පිය සෙනෙහසට කවි මුතුවැල් බැදලා
තනිවම අකුරු කරනවා නුඹෙ සෙනෙසහස යැදලා
__________________________________________.

Tuesday, October 30, 2012

මවක් වේද වැදු පමණින්

දසමාසයක් කුසයේ දරාන....දහ දුක් විදලා....හරි අමාරුවෙන් දරු ගැබ පරිස්සම් කරන්නේ සෙනෙහෙ සිතින්....ආදරයෙන් දිනෙන් දින මෝරන දරුගැබ අම්මා කෙනෙක් ආරක්ෂා කරන්නේ හරියට දෙවත්වයෙන් වගේ බැදැමකින්.....අම්මා කෙනක් වෙනවා කියන්නේ උතුම් දෙයක් උතුමු හැඟිමක් මතෘත්තවයට පත්වෙනවා කියන්නේ දරුවෙක්ට මෙළොව එළිය දකින්න ඉඩ දෙනවා කියන්නේ මොළොව දකින්න නෙත් පාදනවා කියන්නේ කොයිතරම් ආසාවකින්ද.....දරු ගැබ පිලිසිඳ ගත්ත දිනයේ ඉදන් දස මාසයක් අම්මා කෙනෙක් ඒ කළලය කුසයේ දරාගෙන දරුවා බිහිකරන මොහොත කෙත් රඳවගෙන ඉන්නේ හරිම බක්තියකින් ගරුතවයකින්
තමන්ගෙ ලෙයින් බිහිවන තමන්ගේම ශරිර කොටසට ආදරය කරන්නේ හරිම සෙසෙහෙසිතින්....
ඒත්
කොපමණ සෙහෙ සිතින් අම්මා කෙනෙක් දරුවෙක් වැදුවත් කොච්චර පොෂය දායි ආහාර අරන් දරුවා බිහිවෙන්න කලින් ඉදන් දරුවට ඔනේ පොෂයන දුන්නත් තම කුසින් දරුවෙක් බිහිකලාට පස්සේ එ දරුවට නොවිදිනා දුක් දිලා එ දරුවට උපන් කමත් පාපයක් කරවන අම්මාලත් අපි අතර ඉන්නේ නැතුවා නොවෙයි
එහෙම්පිටිම දරුවෙක්ගේ ජිවිතයක් අපායක් කරන්නත් එහෙම්පිටිනම් ජිවය දුන්න අමිමට ඒ දුන් ජිවය පණ පිටින්ම මරලා දන්නත් පුළුවන් එහෙම හැකියාවක්තියෙන එකම කෙනා අම්මා.....ඒ වගේ අම්මා කෙනක් ගැන ඒ කුසින් බිහි වුන දරුවෝ කොපණක් උපන් පවුකාර කරම ගැන හිතින් දුක්වෙනවා ඇතිද...කාටවත් කියාගන්න බැරිව හිතන් දුකවිදිනවා ඇතිද
හිතන් කොච්චර කඳුළු බොනවා ඇතිද....
උපන් නිසා ජිවය ලද නිසා උපන් කමේ පව තනිවම ගෙවනවා ඇතිද....
උපන් පව්කාර කමට නුපන් අකුසල් හිතන් වුනත් උපද්දවාගනි.....
 ____________________________________________________________________________
මුතු මුතු කඳුළු මිණි දෙනෙතින් ඇදවැටුනා...
රන් කිරි සිනා නිල් මුවගින් ගිලිහි වැටුනා
මල් මුතු හින හැම රෑයකම පරවි වැටුනා
මව් සෙනෙහස නිසා ලද දිවියම ඇද වැටුනා

සිගමන් යදිනවා මම නුඹේ සෙනෙහස ඉල්ලා
නොලැබෙන නිසාදෝ හිත දුක ගොඩ ගලලා
රන්වන් සිනා මා මුවගින් දැන් ඇද වැටිලා
දිනයක් උදාවේදෝ මං සිහිනෙන් හො හිනැහිලා

මේ ලොව එලිය බැලුවේ අම්මේ නුඹ හින්දයි
ඇස් වල දිස්නේ ලැබුනේ ඒ සෙනෙහෙස හින්දයි
දිවියට බර නොවි මා දිවිගෙවුවේ ඔය හිත හින්නදයි
නුඹේ සෙනෙහෙ ලැබුනිනම් මම අද ලොවම දිනයි

අසරණ හිතක් ඇතුලෙන් දුක මම සඟවනවා
නොකියෙන වදන් ඇතුලෙන් හිත තව අඩවනවා
නොලැබෙන සෙනෙහෙ ලඟ දුක් ගි මුමුණනවා
මව් සෙනෙහසකට මම අද සිඟමනේ යනවා
_____________________________________